Η ψιχουλομαχία και το ...καρβέλι

Χτες, ο Κυρ. Μητσοτάκης, με ύφος 1.000 καρδιναλίων, ανακοίνωσε έκτακτο βοήθημα σε υγειονομικούς, χαμηλοσυνταξιούχους και σε Άτομα με Αναπηρία. Η πρόκληση εκ μέρους της κυβέρνησης μπορεί να γίνει πιο κατανοητή αν σκεφτεί κανείς ότι στους νοσοκομειακούς γιατρούς οφείλονται εφημερίες ακόμα και 6 μηνών, οι χαμηλοσυνταξιούχοι έχουν δει την τελευταία δεκαετία τις συντάξεις τους να κόβονται δεκάδες φορές από όλες τις κυβερνήσεις, ενώ ακόμα και οι αναπηρικές συντάξεις και τα επιδόματα αναπηρίας έχουν δεχτεί συντριπτικά χτυπήματα από τον «κόφτη» της δημοσιονομικής ...προσαρμογής και των αντιασφαλιστικών νόμων των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως είναι λογικό, ο Αλ. Τσίπρας σήκωσε ...το γάντι να απαντήσει στον πρωθυπουργό, με tweet που ανέφερε τα ποσά για κοινωνικό μέρισμα που δαπανούσε η (συγ)κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (-ΑΝΕΛ) συγκριτικά με τα αντίστοιχα που δαπανά η κυβέρνηση της ΝΔ. Τα στοιχεία, σύμφωνα με τον Αλ. Τσίπρα, αποδεικνύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συντριπτικά πιο κοινωνικός... ενώ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κλείνει την ανάρτησή του με την ατάκα «Τότε (σ.σ. επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ) ήταν "ψίχουλα". Σήμερα είναι θρίαμβος»...

Αυτή η διαμάχη έχει και …«διαπαιδαγωγητικό χαρακτήρα». Εκτός όλων των άλλων, στοχεύει στο να εκπαιδεύει εργατικά - λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα τους νεότερους ηλικιακά, στη λογική των μειωμένων απαιτήσεων, να έχουν ως κριτήριο δηλαδή της ευημερίας το πώς και πόσο θα μοιράζεται η φτώχεια τους...

Δεν έχουμε λόγο να αμφισβητήσουμε τις λεπτομέρειες της... ψιχουλομαχίας μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά, επειδή δεν καταπίνουμε ούτε το κουτόχορτο της ΝΔ ούτε το κουτόχορτο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα επιτρέψουμε να κατρακυλήσει η συζήτηση αποκλειστικά στο ποιος μοιράζει περισσότερα ψίχουλα, μία συζήτηση που σκόπιμα αφήνει στην απ' έξω πού πάει το «καρβέλι».

Ποιο είναι το καρβέλι; Ενδεικτικά:

- Είναι πάνω από το 2% του ΑΕΠ που βρέξει - χιονίσει, με ή χωρίς μνημόνια, με όποια κυβέρνηση καταλήγει στις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Μιλάμε για ένα ποσό 4 δισ. ευρώ, που μπροστά του τα συνολικά ύψη των κοινωνικών μερισμάτων της σημερινής ή της προηγούμενης κυβέρνησης αποτελούν ...ψίχουλα.

- Είναι τα 2,3 δισ. ευρώ, που με τις ψήφους της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και της Ελλ. Λύσης θα φύγουν από τις τσέπες του λαού για να καταλήξουν στη γαλλική πολεμική βιομηχανία. Και αυτά αφορούν μόνο τα «Rafale» και όχι και τις φρεγάτες...

- Είναι ο πακτωλός έκτακτων, τακτικών επιδοτήσεων και χρηματοδοτήσεων από τις κυβερνήσεις προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των ομίλων των Μεταφορών που με τις ψήφους της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ πήραν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να «διασωθούν» μέσα στην πανδημία...

Ο κατάλογος θα μπορούσε να μεγαλώσει και να συμπεριλάβει και τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, τις προκλητικές φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο, τις ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικής σημασίας υποδομών, τη θωράκιση της μεγάλης εργοδοσίας με εκατοντάδες νόμους που της διασφαλίζουν φθηνότερη εργασία κ.ά. Όλα αυτά έχουν με μεγάλα γράμματα τις υπογραφές όλων των κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαετίας. Και πάνω απ’ όλα είναι ο τεράστιος, αμύθητος πλούτος που παράγεται ακριβώς με αυτή τη δουλειά εκατοντάδων χιλιάδων, ως αποτέλεσμα της έντασης της εκμετάλλευσης, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της φθηνής δουλειάς χωρίς δικαιώματα κ.λπ.

Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό.

Τα εργατικά σωματεία στο πλαίσιο πάλης τους, εδώ και χρόνια, διεκδικούν:

- Επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με κατώτερο μισθό για κάθε εργαζόμενο τα 751 ευρώ.

- Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων.

- Επαναφορά 13ου-14ου μισθού και αντίστοιχα των συντάξεων.

- Κατάργηση του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου, σύμφωνα με τον οποίο ο κατώτατος μισθός διαμορφώνεται με Υπουργική Απόφαση και όχι μέσω διαπραγματεύσεων συνδικάτων και ενώσεων της εργοδοσίας.

Τι απαντά η κυβέρνηση της ΝΔ σε αυτά τα αιτήματα; Τι απαντούσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτά τα αιτήματα;

Οι απαντήσεις γνωστές.                                                           

Το ΚΚΕ δεν υποτιμά το παραμικρό που θα βάλει στην τσέπη της μία εργατική οικογένεια, που θα βελτιώσει τη ζωή της, ιδιαίτερα σήμερα που το εισόδημα εξανεμίζεται στο άψε - σβήσε. Αυτό που δεν πρόκειται να κάνει το ΚΚΕ είναι να αναμειχθεί στον ψιχουλοκαυγά ...που κρύβει τελικά ποιος τρώει το καρβέλι. Η συζήτηση για το καρβέλι καταλαβαίνουμε ότι δεν προσφέρεται για έναν ακόμη δικομματικό καυγά, αλλά είναι η συζήτηση που πρέπει να γίνει σήμερα. Αυτή η συζήτηση μπορεί να προσφέρει πολλά στον αγώνα για να μη ζούμε με ψίχουλα. Ο αγώνας αυτός δένεται αντικειμενικά με την πάλη για τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, τον αγώνα για την προοπτική, γιατί μέσα σε αυτή την πάλη μπορεί ο λαός να έχει και νίκες και επιτυχίες.

Για να θυμηθούμε τα λόγια του Μπρεχτ:

 «Δεν θέλουμε μόνο το μπάλωμα

Θέλουμε ολόκληρο το ρούχο.

Δεν θέλουμε μόνο την μπουκιά

Θέλουμε όλο το καρβέλι».