Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις υπήρχε οργανωμένο σχέδιο κατατρομοκράτησης των απεργών. Γι' αυτό το σκοπό έφθασε χθες (προχθές) στη Λάρυμνα νέα δύναμη 200 περίπου ροπαλοφόρων.
Από τις 3 το πρωί σήμερα, ισχυρή δύναμη χωροφυλακής πολιορκεί πραγματικά ολόκληρη την περιοχή της Λάρυμνας. Μπλόκα είχαν στήσει 3 χιλιόμετρα πριν από το χωριό Μαρτίνο μέχρι και την καρδιά της Λάρυμνας.
Υστερα από αλλεπάλληλους ελέγχους και με αρκετή καθυστέρηση καταφέραμε να μπούμε στην πολιορκούμενη Λάρυμνα.
Ο διοικητής της Χωροφυλακής καλούσε με τηλεβόα τους απεργούς να κλειστούν στα σπίτια τους. Οι απεργοί με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους βγήκαν στους δρόμους. Οι ροπαλοφόροι εξαπόλυσαν ένα άγριο ανθρωποκυνηγητό ενάντια στους κατοίκους, που έτρεχαν να σωθούν στις κορυφές των γύρω βουνών. Αλλοι απεργοί είχαν αποκλειστεί στην πόλη της Λάρυμνας.
Χαρακτηριστικό ήταν ακόμα ότι απαγορεύονταν κάθε κίνηση προς την κατεύθυνση του Νέου Κόκκινου, όπου εκεί υπάρχουν κατάστημα τροφίμων, φαρμακείο, συγκοινωνία.
Ενας πατέρας ζητούσε απ' τους χωροφύλακες να τον αφήσουν να περάσει για να πάει το παιδί του στο γιατρό, χωρίς όμως να συγκινήσει τους ροπαλοφόρους. (...)
Μέχρι αργά το βράδυ, οι απεργοί ήταν εγκλωβισμένοι στην πόλη, αφού σε κάθε προσπάθεια να πάνε στα σπίτια τους, βρίσκαν αντιμέτωπους τους κρανοφόρους της Χωροφυλακής, που εκτός από τα μπλόκα, περιφέρονται προκαλώντας με τις ασπίδες και τα πιστόλια (...)
Την ίδια στιγμή, κυκλοφορούν ανενόχλητοι και προκλητικοί οι γνωστοί τραμπούκοι του Μποδοσάκη, που επανειλημμένα θεάθηκαν να οπλοφορούν (...)
Η νέα αυτή τρομοκρατική επίθεση που εξαπόλυσε η Χωροφυλακή έπεσε στο κενό, μπροστά στην ενότητα, αποφασιστικότητα και πίστη των απεργών στον ηρωικό αγώνα που άρχισαν πριν 3 μήνες και τον συνεχίζουν με τη συμπαράσταση όλων των εργαζόμενων της χώρας.
- «Καλή Ανάσταση αδέρφια»!
Μ' αυτά τα λόγια μας υποδέχθηκαν στη Λάρυμνα οι ηρωικοί απεργοί της ΛΑΡΚΟ και δεκάδες γυναικόπαιδα, που 80 μέρες τώρα αντιμετωπίζουν με ψυχραιμία και ηρωισμό τις προκλήσεις των κρανοφόρων και των «ανθρώπων» του Μποδοσάκη. Ενώ τσουγκρίζουμε τα κόκκινα αυγά που μας πρόσφερε η γυναίκα ενός απεργού, ρωτάμε πώς πέρασαν το φετινό Πάσχα. - «Οχτώ χρόνια δουλεύω στη ΛΑΡΚΟ. Τέτια Λαμπρή, πρώτη φορά κάνω», - μας απαντά ένας απεργός. «Πρώτη φορά δεν είχα βάρδια στο εργοστάσιο. Μπορεί το ψωμί να είναι λίγο. Ηταν όμως το ψωμί που πρόσφερε απλόχερα η εργατιά όλης της χώρας από το υστέρημά της»...
