Το «φως στο τούνελ» για τον λαό βρίσκεται στη συμπόρευση με το ΚΚΕ στον δρόμο της ανατροπής

 Μια θέση δίπλα στο ΚΚΕ έχει όποιος εργαζόμενος, άνεργος, βιοπαλαιστής, αγρότης, επαγγελματίας, επιστήμονας ανησυχεί για τον κίνδυνο γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου, μετά την απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αγανακτεί με τη ΝΑΤΟική προπαγάνδα, αρνείται να διαλέξει ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο.

Δηλαδή να στοιχηθεί πίσω από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, γιατί εκεί είναι ενταγμένη η ελληνική κυβέρνηση, τα άλλα κόμματα, για λογαριασμό των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Μια θέση δίπλα στο ΚΚΕ έχει όποιος δεν συμφωνεί με τη συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο, δεν θέλει η χώρα του να γίνεται θύτης άλλων λαών με κίνδυνο αυτός να γίνει το θύμα, αρνείται ο τόπος του να γίνεται ορμητήριο πολέμου.

Μια θέση δίπλα στο ΚΚΕ έχει όποιος κοιτάει μπροστά και βλέπει ξανά έναν Γολγοθά, αυτόν της καθημερινής επιβίωσης από την ακρίβεια στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και την Ενέργεια, ζει ήδη έναν άλλο πόλεμο που ξεκίνησε πριν τον πόλεμο.

Μια θέση δίπλα στο ΚΚΕ έχει όποιος και εδώ στη Θεσσαλία έζησε από πρώτο χέρι, μια στην πανδημία, μια στις φυσικές καταστροφές, την εγκατάλειψη από το αστικό κράτος, το οποίο δουλεύει ρολόι, όχι για τις ανάγκες των πολλών, αλλά για τις ανάγκες και τα κέρδη των λίγων.

Μια θέση δίπλα στο ΚΚΕ έχει όποιος παίρνει κουράγιο από τον αγώνα των εργατών στο λιμάνι της COSCO, της ΛΑΡΚΟ, άλλων μεγάλων εργοστασίων και κλάδων, που δεν περιμένουν τίποτα από παλιούς και νέους σωτήρες.

Περιμένουν όμως πολλά από τον ταξικό και ανυποχώρητο αγώνα τους.

Μια θέση δίπλα στο ΚΚΕ έχει όποιος ξέρει πως φως στο τούνελ για τον λαό δεν φαίνεται πουθενά γιατί το σύστημα της εκμετάλλευσης, ο καπιταλισμός, βολοδέρνει από κρίση σε κρίση και τώρα βρίσκει ξανά διέξοδο στον πόλεμο, με τον λαό να πληρώνει ξανά τα σπασμένα για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να απευθύνει κάλεσμα συμπόρευσης, όχι μόνο σε όσους κατά καιρούς βρεθήκαμε μαζί στους αγώνες, αλλά και σε όλους όσοι τώρα για πρώτη φορά ακούν τις θέσεις μας, προβληματίζονται, ξέρουν πως εδώ βρίσκεται μια πολιτική δύναμη που είναι σταθερά στο πλάι τους, δεν κάνει πίσω, παλεύει, επιβεβαιώνεται για τις εκτιμήσεις του και δικαιώνεται για τη στάση του σε όλες τις κρίσιμες φάσεις.

Περήφανοι που τα έδρανα του ΚΚΕ ήταν άδεια όταν μιλούσαν το ανδρείκελο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και οι ναζί

Ναι, το ΚΚΕ δικαιώνεται για τη στάση του, όπως συνέβη με την άρνησή του να συμμετάσχει στη φιέστα που στήθηκε στη Βουλή με καλεσμένο τον Ζελένσκι και μαζί μ' αυτόν με καλεσμένους και τους ναζί του Αζόφ, γιατί Ζελένσκι και τάγμα του Αζόφ "πάνε πακέτο".

Δεν θα βαρεθούμε να λέμε πως είμαστε περήφανοι γιατί τα έδρανα του ΚΚΕ ήταν άδεια όταν μιλούσαν το ανδρείκελο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και οι ναζί.

Είμαστε περήφανοι γιατί οι βουλευτές του ΚΚΕ δεν χειροκρότησαν μια αντιδραστική κυβέρνηση που ευθύνεται και αυτή, μαζί με τη Ρωσία, για το δράμα που ζει ο λαός της Ουκρανίας.

