Για τα μάτια των νέων

Μια παράσταση, με «ειδικό προσκεκλημένο» τη νέα γενιά, δίνουν σε «κόντρα ρόλους» η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδιδόμενοι σε μια πλειοδοσία υποσχέσεων για δήθεν «μέτρα στήριξης», «ευκαιρίες» και επιδόματα. Αντιμετωπίζουν τη νεολαία σαν εκλογική λεία στο σαφάρι της κυβερνητικής εναλλαγής, προσπαθούν να εγκλωβίσουν και να ενσωματώσουν τη δίκαιη αγανάκτηση των νέων για το αδιέξοδο στο οποίο τους καταδικάζει η αντιλαϊκή πολιτική όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων.

Η κυβέρνηση προαναγγέλλει μέτρα για τη νεολαία και «διάλογο» μαζί της για την «αποκατάσταση των αδικιών», με τον ΣΥΡΙΖΑ να διαφημίζει τη δική του ατζέντα «παροχών» προς τους νέους και να κατηγορεί τη ΝΔ για ιδεοληψία σε βάρος τους. Επιχειρούν έτσι να εμφανίσουν ο καθένας τον εαυτό του ως τη «φτερούγα προστασίας» που θα αγκαλιάσει τάχα τη νέα γενιά.

Πώς να προστατέψουν όμως τη νεολαία αυτοί που ευθύνονται για τα σημερινά της αδιέξοδα; Γιατί οι χειρότεροι όροι ζωής, δουλειάς, Εκπαίδευσης για τους νέους είναι απότοκα της πολιτικής όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, που υπηρετεί τα κέρδη των μονοπωλίων, σε βάρος του λαού, των εργαζομένων και των παιδιών τους.

Εξαιτίας αυτής της πολιτικής, εξαιτίας των νόμων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, οι νέοι εργαζόμενοι δουλεύουν με χειρότερους όρους από τους πατεράδες ή και τους παππούδες τους, ενώ σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για σύγχρονα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς.

Αντί όμως γι' αυτά, το αντεργατικό πλαίσιο που ενισχύεται με νόμους όλων των κομμάτων, καταδικάζει τους εργαζόμενους σε δεκάωρη δουλειά, απλήρωτες υπερωρίες, μισθούς πείνας, περιστολή των συνδικαλιστικών ελευθεριών, Ασφάλιση - ατομική υπόθεση ειδικά για τους νέους εργαζόμενους. Και αυτά βέβαια για τους πιο «τυχερούς», όσους δηλαδή καταφέρουν να ξεφύγουν προσωρινά από τη μέγγενη της ανεργίας, που κατατρώει τη νέα γενιά.

Είναι όλα αυτά που κάνουν τον νέο να αισθάνεται ότι πατάει σε κινούμενη άμμο. Που βάζουν απροσπέλαστα εμπόδια στο να προγραμματίσει τη ζωή του, να ανοίξει το δικό του σπίτι, να κάνει οικογένεια.

Είναι το σχολείο - εξεταστική αρένα, το εξοντωτικό κυνήγι εφήμερων δεξιοτήτων και καταρτίσεων, με ταυτόχρονη υποβάθμιση της γνώσης για τους πολλούς, που εκπαιδεύει τους νέους στον ανταγωνισμό και σπέρνει την απογοήτευση από πολύ νωρίς σε όσους δεν τα καταφέρουν. Αυτό το σχολείο «έκοψαν και έραψαν» με τους νόμους τους η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, γιατί αυτά είναι τα πρότυπα της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, που οι «εργαλειοθήκες» τους στην εργασία, στην Παιδεία και αλλού είναι «πυλώνες» της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας.

Για να διαχειριστούν τώρα τη δυσαρέσκεια των νέων και την αγανάκτηση που η πολιτική τους προκαλεί, πλειοδοτούν σε μέτρα για την «ανακούφιση» τάχα της νεολαίας. Δεν είναι όμως δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι πίσω και από αυτές τις εξαγγελίες κρύβεται ένας νέος γύρος στήριξης της μεγαλοεργοδοσίας, σε βάρος των δικαιωμάτων και των πραγματικών αναγκών της νέας γενιάς.

Για παράδειγμα, κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζουν τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών ως «κίνητρο» για την πρόσληψη νέων ανέργων, οι οποίοι όμως θα δουλεύουν με μισθούς πείνας και με «γκολ από τα αποδυτήρια» σε ό,τι αφορά τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, εξαιτίας και της τρύπας που μεγαλώνει στα Ταμεία από την απόσυρση κράτους και εργοδοσίας.

Η κυβέρνηση υπόσχεται βρεφονηπιακούς σταθμούς μέσα στις επιχειρήσεις, με κρατική στήριξη, και κρύβει ότι αυτό γίνεται για να μεγαλώσει η δεξαμενή των γυναικών που μπορούν να αξιοποιηθούν για την άντληση υπεραξίας, αφού χιλιάδες μωρομάνες δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μια θέση στο σύστημα της Προσχολικής Αγωγής, ή δεν μπορούν να συγχρονίσουν με αυτό τα ευέλικτα ωράριά τους.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ υπόσχονται αυξήσεις στην επιδότηση των ενοικίων για τους νέους, την ώρα που με τη δική τους αντιλαϊκή πολιτική οι τράπεζες ετοιμάζονται να βγάλουν στο σφυρί δεκάδες χιλιάδες σπίτια που «δήμευσαν» από τους υπερχρεωμένους πατεράδες και τις μανάδες τους.

Τα δικαιώματα, τα όνειρα, τα «θέλω» και οι ανάγκες της νεολαίας συνθλίβονται στις συμπληγάδες του σάπιου συστήματος, που «ζει κι αναπνέει» για τα κέρδη του κεφαλαίου. Εκεί βρίσκεται η αιτία των αδιεξόδων της. Κι εκεί πρέπει να στρέψουν οι νέοι τα πυρά τους, βαδίζοντας τον δρόμο της οργανωμένης πάλης για την ανατροπή.