Δεν τους βγήκε

 

Τόσο μελάνι χύθηκε στις αστικές εφημερίδες εδώ και πάνω από έναν μήνα, από την πανεργατική Πρωτομαγιάτικη απεργία μέχρι σήμερα, μπας και μαζευτούν τα σωματεία και πάψουν τον αγώνα ενάντια στο νομοσχέδιο.

Τόσα στημένα ρεπορτάζ σε κανάλια και ραδιόφωνα, μήπως και ενεργοποιηθεί ο «κοινωνικός αυτοματισμός». Τόση συκοφαντία από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της για την «αντικοινωνική στάση» όσων τολμούν να σηκώσουν ανάστημα.

Τόση χαρτούρα από μηνύσεις εφοπλιστών, υπουργών, εργοδοτών από ένα σωρό κλάδους. Τόσες «υπερωρίες» στις δικαστικές αίθουσες για να δικάζονται σωματεία που πήραν απεργιακές αποφάσεις. Τόση επίθεση στα «γελοία συνδικάτα» από την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, τόση προσπάθεια αποκλιμάκωσης της πάλης από τους εργατοπατέρες, που σε διατεταγμένη υπηρεσία ανέλαβαν να προπαγανδίζουν τα «θετικά του νομοσχεδίου». Τόση «ψιλοβελονιά» για την καλλιέργεια της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας από τους φιλόδοξους χαλίφηδες του ΣΥΡΙΖΑ που σιγόνταραν την κυβέρνηση, λέγοντας πως «όσο μαζική και να είναι η απεργία, το νομοσχέδιο θα περάσει».

Τζίφος... Τίποτα από τα παραπάνω δεν στάθηκε τελικά ικανό να ανακόψει την πάλη της εργατικής τάξης, του λαού που πλημμύρισε και χτες τους δρόμους, όπως κάνει εδώ και πάνω από ένα μήνα, απορρίπτοντας το νομοσχέδιο - τερατούργημα. Ούτε οι προβοκάτσιες του υπουργείου Παιδείας που θυμήθηκε τους μαθητές που «δίνουν πανελλήνιες» για να χτυπήσει την απεργία, ούτε οι σχετικές δικαστικές αποφάσεις που πάρθηκαν στο πόδι προχτές, για να «διευθετηθεί» η ώρα έναρξης της απεργίας, δεν είχαν αποτέλεσμα. Και βέβαια, ούτε το ρεζιλίκι με τις κάμερες να ψάχνουν στον Πειραιά εναγωνίως «αγανακτισμένους», και το μόνο που βρήκαν ήταν ταξιδιώτες που «στόλιζαν» τους εφοπλιστές για τις μεθοδεύσεις τους και στήριζαν τους απεργούς.

Κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης, των αστικών κομμάτων, των επιτελείων του κεφαλαίου έπεσε στο κενό. Βρήκε τοίχο στην πανεργατική απόρριψη του νομοσχεδίου, στην καθολική αντίθεση σε κάθε άρθρο και κάθε λέξη από το νομοθετικό έκτρωμα. Στην πολύμηνη προετοιμασία εκατοντάδων Συνδικάτων και Ομοσπονδιών σε όλη τη χώρα, με μια δράση που πολλαπλασίασε τις ετοιμοπόλεμες δυνάμεις σε κλάδους και χώρους δουλειάς, για να μην υπάρξει η παραμικρή ανοχή ή η στάση αναμονής απέναντι στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις. Στην πάλη που ξεδιπλώνεται με άξονα τη διεκδίκηση ξηλώματος όλου του αντεργατικού νομικού οπλοστασίου των τελευταίων χρόνων, πάνω στο οποίο πατάει και το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε χτες κάτω από γενικευμένη κατακραυγή.

Η χυδαία προσπάθεια κατασυκοφάντησης του απεργιακού αγώνα βρήκε τοίχο στην πρωτοφανή συμμετοχή της νεολαίας στην απεργία, των νέων εργαζομένων, που η κυβέρνηση και η εργοδοσία πίστευαν ότι θα είναι τα εύκολα θύματα της προπαγάνδας τους περί «εκσυγχρονισμού» και «καινοτομίας» στις εργασιακές σχέσεις. Κι αυτό φάνηκε τόσο στη χτεσινή απεργία όσο και στην απεργία της 10ης Ιούνη, όπου πολλοί εργαζόμενοι ξεπέρασαν εργοδοτικούς εκβιασμούς και απειλές και πήραν τη θέση τους οι περισσότεροι από αυτούς για πρώτη φορά στις συγκεντρώσεις.

«Ενα το κρατούμενο» λοιπόν για την εργατική τάξη και τη νεολαία η δύναμη που έδειξαν όλο αυτό το διάστημα, η δυνατότητα που έδειξαν ότι έχουν τα συνδικάτα να αποκρούουν την προβοκάτσια και τη συκοφαντία, όταν παλεύουν με γραμμή σύγκρουσης και όχι παζαρέματος με την κυβέρνηση και την εργοδοσία, όταν οργανώνουν την πάλη «από τα κάτω» με εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους και όχι όταν αναμένουν τα «χαμπάρια» των εργατοπατέρων... Πάνω σε αυτή τη γραμμή ενισχύθηκε το απεργιακό κλίμα, εντάχθηκαν στον αγώνα νέες δυνάμεις, πήραν κουράγιο για την ακόμα πιο σκληρή αντιπαράθεση της «επόμενης μέρας».

Από σήμερα η εργατική τάξη είναι αντιμέτωπη με μια άλλη κατάσταση, η δράση μέσα από τα σωματεία θα βάλει εμπόδια στην εφαρμογή του εκτρώματος στους χώρους δουλειάς. Και αυτή η μάχη θα δοθεί με παρακαταθήκη τις επιτυχημένες κινητοποιήσεις των τελευταίων βδομάδων. Μπορεί η εργοδοσία να λύνει το ζωνάρι της με τον νέο νόμο, αλλά την ίδια στιγμή έχει απέναντί της χιλιάδες εργαζόμενους και εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις που δίνουν τη μάχη με καλύτερους όρους. Δεν τους βγήκε λοιπόν η υπονόμευση, όπως και δεν θα τους βγει τελικά η επιδίωξη να βάλουν στον «γύψο» την εργατική - λαϊκή πάλη.