Προ των πυλών το 4ο κύμα, ανοχύρωτος και πάλι ο λαός

 

ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Οσο η επίκληση της «ατομικής ευθύνης» συνεχίζεται, μεγαλώνουν και οι κίνδυνοι από την εξάπλωση της μετάλλαξης «Δέλτα»

Προ των πυλών βρίσκεται το 4ο κύμα πανδημίας, με την μετάλλαξη «Δέλτα» να έχει χτυπήσει ήδη 92 χώρες, ενώ αναμένεται να κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο μέχρι τον Αύγουστο. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η «Δέλτα» έχει αυξημένη μεταδοτικότητα, μέχρι και 70% σε σχέση με τη βρετανική μετάλλαξη (που είναι κατά 50% πιο μεταδοτική από το αρχικό στέλεχος), διπλασιάζει τις πιθανότητες νοσηλείας και κινδυνεύουν ανοσοκατασταλμένοι, παιδιά και ανεμβολίαστοι.

Για την επίτευξη του τείχους ανοσίας απαιτείται πλέον να εμβολιαστεί το 80% του πληθυσμού, αφού όπως διαπιστώνεται και σε χώρες με υψηλό ποσοστό εμβολιασμών (π.χ. Ισραήλ, Μ. Βρετανία) η διάδοση της συγκεκριμένης μετάλλαξης καλπάζει.

«Ατομική ευθύνη» και τα δημόσια νοσοκομεία στο έλεός τους

Πώς απαντάει η κυβέρνηση σε αυτήν τη νέα φάση όπου φαίνεται ότι μπαίνει η εξάπλωση της πανδημίας; Με τις γνωστές συνταγές της «ατομικής ευθύνης», της απόρριψης κάθε συζήτησης για θωράκιση των δημόσιων νοσοκομείων και των άλλων υγειονομικών μονάδων, με ενίσχυση σε προσωπικό και υποδομές, και της παραπομπής κάθε πιθανότητας να «τη γλιτώσουμε» στους εμβολιασμούς. Στο πλαίσιο αυτό, εφαρμόζοντας τη χειρότερη εκδοχή της «ατομικής ευθύνης» και τροφοδοτώντας τον ανορθολογισμό, ανακοινώθηκε η παροχή «δωροκάρτας» σε νέους 18 - 25 ετών που θα εμβολιαστούν, σε ένα ακόμα μέτρο που καταλήγει ως ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων. Στο ίδιο πλαίσιο, χτες ανακοινώθηκε ο διαχωρισμός των χώρων ψυχαγωγίας για να δέχονται είτε αμιγώς εμβολιασμένους είτε μεικτά (εμβολιασμένους και μη - βλ. θέμα στη δίπλα σελίδα).

Την ίδια στιγμή προχωρά το άνοιγμα του Τουρισμού με τα υγειονομικά πρωτόκολλα - λάστιχο, με τους δειγματοληπτικούς ελέγχους στις πύλες εισόδου, που φτάνουν το 10%, και με «πανάκεια» το «πράσινο πιστοποιητικό», στο όνομα του οποίου απορρίπτεται κάθε επιπλέον και ουσιαστικό μέτρο προστασίας και αποτροπής της διάδοσης. Είναι χαρακτηριστικές οι μαρτυρίες - καταγγελίες επιβατών σε καράβια της ακτοπλοΐας: Τα «πρωτόκολλα» των εφοπλιστών στοιβάζουν κόσμο στις «οικονομικές θέσεις», κρατώντας το ποσοστό «κενών καθισμάτων» για τα σαλόνια «διακεκριμένων θέσεων», τα οποία μοσχοπουλιούνται εν πλω, με ταξιδιώτες να βάζουν ξανά το χέρι στην τσέπη για να μην είναι ο ένας πάνω στον άλλο. Χώρια που οι έλεγχοι κατά την επιβίβαση είναι κοροϊδία.

Παρόμοια είναι και η κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου ενάμιση χρόνο από το ξέσπασμα της πανδημίας ο συνωστισμός είναι αφόρητος και τα δρομολόγια αραιώνουν αντί να πυκνώνουν, κάνοντας αδύνατη την οποιαδήποτε «αυτοπροστασία» που προπαγανδίζει προκλητικά η κυβέρνηση.

«Πανάκεια» ο εμβολιασμός, που «σέρνεται»

Οσο για τον εμβολιασμό, που παρουσιάζεται ως το μοναδικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της πανδημίας; 7 μήνες μετά την υλοποίηση της «επιτυχημένης στρατηγικής για τον εμβολιασμό», έχει εμβολιαστεί πλήρως μόνο το 35% του πληθυσμού, αποτέλεσμα των συμφωνιών που έχουν υπογράψει η κυβέρνηση και η ΕΕ με τους φαρμακευτικούς κολοσσούς, στο πλαίσιο των σφοδρών ανταγωνισμών, και οι οποίες εμποδίζουν την απρόσκοπτη πρόσβαση του λαού σε όλα τα διαθέσιμα και ασφαλή σκευάσματα.

