Η συζήτηση που κορυφώνεται στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο σχετικά με τον πληθωρισμό και τα μέτρα για την ανάσχεσή του δείχνει και τις πραγματικές αιτίες των ανυπόφορων αυξήσεων που τσουρουφλίζουν το λαϊκό εισόδημα, βάζοντας «φωτιά» στις τιμές των προϊόντων πλατιάς κατανάλωσης.
Η ανησυχία των κυβερνήσεων και των αστικών επιτελείων δεν είναι βέβαια για την τσέπη του λαού, που έτσι κι αλλιώς την αρμέγουν με κάθε ευκαιρία και αφορμή, είτε με υψηλό είτε με χαμηλό πληθωρισμό. Η αγωνία τους είναι για την αβεβαιότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, σε συνδυασμό και με τις άλλες επισφάλειες που παραμένουν απειλητικά στο τραπέζι, όπως η πανδημία.
Αυτό που συζητιέται τώρα είναι η επιστροφή σε μια πιο σφικτή δημοσιονομική πολιτική, που θα συμμαζέψει τα κρατικά ελλείμματα και χρέη, μετά από μια μακρά περίοδο εκτεταμένων μέτρων κρατικής στήριξης των οικονομιών, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση. Παραδέχονται ότι αυτό επιδρά στον πληθωρισμό, ο οποίος καταγράφει ρεκόρ πολλών δεκαετιών στην ΕΕ και στις ΗΠΑ.
Με άλλα λόγια, αυτό που παρουσίασαν ως «φάρμακο» για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση, δηλαδή τα κρατικά πακέτα στήριξης και η χαλάρωση των δημοσιονομικών περιορισμών, αναζωπύρωσε μια άλλη «πάθηση» που βρίσκεται μέσα στην ίδια τη λειτουργία του συστήματος, προκαλώντας βαριά συμπτώματα στην οικονομία. Είναι δηλαδή η ίδια συζήτηση που γινόταν με τα μνημόνια, αλλά από την ανάποδη!
Το άλλο σκέλος της ακρίβειας αφορά τις αυξημένες τιμές του ρεύματος, που επιβαρύνουν συνολικά το κόστος διαβίωσης του λαού. Ο στόχος της πράσινης μετάβασης, στο όνομα της αντιμετώπισης τάχα της κλιματικής αλλαγής, έκανε ακριβότερη την ηλεκτροπαραγωγή και μετακύλησε με πολλούς τρόπους το αυξημένο κόστος στη λαϊκή κατανάλωση.
Τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και υπόσχονται «εξισορρόπηση της αγοράς», χωρίς να αλλάζει καμία από τις αιτίες που οδήγησαν στο σημερινό ράλι των τιμών: Το «ζεστό» κρατικό χρήμα για τη στήριξη των κερδοφόρων πράσινων επενδύσεων, που αντικαθιστούν τη λιγνιτοπαραγωγή, συνεχίζεται κανονικά, όπως και η «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, που την καθιστά χρηματιστηριακό προϊόν, με τιμές χονδρικής πάνω από τα 270 ευρώ/Kwh για τη χώρα μας.
Με την ίδια ένταση συνεχίζονται και τα «πράσινα» χαράτσια για την παραγωγή ή τη χρήση Ενέργειας από τις πιο ρυπογόνες πηγές, με τα οποία φορτώνουν το κόστος από τα πακέτα στήριξης των πράσινων επενδύσεων στα λαϊκά στρώματα.
Η ανάγκη του λαού για φτηνή - ασφαλή Ενέργεια και προστασία του περιβάλλοντος δεν συναντιέται πουθενά με το κυνήγι του κέρδους για τα μονοπώλια, που στηρίζουν με την πολιτική τους τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις, που παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα.
Βρίσκεται στο περιθώριο του συστήματος που αντιμετωπίζει την Ενέργεια ως εμπόρευμα και ως πεδίο κερδοφόρων επενδύσεων για τους μονοπωλιακούς ομίλους, στηρίζοντας τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη με πακτωλούς κρατικών επιδοτήσεων, σε βάρος του λαού.
Ούτε υπάρχει «συνταγή» διαχείρισης που να μπορεί να συγκεράσει το καπιταλιστικό κέρδος με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες. Είτε με μνημόνια είτε με δημοσιονομική χαλάρωση και γενναία κρατικά πακέτα στήριξης των ομίλων, κριτήριο είναι τα κέρδη του κεφαλαίου και χαμένος βγαίνει πάντα ο λαός.
Αυτός πληρώνει τις περικοπές σε μισθούς και κρατικές δαπάνες, ακόμα και για τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες του. Αυτός πληρώνει και την αύξηση των φόρων, τα νέα χαράτσια για να καλυφθούν τα κρατικά ελλείμματα και χρέη, την ακρίβεια και το αυξημένο κόστος διαβίωσης, την ενεργειακή φτώχεια.
Η λύση αυτού του γόρδιου δεσμού δεν μπορεί να έρθει «από τα πάνω», από την κυβερνητική εναλλαγή. Το επιβεβαιώνει η ίδια η πείρα από τη «δίκαιη ανάπτυξη» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και την «ανάπτυξη για όλους» της σημερινής κυβέρνησης ΝΔ. Απ' όλες τις εκδοχές της αστικής διακυβέρνησης κερδισμένο βγαίνει το κεφάλαιο και τα σπασμένα φορτώνονται στους εργαζόμενους και τον λαό.
Πόσο μάλλον που σήμερα κανένα από τα αστικά κόμματα δεν κρύβει ότι το πρόγραμμά του είναι το λεγόμενο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, δηλαδή το νέο υπερμνημόνιο και τα προαπαιτούμενα για τις δόσεις προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Γι' αυτό απορρίπτουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων για ουσιαστικά μέτρα ανακούφισης από την ακρίβεια. Γι' αυτό απορρίπτουν «εν χορώ» και τις προτάσεις του ΚΚΕ στη Βουλή, όπως τις τροπολογίες για τη στήριξη του αγροτικού εισοδήματος, για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και των φόρων στο πετρέλαιο, τη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος με κατάργηση του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου για τον κατώτερο μισθό, επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και της σύνταξης.
Ο λαός πήρε κι άλλες φορές ακάλυπτες επιταγές για πιο «δίκαιη» τάχα ανάπτυξη. Κι όταν πήγε να τις εξαργυρώσει στο ταμείο της κυβερνητικής εναλλαγής, εισέπραξε μόνο απογοήτευση και κατάρρευση των αυταπατών.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα, είναι ριζική αλλαγή πορείας. Λύση και διέξοδος είναι η πάλη για να μπουν εμπόδια στη στρατηγική του κεφαλαίου και των κομμάτων του, διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, μείωση της φορολογίας και κατάργηση των ληστρικών χαρατσιών, σύγχρονα δικαιώματα στη δουλειά, στη μόρφωση, στη ζωή, να πληρώσει το κεφάλαιο, όχι ο λαός.
Είναι η συμπόρευση με το ΚΚΕ στην αναμέτρηση με τους μεγάλους ενόχους για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, την εξουσία του κεφαλαίου και τους συμμάχους της, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Είναι η πάλη για το πραγματικά νέο και προοδευτικό, τον σοσιαλισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου