Από παντού φωτίζει το συμπέρασμα ότι η υγεία του λαού δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Όταν η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ανάβει ξανά το φιτίλι του ιμπεριαλιστικού πολέμου και το ΝΑΤΟ ενεργοποιεί τη «Δύναμη Απόκρισης», βάζοντας μπροστά την πολεμική μηχανή του, όταν η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις της ΕΕ ανακοινώνουν αποστολή στρατιωτικής βοήθειας και αύξηση των πολεμικών δαπανών, όπως η Γερμανία, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ αναβαθμίζει την εμπλοκή της χώρας με την αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία, τότε η απάντηση από τη σκοπιά των συμφερόντων του ελληνικού λαού, είναι μόνο μία: Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο! Να σταματήσει η οποιαδήποτε εμπλοκή της Ελλάδας! Να κλείσουν οι βάσεις!

Καμία άλλη επιλογή, πέρα απ’ αυτή της μη εμπλοκής δεν μπορεί να διασφαλίσει τον λαό μας, τη χώρα μας και μάλιστα σ’ αυτές τις συνθήκες που ο κίνδυνος γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου μεγαλώνει.

Καμία άλλη επιλογή για την εργατική τάξη, το λαό, πέρα από τη χάραξη αυτοτελούς - αυτόνομης γραμμής, μακριά από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια δεν είναι προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Το δράμα του ουκρανικού λαού, των θυμάτων του πολέμου, δεν μπορεί να δώσει κανένα συγχωροχάρτι σε καμιά ιμπεριαλιστική δολοφονική μηχανή, όπως είναι το ΝΑΤΟ που χρόνια τώρα θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο της στρατιωτικής περικύκλωσης της Ρωσίας.

Όπως και σε καμιά ιμπεριαλιστική δύναμη, όπως είναι οι ΗΠΑ, που χρόνια πριν οργάνωσαν πραξικόπημα στην Ουκρανία, με τη στήριξη φασιστικών και παραστρατιωτικών ομάδων.

Ούτε φυσικά στην ΕΕ, η οποία είναι πανταχού παρούσα σε όλα τα βρώμικα ιμπεριαλιστικά σχέδια σε βάρος των λαών.

Τα θύματα των Ελλήνων ομογενών, το δράμα των ξεριζωμένων προσφύγων στα σύνορα της Ουκρανίας, δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι για την κυβέρνηση της ΝΔ, για καμιά ελληνική κυβέρνηση, η οποία εμφανίζεται ΝΑΤΟικότερη του ΝΑΤΟ…

Και η οποία, διά στόματος Μητσοτάκη σε πολεμικό παραλήρημα, χτες, στη Βουλή, ζήτησε ως μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ «η αντίδραση να μην είναι απλά κοινή, αλλά αντίστοιχη της πρωτοφανούς ρωσικής προκλητικότητας»!!!

Αυτό ακριβώς επιδιώκει η ελληνική αστική τάξη: Αναβάθμιση της ελληνικής εμπλοκής, με την προσδοκία να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή και στο πλιάτσικο που ακολουθεί.

Πρόκειται, όμως, για αναβάθμιση της ελληνικής εμπλοκής σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο που εξελίσσεται με απρόβλεπτες διαστάσεις και με μεγάλους κινδύνους για τους λαούς.

Δεν θα κουραστούμε να το φωνάζουμε: Οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας δεν έχουν καμία δουλειά εκτός συνόρων, ούτε μπορούν ελληνικά εδάφη, υποδομές και μέσα να χρησιμοποιούνται ως στρατιωτικά - πολεμικά προγεφυρώματα, όπως γίνεται με τις στρατιωτικές βάσεις σε Αλεξανδρούπολη και Στεφανοβίκειο.

Η κυβέρνηση της ΝΔ αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες για τη συμμετοχή της χώρας μας στον πόλεμο και για τους μεγάλους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν για τον ελληνικό λαό.

Ούτε φυσικά «οι σκηνές φρίκης, οι βομβαρδισμοί, οι μάχες και ο θάνατος» αθωώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, ο οποίος στηρίζει την ελληνική εμπλοκή, αλλά με την ομπρέλα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και την ίδια ώρα ζητάει επιστροφή στον δρόμο της διπλωματίας, για να ξεπλυθεί και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση.

Όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπέγραφε στις Συνόδους Κορυφής του ΝΑΤΟ τις αποφάσεις περικύκλωσης της Ρωσίας!

Τι φανταζόταν ο κ. Τσίπρας; Ότι οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις θα τραγουδούσαν παίζοντας απλά το «γύρω - γύρω όλοι» στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία;

Όταν ο ίδιος συναντιόταν και συμφωνούσε με τον «διαβολικά καλό Τραμπ», την παγκόσμια ειρήνη προωθούσε;

Όταν προετοίμαζε την επέκταση των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων, ανάμεσά τους η Αλεξανδρούπολη και το Στεφανοβίκειο, από όπου προωθούνται προς τη Ρωσία αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις, τι νόμιζε, πως οι στρατιωτικές βάσεις είναι παιδικές κατασκηνώσεις;

Το δράμα του ουκρανικού λαού, των θυμάτων του πολέμου, τα καραβάνια των ξεριζωμένων προσφύγων ένα πράγμα μπορούν να θυμίσουν στους λαούς όλου του κόσμου: Πως ο λαός της Ουκρανίας με τον λαό της Ρωσίας ζούσαν για δεκαετίες ολόκληρες ειρηνικά και αδελφωμένοι στη Σοβιετική Ένωση, στο πλαίσιο του σοσιαλισμού, όπου όχι μόνο δεν είχαν να χωρίσουν τίποτα, αλλά ενωμένοι πολέμησαν τον φασισμό - ναζισμό, μαζί προόδευαν και μπορούσαν μόνο να απολαμβάνουν τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα αυτής της προόδου, του σοσιαλισμού.

30 χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης οι σειρήνες του πολέμου ηχούν για δεύτερη φορά στην Ευρώπη κι ας έχουν πάθει αμνησία όλοι αυτοί που, χωρίς να ντρέπονται, λένε πως τώρα είναι η πρώτη φορά, γιατί θέλουν να ξεχάσουν οι λαοί την επέμβαση του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, αλλά και της ίδιας της ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία.

Θέλουν να ξεχάσουν οι λαοί πως σε αυτά τα 30 χρόνια από την ανατροπή του σοσιαλισμού ο κόσμος ούτε καλύτερος έγινε ούτε πιο ασφαλής και ειρηνικός, όπως υπόσχονταν οι πολέμιοί του. Το αντίθετο.

Ακολούθησαν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι, διαμελισμοί κρατών, πραξικοπήματα, εκατομμύρια ξεριζωμένων προσφύγων.

Αυτές τις κρίσιμες ώρες το «όχι στον πόλεμο» από τη σκοπιά του λαού δεν συναντιέται πουθενά με τα ευχολόγια περί «ειρηνικής λύσης» και «διπλωματίας» των άλλων κομμάτων.

Το «όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο» πρακτικά σημαίνει πως πρέπει να δυναμώσει η πάλη που θα βάλει στο επίκεντρο:

- Καμία συμμετοχή - καμία εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με οποιονδήποτε τρόπο και οποιοδήποτε πρόσχημα.

- Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα μας που αξιοποιούνται ως ορμητήρια πολέμου.

- Κανένα ελληνικό στρατιωτικό σώμα να μη σταλεί στην Ουκρανία, σε χώρες που συνορεύουν με αυτήν ή σε άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές.

- Να δυναμώσει η πάλη για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με τον λαό στο τιμόνι της εξουσίας.

Σε αυτόν τον αγώνα το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις, ώστε ο ελληνικός λαός και οι άλλοι λαοί να ξεμπερδέψουν τελικά με το σύστημα που γεννά τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, τον πόλεμο.

«Κάτω από τις μάσκες» υπάρχει η φωνή του αγώνα και της διεκδίκησης

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Εδώ και δύο χρόνια στη χώρα μας αλλά και σε όλο τον κόσμο βρίσκεται σε εξέλιξη ένας άλλος πόλεμος…

Ο πόλεμος της πανδημίας, ο οποίος έχει ήδη στοιχίσει τη ζωή σε χιλιάδες συνανθρώπους μας και συνεχίζει, παρά τις κατά καιρούς κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι διανύουμε το «τελευταίο μίλι», όμως, όπως αποδεικνύεται καθημερινά, αυτό το τελευταίο μίλι έχει γίνει μαραθώνιος.

Η πανδημία, αυτή η πρωτόγνωρη περιπέτεια υγείας για τον λαό μας, για όλους τους λαούς, δεν πρόκειται να τελειώσει ούτε με πρωθυπουργικά διαγγέλματα ούτε με Υπουργικές Αποφάσεις.

Η πανδημία, όπως αποδεικνύει και η τραγική εμπειρία αυτών των δύο χρόνων, μπορεί μόνο να περιοριστεί κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς και σε όλους τους κρίσιμους χώρους υπερμετάδοσης, με ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, με επίταξη του ιδιωτικού τομέα.

Είναι με δυο λόγια όλα όσα εδώ και δύο χρόνια διεκδικούν, μέσα από τα Σωματεία και τους Συλλόγους τους, όλοι όσοι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης για την υπεράσπιση της υγείας, της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού.

Όλοι όσοι απέδειξαν ότι «κάτω από τις μάσκες» υπάρχει η φωνή του αγώνα, της διεκδίκησης.

Όλοι όσοι με την εργασία και τη γνώση τους, που πρόσφεραν απλόχερα, απέδειξαν πως τελικά μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό!

Σε όλους αυτούς, σε όλους εσάς που βρίσκεστε σήμερα ανάμεσά μας, απευθύνουμε θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό!

Το μυαλό μας, η σκέψη μας είναι σε όλους εσάς που, παρά τη συσσωρευμένη κούραση, παραμένετε στην πρώτη γραμμή της μάχης για την υπεράσπιση της υγείας του λαού.

Η σκέψη μας βρίσκεται στις οικογένειες των θυμάτων, σε όλους όσοι ακόμα παλεύουν με τις συνέπειες της νόσου.

Στα δύο αυτά χρόνια που πέρασαν από την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος κορονοϊού, το οποίο λίγο μετά έδωσε τη θέση του στον πρώτο θάνατο, έχει συσσωρευτεί πλούσια πείρα, που από παντού με τραγικό τρόπο, φωτίζει ένα και μοναδικό συμπέρασμα: Η υγεία του λαού δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα!

Εδώ βρίσκεται η απάντηση στο ερώτημα, γιατί δύο χρόνια μετά εξακολουθούμε να μετράμε τραγικές απώλειες λόγω Covid, γιατί τα νοσοκομεία εξακολουθούν να είναι γεμάτα, γιατί χιλιάδες ασθενείς, θύματα μιας παράλληλης πανδημίας, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό αποκλεισμένοι από τη διάγνωση, τη θεραπεία και την αποκατάσταση.

Κι αυτή η απάντηση ισχύει για όλες τις καπιταλιστικές χώρες των οποίων οι αστικές κυβερνήσεις διαχειρίστηκαν την πανδημία με το ίδιο ακριβώς κριτήριο.

Κι αυτό δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τις κορόνες περί ανικανότητας και λανθασμένων χειρισμών, που μονίμως προσάπτει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση της ΝΔ, για να κρύψει ότι και η δική του κυβέρνηση υπηρέτησε την πολιτική της εμπορευματοποίησης της Υγείας.

Ακόμα όμως κι αυτές οι υπαρκτές πλευρές δεν μπορούν να καλύψουν την πραγματικότητα, που είναι ίδια παντού.

Και εκεί που υπήρχαν «δεξιές» και εκεί που υπήρχαν κεντροδεξιές, κεντροαριστερές, μονοκομματικές ή κυβερνήσεις συνεργασίας.

Άλλωστε, παντού, σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, είχε προηγηθεί η απαξίωση και η συρρίκνωση του όποιου δημόσιου συστήματος Υγείας, λόγω των δημοσιονομικών επιλογών, των κατευθύνσεων της ΕΕ και όχι μόνο.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και όσοι πετάνε την μπάλα στην εξέδρα, με τα περί ανίκανης διαχείρισης, το μόνο που επιδιώκουν είναι να καλύψουν την μπόχα αυτού του σάπιου καπιταλιστικού κόσμου που αποκαλύφτηκε παντού σε όλο τον πλανήτη.

Παντού σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο μπαίνει στη ζυγαριά η υγεία του λαού και η οικονομία, τα κέρδη των λίγων.

Και παντού, παρά τις επιμέρους διαφορές στη διαχείριση της πανδημίας, ιδιαίτερα στην πρώτη φάση της εκδήλωσής της, η στρατηγική όλων των αστικών κρατών ήταν ενιαία και είχε ως κριτήριο τη διασφάλιση της σταθερότητας του καπιταλιστικού συστήματος και την αντιμετώπιση των επιπτώσεων στην οικονομία από τη σκοπιά της στήριξης του κεφαλαίου.

Την ίδια περίοδο, η εκδήλωση της νέας καπιταλιστικής κρίσης, που την έφερε πιο κοντά η διαχείριση της πανδημίας, ανέδειξε ξανά τα αδιέξοδα του εκμεταλλευτικού συστήματος, το οποίο σύστημα, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις των υποστηρικτών του, βολοδέρνει από κρίση σε κρίση, με μικρά ίσως διαλείμματα ανάκαμψης…

Τα βάρη της οποίας φορτώνονται μονίμως και πάλι στην εργατική τάξη, στον λαό. Κι αυτά τα βάρη της κρίσης έκαναν ακόμα πιο βαριές τις συνέπειες της πανδημίας για τους εργαζόμενους, τον λαό μας.