Ετσι, ακόμα και σήμερα χιλιάδες άνθρωποι που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες παραμένουν ανεμβολίαστοι ή μισοεμβολιασμένοι (η προστασία από τη «Δέλτα» για το 45% που έχει εμβολιαστεί με μία μόνο δόση είναι μόνο 30%), λόγω της «χαμηλής ροής των εμβολίων». Χιλιάδες άνθρωποι με πολλαπλές αναπηρίες και εκφυλιστικές νόσους παραμένουν επίσης ανεμβολίαστοι, αφού ο κατ' οίκον εμβολιασμός καθυστέρησε δραματικά, μέχρι η κυβέρνηση να βρει τη «φόρμουλα» για εμπλοκή των ιδιωτών με το αζημίωτο, κάτι που έκανε χτες με τροπολογία που κατέθεσε στη Βουλή. Την ίδια στιγμή συνεχίζει να αρνείται να προσλάβει προσωπικό στα εμβολιαστικά κέντρα, να στελεχώσει τη δημόσια ΠΦΥ, να αναπτύξει τις Κινητές Ομάδες Υγείας με το απαιτούμενο μόνιμο προσωπικό (όλοι οι συμβασιούχοι που στελεχώνουν τις ελάχιστες ΚΟΜΥ αναμένεται να απολυθούν στα τέλη του χρόνου).

Και ενώ η αυστηρή επιδημιολογική επιτήρηση στη χώρα είναι προαπαιτούμενο, τους τελευταίους μήνες έχει περάσει κι αυτή στην ατομική ευθύνη, με την αμφιβόλου ποιότητας και αποτελεσματικότητας «αυτοδιάγνωση» και με τα ελάχιστα δημόσια εργαστήρια να μη διαθέτουν στην πλειοψηφία τους καν εξοπλισμό για τη γονιδιακή ανάλυση σε όλα τα θετικά δείγματα, προκειμένου να ανιχνεύεται η εξάπλωση των μεταλλάξεων.

Προωθείται η επιχειρηματική λειτουργία, που έφερε τα τραγικά αποτελέσματα

Ταυτόχρονα, μπορεί να απορρίπτονται ασυζητητί τα μέτρα θωράκισης του δημόσιου συστήματος Υγείας, όμως την ίδια στιγμή προχωράνε η εμπορευματοποίηση και η ενίσχυση της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας των νοσοκομείων, η πολιτική δηλαδή που είχε τραγικά αποτελέσματα στη διαχείριση της πανδημίας στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο. Στο πλαίσιο αυτό προωθείται το «Νέο ΕΣΥ», σε συνέχεια μεταρρυθμίσεων προηγούμενων κυβερνήσεων, που προώθησαν τα «Νοσοκομεία ΑΕ», τη λειτουργία τους με το ζύγι «κόστους - οφέλους». Προβλέποντας αυξημένες πληρωμές για λιγότερες «παροχές» στους ασθενείς - πελάτες, ακόμα λιγότερο μόνιμο προσωπικό (ήδη λείπουν πάνω από 30.000 μόνιμοι υγειονομικοί, σύμφωνα με τα ανεπαρκή οργανογράμματα των νοσοκομείων) και παραπέρα διεύρυνση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, μισθούς ψίχουλα και μηδαμινά δικαιώματα.

Θύματα αυτής της πολιτικής είναι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο σύστημα Υγείας, που έχουν γονατίσει από την εντατικοποίηση της εργασίας, εδώ και ενάμιση χρόνο δεν παίρνουν άδειες, ούτε ρεπό, βρίσκονται όμηροι στα νύχια εργολάβων και των ελαστικών σχέσεων εργασίας, μετακινούνται από Αγροτικά Ιατρεία και Κέντρα Υγείας στα νοσοκομεία, από τα νοσοκομεία σε εμβολιαστικά κέντρα στα νησιά (μόνο στο Νοσοκομείο «Αττικόν» 90 νοσηλευτές έχουν μετακινηθεί σε εμβολιαστικά κέντρα νησιών) κ.ο.κ.

Στην αντιλαϊκή διαχείριση της πανδημίας προστίθεται άλλωστε και το βαρύ τίμημα από την αύξηση της βαριάς νοσηρότητας και θνητότητας από όλες τις υπόλοιπες νόσους. Μόνο το 2020 η «πλεονάζουσα» θνητότητα αυξήθηκε κατά 8% από τη μετατροπή του δημόσιου συστήματος Υγείας σε μίας νόσου, ενώ εκατοντάδες χειρουργεία και θεραπείες για τον καρκίνο, τη σκλήρυνση κατά πλάκας και άλλες νόσους ματαιώθηκαν ή δεν έγιναν στο βαθμό που έπρεπε. Η αναμονή στις λίστες χειρουργείων στα δημόσια νοσοκομεία, μάλιστα, ήδη ξεπερνά τα δύο χρόνια...