01/02/1929
Οι μεταλλωρύχοι της Γαλλικής Εταιρίας του Λαυρίου κηρύσσουν απεργία με αίτημα αρχικά την αύξηση μισθών που θα διαρκέσει 47 μέρες και θα αναδειχθεί σε μια από τις πιο μαχητικές απεργίες της περιόδου.
Η μεγάλη απεργία στα μεταλλεία του Λαυρίου το 1929
01/02/1936
Πεθαίνει ο στρατιωτικός και πολιτικός Γεώργιος Κονδύλης. Διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ελλάδας (1/10-30/11/1935), θέση στην οποία αυτοδιορίστηκε έπειτα από πραξικόπημα.
Στη διάρκεια της σύντομης θητείας του επανάφερε το βασιλιά με νόθο δημοψήφισμα (στο δημοψήφισμα αυτό «ψήφισαν» 97,88% υπέρ της βασιλευομένης δημοκρατίας και 2,12% υπέρ της αβασίλευτης).
01/02/1940
Πεθαίνει ο ποιητής και πεζογράφος Ζαχαρίας Παπαντωνίου.
01/02/1946
Ο εκπρόσωπος της Σοβιετικής Ένωσης στον ΟΗΕ Αντρέι Γκρομίκο, μιλώντας για το ελληνικό ζήτημα στη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού, καταγγέλλει ότι αιτία της κατάστασης στην Ελλάδα είναι η παρουσία των βρετανικών στρατευμάτων και απαιτεί, εκ μέρους της σοβιετικής κυβέρνησης, την άμεση και χωρίς όρους αποχώρησή τους.
01/02/1962
Ο Νίκος Ζαχαριάδης ταχυδρομεί στην ελληνική πρεσβεία στη Μόσχα επιστολή που απευθυνόταν στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικείου Αθήνας.
Η επιστολή δεν έφτασε στον Έλληνα πρέσβη. Έτσι, στις 10/3 ο Ν. Ζαχαριάδης την παρέδωσε προσωπικά στον ίδιο. Στις 8/4/1962 του δόθηκε κατηγορηματικά αρνητική απάντηση.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης ταχυδρομεί στην ελληνική πρεσβεία, επιστολή που απευθυνόταν στον εισαγγελέα Αθήνα
01/02/1966
Μεγάλη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ στα Προπύλαια με συνθήματα «1-1-4», «έξω οι χαφιέδες από τα πανεπιστήμια», κ.α.
01/01/1968
Η φωτογραφία που άλλαξε το πρόσωπο του πολέμου στο Βιετνάμ
Η φωτογραφία που άλλαξε τοπρόσωπο του πολέμου στο Βιετνάμ
01/02/1971
Συνέρχεται η 15η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1-6/2/1971), με θέματα α) την κατάσταση στην Ελλάδα και τα καθήκοντα των κομμουνιστών, β) τροποποιήσεις στο Πρόγραμμα και γ) τροποποιήσεις στο Καταστατικό του Κόμματος.
Η Ολομέλεια ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με το ζήτημα της συσπείρωσης των αντιδικτατορικών δυνάμεων για την αποτελεσματικότερη πάλη κατά της Χούντας, ενώ αποφάσισε την αναβολή του 9ου Συνεδρίου, καθώς και τον συνυπολογισμό στην κομματική ηλικία των μελών του ΚΚΕ και του χρόνου που ήταν στην ΕΔΑ, κ.α.
01/02/1973
Συνεχίζοντας τις κινητοποιήσεις τους κατά του Καταστατικού Χάρτη της Χούντας για την Παιδεία και τον εκδημοκρατισμό της Παιδείας, οι σπουδαστές του Μετσόβιου Πολυτεχνείου κηρύσσουν αποχή από τα μαθήματά τους. Η αποχή γενικεύεται σύντομα σε όλες τις σχολές του Πολυτεχνείου.
01/02/1977
Εφαρμόζεται η εγκύκλιος, σύμφωνα με την οποία όλα τα δημόσια έγγραφα στην Ελλάδα θα συντάσσονται πλέον στη Δημοτική.