Πλήρες το ξεγύμνωμα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ περί της δήθεν αρμονικής συνύπαρξης δημόσιου - ιδιωτικού τομέα

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

- Τα χιλιάδες κρούσματα χωρίς ιατρική ενημέρωση και παρακολούθηση.

- Η μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων σε μιας νόσου, για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες νοσηλείας χιλιάδων νοσούντων.

- Η μόνιμη αναζήτηση Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.

- Οι θάνατοι εκτός ΜΕΘ.

- Και ο αποκλεισμός όλων των υπόλοιπων ασθενών από την ιατρική φροντίδα ακόμα και από ένα αναγκαίο χειρουργείο…

Είναι, χωρίς δεύτερη κουβέντα, η παντελής χρεοκοπία ενός συστήματος Υγείας που μόνο στην ταμπέλα γράφει «δημόσιο».

Είναι η χρεοκοπία μιας διαχρονικής πολιτικής που έχει βάλει το δικαίωμα του λαού στην Υγεία στη ζυγαριά του κόστους - οφέλους, με τη ζυγαριά χρόνια τώρα να γέρνει επικίνδυνα προς τη μεριά του κέρδους.

Αυτό συμβαίνει παντού σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, ακόμα και σε αυτές που για χρόνια διαφημίζονταν ως χώρες-πρότυπα για τη Δημόσια Υγεία τους. Ήταν και παραμένουν πρότυπα για το πώς πάνω στην υγεία του λαού θησαυρίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι της Υγείας.

Είναι, όμως, ταυτόχρονα και το ξεγύμνωμα όλων όσοι, από τη ΝΔ ως τον ΣΥΡΙΖΑ και τους γύρω - γύρω, φλυαρούσαν τόσα χρόνια περί της δήθεν αρμονικής συνύπαρξης του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα Υγείας που είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη εμπορευματοποίηση του δημόσιου συστήματος Υγείας.

Τα αποτελέσματα τα ξέρουμε, τα ζούμε χρόνια τώρα.

Μόνο που τώρα, στις συνθήκες της πανδημίας, τα αποτελέσματα της εμπορευματοποιημένης Δημόσιας Υγείας με τα νοσοκομεία που έκλεισαν και έμειναν κλειστά, τις υποβαθμισμένες ακόμα και ανύπαρκτες δομές Πρωτοβάθμιας Υγείας, τις μόνιμες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές παντού, απέκτησαν ονοματεπώνυμο: Αυτό των θυμάτων της πανδημίας.

Μπροστά σε μια τόσο κρίσιμη κατάσταση, πουθενά, καμιά αστική κυβέρνηση, ούτε βέβαια και η ελληνική, έθιξε «τα ιερά και τα όσια» του συστήματος, τα κέρδη δηλαδή των καπιταλιστικών επιχειρηματικών ομίλων τόσο στην Υγεία, όσο και συνολικά.

Σε όλες τις χώρες, καμία κυβέρνηση δεν έθιξε το «άγιο δισκοπότηρο», τα κέρδη των επιχειρηματιών της Υγείας.

Αυτός είναι ο λόγος που ακόμη και σήμερα δεν στηρίζεται το δημόσιο σύστημα Υγείας, δεν παίρνονται μέτρα προστασίας σε κρίσιμους χώρους διασποράς, όπως είναι τα σχολεία, οι χώροι δουλειάς και τα μέσα μεταφοράς, γιατί όλα αυτά θεωρούνται περιττό κόστος για τις κυβερνήσεις και το κράτος.

Αυτός είναι ο λόγος που δεν επιτάσσεται ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας, οι ιδιωτικές κλινικές που εξακολουθούν να θησαυρίζουν και τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, για να ενταχθούν σε ένα συνολικό σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας, για την εξασφάλιση των αναγκαίων τεστ για όλο τον πληθυσμό εντελώς δωρεάν και όχι με το χαράτσι των 45 ευρώ, για την αντιμετώπιση όμως και των άλλων ασθενειών που έχουν οδηγήσει σε μια παράλληλη, γκρίζα θνητότητα.

Μπορεί πριν δυο χρόνια, στην αρχή της πανδημίας, το αίτημα για επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας να ακουγόταν σε ορισμένους υπερβολικό, όμως σήμερα πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι κατανοούν την ανάγκη αυτού του λαϊκού αιτήματος.