Και ας αφήσουν τις δικαιολογίες για να καλύψουν την ντροπή τους, πως "ο Ζελένσκι είναι ο εκλεγμένος πρόεδρος και εκπρόσωπος του ουκρανικού λαού, ακόμη κι αν δεν μας αρέσει"!

Το πόσο δημοκρατικά εκλεγμένος είναι ο Ζελένσκι σηκώνει πολλή συζήτηση.

Όταν στην Ουκρανία το Κομμουνιστικό Κόμμα, ένα κόμμα με σημαντική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, είναι παράνομο από το 2014 ενώ στελέχη του βρίσκονται στις φυλακές.

Όταν 11 κόμματα έχουν τεθεί εκτός νόμου.

Όταν τα συνδικάτα είναι υπό διωγμό, οι μειονότητες, ανάμεσά τους και η ελληνική, αντιμετωπίζουν διώξεις.

Τι σόι δημοκρατία είναι αυτή μόνο τα κόμματα του ΝΑΤΟικού τόξου -η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, μαζί και το ΜέΡΑ25- μπορούν να το απαντήσουν που μετράνε ακόμα και την αστική δημοκρατία με τη μεζούρα των ιμπεριαλιστών συμμάχων τους.

Μας λένε, ακόμα, τα φιντάνια του ευρωατλαντισμού: "Μα ο Ζελένσκι εκπροσωπεί έναν λαό που δέχεται επίθεση. Αυτό είναι το κύριο, ας αφήσουμε όλα τα υπόλοιπα".

Ναι, ο λαός της Ουκρανίας δέχεται επίθεση, τόσο από τη Ρωσία όσο και από τις κυβερνήσεις τύπου Ζελένσκι.

Και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κρύβουν από τον λαό ότι η επίθεση αυτή δεν ξεκίνησε ξαφνικά τη μέρα της ρωσικής εισβολής, την οποία καταδικάζουμε απερίφραστα, αλλά ξεκίνησε χρόνια πριν, ιδιαίτερα μετά το 2014 και το πραξικόπημα που έκαναν εκεί οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, από όπου προέκυψαν και ο Ζελένσκι και οι προκάτοχοί του.

Κι αυτή η επίθεση από το 2014 στην ανατολική Ουκρανία μετράει ήδη χιλιάδες θύματα, σύμφωνα με επίσημες εκθέσεις του ΟΗΕ, ακόμη και του Ευρωκοινοβουλίου.

Ο λαός της Ουκρανίας δέχεται επίθεση γιατί έχει γίνει "σάκος του μποξ" ανάμεσα στα δύο αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.

Γιατί όλοι τους έχουν σκοπό να βάλουν στο χέρι, για λογαριασμό των δικών τους μονοπωλίων, τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας αυτής, τον πλούσιο ορυκτό πλούτο της, το ποιος θα αξιοποιήσει τη γεωστρατηγική θέση της.

Δεν αποτελεί δικαιολογία, το αντίθετο. Είναι βαθιά αντιδραστικό και επικίνδυνο το επιχείρημα ότι τα ναζιστικά τάγματα Αζόφ δεν είναι όπως το 2014, ότι σήμερα έχουν ενσωματωθεί στο επίσημο ουκρανικό κράτος και ότι αυτό έχει αλλάξει τον χαρακτήρα τους.

Αυτό δεν αθωώνει τους Αζόφ, αντίθετα επιβεβαιώνει όσα καταγγέλλουμε για το κράτος και τις κυβερνήσεις στην Ουκρανία.

Όταν ενσωματώνεις ναζί στο κράτος, όπως τα τάγματα Αζόφ, δεν αποναζιστικοποιείς τα τάγματα αυτά, αντίθετα ναζιστικοποιείς το κράτος.

Δεν πρόκειται λοιπόν ούτε για ατόπημα ούτε για φιάσκο της κυβέρνησης, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για να κρυφτεί, με τον Τσίπρα να εκφράζει τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη του στον Ζελένσκι.

Εκεί μπορεί να σε φτάσει η στοίχισή σου στο στρατόπεδο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ: Να εκφράζεις συμπάθεια και αλληλεγγύη για μια αντιδραστική κυβέρνηση και τους ναζί συνεργάτες της.

Η στήριξη στον Ζελένσκι είναι συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων. Στηρίζουν αυτήν την αντιδραστική κυβέρνηση, γιατί τη στηρίζουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

Γι' αυτό τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης έχουν βάλει μπρος τα πλυντήρια για να ξεπλύνουν το τάγμα του Αζόφ από τον ναζιστικό χαρακτήρα του.

Και την ίδια ώρα βέβαια ξορκίζουν τον κίνδυνο της ακροδεξιάς στη Γαλλία.

Τη μια οι ναζί είναι "πατριώτες", για να βγαίνουν λάδι οι ιμπεριαλιστές, και την άλλη η ακροδεξιά γίνεται ο μπαμπούλας για να μαντρωθεί ο λαός στη στρούγκα της αστικής δημοκρατίας.

Μόνο που η Λεπέν και η κάθε Λεπέν είναι δημιούργημα της διαχρονικής αντιλαϊκής πολιτικής που υλοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις στη Γαλλία, στο όνομα μάλιστα της "δημοκρατίας" και της "προόδου", αλλά και του συμβιβασμού και εκφυλισμού που έχει επικρατήσει στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα στη Γαλλία.

Η ελληνική εμπλοκή έχει ανέβει επίπεδο, τα μόνα κέρδη για τον λαό είναι οι μεγάλοι κίνδυνοι

Εμείς δεν διαλέγουμε στρατόπεδο ληστών, γιατί έχουμε επιλέξει την κοινή πάλη των λαών για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Γι' αυτό δίνουμε τη μάχη για να σταματήσει η συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και σε κάθε ιμπεριαλιστική αποστολή.

Έλεος πια! Μέχρι τη Μοζαμβίκη στέλνουν στρατό, μέχρι την Αφρική φτάνει η χάρη της ελληνικής αστικής τάξης για να μη μείνει έξω από τη μοιρασιά.

Η ελληνική εμπλοκή έχει ανέβει επίπεδο: Αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ουκρανία, μετακίνηση ελληνικών στρατιωτικών τμημάτων στην Ανατολική Ευρώπη, σε ΝΑΤΟικούς σχηματισμούς, όπως στη Βουλγαρία, παράδοση υποδομών της χώρας για τη μεταφορά ΝΑΤΟικών δυνάμεων και βάλε.

Τέτοιες υποδομές είναι οι βάσεις στη Σούδα, στην Αλεξανδρούπολη, στο Στεφανοβίκειο στη Μαγνησία, στην 110 Πτέρυγα Μάχης εδώ στη Λάρισα, που επίσης αξιοποιείται για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, που λειτουργούν ήδη από το 2018, στο πλαίσιο της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας που προετοίμασε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή η ΝΔ.

Αν η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, η Θεσσαλία, με τις στρατιωτικές υποδομές που έχουν παραχωρηθεί στους ΝΑΤΟικούς, είναι από μόνη της πολεμικό ορμητήριο.

Τι έχει να κερδίσει ο λαός της Λάρισας, ολόκληρης της Θεσσαλίας απ' αυτήν την επικίνδυνη εξέλιξη;

Προς το παρόν το μόνο που "κερδίζει" είναι φόβος και ανασφάλεια, μην τυχόν και γίνει στόχος αντιποίνων, μαγνήτης επιθέσεων, όπως καθημερινά προειδοποιούν οι Ρώσοι.

Γιατί όλα τα υπόλοιπα "κέρδη" που του υπόσχονται από την αναβάθμιση της χώρας, μέσα από την πιο ενεργή εμπλοκή, δεν αφορούν την αναβάθμιση της δικής του ζωής, αλλά τα συμφέροντα μιας χούφτας ομίλων.

Μια χούφτα καπιταλιστές θα ωφεληθούν από τη μετατροπή της Ελλάδας σε κόμβο μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων και όχι ο λαός της Θεσσαλίας που τον κοροϊδεύουν τα αστικά επιτελεία ότι δήθεν θα εξασφαλίσει μεγαλύτερη ασφάλεια και θα απαλλαγεί από την ενεργειακή φτώχεια.

Κι αυτό γιατί στη Μαγνησία, για παράδειγμα, τρέχει η επένδυση μεγάλων ενεργειακών κολοσσών που συνδέεται άμεσα με τη γραμμή της απεξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, αντικαθιστώντας το με το πανάκριβο αμερικανικό LNG, το οποίο έχει αναλάβει να μεταφέρει -με το αζημίωτο φυσικά- το εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Ο καημός τους δεν είναι φυσικά ούτε η ασφάλεια ούτε η ενεργειακή επάρκεια του λαού της Θεσσαλίας ή της χώρας, αλλά η κερδοφορία των εμπλεκόμενων μονοπωλίων, είτε μιλάμε για την αμερικανική "ExxonMobil" ή τη "Mediterranean Gas" του Κατάρ, είτε μιλάμε για το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο.

Κι αν κάποιος τους διαψεύδει, αυτός είναι ο ίδιος ο λαός της Ουκρανίας που ζει με τον πιο τραγικό τρόπο τι σημαίνει η μετατροπή μιας χώρας σε ενεργειακό κόμβο.

Με τον ίδιο τον λαό να κάνει κουμάντο, μπορούν πραγματικά να αξιοποιηθούν οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας

Πριν μερικές μέρες ο Μητσοτάκης στην Κοζάνη εγκαινίασε ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα φωτοβολταϊκών στην Ευρώπη και μάλιστα σε μια έκταση 4.400 στρεμμάτων.

4.400 στρέμματα που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την καλλιέργεια αναγκαίων για τον λαό αγροτικών προϊόντων, όπως είναι το μαλακό σιτάρι, το καλαμπόκι και άλλα προϊόντα.

Γιατί το ζήτημα για τον λαό δεν είναι πόσα κέρδη θα αποκομίσει ο όμιλος των ΕΛΠΕ από αυτό το πάρκο των φωτοβολταϊκών, αλλά πώς θα εξασφαλίσουμε διατροφική επάρκεια. Και ενώ όλοι έχουν ξεκινήσει να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου μιας μεγάλης επισιτιστικής κρίσης.

Αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα για μια χώρα σαν τη δική μας, η οποία για παράδειγμα εισάγει το 70% περίπου των αναγκών της σε μαλακό σιτάρι, το κύριο συστατικό του ψωμιού.

Οι συνέπειες της έλλειψης είναι ήδη αισθητές στα λαϊκά νοικοκυριά, με τη συνεχή αύξηση των τιμών.

Κινδυνεύουμε στην κυριολεξία να πούμε το ψωμί ψωμάκι, ενώ η χώρα μας, με τις κλιματικές και εδαφικές δυνατότητες που διαθέτει, θα μπορούσε να παράγει επαρκή ποσότητα σε βασικά αγροτικά προϊόντα για να καλύψει τις ανάγκες του λαού μας.

Γιατί η χώρα μας, από πλεονασματική πριν από κάποιες δεκαετίες, έγινε ελλειμματική εδώ και πολλά χρόνια σε βασικά αγροτικά προϊόντα που παραδοσιακά παρήγαγε.

Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά.

Εδώ στη Θεσσαλία υπάρχουν όλες οι εδαφικές, κλιματικές, τεχνικές και επιστημονικές προϋποθέσεις, υπάρχει κυρίως το έμψυχο δυναμικό για να παράγουμε σχεδόν όλα τα απαραίτητα για την κάλυψη των διατροφικών και άλλων αναγκών του λαού μας.

Το εμπόδιο είναι γνωστό: Είναι οι κατευθύνσεις της ΚΑΠ, της ΕΕ, που στηρίζουν και προωθούν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, η πλήρης υποταγή της αγροτικής παραγωγής στην κερδοφορία των εμποροβιομηχάνων.

Με τις επιδοτήσεις της ΕΕ -που τόσο διαφημίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια- καταστράφηκαν παραγωγικές δυνατότητες και καλλιέργειες, η απουσία των οποίων φαίνεται ιδιαίτερα σήμερα που ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει ακριβά τη διατροφική εξάρτηση της χώρας μας από τις διεθνείς αγορές.

Οι ενισχύσεις είναι τόσες όσες να εξασφαλίζουν οι εμποροβιομήχανοι τις πρώτες ύλες που έχουν ανάγκη για την κερδοφορία τους.

Το παράδειγμα με το σιτάρι που ανέφερα είναι χαρακτηριστικό.