ΤΟ «ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ» ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ 1950-1967
ΑπάντησηΔιαγραφήτου Μάκη Μαΐλη
«Σήμερα, κλειδί για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος είναι η πρόοδος της κομματικής οικοδόμησης, παίρνοντας υπόψη ότι έχει διευρυνθεί η επιρροή του Κόμματος, άρα υπάρχει έδαφος για ανάπτυξη των γραμμών του με ταχύτερους ρυθμούς την επόμενη περίοδο. Προϋποθέτει σχεδιασμένη και σταθερή, ακούραστη δουλειά για την οικοδόμηση εκτεταμένου, όσο γίνεται, δικτύου Κομματικών και ΚΝίτικων Οργανώσεις Βάσεις στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στους τόπους δουλειάς, σε όλους του κλάδους και συνεχή ανάπτυξή τους. Είναι προϋπόθεση για να βελτιωθεί και να γίνει πιο δυνατή και αποτελεσματική η κομματική οικοδόμηση και επίδραση στα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, στις γυναίκες, στις νέες ηλικίες, στη νεολαία γενικότερα. Να γίνει συνείδηση και τρόπος δουλειάς η ενότητα επαναστατικής θεωρίας - επαναστατικής πράξη…»1.
Αν τα παραπάνω είναι ζωτικής σημασίας θέματα σχετικά με την τρέχουσα και τη μελλοντική πορεία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αβίαστα πρέπει καθένας να υποστηρίξει ότι ίδιου βάρους ήταν ως καθήκοντα και στις δεκαετίες που κύλησαν από την ίδρυση του ΚΚΕ.
Δεν αντιμετωπίστηκαν πάντα με αυτόν τον τρόπο, ιδιαίτερα την περίοδο 1958-1967, μία ολόκληρη δεκαετία απουσίας Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ από την ταξική πάλη που διεξαγόταν, με όσα συνεπαγόταν αυτό για το ίδιο το Κόμμα και για την εργατική τάξη.
Ωστόσο η εξέταση του παραπάνω προβλήματος πρέπει να αρχίσει πολύ νωρίτερα από το 1958, συγκεκριμένα από το τέλος του ένοπλου αγώνα 1946-1949 και ενώ ξεκινούσε η δεκαετία του 1950. Αυτή είναι η αφετηρία του λεγόμενου «κομματικού οργανωτικοπολιτικού προβλήματος».
Ως «κομματικό οργανωτικοπολιτικό πρόβλημα» καθιερώθηκε να αποκαλείται η πορεία που ακολούθησε η κομματική οικοδόμηση και ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε από τα καθοδηγητικά όργανα του ΚΚΕ, με σχετικές αποφάσεις, στα χρόνια 1950-1967.
Αυτή την περίοδο η πορεία του «κομματικού οργανωτικοπολιτικού προβλήματος» σημαδεύεται από τα ακόλουθα:
Την πάλη για γερές παράνομες κομματικές οργανώσεις, σε αντιπαράθεση με τις πιέσεις για την ακύρωσή τους και την ανάπτυξη οργανώσεων της ΕΔΑ.
Την κατάργηση των κομματικών οργανώσεων και την υποκατάστασή τους από οργανώσεις της ΕΔΑ.
Την απόφαση της ΚΕ για την επέκταση των λεγόμενων «κομματικών στηριγμάτων», που είχαν υποκαταστήσει την ύπαρξη των ΚΟΒ και των καθοδηγητικών οργάνων τους.
Την απόφαση για δημιουργία οργανώσεων του ΚΚΕ (11η Ολομέλεια της ΚΕ, 27-30 Ιουνίου 1967), που ταυτόχρονα θα συνυπήρχαν με οργανώσεις της ΕΔΑ.