Κι αν η κυβέρνηση της ΝΔ έφτασε στο σημείο ακόμα και να λοιδορεί αυτό το λαϊκό αίτημα -ένα αίτημα που αν υλοποιούνταν θα μπορούσαν να βρεθούν απλές κλίνες, κλίνες ΜΕΘ μαζί με το προσωπικό τους, να σωθούν ανθρώπινες ζωές- η ΝΔ, λοιπόν, μπόρεσε να το κάνει αυτό, δηλαδή να λοιδορεί την επίταξη, ακριβώς γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ με την πρότασή του για μια επίταξη -«μαϊμού», της έδινε τη δυνατότητα να ονομάζει «επίταξη» τη διάθεση ελάχιστων υποδομών του ιδιωτικού τομέα με αυξημένη μάλιστα αποζημίωση!

Αυτός είναι ο λόγος που δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, ιδιαίτερα σε φτωχές χώρες, παραμένουν ανεμβολίαστοι, δημιουργώντας συνεχώς νέες μεταλλάξεις, αφού το εμβόλιο- εμπόρευμα πωλείται κι αγοράζεται με βάση τις συμφωνίες και τα χρυσοφόρα συμβόλαια των φαρμακοβιομηχανιών με τα καπιταλιστικά κράτη.

Με αποτέλεσμα, για παράδειγμα, στο Ισραήλ να έχουν κάνει την 4η δόση και σε χώρες της Αφρικής ούτε καν την πρώτη.

Δεν ήταν, όμως, μόνο οι επιχειρηματικοί όμιλοι της Υγείας που την έβγαλαν καθαρή μέσα στην πανδημία, ήταν συνολικά οι όμιλοι.

Στις μεγάλες φαρδιές τσέπες του μεγάλου κεφαλαίου κατέληξαν επιδοτήσεις, ζεστό χρήμα από τη φοροληστεία του ελληνικού λαού, τα κέρδη από τις εκπτώσεις φόρων, τη δωρεάν εργασία των εργαζομένων, τη νομιμοποίηση των χιλιάδων απολύσεων, την εντατικοποίηση της εργασίας.

Ακόμα και η απουσία μέτρων στους μεγάλους χώρους δουλειάς, στα μέσα μεταφοράς που αποδεδειγμένα αποτελούν εστίες υπερμετάδοσης, αυτόν τον στόχο είχε: Να μην πλήξει την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων.

Με πυξίδα την προστασία των καπιταλιστικών κερδών, δύο χρόνια τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ, στο όνομα των συνεπειών της πανδημίας, πέρασε τόσα αντεργατικά μέτρα, όσα δεν πρόλαβαν να περάσουν οι κυβερνήσεις στα χρόνια των μνημονίων.

Απόδειξη ότι η δίψα του κεφαλαίου για παραπέρα εκμετάλλευση της εργατικής τάξης δεν τελειώνει ποτέ.

Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις:

- Από τα μέτρα της λεγόμενης ψηφιακής και πράσινης οικονομίας,

- από την ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου,

- τη γενίκευση της τηλεργασίας,

- τη σχετική μείωση των εργοδοτικών εισφορών,

- το νέο ανταποδοτικό Ασφαλιστικό,

- τη μείωση των συντάξεων και του πραγματικού μέσου μισθού,

- την άρση προστασίας της πρώτης κατοικίας;

Ο κατάλογος των αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων που προώθησε αυτά τα δύο χρόνια η κυβέρνηση της ΝΔ και συμπλήρωσαν αυτά του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των προηγούμενων είναι ατέλειωτος.

Σ’ αυτές τις συνθήκες εγκαινιάστηκε το κυβερνητικό δόγμα της ατομικής ευθύνης, που το πήρε «σκοινί - κορδόνι» η κυβέρνηση και τα επιτελεία του συστήματος σε κάθε επόμενη κρίσιμη φάση, όπως στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στις χιονοπτώσεις στην Αττική…

Για να ενοχοποιούν έναν λαό και τα δικαιώματά του και να αφήνουν στο απυρόβλητο το σύστημα, το κράτος και τις κυβερνήσεις του.

Σ’ αυτές τις συνθήκες, με τις πλάτες του ΣΥΡΙΖΑ που «θα λογαριαζόταν μετά», προσπάθησε να επιβάλει σιγή νεκροταφείου στο όνομα μιας ψεύτικης δήθεν «εθνικής ενότητας», του στιλ «είμαστε όλοι μαζί απέναντι σε έναν κοινό εχθρό»!!!

Πώς είμαστε όλοι μαζί απέναντι στον κοινό εχθρό, όταν παντού στον κόσμο, επίκεντρο της πανδημίας με ρεκόρ κρουσμάτων και θανάτων ήταν κυρίως συγκεκριμένα γεωγραφικά διαμερίσματα και πόλεις με εργατογειτονιές και φτωχογειτονιές;

Αυτό ισχύει και στις ΗΠΑ, και στην Ινδία, και στη Βραζιλία, και στη Μ. Βρετανία, ακόμα και στην Ελλάδα.

Για παράδειγμα, στις πυκνοκατοικημένες φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης, όπως είναι το Μπρούκλιν και το Κουίνς, όπου το 45% των κατοίκων δουλεύουν εντός της περιοχής, κυρίως στους τομείς της Βιομηχανίας, των Κατασκευών και του Εμπορίου, ο ρυθμός θανάτων από Covid ήταν υπερδιπλάσιος από ό,τι στην περιοχή του Μανχάταν.

Μα και στην Ελλάδα, συχνά έμπαιναν στο «κόκκινο» περιοχές όπως το κέντρο της Αθήνας, οι Δυτικές Συνοικίες του Πειραιά και ακόμα πιο συχνά η Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής, που περιλαμβάνει το Θριάσιο Πεδίο, με μια σημαντικότατη βιομηχανική ζώνη και εγκατεστημένο τον μεγαλύτερο σκουπιδότοπο της χώρας.

Άρα, λοιπόν, ναι μεν ο ιός μεταδίδεται παντού, αλλά στον καπιταλισμό δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να τον «περάσουν» με τον ίδιο τρόπο.

Από ό,τι φάνηκε, όμως, ο μόνος εχθρός για την κυβέρνηση είναι και παραμένει το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, τα ταξικά προσανατολισμένα σωματεία.

Γι’ αυτό και μέσα στην πανδημία ενίσχυσε το νομικό οπλοστάσιο του αυταρχισμού και της καταστολής, με τον νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, το έκτρωμα του Χατζηδάκη για τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης.

Το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε: Όποιος προσπάθησε να βάλει φίμωτρο στη λαϊκή διεκδίκηση, να βάλει στον γύψο τη συνδικαλιστική δράση, έφαγε τα μούτρα του.

Το ίδιο θα συμβεί και με την κυβέρνηση της ΝΔ και τους υπουργούς της.

Βέβαια, όταν το λέμε μόνο εμείς, μπορεί να μην έχει και τόση σημασία. Όταν όμως το λένε οι εργάτες στους μεγάλους χώρους δουλειάς, όπως στην COSCO, στη ΛΑΡΚΟ, στα "Πετρέλαια Καβάλας" και άλλου, τότε ναι, έχει πολύ μεγάλη αξία. Σε λίγο πρέπει να το πει όλη η εργατική τάξη της χώρας!

Το ΚΚΕ έσπασε το σιωπητήριο, έδωσε ελπίδα και προοπτική

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Όταν η κυβέρνηση της ΝΔ σήκωσε τη σημαία της ατομικής ευθύνης, το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η πανδημία, αντιπάλεψε σθεναρά τη λογική που ενοχοποιούσε τον λαό και συγκάλυπτε τις κυβερνητικές και κρατικές ευθύνες.

Αντέταξε το «Μένουμε Δυνατοί»! Δίνοντας ελπίδα και προοπτική!

Όταν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις με τις θέσεις και τη στάση τους συντηρούσαν την απελπισία και τον φόβο. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, για να διευκολύνει την κυβέρνηση να επιβάλει σιωπητήριο, είπε «θα λογαριαστούμε μετά», το ΚΚΕ έσπασε το σιωπητήριο. Στήριξε τους αγώνες των υγειονομικών, όλων των εργαζομένων, για την υπεράσπιση της ζωής και των εργασιακών τους δικαιωμάτων, ενάντια στην κρατική καταστολή και στην προσπάθεια ενοχοποίησης των λαϊκών κινητοποιήσεων για τη διασπορά του ιού.

Θυμόμαστε με συγκίνηση και περηφάνια τους 11 νοσοκομειακούς γιατρούς που ύψωσαν τη γροθιά τους έξω από το υπουργείο Υγείας, μία μέρα μετά την κυβερνητική ανακοίνωση για απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των 10 ατόμων!

Θυμηθείτε πόση δύναμη πήρε ολόκληρο το εργατικό κίνημα, όταν οι εικόνες της Πρωτομαγιάς από το Σύνταγμα έκαναν τον γύρο του κόσμου, αναδεικνύοντας την ανάγκη της οργανωμένης απειθαρχίας απέναντι στην προσπάθεια να επιβληθεί σιωπητήριο με άλλοθι τον κορονοϊό.

Θυμηθείτε πόση ικανοποίηση ένιωσαν χιλιάδες λαού, σαν να ήταν και εκείνοι μέρος της ανθρώπινης αλυσίδας στη συγκέντρωση για τον γιορτασμό του Πολυτεχνείου, όταν -παρά το όργιο της καταστολής- μερικές εκατοντάδες κομμουνιστών κουρέλιασαν στον δρόμο την απαγόρευση της συγκέντρωσης.