Ο αγρότης αποθαρρύνεται να καλλιεργήσει μαλακό σιτάρι, γιατί δεν επιδοτείται από την ΚΑΠ και δεν μπορεί να διασφαλίσει το εισόδημα και την επιβίωσή του.

Ενώ από την άλλη επιδοτείται το σκληρό σιτάρι, που αποτελεί βασική πρώτη ύλη για μεγάλες βιομηχανίες τροφίμων που παράγουν ζυμαρικά κ.ά.

Αρκετές από αυτές δραστηριοποιούνται και στη Θεσσαλία.

Το αποτέλεσμα, όμως, είναι ότι στη Θεσσαλία η παραγωγή του μαλακού σιταριού από το 2011 έως το 2019 μειώθηκε ακόμα περισσότερο, καθώς οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις μειώθηκαν κατά 38%, ενώ η παραγωγή κατά 21%.

Αν τα συζητάμε όλα αυτά, είναι γιατί θέλουμε να ανοίξουμε τη συζήτηση πώς με μια άλλη, κεντρικά σχεδιασμένη οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, με τον ίδιο τον λαό να κάνει κουμάντο, μπορούν πραγματικά να αξιοποιηθούν οι παραγωγικές δυνατότητες που έχει η χώρα μας, όλο το δυναμικό της, για να λύσει βασικά ζητήματα, όπως είναι για παράδειγμα και το διατροφικό πρόβλημα.

Γιατί τελικά αυτό που αποκαλύπτεται είναι πως σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής "ειρήνης" η εργατική - λαϊκή οικογένεια πληρώνει ακριβά τα τρόφιμα, χωρίς καμία σιγουριά για την ποιότητά τους, ενώ με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο οι ελλείψεις βάζουν σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια την επιβίωσή της.

Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να υπερασπίζεται τα δίκαια αιτήματα των αγροτοκτηνοτρόφων

Και μιας και απόψε βρισκόμαστε εδώ στη Λάρισα, στον θεσσαλικό κάμπο, εδώ που χτυπά η καρδιά των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, θέλουμε να πούμε ότι το ΚΚΕ με όλες τις δυνάμεις του θα συνεχίσει να προβάλλει και να υπερασπίζεται τα δίκαια αιτήματα των αγροτοκτηνοτρόφων:

- Για κατώτατες εγγυημένες τιμές που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης.

- Για αποζημιώσεις για όλες τις φυσικές καταστροφές στην ώρα τους.

- Για μέτρα μείωσης του κόστους παραγωγής, όπως το αφορολόγητο πετρέλαιο, η κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο ρεύμα, η επιδότηση των ζωοτροφών, η μη επιβάρυνση με ΦΠΑ.

Αιτήματα για τα οποία δώσανε και φέτος έναν σκληρό αγώνα, με σημείο αναφοράς το μπλόκο στη Νίκαια, που κράτησε για 3 βδομάδες, κόντρα στην προσπάθεια υπονόμευσης από την κυβέρνηση, κόντρα στο "πέπλο σιωπής" που επέβαλαν τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ, κατόπιν εντολών της κυβέρνησης, αλλά και το κλίμα αστυνομοκρατίας.

Αιτήματα που η ικανοποίησή τους αποκτά ζωτικό χαρακτήρα, μιας και τα προβλήματα μεγαλώνουν κάθε μέρα και περισσότερο.

Ξέρουμε πως οι αγρότες δεν υποστέλλουν τη σημαία του αγώνα, γιατί ο αγώνας τους είναι αγώνας επιβίωσης σ' αυτόν εδώ τον όμορφο τόπο, στην καρδιά της Ελλάδας.

Δεν υποστέλλουν τη σημαία του αγώνα, γιατί έχουν στο πλευρό τους εργάτες και τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, που όλοι νιώθουν πως βράζουν στο ίδιο καζάνι της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Στο ίδιο καζάνι με τους εργάτες και τους φτωχούς αγρότες βράζουν και οι απασχολούμενοι ΕΒΕ και εδώ στη Λάρισα, που απασχολούνται στους κλάδους του Εμπορίου, της Μεταποίησης, των Κατασκευών, των επιστημονικών - τεχνικών επαγγελμάτων, της Εστίασης κ.ά., που στήριξη ακούνε από το αστικό κράτος και στήριξη δεν βλέπουνε...

