Με αφορμή την αντιπαράθεση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις...

Την τιμητική τους έχουν αυτές τις μέρες αυτοαπασχολούμενοι και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αφού για μια ακόμα φορά «σφάζονται στην ποδιά τους» τα αστικά κόμματα, διεκδικώντας τον τίτλο του «σωτήρα». Πρώτοι και καλύτεροι, φυσικά, η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Από τον Αννα...

Την αρχή έκανε η κυβέρνηση, η οποία διά στόματος πρωθυπουργού στη ΔΕΘ παρουσίασε μια σειρά μέτρων στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Πέρα από ορισμένες προσωρινές διευκολύνσεις (περιορισμός μέρους των οφειλών της επιστρεπτέας προκαταβολής, προσωρινή διατήρηση του μειωμένου ΦΠΑ κ.λπ.), οι οποίες κυρίως μεταθέτουν χρονικά τα αδιέξοδα που πολλαπλασίασαν οι κυβερνητικές επιλογές διαχείρισης της πανδημίας, ξεχώρισε η ανακοίνωση κινήτρων με στόχο τη συγχώνευση επιχειρήσεων (ή την απορρόφησή τους από ήδη υφιστάμενα νομικά πρόσωπα), όπως η εκτεταμένη μείωση της φορολογίας, η προτεραιότητα στα προγράμματα χρηματοδότησης του Ταμείου Ανάκαμψης κ.ά.

Τα μέτρα αυτά παρουσιάστηκαν από την κυβερνητική προπαγάνδα και συμπαθούντες κονδυλοφόρους ως «ανάσα για τους αυτοαπασχολούμενους και τις πολύ μικρές επιχειρήσεις», ως «μέτρα που εξασφαλίζουν την προοπτική τους την επόμενη μέρα της ανάκαμψης». Είναι όμως έτσι;

«Πριν αλέκτορα φωνήσαι», ο λαλίστατος υπουργός Ανάπτυξης κ. Γεωργιάδης φρόντισε να διευκρινίσει σε πρόσφατη συνέντευξή του: Οσα χρήματα κατευθυνθούν σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης πέραν των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων - που έτσι κι αλλιώς λαμβάνουν τη μερίδα του λέοντος - θα δοθούν κατά προτεραιότητα στα μεγαλύτερα και πιο δυναμικά σχήματα (με βάση την ΕΕ, μικρομεσαίες θεωρούνται επιχειρήσεις που απασχολούν έως και 250 άτομα, με κύκλο εργασιών έως 50 εκατ. ευρώ) και όχι σε επιχειρήσεις των 1, 2 ή 3 εργαζομένων, όπως ο ίδιος τόνισε. Τέτοιες επιχειρήσεις, συμπλήρωσε, έχουν πολύ μικρό μέγεθος, γι' αυτό αν θέλουν να αποκτήσουν πρόσβαση σε χρηματοδότηση, θα πρέπει να ακολουθήσουν τον δρόμο των συγχωνεύσεων ή και της ενσωμάτωσης σε μεγαλύτερα επιχειρηματικά σχήματα.

Η ωμή αυτή παραδοχή φανερώνει γλαφυρά τις βασικές προτεραιότητες κυβέρνησης - ΕΕ, που σχετίζονται προφανώς με την επιστροφή σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης αλλά και με την πάγια στόχευση για μακροπρόθεσμη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, για την οποία οι μικροεπιχειρήσεις των αυτοαπασχολούμενων αποτελούν βαρίδι, καθώς όχι μόνο δεν μπορούν να εξασφαλίσουν οικονομίες μεγάλης κλίμακας αλλά αδυνατούν εκ των πραγμάτων να πετύχουν διευρυμένη αναπαραγωγή κεφαλαίου.

Ωστόσο η διαδικασία των συγχωνεύσεων, που διαφημίζεται ως win - win λύση για οικονομία και αυτοαπασχολούμενους, θα αποδειχθεί στην πράξη δρόμος κακοτράχαλος. Οσοι κινηθούν σε αυτήν την κατεύθυνση, μάλλον θα ενταχθούν με δυσμενέστερους όρους έναντι π.χ. μιας μεγαλύτερης επιχείρησης. Αντίθετα, όσοι αρνηθούν ή και όσοι δεν διαθέτουν τις υποδομές για να «ευεργετηθούν» από το συγκεκριμένο μέτρο της κυβέρνησης, θα δουν τον ανταγωνισμό να ανεβαίνει ένα ακόμα σκαλί εις βάρος τους. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...

...στον Καϊάφα

Η αποκάλυψη των γενικότερων προτεραιοτήτων και των ορίων των διαχειριστικών επιλογών της κυβέρνησης εκτιμήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ως «ευκαιρία» προκειμένου να κερδίσει την εύνοια των μικρομεσαίων. Εσπευσε έτσι να δηλώσει την αγανάκτησή του για τις κυβερνητικές εξαγγελίες και να παρουσιάσει το δικό του «σχέδιο σωτηρίας», «μια νέα αρχή» όπως λέει «στην πραγματική οικονομία, που περνά μέσα από την ενίσχυση της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας». Βεβαίως, «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί»...

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει αποδείξει πολλάκις ότι «στα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια». Δυστυχώς γι' αυτόν, όμως, μια καλύτερη ανάγνωση των εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ και δηλώσεων στελεχών του επιβεβαιώνει ότι ...άνθρακες (και αυτός) ο θησαυρός. Προσπερνάμε τις ανέξοδες δηλώσεις περί ανασχεδιασμού των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, που καταγράφονται στην Ιστορία δίπλα στις αντίστοιχες για το... σκίσιμο των μνημονίων, και ερχόμαστε στο προκείμενο:

Ηταν ο ίδιος ο κ. Τσίπρας που σε εισηγητική του ομιλία στις 17/5/2021, με θέμα την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, πρόκρινε ομοίως ως βασικά μέτρα για τη βελτίωση της παραγωγικότητας μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών την προώθηση συνεργιών και συγχωνεύσεων, και μάλιστα με προτεραιότητα τους κλάδους υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Και, βέβαια, πρόκειται για πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ και όχι για προσαρμογή λόγω των συνθηκών της πανδημίας. Ο ίδιος ο κ. Δραγασάκης, υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δήλωνε στις 15/2/2019 στη Διαρκή Επιτροπή Ανταγωνισμού και Εμπορίου της Βουλής ότι «ένα από τα βασικά και διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας είναι το μικρό μέγεθος των εκμεταλλεύσεων και των επιχειρήσεων, και ένα δεύτερο είναι ότι οι μικρές επιχειρήσεις είναι πολύ μικρές σε σχέση με τις μικρές των άλλων χωρών. Αυτό είναι ένα πρόβλημα το οποίο (...) είναι σοβαρό». Στην ίδια κατεύθυνση δηλαδή και η κυβέρνηση της «δίκαιης ανάπτυξης» από καιρό, και παρά το γεγονός ότι οι τυπικές δεσμεύσεις των μνημονίων, που επικαλείται συχνά πυκνά ο ΣΥΡΙΖΑ για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, είχαν ολοκληρωθεί.

Καμία έκπληξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αστικό κόμμα που υπηρετεί την καπιταλιστική ανάπτυξη, αναγνωρίζει ότι η αντικειμενικά μικρότερη παραγωγικότητα των μικροεπιχειρήσεων των αυτοαπασχολούμενων αποτελεί ανταγωνιστικό μειονέκτημα. Το ίδιο φυσικά διαπιστώνουν η ΝΔ και το σύνολο του αστικού κόσμου, ο ΣΕΒ, η ΕΕ, που σε εκθέσεις τους για την επιχειρηματικότητα αναγνωρίζουν ότι η επιτάχυνση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για την καπιταλιστική ανάπτυξη στη χώρα, ειδικά σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού διεθνώς. Εξ ου και οι μεγάλες ομοιότητες των σχεδίων Πισσαρίδη και «Ελλάδα 2.0» με το αντίστοιχο σχέδιο «Ελλάδα +» του ΣΥΡΙΖΑ.

«Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει»...

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως γνήσιο παιδί του συστήματος, έχει ήδη δώσει αντίστοιχα δείγματα γραφής. Μπορεί στα λόγια να κατακεραυνώνει τη ΝΔ, το κυβερνητικό του έργο όμως αποδεικνύει ότι και ο ίδιος γρήγορα προσαρμόστηκε στο όνομα των δεσμεύσεων και των αντοχών της οικονομίας. Και τα μνημόνια εφάρμοσε, και 3ο μνημόνιο ψήφισε, και κανέναν αντιλαϊκό νόμο δεν κατάργησε. Ηταν ο ΣΥΡΙΖΑ που ως κυβέρνηση:

- Διατήρησε τη φορολόγηση από το πρώτο ευρώ για τους αυτοαπασχολούμενους και αρνήθηκε να καταργήσει ΕΝΦΙΑ, τέλος επιτηδεύματος και άλλους έμμεσους φόρους που βάραιναν και συνεχίζουν να βαραίνουν το λαϊκό εισόδημα, στο όνομα των ματωμένων πλεονασμάτων.

- Διεύρυνε την εργασία και το άνοιγμα των καταστημάτων στις 32 Κυριακές το χρόνο, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.

- Τσάκισε έως και 40% τις συντάξεις των συνταξιούχων του ΟΑΕΕ με τον ν. Κατρούγκαλου, στο όνομα της «σωτηρίας» των Ταμείων.

- Ποινικοποίησε τις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς, οι οποίοι αναμένεται να αυξηθούν με την εφαρμογή του νέου Πτωχευτικού Κώδικα.

- Διατήρησε τη χρηματοδότηση σε οριακό χαμηλό στην Υγεία και το λουκέτο σε 11 νοσοκομεία της χώρας (ανάμεσά τους και στο «Λοιμωδών» στη Δυτική Αθήνα), συνδιαμορφώνοντας τις βάσεις για τη σημερινή τραγική κατάσταση.

- Πιστός στη λογική κόστους - οφέλους και στην κατεύθυνση μη επιλεξιμότητας κρίσιμων έργων υποδομής για αντιπλημμυρική - αντιπυρική - αντισεισμική προστασία, άφησε τον λαό απροστάτευτο (όπως έκαναν προηγούμενες και επόμενες κυβερνήσεις) στο Μάτι, στη Μάνδρα κ.λπΣτήριξε δηλαδή όλες τις στρατηγικές επιλογές, εμβάθυνε αντιλαϊκά νομοθετήματα, άνοιξε νέους δρόμους «για το καλότης επιχειρηματικότητας», όπου και όποτε χρειάστηκε. Το ίδιο θα κάνει και τώρα.Συμπέρασμα; Ισχυρό ΚΚΕ, για να ανοίξει ο δρόμος της αντεπίθεσης...

Παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους, το σύνολο των αστικών κομμάτων που υπηρετούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου συγκλίνουν, τελικά, στις βασικές επιλογές. Στρατηγικές προτεραιότητες και οι ατσάλινοι νόμοι της οικονομίας, θέτουν αντικειμενικά τα ασφυκτικά όρια των εκάστοτε ελιγμών τους.

Οι κρίσεις, η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης με τις διαφοροποιήσεις της ανά κλάδο, ο οξυμένος διεθνής ανταγωνισμός και η κυριαρχία των μεγαλύτερων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, που στηρίζεται στον ανώτερο βαθμό οργάνωσης της παραγωγής και στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, αποτελούν τον βασικό καμβά που ωθεί και θα ωθεί διαρκώς τους αυτοαπασχολούμενους στην ανασφάλεια και στην προοπτική του λουκέτου. Σε αυτές τις συνθήκες, παρά τις ευκαιριακές ανακάμψεις, παρά την καθημερινή εντατικοποίηση της εργασίας τους, οι αυτοαπασχολούμενοι θα συνεχίσουν να βλέπουν τις ατομικές και οικογενειακές ανάγκες ως όνειρο θερινής νυκτός. Καμία αστική κυβέρνηση, κανένα μείγμα αστικής διαχείρισης δεν πρόκειται να διαφοροποιήσει τη γενική κατάσταση της πλειοψηφίας τους.

Γι' αυτό και χρειάζεται να δυναμώσει η κομματική παρέμβαση αυτήν την περίοδο. Για να βγάλουν και οι αυτοαπασχολούμενοι σωστά συμπεράσματα, να μην πέσουν και πάλι στην παγίδα της κυβερνητικής εναλλαγής. Με τη δική μας συμβολή μπορούν να αξιοποιήσουν γόνιμα την πείρα τους και να ξεδιαλύνουν τον κουρνιαχτό της αστικής προπαγάνδας, που στόχο έχει την ενσωμάτωσή τους. Να δουν τον πραγματικό ένοχο για τα αδιέξοδά τους, που δεν είναι άλλος από την καπιταλιστική ιδιοκτησία και την εξουσία που τη στηρίζει. Να απορρίψουν τα κόμματα που την υπηρετούν, τα οποία αντικειμενικά ούτε μπορούν ούτε θέλουν να παρεκκλίνουν από την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της.

Η δυσαρέσκεια, η ανησυχία για το αύριο, μπορεί και πρέπει να μετατραπεί σε αμφισβήτηση αυτού του δρόμου ανάπτυξης, που θυσιάζει διαρκώς τις λαϊκές ανάγκες στον βωμό του καπιταλιστικού κέρδους. Να βρει γόνιμο έδαφος στην πολιτική πρόταση του Κόμματος, τη μοναδική που θέτει ως κριτήριο της παραγωγής τις σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου και όχι τα κέρδη των λίγων και εκλεκτών. Σε αυτό το έδαφος, και οι ίδιοι οι αυτοαπασχολούμενοι μπορούν να ζήσουν καλύτερα και να απαλλαγούν οριστικά από τον βραχνά της ανασφάλειας και των χρεών που τους καταπίνει καθημερινά.

Η διεύρυνση των κομματικών επαφών, η συγκρότηση πρωτοπόρων πυρήνων σε κάθε μαζικό κλάδο, μπορεί αντικειμενικά να δώσει ώθηση και στη συσπείρωση νέων δυνάμεων σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση στο κίνημα. Να αποτελέσει σημείο αναφοράς στο δυνάμωμα της πάλης για τις ανάγκες των πιο λαϊκών τμημάτων των αυτοαπασχολούμενων αλλά και της πιο μαζικής συμμετοχής τους στην κοινή λαϊκή δράση για το σύνολο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, στο πλευρό της εργατικής τάξης και της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Το Κάλεσμα της ΚΕ μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για να μπει σε νέα βάση η δουλειά μας και να ανοίξει δρόμους σε αυτήν την κατεύθυνση.

Ο Θ. Τζίμας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος της ΚΕ για τους ΕΒΕ