Το ξήλωμα των αντεργατικών νόμων στην πρώτη γραμμή της δράσης των Συνδικάτων

«Αντέδρασε, οργανώσου, πάλεψε μαζί με τα Συνδικάτα να μείνει στα χαρτιά το αντεργατικό έκτρωμα» ήταν το κεντρικό θέμα ημερίδας που διοργάνωσε το απόγευμα της Πέμπτης το ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη. Στην έναρξη της ημερίδας, οι συμμετέχοντες τήρησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Μίκη Θεοδωράκη.

Αναδείχθηκε ότι η πάλη για το ξήλωμα όλων των αντεργατικών νόμων, η διεκδίκηση σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας και η προστασία των συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων μπαίνει στην πρώτη γραμμή της δράσης των Συνδικάτων, παράλληλα με τη δράση για τα οξυμένα προβλήματα που σχετίζονται με τη ζωή της εργατικής οικογένειας (υγείας, μόρφωσης, ακρίβειας). Και προτάθηκε κλιμάκωση με αγωνιστικές μορφές όλο το φθινόπωρο, Οκτώβρη, Νοέμβρη στην προοπτική συγκρότησης μεγάλου απεργιακού μετώπου.

Την εισηγητική ομιλία με θέμα: «Ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη και η πάλη των Συνδικάτων να μην εφαρμοστεί» έκανε Πέτρος Σημάδης, πρόεδρος της Ένωσης Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν θεματικές παρεμβάσεις από τους: Νεκταρία Παπαδούλη, πρόεδρο της Ένωσης Λογιστών Θεσσαλονίκης, Χάρη Κυριαζίδη, πρόεδρο του Σωματείου Τροφίμων - Ποτών Κεντρικής Μακεδονίας και Άγγελο Γεράκη, γραμματέα του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης και μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Οικοδόμων.

Επίσης έγιναν ομιλίες και παρεμβάσεις από εκπροσώπους Σωματείων και εργαζόμενους. Συγκεκριμένα παρεμβάσεις έκαναν ο Νίκος Τζανετής, τεχνικός ασφαλείας, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Μεταλλείων και Λατομείων Βορείου Ελλάδος, η Δάφνη Κατσίμπα, πρόεδρος ΕΝΙΘ, ο Σταύρος Αρέστης, εκ μέρους του ΣΕΤΗΠ και ο Γιώργος Μπρανίκας, πρόεδρος του ΣΕΤΕΠ.

«Σήμερα που τα πράγματα φαίνονται και είναι ακόμη πιο δύσκολα, σήμερα που όλα μας τα δικαιώματα είναι στο απόσπασμα, σήμερα που μας μαθαίνουν με το πρώτο μας το γάλα πως τίποτα δεν γίνεται, πως έτσι είναι ο κόσμος και δεν αλλάζει, σήμερα είναι που υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να σαρώσουμε τους νόμους της εργοδοσίας. Με πείσμα, με αποφασιστικότητα, με σχέδιο, με οργανωμένη απειθαρχία κάθε Σωματείο, κάθε Επιτροπή Αγώνα και σωματειακή επιτροπή να γίνει κάστρο, φόβητρο για τους εργοδότες, στήριγμα και ελπίδα για τους εργαζόμενους. Πρώτος σταθμός να βουλιάξει η Θεσσαλονίκη από λαό, από εργάτες το ερχόμενο Σάββατο». Με αυτή την προτροπή - κάλεσμα αγώνα ολοκλήρωσε την εισηγητική του τοποθέτηση ο Πέτρος Σημάδης.

Νωρίτερα παρουσίασε αναλυτικά το νομοθετικό οπλοστάσιο που εξασφαλίζει το κράτος για την απρόσκοπτη καπιταλιστική ανάπτυξη. Για να εξασφαλίζει η μεγάλη εργοδοσία τα όπλα να ανταγωνίζεται το κεφάλαιο των άλλων κρατών, να θωρακίζει και να διευρύνει τα κέρδη της.

Ιδιαίτερα αναφέρθηκε στο νόμο έκτρωμα, που ψηφίστηκε στη Βουλή το καλοκαίρι και αφορά την καρδιά της ίδιας της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, στοχεύει σε αλλαγές που είναι στρατηγικές για το κεφάλαιο. Και γι' αυτό τον λόγο κυβέρνηση και εργοδότες επιδιώκουν να δώσουν συντριπτικό χτύπημα στη λειτουργία και τη δράση των Συνδικάτων, να βάλουν τους απεργιακούς αγώνες στο γύψο.

Όπως είπε, ο νόμος Χατζηδάκη έχει τρεις άξονες, το χτύπημα στη λειτουργία των Συνδικάτων, το νέο χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα και το χτύπημα συνολικά σε αυτό που λέμε ημερήσιος εργάσιμος χρόνος και κατά επέκταση στους μισθούς. Τόνισε ότι «αποτελεί επιθυμία των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, όπως άλλωστε κάθε αντιλαϊκός νόμος. Όσα προβλέπει ο νόμος, αποτελούν το όχημα και για τις πολυδιαφημιζόμενες επενδύσεις τεχνολογίας στη χώρα μας αλλά και συγκεκριμένα στην περιοχή μας, που στόχος είναι να καταστεί ψηφιακό κέντρο. Άλλωστε, όπως ομολογούν και τα στελέχη των αντίστοιχων εταιρειών, ο λόγος που έρχονται στη Θεσσαλονίκη είναι γιατί εδώ βρίσκουν ένα "οικοσύστημα καινοτομίας" με κύριο στοιχείο τους πολλούς, καλά εξειδικευμένους και "φτηνότερους" σε σχέση με αντίστοιχους σε άλλες χώρες της ΕΕ εργαζόμενους.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη, που με τόση λαχτάρα περιμένουν κράτος και εργοδοσία, δεν μπορεί να υπάρξει με εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις, με Σωματεία στην πρώτη γραμμή για τις σύγχρονες ανάγκες».

Αναφέρθηκε στη διδακτική πείρα προηγούμενων δεκαετιών, με παραδείγματα όπου το εργατικό κίνημα μπλόκαρε στην πράξη, στη ζωή αντιλαϊκούς νόμους. Αλλά και σε περιπτώσεις που στις σημερινές συνθήκες νόμοι έμειναν στα χαρτιά κάτω από την αποφασιστική πάλη των εργαζομένων, του λαού.

Τέλος, αναφέρθηκε στα σημερινά καθήκοντα των μελών των Συνδικάτων προκειμένου να μην επιτρέψουν να ξημερώσουν οι μέρες που ονειρεύονται κράτος και εργοδοσία. Για να ξηλωθούν όλοι οι νόμοι τους και για να ανοίξει ο δρόμος για κατακτήσεις, για ουσιαστικές αλλαγές στο πώς ζει και δουλεύει ο εργαζόμενος.

Είπε λοιπόν ότι «επιδιώκουμε το σύνολο των αντεργατικών ρυθμίσεων και το πώς θα τα αντιμετωπίσουμε να γίνουν αντικείμενο πλατιάς συζήτησης στους χώρους δουλειάς και στα Σωματεία». Κάλεσε σε «επαγρύπνηση και ετοιμότητα απέναντι στην επίθεση από την εργοδοσία σε κάθε χώρο δουλειάς. Κάθε πρόβλημα να γίνεται με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα πρόβλημα όλων των εργαζομένων, πρώτα στο χώρο δουλειάς, αλλά και στους δίπλα χώρους ανεξάρτητα από τον κλάδο, ακόμα και στην γειτονιά». Και αναφέρθηκε στο παράδειγμα της απόλυσης του προέδρου του ΣΕΜΛΑ με κινητοποιήσεις αλληλεγγύης να ξεδιπλώνονται σε όλη την Ελλάδα.

Τόνισε ότι «πρέπει να δουλέψουμε με στόχο την κλιμάκωση του αγώνα μας, ώστε να μην εφαρμοστεί ο νόμος στην πράξη, πράγμα που χρειάζεται προετοιμασία από τώρα. Η κυβέρνηση έβαλε σαν όριο τις αρχές του 2022 ώστε να υλοποιηθούν οι αποφάσεις της. Ήδη ήρθαν οι πρώτες εφαρμοστικές εγκύκλιοι του νόμου».

Σημείωσε ότι μέσα από αυτή την πλούσια παρέμβαση θα πρέπει να μετρήσουν διακριτά βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων, σε νέα Σωματεία, σε συσπείρωση Συνδικάτων, στη μαζικοποίηση επιχειρησιακών και κλαδικών σωματείων. Και μέσα από «τον κοινό συντονισμό, από την αλληλεγγύη, από την κοινή ρίζα των προβλημάτων μας, μπορούν όλοι αυτοί οι συλλογικοί εργατικοί πυρήνες να χτίσουν ένα πανελλαδικό μέτωπο σωματείων, ενωτικό, μαζικό, με καθαρό προσανατολισμό» που θα έχει στο πλάι του τους αντίστοιχους φορείς των φτωχών αγροτών και των αυταπασχολουμένων, της νεολαίας.

Τέλος, κάλεσε τα Συνδικάτα να οργανώσουν τη δράση τους για τα οξυμένα προβλήματα που σχετίζονται με τη ζωή της εργατικής οικογένειας (υγείας, μόρφωσης, ακρίβειας κ.α.), να οργανώσουν και να κλιμακώσουν με αγωνιστικές μορφές όλο το φθινόπωρο, Οκτώβρη, Νοέμβρη στην προοπτική συγκρότησης μεγάλου απεργιακού μετώπου.

Στο πλαίσιο αυτό πρότεινε να πραγματοποιηθεί αρχές Οκτώβρη νέα πλατιά σύσκεψη Συνδικάτων με στόχο τη συγκρότηση συντονισμού Σωματείων, Επιτροπών Αγώνα κτλ. για την αποφασιστική κλιμάκωση του αγώνα, επιδιώκοντας να συμμετάσχουν όσο το δυνατόν περισσότερα Σωματεία και συνδικαλιστές. (διαβάστε εδώ αναλυτικά).

Η Ν. Παπαδούλη για τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις στη δράση των Σωματείων

 

Η Νεκταρία Παπαδούλη αναφέρθηκε στους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις που τίθενται στη δράση των Σωματείων. Σημείωσε πως δεν είναι εκσυγχρονισμός «η τήρηση των στοιχείων των εργαζομένων σε ηλεκτρονικό μητρώο, το οποίο τηρείται υπό την ευθύνη του υπουργείου Εργασίας. Αντίθετα, εντείνει το φόβο για την πιθανότητα διαρροής κρίσιμων στοιχείων και ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων τόσο σε τρίτους όσο, ιδίως, στους εργοδότες.

Η περαιτέρω διεύρυνση των λόγων απόλυσης συνδικαλιστών, εισάγοντας την αόριστη έννοια του "σπουδαίου λόγου", η εξειδίκευση του οποίου από τα δικαστήρια θα "νομιμοποιήσει" μεγάλη γκάμα παράνομων απολύσεων προστατευόμενων συνδικαλιστών και μάλιστα χωρίς την προηγούμενη διαπίστωση του λόγου απόλυσης. Όπως η περίπτωση του προέδρου του ΣΕΜΛΑ, που απολύθηκε επειδή και λόγω της ειδικότητας του ως τεχνικός ασφαλείας ανέδειξε και πάλεψε μαζί με τους συναδέλφους του για τα προβλήματα υγιεινής και ασφάλειας στο χώρο δουλειάς απαιτώντας τη λήψη μέτρων. Ταυτόχρονα δεν είναι προοδευτική η γρήγορη "απαλλαγή" από τους ενοχλητικούς συνδικαλιστές με συνοπτικές διαδικασίες αποκλειστικά και μόνο από τα δικαστήρια.

Η δυνατότητα ηλεκτρονικής συμμετοχής υπονομεύει τη ζωντανή διαδικασία και λειτουργία των Γενικών Συνελεύσεων ως συλλογικών οργάνων, όπου συν-διαμορφώνονται ή μπορεί και να μεταβάλλονται γνώμες μέσα από το ζωντανό διάλογο.

Αντίστοιχα, η ηλεκτρονική ψηφοφορία, πέραν των ενδεχόμενων ζητημάτων ουσιαστικής μυστικότητας, υπονομεύει τη "ζωντανή" διαδικασία των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο ανώτατο επίπεδο λειτουργίας τους, δηλαδή τη ΓΣ, αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους ως απλές μονάδες χωρίς δυνατότητα ενημέρωσης, ζύμωσης και τελικά αποτύπωσης του πραγματικού ενδιαφέροντός τους για τα εργασιακά ζητήματα που απασχόλησαν τη ΓΣ και έχουν επίπτωση στους ίδιους. Επιπλέον, τίθεται ζήτημα πραγματικής διασφάλισης της μυστικότητας της ψηφοφορίας, όπου αυτή είναι υποχρεωτική από το νόμο, όπως στις αποφάσεις για απεργία, δεδομένου ότι η εξ αποστάσεως συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση δεν μπορεί να εγγυηθεί την μυστικότητα της ψήφου.

Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο εκσυχρονισμού στον εξοβελισμό των συνδικαλιστών από τους εργασιακούς χώρους με τη μείωση των συνδικαλιστικών αδειών. Στην ουσία η διάταξη αυτή είναι ένα ακόμα μέσο για τη μετατροπή των χώρων δουλειάς σε "γκέτο", χωρίς να υπάρχει πρακτικά η δυνατότητα παρέμβασης από αγωνιστές συνδικαλιστές, παρά μόνο από ανθρώπους της εργοδοσίας».

Αναφέρθηκε, επίσης, στη διεθνή πείρα που αποδεικνύει ότι η στρατηγική του κεφαλαίου είναι ενιαία σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης απέναντι στην οργάνωση των εργαζομένων (διαβάστε εδώ αναλυτικά).

Ο Χ. Κυριαζίδης για τις εργασιακές σχέσεις και τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου

 

Ο Χάρης Κυριαζίδης μίλησε για το νέο τοπίο στις εργασιακές σχέσεις και τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, σημειώνοντας ότι «το χτύπημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας όμως και η αντικατάστασή του από κάθε λογής "ευέλικτες" μορφές εργασίας δυναμώνουν την ένταση της εκμετάλλευσης, τσακίζουν την υγεία του εργαζόμενου, διαλύουν το δικαίωμά του στον ελεύθερο χρόνο, προκαλούν νέα εμπόδια στην ανάπτυξη της κοινωνικής ζωής και δράσης του».

Αναφέρθηκε στον κλάδο του εμπορίου όπου δοκιμάστηκαν και γενικεύτηκαν οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, η μερική απασχόληση, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τα σπαστά ωράρια και πλέον η διεύρυνση του ωραρίου σε σταθερή βάση μέχρι και τις 21.30 το βράδυ. «Αν κάνουμε λοιπόν εικόνα της ήδη αυτής υπάρχουσας κατάστασης σε συνδυασμό με την εφαρμογή των νέων διατάξεων σε σχέση με τη διευθέτηση του χρόνου, τις υπερωρίες ακόμα και για τους μερικώς απασχολούμενους που κυριαρχούν, τότε θα δούμε ότι πραγματικά τα χέρια των επιχειρηματιών του κλάδου "λύνονται" ακόμα περισσότερο. Μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι εταιρειών διανομής, όπως "efood", "Box", "Wolt" και άλλες είναι αυτοί που συνήθως παρουσιάζονται ως καινοτόμοι και πως δίνουν ευκαιρίες στους νέους εργαζόμενους κ.α. Αλλάζουν το τοπίο και με τα νέα όπλα που τους δίνει ο νόμος φανερώνουν ότι αυτό θα είναι "κόλαση" για τους εργαζόμενους, αν συνυπολογίσουμε τα εξής: Οι συνάδελφοι διανομείς προσλαμβάνονται είτε με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, είτε απασχολούνται ως "συνεργάτες", με σύμβαση παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών. Στην πρώτη περίπτωση η συνήθης πρακτική των εργοδοτών είναι να δίνουν ένα ρεπό -αντί για δύο- τη βδομάδα, να υπογράφουν συμβάσεις με 4ωρο ή 6ωρο και να επιβάλλουν στους διανομείς 8ωρη και 10ωρη δουλειά, χωρίς αμοιβή των υπερωριών. Στη δεύτερη αμείβονται με Παραστατικό Παρεχόμενων Υπηρεσιών και δεν ασφαλίζονται από τον εργοδότη τους, αλλά θεωρούνται "ελεύθεροι επαγγελματίες", με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την ασφαλιστική τους κάλυψη αλλά και για την προστασία τους σε περίπτωση εργατικού "ατυχήματος". Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν με το δικό τους μηχανάκι, καθώς ελάχιστες είναι οι επιχειρήσεις που παρέχουν εταιρικά οχήματα. Στα παραπάνω μπορούμε να συνυπολογίσουμε ότι εφαρμόζεται η λογική του ενεργού - ανενεργού χρόνου εργασίας, με αποτέλεσμα η εργάσιμη ημέρα να διευρύνεται σε χρόνο».

Ως ξεχωριστό παράδειγμα αναφέρθηκε στην κυριακάτικη αργία. «Η 7ήμερη εργασία και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για τους εργαζόμενους θα "κουμπώσουν" σε όλο το υπόλοιπο αντεργατικό πλαίσιο, που επιτρέπει στην εργοδοσία να κάνει "λάστιχο" τη ζωή των εργαζομένων, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της. Η ευελιξία, όπως την ονομάζουν, που αποτελείται από πολλές και διάφορες εργασιακές σχέσεις: Εργολαβικοί, εργαζόμενοι που "ενοικιάζονται" από τον έναν εργοδότη στον άλλο, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ακόμα και η δουλειά με το κομμάτι είναι μερικές ενδεικτικές μορφές».

Ο Αγγ. Γεράκης για τα νέα εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα

 

Ο Άγγελος Γεράκης, παρουσιάζοντας τα νέα εμπόδια στην απεργία μετά το 50%+1 που νομοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2018, αναφέρθηκε στις προβλέψεις «οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να παρέχουν υποχρεωτικά στα μέλη τους τη δυνατότητα ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως ψηφοφορία με διασφάλιση της μυστικότητας των ψήφων». Στη νέα ρύθμιση για τη «γνωστοποίηση απεργίας και στάσεων εργασίας» που προβλέπει, διευρύνει την έννοια της «παράνομης απεργίας» και καθιστά δυσκολότερη την κήρυξη μιας. Στην προβοκατόρικη διάταξη περί «άσκησης ψυχολογικής βίας» που αποτελεί όχημα δίωξης αγωνιστών που περιφρουρούν τον αγώνα τους. Στη θέσπιση απεργοσπαστικού μηχανισμού που πλασάρεται με τον τίτλο «προσωπικό εγγυημένης παροχής υπηρεσιών» κ.α.

Ανέδειξε την απόφαση των Συνδικάτων και των εργαζομένων να ανατρέψουν στην πράξη όλα τα εμπόδια που βάζουν στη δράση τους η κυβέρνηση της ΝΔ, τα κόμματα που εξυπηρετούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα και οι επιχειρηματίες.

Θύμισε ότι «η εργατική τάξη, ως πρωτοπόρο κομμάτι της κοινωνίας και στο παρελθόν αλλά και τώρα έχει καταγράψει στην ιστορία ένδοξες απεργιακές μάχες, παλικαρίσιες συγκρούσεις που αψήφησαν νόμους ακόμα και την καταστολή, είτε αυτή ήταν με δικαστικές αποφάσεις είτε και ένοπλη απέναντι στους απεργούς».

Και τόνισε ότι «σήμερα οι εργαζόμενοι έχουν νωπή τη μνήμη των απεργιακών μαχών και κινητοποιήσεων που έριξαν στο καλάθι των αχρήστων την καταστολή και τις απαγορεύσεις.

Όπως έγινε με την πάλη ενάντια στο νόμο της ΝΔ για τον περιορισμό των διαδηλώσεων ή το νόμο του ΣΥΡΙΖΑ που μετέτρεπε σε "ιδιώνυμο αδίκημα" την αντίσταση στους πλειστηριασμούς. Με την πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην αρχή της πανδημίας, με τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων και των Συνδικάτων στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου που κατάργησε στην πράξη τις απαγορεύσεις της κυβέρνησης της ΝΔ, μέσω του υπουργού Δημόσιας Τάξης Χρυσοχοΐδη.

Κάθε εργοστάσιο, γιαπί και επιχείρηση σήμερα μπορεί να γίνει εστία αντεπίθεσης, όπου θα τσακίζεται στη πράξη η εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη».

Πρόσθεσε πως «η πείρα από τα ευρωπαϊκά συνδικάτα που καλεί τους εργαζόμενους η ηγεσία της ΓΣΕΕ να υιοθετήσει είναι κάλεσμα σε υποταγή».

Και κάλεσε τους εργάτες και τις εργάτριες σε κάθε κλάδο να δείξουν απειθαρχία δυναμώνοντας τα Συνδικάτα τους με κάθε τρόπο (διαβάστε εδώ αναλυτικά).

1 / 10