Την έντονη φραξιονιστική δράση που ανέπτυσσε η δεξιά αναθεωρητική ομάδα στο καθοδηγητικό όργανο του ΚΚΕ και στην ΕΔΑ, στη δεκαετία του 1960 και τη σύγκρουση για το «κομματικό οργανωτικό πρόβλημα», που λύθηκε τελικά με τη διάσπαση του ΚΚΕ στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ (Βουδαπέστη, 5-15 Φεβρουαρίου 1968). ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 1950 - 1967
ΔιαγραφήΗ πορεία του «κομματικού οργανωτικοπολιτικού προβλήματος» εξελίχθηκε στις ιδιαίτερα σκληρές, αν και με διακυμάνσεις, συνθήκες που επέβαλε το αστικό κράτος, «το κράτος των νικητών» και οι κυβερνήσεις του, σε βάρος του ΚΚΕ και του εργατικού και λαϊκού κινήματος, πριν και αμέσως μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).
Η διαμόρφωση τέτοιων συνθηκών, ως επιλογή της αστικής τάξης, για να σταθεροποιήσει και αναπτύξει την καπιταλιστική ανασυγκρότηση, με την ταυτόχρονη λειτουργία του κοινοβουλευτισμού, έφερε έντονο το βάρος της απειλής που δέχθηκε η εξουσία της κατά τη δεκαετία του 1940 και της ένοπλης αντιπαράθεσης με τις κομμουνιστικές – ΕΑΜικές και εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 η καπιταλιστική ανάπτυξη προχωρούσε με γρήγορους ρυθμούς. Ως στοιχείο της ανοδικής καπιταλιστικής πορείας πρέπει να σημειωθεί και ότι στο ευρύτερο κοινωνικοοικονομικό πεδίο βρίσκονταν εκείνα τα χρόνια σε αυξητική πορεία τα μεσαία στρώματα της πόλης, γεγονός που μεγάλωνε τις δυνατότητες της πλουτοκρατίας να πραγματοποιεί και να διευρύνει τις συμμαχίες της για τη στήριξη της κυριαρχίας της. Την αύξηση των μικροαστικών στρωμάτων είχαν τροφοδοτήσει μεταξύ άλλων ο μαυραγοριτισμός στην Κατοχή, κάθε λογής «αμερικανικές βοήθειες», καθώς και η διεύρυνση της δημοσιοϋπαλληλίας.
Βασική κρατική πολιτική εκείνη την περίοδο αποτέλεσε η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους «εθνικόφρονες» και στους «αντεθνικώς δρώντες», που η αστική τάξη και τα κόμματά της επιχείρησαν να την εμπεδώσουν δια πυρός και σιδήρου, με σκοπό να διαμορφώσουν ένα συσχετισμό δυνάμεων συντριπτικά υπέρ των αστικών κομμάτων.
Η παραπάνω επιλογή εξέφραζε ταυτόχρονα και τα αστικά αντανακλαστικά ενός αντιπερισπασμού στην «εθνοπροδοσία», με την οποία το ΕΑΜ είχε στιγματίσει μεγάλο τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου την περίοδο της Κατοχής και στη συνέχεια.
Ο χαρακτηρισμός «κράτος της εθνικοφροσύνης», παρότι δημιουργούσε σύγχυση ως προς το ταξικό περιεχόμενο του αστικού κράτους, έδειχνε την εξής αλήθεια: Οτι για την άρχουσα τάξη αποτελούσε μονόδρομο η λήψη σε αυτή τη βάση ακραίων τρομοκρατικών μέτρων, αλλά και η στελέχωση των κρατικών μηχανισμών κατά κύριο λόγο με στελέχη των λεγόμενων «δεξιών» κομμάτων και των «δωσιλογικών» δυνάμεων της Κατοχής, παράλληλα με την κατηγορία ακόμη και δυνάμεων του «κεντρώου» χώρου ως «συνοδοιπόρων του κομμουνισμού».
Η πολιτική επιλογή του διαχωρισμού σε «εθνικόφρονες και μη», συμβάδιζε με τον πιο χυδαίο αντικομμουνισμό, καθώς και με την επίκληση του «από Βορράν κινδύνου», σύνθημα που αντέστρεφε βεβαίως την πραγματικότητα, αφού ήταν ο ιμπεριαλισμός εκείνος που απειλούσε τη νέα εξουσία στις βαλκανικές χώρες, εκδηλώνοντας πολύμορφα την επιθετική πολιτική του.
Η συκοφαντία «του ξενοκίνητου ΕΑΜοβούλγαρου» και η θεωρία του «σιδηρού παραπετάσματος», όπως χαρακτήριζε ο ιμπεριαλισμός τη Σοβιετική Ενωση και τις χώρες της λαϊκής εξουσίας στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, πήγαιναν μαζί, στο πλαίσιο της έντονης Αμερικανικής παρουσίας που η εγχώρια αστική τάξη χρειαζόταν τη στενή συνεργασία της για να προχωρήσει η κρατική και οικονομική ανασυγκρότηση.
Δίπλα και μαζί με τις επίσημες κρατικές διωκτικές αρχές δρούσαν οι λεγόμενες παρακρατικές οργανώσεις που καθοδηγούνταν από την κρατική Ασφάλεια και τη Χωροφυλακή, καθώς και από το Στρατό και την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΚΥΠ). Η δράση τους λειτουργούσε ακόμη πιο τρομοκρατικά στους κατοίκους της υπαίθρου, ιδιαίτερα σε πολλούς από τους ψηφοφόρους της ΕΔΑ, από τους οποίους αρκετοί μετατοπίστηκαν σε μία πορεία στα κόμματα του «Κέντρου», με την ελπίδα να χαλαρώσει το αυταρχικό πλαίσιο.https://www.komep.gr/m-article/53e62cef-f42d-11e9-95d7-3ed1504937da/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
.... Το ΚΚΕ μόνο θα αναφερθεί σε αυτά, αλλά διακηρυκτικά, όχι για να τα παλέψει. Ποιος θα διατυπώσει αυτό το αίτημα ξεκάθαρα; Ένα πλατύ κίνημα που θα ξεκινά από την εμπειρία αυτών των ημερών και θα μετουσιώσει την αγανάκτηση των ανθρώπων σε οργανωμένη δράση, έχοντας στην καρδιά του την αριστερά των αγώνων, των σχημάτων, της αλληλεγγύης, όσων αγωνίζονται στις γειτονιές, στα σωματεία, στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στον πολιτισμό, στις φεμινιστικές πορείες, στο προσφυγικό.https://prin.gr/2022/01/desp-koutsoumpa/............ Οπορτουνιστικά παραμύθια όπως πάντα. Η Πρόσκληση του ΚΚΕ για συμπόρευση στην κοινωνική συμμαχία ισχύει για όλους χωρίς διασπαστικούς διαχωρισμούς αριστερός ...δεξιός.... με μοναδικό κριτήριο το ταξικό. Παλεύουμε για όλα τα ζητήματα διεκδικώντας προσωρινά μέτρα αναχώματος δεν εγκλωβιζόμαστε στην εναλλαγή κυβερνήσεων στο έδαφος του καπιταλισμού και ταυτόχρονα βάζουμε στην ιδεολογική πάλη και ζύμωση την πρόταση εξουσίας για ανατροπή του καπιταλισμού με ξήλωμα του καπιταλιστικού κέρδους και δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτός είναι ο δρόμος του αγώνα και καλούμε όλους σε συμπόρευση. ΤΑΞΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΤΑΞΗ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΔιαγραφήΣαν σήμερα 1977, εφαρμόζεται η εγκύκλιος, σύμφωνα με την οποία όλα τα δημόσια έγγραφα στην Ελλάδα θα συντάσσονται στη Δημοτική ενώ ένα χρόνο πριν το 1976 ξεκίνησε η κουβέντα για το μονοτονικό, ενώ έτρεχαν οι μεταδικτατορικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις – μεταρρυθμίσεις στο εποικοδόμημα καθιερώνοντας –στα χαρτιά, «γλώσσα διδασκαλίας, αντικείμενο της διδασκαλίας και γλώσσα των διδακτικών βιβλίων, Νεοελληνική», με τη διευκρίνιση ότι «Ως νεοελληνική γλώσσα νοείται η … δημοτική άνευ ιδιωματισμών και ακροτήτων»…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή η γλώσσα ανήκει στο εποικοδόμημα; Ο Στάλιν αλλιώς τα λέει στα Προβλήματα της Γλωσσολογίας...
ΔιαγραφήΚ. Γ.