Σκεφτείτε αν όλο αυτό το διάστημα δεν υπήρχε αυτή η στάση του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, άλλων ριζοσπαστικών οργανώσεων και αγωνιστικών μαζικών φορέων κι επικρατούσε η λογική που εκφραζόταν από τα κυβερνητικά στελέχη ή ακόμα και από βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Όλους αυτούς, δηλαδή, που δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο από το πότε θα γίνουν εκλογές για να κατσικωθεί ή ο ένας ή ο άλλος στην καρέκλα της εξουσίας ξανά.

Που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη μαζική λαϊκή αντίσταση, τους αγώνες, τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες με τα δίκαια αιτήματα ως ντεκόρ στην κάλπη, όποτε στηθεί, για να υφαρπάξουν τη λαϊκή ψήφο, να σπείρουν νέες αυταπάτες.

Είναι βέβαιο ότι όλοι αυτοί οι νόμοι για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, για την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, για την απαγόρευση του απεργιακού δικαιώματος, όχι μόνο θα είχαν εφαρμοστεί, αλλά θα είχαν νομιμοποιηθεί σε ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, εάν δεν έμπαινε μπροστά το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, οι ριζοσπάστες αγωνιστές σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς.

Το ΚΚΕ από την αρχή της πανδημίας έθεσε ξεκάθαρα την ανάγκη της επίταξης του ιδιωτικού τομέα της Υγείας, των μεγάλων νοσηλευτικών και διαγνωστικών επιχειρηματικών ομίλων, χωρίς αποζημιώσεις και επιβαρύνσεις των ασφαλιστικών ταμείων και του κρατικού προϋπολογισμού.

Διεκδίκησε την πρόσβαση του λαού σε όλες τις ασφαλείς θεραπείες και στα εμβόλια.

Απαίτησε τη στελέχωση και ανάπτυξη των ΜΕΘ, των δημόσιων νοσοκομείων με προσωπικό και μέσα για να μην εξελιχθούν σε αυτό που τελικά έγιναν, να είναι δηλαδή μιας νόσου.

Το ΚΚΕ, με δεκάδες εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, με κάθε πρόσφορο τρόπο, επέμεινε πως οι τραγικές συνέπειες της πανδημίας δεν πρέπει να κουκουλώσουν τις συνολικές ανάγκες του λαού σε αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας σε όλα τα επίπεδα.

Πρωτοστάτησε, είχε και έχει σταθερό μέτωπο τόσο απέναντι στον σκοταδισμό και τον ανορθολογισμό που πετάει στα σκουπίδια τη συσσωρευμένη επιστημονική γνώση, όσο και απέναντι στη συστημική αντίληψη που παρουσιάζει την επιστήμη ως ουδέτερη, αποσπασμένη από τις σχέσεις παραγωγής.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η πανδημία από όλες τις πλευρές φανερώνει τον παρασιτισμό και το σάπισμα του συστήματος που ζούμε. Ένα σύστημα που δεν διορθώνεται, μόνο ανατρέπεται.

Το ΚΚΕ, με τις θέσεις του για την προστασία της υγείας του λαού, θέτει στο επίκεντρο του προβληματισμού τους όρους και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες η Υγεία θα γίνει καθολικό κοινωνικό δικαίωμα που θα παρέχεται σε όλους δωρεάν, χωρίς διακρίσεις και θα πάψει να αποτελεί ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα.

Το ΚΚΕ παλεύει για μια κοινωνία με τέτοια οργάνωση της παραγωγής και των υπηρεσιών, όλης της οικονομίας, που η ανάπτυξή της θα καθορίζεται με αποκλειστικό γνώμονα όχι το επιχειρηματικό κέρδος, αλλά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και στην Υγεία. Με δωρεάν υπηρεσίες καθολικές, κατοχυρωμένες, που θα διασφαλίζει το εργατικό κράτος με πλήρη αξιοποίηση όλων των σύγχρονων δυνατοτήτων στην επιστήμη και στην τεχνολογία.

Σήμερα, στη χώρα μας, υπάρχει πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων.

Υπάρχει δυνατότητα έρευνας και παραγωγής φαρμάκων, εμβολίων, υγειονομικού υλικού, ιατρικής τεχνολογίας, που σε συνθήκες κοινωνικής ιδιοκτησίας και κεντρικού σχεδιασμού μπορούν να εξασφαλίσουν ικανοποιητικό επίπεδο αυτάρκειας στη χώρα.

Γιατί μόνο στον σοσιαλισμό:

- Καθιερώνεται αποκλειστικά κρατικό και δωρεάν, σύγχρονο και καθολικό σύστημα Υγείας και Πρόνοιας, με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης σε Υγεία - Πρόνοια.

- Δίνεται ιδιαίτερο βάρος στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, στην πρόληψη.

- Παρέχονται υπηρεσίες για την εξασφάλιση της σωματικής και ψυχικής ευεξίας, της πνευματικής και πολιτιστικής ανάπτυξης του ανθρώπου, της διασφάλισης συνολικών περιβαλλοντικών και κοινωνικών συνθηκών που επηρεάζουν τη δημόσια υγεία, την ικανότητα για εργασία και κοινωνική δράση.

Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός και η εργατική εξουσία εξασφαλίζουν:

- Την εκπαίδευση - εξειδίκευση του αναγκαίου τεχνικού και επιστημονικού προσωπικού και την κατανομή τους για τη στελέχωση όλων των μονάδων Υγείας.

- Τη συστηματική και καθολική περιοδική μετεκπαίδευση στη νέα γνώση και τεχνικές.

- Την επαρκή παραγωγή υγειονομικού υλικού, φαρμάκων, εμβολίων για κάλυψη των εγχώριων αναγκών. Η κοινωνικοποιημένη βιομηχανία έχει τη δυνατότητα άμεσης κάλυψης των σταθερών και έκτακτων αναγκών που τυχόν θα προκύπτουν.

- Την αναλογική συσχέτιση λαϊκής Παιδείας - Έρευνας, Υγείας και βιομηχανικής παραγωγής, υποδομών στέγασης, μεταφορών, πολιτιστικών και αθλητικών υπηρεσιών.

- Το σύνολο του επιστημονικού δυναμικού, ο εξοπλισμός, οι κλίνες, οι υπηρεσίες, να είναι με τέτοιον τρόπο ενταγμένα στο κρατικό σύστημα Υγείας ώστε να εξασφαλίζεται η πρόληψη του γενικού πληθυσμού.

- Αλλά και η σταθερή παρακολούθηση και νοσηλεία όσων νοσούν, παίρνοντας υπόψη επιδημιολογικά και γεωγραφικά δεδομένα.

- Την έρευνα για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των ασθενειών, που θα βασίζεται στη διεπιστημονική συνεργασία νοσοκομείων - Πανεπιστημίων - Ερευνητικών Κέντρων - Κρατικής Βιομηχανίας Φαρμάκου, με κριτήριο, όχι το κέρδος της κάθε καπιταλιστικής επιχείρησης και τη δέσμευση των επιστημονικών δεδομένων μέσω της πατέντας, αλλά την αντιμετώπιση των αναγκών.

- Την ποιότητα και αποδοτικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών μέσω του εργατικού ελέγχου.

Η πάλη για να αξιοποιηθούν οι τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας της εργασίας προς όφελος του λαού απαιτεί:

Ισχυρό ΚΚΕ και δυνατό εργατικό - λαϊκό κίνημα απέναντι στον πιο επικίνδυνο «ιό», τον καπιταλισμό.

Σας καλούμε όλους και όλες σε αυτή τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, στο κίνημα, παντού.

 Ομιλία τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στην εκδήλωση της ΚΟ Αττικής με θέμα ««Δύο χρόνια πανδημίας: Το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή της πάλης για την προστασία της υγείας, των δικαιωμάτων και της ζωής του λαού».

Αμέσως μετά την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα έκαναν παρεμβάσεις οι: 

• Νίκος Καλογερής, γιατρός ενδοκρινολόγος, μέλος του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων «Ερυθρού Σταυρού» και μέλος ΔΣ της ΕΙΝΑΠ. 
• Μάκης Τσεκούρας, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην «Praktiker».

• Μαριάνθη Σοντάκη,  ηθοποιός.

• Μανώλης Καμηλάκης, ξενοδοχοϋπάλληλος, μέλος του ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Ξενοδοχείου «Χίλτον», μέλος της κεντρικής διοίκησης του Σωματείου Επισιτισμού - Τουρισμού.
• Νίκος Μαρκόπουλος, πρόεδρος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κορυδαλλού - Αγίας Βαρβάρας.

• Επίσης διαβάστηκε χαιρετισμός της Βάσως Φραγκοπούλου, η οποία είναι επαγγελματίας στην περιοχή του Ασπροπύργου. 

Μετά τις παρεμβάσεις παρουσιάστηκαν νέα τραγούδια από τραγουδοποιούς που άντλησαν έμπνευση και δημιούργησαν όλη αυτή την περίοδο.