Κατά μεγάλες παρέες γιόρτασαν προχθές οι περισσότεροι απεργοί της ΛΑΡΚΟ. Η ενότητά τους ατσαλώθηκε πιο πολύ και η πίστη πως η νίκη θα 'ρθει σύντομα, θέριεψε ακόμα πιο πολύ μέσα τους.
Την ίδια στιγμή οι κρανοφόροι περιφέρονταν σ' όλο το συνοικισμό, εκτελώντας πιστά τις διαταγές της «Νέας Δημοκρατίας». Η απαγόρευση της κυκλοφορίας ανανεώθηκε και νέες ενισχύσεις από κρανοφόρους και ροπαλοφόρους κατέφθασαν.
Τη στιγμή που τα υποκριτικά κηρύγματα της «αγάπης» μεταδίδοντα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, νέο χτύπημα ετοιμαζόταν ενάντια στους απεργούς της ΛΑΡΚΟ και τα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Την παραμονή του Πάσχα, μάλιστα, στερήθηκαν και το νερό γιατί η δεξαμενή στο συνοικισμό «είχε χαλάσει»...
Ομως οι νέες τρομοκρατικές ενέργειες δεν έκαμψαν ούτε για μια στιγμή τους απεργούς (...) Ακόμα και τα μικρά παιδιά, που δεν εξαιρέθηκαν από τη μανία των ροπαλοφόρων, οργάνωναν την αντίστασή τους ενάντια στους «Μποδοσάκηδες», όπως έλεγαν, κι έψαχναν με εξαιρετική επιμέλεια να βρουν τρόπο να βοηθήσουν τους πατεράδες τους. (...)
Στο σπίτι ενός απεργού μαζεύονται από τα γύρω σπίτια αρκετοί εργάτες. Ολοι μιλάνε με περηφάνεια για τον αγώνα τους. (...) Ολων η απόφαση είναι κοινή: «Θα μπούμε στο εργοστάσιο, με ψηλά το κεφάλι!». (...)
Φεύγουμε από τη Λάρυμνα κι ευχόμαστε στους απεργούς που μας συνόδεψαν: «Με τη νίκη». Η απάντηση που έρχεται μας συνοδεύει σ' όλη τη διαδρομή: «Η νίκη θα είναι δική μας». Την άλλη μέρα μαθαίνουμε: Οι απεργοσπάστες δεν μπήκαν στο εργοστάσιο. Αλλη μια νίκη των ηρωικών απεργών της ΛΑΡΚΟ.
* * *
Δυο ρεπορτάζ - Δυο διαφορετικές εικόνες - Δύο διαφορετικοί κόσμοι. Αυτό αποτυπώνουν ανάγλυφα τα παραπάνω δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη» στις 13 Απρίλη 1977.
Απ' τη μια ο κόσμος του κράτους των καπιταλιστών, με τις κυβερνήσεις, τα όργανα καταστολής και τους μηχανισμούς της εργοδοσίας.
Απ' την άλλη ο κόσμος της εργατικής τάξης που παράγει τον πλούτο, ο κόσμος του αγώνα και της βιοπάλης, της αλληλεγγύης, του «δεν το βάζουμε κάτω».
Αυτοί οι δυο κόσμοι συγκρούστηκαν στη μεγάλη απεργία των εργατών της ΛΑΡΚΟ, που ξεκίνησε στις 27 Γενάρη του 1977 και τελείωσε στις 12 Μάη της ίδιας χρονιάς, με νίκη των απεργών.
Αυτοί οι κόσμοι συγκρούονται και σήμερα, 45 χρόνια μετά, με τον παλικαρίσιο αγώνα που δίνουν οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ για να κρατήσουν ανοιχτή την επιχείρηση και να διασφαλίσουν την εργασία και την επιβίωση των οικογενειών τους.
Βλ. περισσότερα: «ΛΑΡΚΟ '77: Το χρονικό των 110 συγκλονιστικών ημερών της μεγάλης απεργίας στη ΛΑΡΚΟ. Γενάρης - Μάης 1977», εκδ. Επιτροπή Περιοχής Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας του ΚΚΕ, 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου