Σαν χάρτινος πύργος καταρρέουν τα «αφηγήματα» και ο εφησυχασμός που σπέρνουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, ότι η ενεργότερη εμπλοκή της χώρας μας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και στην αντιπαράθεση ΝΑΤΟ - Ρωσίας προσφέρει τάχα «σιγουριά» στον λαό και «συλλογική ασφάλεια», στο πλαίσιο της ευρωατλαντικής συμμαχίας.
Η απαράδεκτη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία και η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ δείχνουν ότι τα πάντα κρέμονται από μια κλωστή, στο έδαφος των ανταγωνισμών που οξύνονται.
Αυτό που χτες παρουσιαζόταν ως «δύσκολο να συμβεί», σήμερα ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Ηταν θέμα χρόνου, με το εύφλεκτο υλικό που συσσωρεύουν χρόνια τώρα οι ανταγωνισμοί στην περιοχή, να ανάψει η φωτιά του πολέμου.
Με την επέμβαση στην Ουκρανία, η αστική τάξη της Ρωσίας υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μονοπωλίων της από τη ΝΑΤΟική περικύκλωση που τα απειλεί. Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και η Ουκρανία δεν βρίσκεται καθόλου μακριά...
Αυτό το ξέρουν καλά το ΝΑΤΟ, η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα, που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε στρατιωτικό «κόμβο» απέναντι στη Ρωσία και σε ορμητήριο για ΝΑΤΟικές εφορμήσεις στην Ανατ. Μεσόγειο.
Η εμπλοκή της Ελλάδας στον επικίνδυνο ΝΑΤΟικό σχεδιασμό δεν είναι μονόπρακτο έργο. Είναι στρατηγική επιλογή της αστικής τάξης και την υπηρετούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του ευρωατλαντικού «τόξου», μπερδεύοντας τον λαό σε μεγάλες περιπέτειες.
Σε Ευρώπη και Βαλκάνια, η Ελλάδα αναλαμβάνει αναβαθμισμένους ρόλους, στο πλαίσιο της «στρατιωτικής κινητικότητας» του ΝΑΤΟ, για την ταχύτερη μετακίνηση δυνάμεων προς ανατολάς.
Κομβικό ρόλο σε αυτό παίζει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, που εξελίσσεται σε «Σούδα του Βορρά», με τις υπογραφές τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, που διαπραγματεύτηκε τη «Στρατηγική Συμφωνία» με τις ΗΠΑ, πριν ψηφιστεί στη Βουλή.
Για τα συμφέροντά της, η αστική τάξη μετατρέπει τη χώρα σε θύτη και τον ελληνικό λαό σε θύμα των ανταγωνισμών. Και δεν είναι μόνο ο κίνδυνος να αποτελέσει η Ελλάδα στρατιωτικό στόχο...
Είναι και οι συνέπειες που υφίσταται ο λαός από την όξυνση των ανταγωνισμών, που αποτελεί και την αιτία του πολέμου: Οι αυξήσεις στα καύσιμα και στην Ενέργεια, το βάθεμα της ενεργειακής φτώχειας, οι βαριές επιπτώσεις για τους βιοπαλαιστές αγρότες από τις κυρώσεις ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και Ρωσία, οι κίνδυνοι που μεγαλώνουν για τα κυριαρχικά δικαιώματα, στο όνομα της «ΝΑΤΟικής συνοχής».
Καμία επανάπαυση λοιπόν! Ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει από την εμπλοκή στα εγκληματικά σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, στην ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση ΝΑΤΟ - Ρωσίας!
Να κλείσει τα αυτιά του σε όσους θολώνουν τα νερά για τις πραγματικές αιτίες και τους ενόχους για τις σημερινές εξελίξεις. Σε όσους τον καλούν να διαλέξει ιμπεριαλιστικό πόλο, να νιώθει σίγουρος και ασφαλής με την επιλογή της αστικής τάξης για εμπλοκή στον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό, να «ακουμπήσει» τις προσδοκίες του για ειρήνη και ευημερία σε μια «πιο ισχυρή ΕΕ» ή να στρατευτεί με τη Ρωσία ενάντια στο ΝΑΤΟ.
Σε όσους παρουσιάζουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης και των συμμάχων της ως δικά του συμφέροντα, καλώντας τον να στοιχηθεί στα εγκληματικά τους σχέδια, που οδηγούν σε νέες τραγωδίες.
Το σύνθημα «Οχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο - Να σταματήσει αμέσως η συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας» να αντηχήσει παντού! Να δυναμώσει η πάλη για να κλείσουν τώρα οι αμερικανοΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις, για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Ο λαός έχει τη δύναμη να καθορίσει τις εξελίξεις, χαράσσοντας τη δική του, αυτοτελή πορεία, μακριά και ενάντια στα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια. Βάζοντας στο στόχαστρο της αντεπίθεσης και της πάλης του το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς συμμάχους του, παλεύοντας να ανατρέψει την εξουσία του.
...Κατά την ταπεινή μου παρεμβαση, θα συμφωνήσω με τον που γραφει ότι τη θεωρία – που δεν αμφισβητώ ότι μπορεί να την γνωρίζεις καλά- θα πρέπει να την χρησιμοποιείς λιγότερο δογματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ακραία απλοποίηση "δεν διαλέγω ιμπεριαλιστή" είναι μονάχα βολικό για τον Αμερικανικο ιμπεριαλισμό, μια αυτιστική στάση που του επιτρέπει να ενεργεί και να παρεμβαίνει στις χώρες που επιθυμεί εις τον αιώνα τον άπαντα.
Το γεγονός ότι ένας κομουνιστής με όργανο την συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης μπορεί να ξεχωρίζει την βαρύτητα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και δεν τον βαζει στο ιδιο τσουβάλι με ιμπεριαλισμούς πολύ πιο περιορισμένους ή αδύναμους, δεν σημαίνει ότι έχει επιλέξει να σταθεί πχ με τον Πουτιν. Η μαρξιστική θεωρία σου δινει ένα εργαλείο, από κει και περα το πώς θα χρησιμοποιούμε το εργαλείο αυτό στις ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ με τα ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ (και όχι τα δεδομένα πριν του ΠΠ1 ) είναι αποκλειστικά δικη μας ευθύνη και δεν είναι σώφρων να εφαρμόσουμε γράμμα προς γράμμα τις θεωρίες χωρίς την απαραίτητη προσαρμογή.
Είναι μια μόνιμη μαχη ακόμα και με συντρόφους ή επιρροές, το να μην υποπέσουμε σε υπερεπαναστατικά θεωρήματα, σε αυτά που πολύ εύκολα μπορει να παραστρατήσει κανείς όταν ψάχνει για «καθαρες» επαναστάσεις με πιστοποιητικά γνησιότητας.
Ας διαβάζουμε τους κλασσικούς, ας μνημονεύουμε την θεωρία αλλά παράλληλα να εχουμε τα μάτια ανοιχτά στην εποχή της panx Americana, η οποια δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξισώνεται με κανέναν άλλο ιμπεριαλισμό σε αυτή τη γωνιά της ιστορίας, γιατί έτσι απλα την εξωραΐζουμε και αθελα μας βοηθάμε στην περαιτέρω εδραίωση της...... Με αυτή την καταπληκτική οπορτουνιστική λογική την δεκαετία του 40 δεν είδαμε ...δογματικά... τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο και με την καταστροφική θεωρία ...πολιτικών μετώπων και σταδίων διαλέξαμε ιμπεριαλιστή εγκλωβιστήκαμε στο καπιταλισμό και δεν διεκδικήσαμε την εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 σε επαναστατικές συνθήκες με το συσχετισμό στα Βαλκάνια συντριπτικό. Και έρχονται οι φορείς όλων των οπορτουνιστικών απόψεων σήμερα να μας σερβίρουν το ίδιο έγκλημα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους ταυτίσουμε με απλούς ανθρώπους που εγκλωβίστηκαν στον οπορτουνισμό. Σε αυτούς θα προσφέρουμε συνεχώς το χέρι να μπορέσουν να σηκωθούν και να συμπορευθούμε στην κοινωνική συμμαχία. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