Αγωνιστική ανασκόπηση του 2021

Μια χρονιά από την οποία δεν έλειψαν οι μικρές και μεγάλες στιγμές αγωνιστικής ανάτασης ήταν το 2021, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, η οργάνωση και η συσπείρωση στα σωματεία, η συμμετοχή στην πάλη, σε σύγκρουση με το κράτος και την εργοδοσία, είναι που μπορεί να κάνουν τη διαφορά για τον λαό που υποφέρει.

Γιατί μπορεί τους 12 αυτούς μήνες να εξακολούθησε ο λαός να βαδίζει σε «τεντωμένο σχοινί», κυρίως λόγω της πανδημίας και της διαχείρισής της, της ακρίβειας και των άλλων επιπτώσεων της αντιλαϊκής πολιτικής, όμως η εργατική τάξη κάνοντας «ταμείο» μπορεί να διαπιστώσει ότι έχει τη δύναμη να οργανώσει την αντεπίθεσή της.

Μπορεί να επιβάλει το δίκιο της αν πάρει «διαζύγιο» από το δηλητήριο της αναμονής, αν πολλαπλασιαστούν οι εστίες της διεκδίκησης, αν μπουν ορμητικά στην πάλη όσοι μέχρι χτες ήταν ανοργάνωτοι. Αυτό δείχνουν οι αγώνες που οργανώθηκαν, και ένα μέρος τους αποτυπώνεται στην «ανασκόπηση» που ακολουθεί, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που βάζουν οι αρνητικοί συσχετισμοί.

Ποιος ξεχνάει το κουράγιο που πήραν οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που συμμετείχαν στις μεγάλες απεργίες του Ιούνη του 2021 ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα του υπουργείου Εργασίας, όταν μετά από χρόνια βρέθηκαν στους δρόμους απεργοί για πρώτη φορά από μια σειρά χώρων δουλειάς και κλάδους; Το νομοσχέδιο μπορεί να ψηφίστηκε, όμως αυτές οι μεγάλες κινητοποιήσεις άφησαν παρακαταθήκη, η οποία φάνηκε στα επόμενα αγωνιστικά σκιρτήματα, που «δίδαξαν» πώς στην πράξη ακυρώνονται τέτοιες αντιδραστικές διατάξεις.

Μιλάμε για τους αγώνες που έβαλαν τη σφραγίδα τους, όπως των εργαζομένων της «e-food», των λιμενεργατών της COSCO. Αλλά και των εργαζομένων σε μεγάλους κλάδους για Συλλογικές Συμβάσεις και αυξήσεις στους μισθούς, των εκπαιδευτικών μαζί με τους μαθητές και τους γονείς για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών.

Αντίστοιχα, συγκλονιστικές εικόνες που έκαναν ακόμα πιο επίκαιρο το «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό», με τους πυρόπληκτους και τους άλλους πληγέντες να κάνουν υπόθεσή τους τη σωτηρία τους, αλλά και να οργανώνονται, να διεκδικούν για να σταθούν στα πόδια τους.

Τα μέτρα προστασίας από την πανδημία, η ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων και η επίταξη του ιδιωτικού τομέα, στον αντίποδα της εγκληματικής κυβερνητικής πολιτικής, η πάλη για να μη σκοτώνονται οι εργάτες στο μεροκάματο, σε μια ακόμα χρονιά που κάθε τρεις μέρες είχαμε και ένα θύμα στους χώρους δουλειάς, οι αγωνιστικές παρεμβάσεις για να μη μείνει ο εργατόκοσμος στο σκοτάδι της ενεργειακής φτώχειας, για να αντιμετωπιστεί η θύελλα της ακρίβειας ήταν στην «ημερήσια διάταξη» όλη τη χρονιά που μας πέρασε.

Ταυτόχρονα, με κάθε ευκαιρία, σωματεία και μαζικοί φορείς βρέθηκαν στους δρόμους καταγγέλλοντας την επικίνδυνη για τον λαό βαθιά εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ώστε να υπηρετείται η γεωστρατηγική αναβάθμιση της αστικής τάξης, μέσα από τις επιθετικές συμφωνίες με ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, μετατρέποντας τη χώρα σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο.

Το 2022 ξεκινά λοιπόν με πολύτιμη παρακαταθήκη τη δράση του εργατικού κινήματος, την πάλη των εκατοντάδων συνδικάτων, των χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων, των φτωχών βιοπαλαιστών της πόλης και της υπαίθρου που «δεν το έβαλαν κάτω», κρατώντας τη «φλόγα» αναμμένη. Καλούς αγώνες λοιπόν, με το κεφάλι ψηλά, γιατί μόνο έτσι ο λαός μπορεί να ανασάνει πραγματικά!