Ως εδώ!

Κλιματική αλλαγή, λάθη, παραλείψεις και αστοχίες, σε έναν κατά τ' άλλα ...πανέτοιμο κρατικό μηχανισμό, είναι το πόρισμα της κυβέρνησης για το χάος που επαναλήφθηκε για μια ακόμη φορά με την κακοκαιρία. Μετά την ταλαιπωρία, η πρόκληση και η κοροϊδία έρχονται να αποτελειώσουν τα εκατομμύρια κατοίκους του Λεκανοπεδίου που έζησαν για μια ακόμη φορά το θρίλερ του χιονιά.

Ποια είναι η πραγματικότητα; Τα σωματεία των υγειονομικών καταγγέλλουν ότι τα γονατισμένα από την πανδημία νοσοκομεία κλήθηκαν να σηκώσουν το επιπλέον βάρος μιας κακοκαιρίας που είχε προβλεφθεί, με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, χωρίς καμία ενίσχυση, χωρίς καμιά ουσιαστική φροντίδα για τους ίδιους και τους ασθενείς. Η λειτουργία με τέτοιους όρους, λόγω της διαχρονικής πολιτικής υποχρηματοδότησης, εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, είναι αυτή που οδηγεί τα νοσοκομεία σε «black out» με τον πρώτο χιονιά.

Γι' αυτό πολλά απ' αυτά υπολειτούργησαν, εφημερεύοντα δεν έγινε δυνατό να δεχτούν επείγουσες διακομιδές, εργαζόμενοι υγειονομικοί αναγκάστηκαν να κάνουν σπίτι τους το νοσοκομείο για να βγουν οι εφημερίες, ασθενείς περπάτησαν ακόμα και ώρες για να βρουν γιατρό.

Ενας ιδιωτικός δρόμος, τον οποίο χρυσοπληρώνει ο λαός, κατάφερε να εγκλωβίσει χιλιάδες οδηγούς στα χιόνια για περισσότερες από 24 ώρες, την ώρα που η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα διαφημίζουν τα ...καλά των συμβάσεων παραχώρησης στην κατασκευή και εκμετάλλευση των δρόμων, για να λειτουργούν τάχα με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και ασφάλεια. Είναι οι ίδιοι που τους δίνουν το ελεύθερο να πετσοκόβουν τον λαό με τα πανάκριβα διόδια, ενώ η εταιρεία συνέχισε να εισπράττει το τρίευρω ακόμα και όταν ο δρόμος είχε πια μπλοκάρει και ο εγκλωβισμός ήταν πλέον βέβαιος.

Το πινγκ πονγκ των ευθυνών και το διχίλιαρο της αποζημίωσης είναι για γέλια. Αρκεί να το συγκρίνει κανείς με την τρελή κερδοφορία της Αττικής Οδού και των άλλων παραχωρημένων δρόμων, που θωρακίζεται από τους νόμους όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων. Αλλά και με τις κρατικές αποζημιώσεις που δίνονται με ευθύνη όλων στους αναδόχους των δρόμων για «διαφυγόντα κέρδη», όταν τα έσοδα από τα διόδια υπολείπονται των προσδοκιών τους.

Οπως στην προηγούμενη κακοκαιρία, έτσι και τώρα, οι αστικές συγκοινωνίες στο Λεκανοπέδιο ακινητοποιήθηκαν, επιτείνοντας το πρόβλημα του εγκλωβισμού, με εκατομμύρια ανθρώπους να προσπαθούν να επιστρέψουν μέσα στα χιόνια από τις δουλειές τους νωρίς το μεσημέρι της Δευτέρας. Γι' αυτό όμως δεν ευθύνεται καμιά ασυνεννοησία και καμιά έλλειψη συντονισμού. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν όλα τα σύγχρονα μέσα, που σε συνδυασμό με το αναγκαίο προσωπικό και τις υποδομές μπορούν να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη λειτουργία των υπέργειων Μέσων Σταθερής Τροχιάς κάτω απ' όλες τις συνθήκες, αυτά θεωρούνται κόστος για την εταιρεία και το κράτος, με τα αποτελέσματα που ζούμε όλοι και σε «έκτακτες» και «κανονικές» συνθήκες.

Τέλος, ποια «αστοχία» δίνει το πράσινο φως στην εργοδοσία να απειλεί και να εκβιάζει τους εργαζόμενους να μετακινηθούν και να δουλέψουν σε συνθήκες ψύχους, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία, ακόμα και τη ζωή τους; Ποιος «οπλίζει» το χέρι του εργοδότη να απειλεί ακόμα και με περικοπή μισθού τις μέρες της έκτακτης αργίας, αν όχι το αντεργατικό πλαίσιο που φτιάχνουν με τους νόμους τους όλες οι κυβερνήσεις, εκτρέφοντας μέσα σ' αυτό και την εργοδοτική αυθαιρεσία;

Και μόνο το γεγονός ότι το κράτος αναλαμβάνει τελικά να πληρώσει τις ασφαλιστικές εισφορές εκείνων των ημερών για λογαριασμό της εργοδοσίας, είναι αποκαλυπτικό ότι σε κανονικές και έκτακτες συνθήκες το μόνο σχέδιο προστασίας είναι αυτό που αφορά τα κέρδη της.

Κανένα άλλοθι λοιπόν στην κυβέρνηση και στο κράτος για την ταλαιπωρία και τον κίνδυνο που ζήσαμε ξανά με την κακοκαιρία. Καμιά άφεση αμαρτιών στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΚΙΝΑΛ και τα άλλα αστικά κόμματα, που αντιπαρατίθενται με την κυβέρνηση στο βολικό τερέν της ανικανότητας, των λαθών και των παραλείψεων στη διαχείριση, ζητήματα υπαρκτά στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, τα οποία «φύονται» όμως στο έδαφος του ίδιου του χαρακτήρα του κράτους, που είναι ικανότατο για τα συμφέροντα των ομίλων, αλλά όχι για την προστασία της περιουσίας και της ζωής του λαού από φυσικές καταστροφές.

Γιατί εξάλλου «το κράτος τους έχει συνέχεια»: Η μια κυβέρνηση έδινε και δίνει τη σκυτάλη στην άλλη, πάντα στην ίδια κατεύθυνση, το ίδιο και οι περιφερειακές και δημοτικές αρχές.

Ως εδώ λοιπόν! Το Σάββατο υποδεχόμαστε μαζικά τη μοτοπορεία από την Πάτρα και διαδηλώνουμε μαζί με τα συνδικάτα και τους φορείς στο Σύνταγμα για υποδομές και σύγχρονα μέσα προστασίας του λαού. Με τις διεκδικήσεις μας δίνουμε μαχητική απάντηση: Κανείς δεν μπορεί να παίζει κορόνα γράμματα τη ζωή μας για τα κέρδη των ομίλων!