Η νέα μάχη των Θερμοπυλών

Λόχος του Λοκρού (ΙΙ/36 Τάγματος)

Στις 21 Σεπτέμβρη του 1943, στις απαρχές της Αντίστασης, ένα γερμανικό τμήμα που ερχόταν απ’ την Λαμία συγκρούσθηκε κοντά στα στενά των Θερμοπυλών, με μερικούς εφεδροΕΛΑΣίτες.

Τα νέα έφτασαν στο 2/36 Τάγμα του ΕΛΑΣ, ο διοικητής ίλαρχος Αλ. Μυλωνάς, γνωρίζοντας ότι οι Γερμανοί θα ανταπέδιδαν το κτύπημα, αποφάσισε να περιμένει την γερμανική επίθεση στα στενά.

Την επόμενη μέρα, 22/9/1943, μια μηχανοκίνητη γερμανική φάλαγγα ξεκίνησε από την Λαμία για τις Θερμοπύλες. Ο ΕΛΑΣ είχε ήδη παρατάξει από την νύχτα όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις του.

Το κύριο μέτωπο, στα στενά των Θερμοπυλών, θα κρατούσε ο λόχος Δρακοσπηλιάς με αρχηγό τον καπετάν Λοκρό (ανθ/γός Σωτήρης Τσιτσιπής), με πολυβόλα και τρεις όλμους υπό τους υπαξ/κούς Κουτσοδόντη, Βότση και Αλεξίου.

Για να μην επαναληφθεί η ιστορία, το πέρασμα του Εφιάλτη φύλαγε ο εφεδρικός ΕΛΑΣ της περιοχής.

Η σύγκρουση, σφοδρή και θανάσιμη, κράτησε ως αργά την νύχτα, τα γερμανικά αυτοκίνητα πηγαινοέρχονταν στην Λαμία μεταφέροντας νέες δυνάμεις για να κάμψουν την αντίσταση του ΕΛΑΣ.

Οι αντάρτες δεν έκαναν βήμα πίσω, όσο έβλεπαν την κάμψη των Γερμανών τόσο ανέβαινε ο ενθουσιασμός και φούντωνε ο αγώνας.

Και δεν ήταν οι μόνοι που ενθουσιάζονταν, ο Αγγλος σύνδεσμος Ντικ, βλέποντας την πανωλεθρία των Γερμανών εξέφρασε τον θαυμασμό του με κραυγές: «Λεωνίντα! Λεωνίντα!».

Πάνω στον ενθουσιασμό της μάχης, ο γεμιστής του ενός αντάρτικου όλμου, έριξε ένα βλήμα ανάποδα στον πυροσωλήνα, στην τρομερή έκρηξη που επακολούθησε έχασαν την ζωή τους και οι τρεις χειριστές του όλμου.

Τα μεσάνυχτα οι Γερμανοί αποσύρθηκαν νικημένοι στην Λαμία.

Το επόμενο πρωί, οι παρατηρητές του ΕΛΑΣ ανέφεραν ότι πλησίαζαν καραβάνια χωρικών φορτωμένοι με τα υπάρχοντά τους. Φοβήθηκαν ότι οι Γερμανοί θα κάψουν τα γύρω χωριά για αντίποινα διώχνοντας τους ντόπιους.

Εκαναν λάθος, όλοι οι κάτοικοι απ’ τα γύρω χωριά, παρακολουθούσαν ολημερίς, με κομμένη την ανάσα, την φονική μάχη και όταν είδαν τα μεσάνυχτα τους Γερμανούς να φεύγουν με την ουρά στα σκέλια, ξενύχτησαν ετοιμάζοντας πίτες, ψωμιά και άλλα καλούδια για να τιμήσουν την νίκη των ανταρτών.

«Oι χωρικοί, άνδρες και γυναίκες, ρίχτηκαν απάνω στους αντάρτες με απερίγραπτο ενθουσιασμό και συγκίνηση. [...] Τα δώρα ξεφορτώθηκαν και σωροί από την αδελφική προσφορά σχηματίσθηκαν στα πόδια των ανταρτών. Κότες, πίτες, κρασιά, φρούτα, κουλούρες ζεστές».

Οι Γερμανοί είχαν πολλές απώλειες. Από τον ΕΛΑΣ επτά νεκροί, μαζί με το ατύχημα του όλμου, και δεκαπέντε τραυματίες.

Οπως έγραψε ο ίλαρχος Μυλωνάς, οι άντρες του «άφησαν το αίμα τους αντί για στεφάνι στον τάφο του Λεωνίδα»