Έχουν φορτωθεί με υποχρεώσεις και χρέη από την οικονομική κρίση και την πανδημία.

Σήμερα καλούνται να αντιμετωπίσουν την τεράστια αύξηση του κόστους λειτουργίας των επιχειρήσεών τους και τις μειωμένες εισπράξεις, λόγω και της μείωσης του εισοδήματος της εργατικής τάξης και του λαού μας.

Όσο για τα μέτρα ενίσχυσης; Λίγα ψίχουλα, κι αυτά σε λίγους.

Και το ερώτημα είναι: Θα συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα ή θα διεκδικήσουμε ανάσες ανακούφισης;

Το ΚΚΕ σάς απλώνει το χέρι για να βρεθούμε μαζί στο Σωματείο, στην Επιτροπή Αγώνα, στον Σύλλογο, για να διεκδικήσουμε ανάσες ανακούφισης από την ακρίβεια και τις πολεμικές ανατιμήσεις, από την εκτόξευση των τιμών της Ενέργειας.

Για να μπει φρένο στην ακρίβεια και στον εμπαιγμό, για να παρθούν μέτρα προστασίας για όλο τον λαό. Να οργανωθεί η πάλη και η λαϊκή διεκδίκηση!

Στη βαρβαρότητα συναντιούνται Τσίπρας και Μητσοτάκης

Άρχισαν ήδη να ρίχνουν στο τραπέζι τα ψεύτικα διλήμματα, να μιλούν για διαχωριστικές γραμμές.

Έφτασαν στο σημείο o ΣΥΡΙΖΑ και ο κύριος Τσίπρας να επιστρατεύσουν το σύνθημα "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα".

Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό, να ασχημονείς δηλαδή πάνω σε ένα θρυλικό, σε ένα βαθιά επαναστατικό σύνθημα που καμία σχέση δεν έχει με αυτό που εκπροσωπείς. Άλλωστε δεν είναι και οι πρώτοι που το κάνουν, τους πρόλαβαν πριν λίγα χρόνια το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Το χειρότερο είναι να υπηρετείς αυτήν τη βαρβαρότητα στο όνομα του σοσιαλισμού.

Το χειρότερο είναι να εφαρμόζεις μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα στο όνομα της προόδου.

Το χειρότερο είναι να γίνεσαι "ο πιο καλός ο μαθητής" του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στο όνομα της αριστεράς.

Και αυτό το χειρότερο είναι που απογοητεύει και αποστρατεύει εργατικές - λαϊκές δυνάμεις. Αυτό το χειρότερο είναι που υπονομεύει το κίνημα και τους αγώνες. Αυτό το χειρότερο είναι που γίνεται βούτυρο στο ψωμί της συντηρητικοποίησης, αντιδραστικών δυνάμεων, της ακροδεξιάς, όπως βλέπουμε και στη Γαλλία.

Στη βαρβαρότητα συναντιούνται Τσίπρας και Μητσοτάκης.

Μάλιστα ο δεύτερος, για να μη μείνει έξω από το κάδρο της ψευδεπίγραφης προόδου, λέει πως αυτός και η κυβέρνησή του μπορεί να εγγυηθεί την πρόοδο και τη σταθερότητα!

"Κυβερνητική πρόοδο και σταθερότητα" ο Μητσοτάκης, "προοδευτική διακυβέρνηση" ο Τσίπρας.

Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να αρχίσει ο λαός να παίζει το παιχνίδι "Βρες τις διαφορές"!

Γιατί, πολύ απλά, διαφορές στα ουσιαστικά, στα κρίσιμα για τη ζωή του λαού δεν υπάρχουν.

Γιατί και οι δύο, όταν μιλούν για πρόοδο, εννοούν τους στόχους και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου στη χώρα μας.

Βαφτίζουν "προοδευτικό" οτιδήποτε μπορεί να ωφελήσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μεγάλων ομίλων.

Βαφτίζουν "προοδευτικές" τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, προοδευτικούς τους "αναπτυξιακούς" νόμους των κυβερνήσεών τους, που μπούκωσαν με "ζεστό" χρήμα και φοροαπαλλαγές τις μεγάλες επιχειρήσεις για τις επενδύσεις τους και εδώ στη Λάρισα, ενώ οι εργάτες εξακολουθούν να μετρούν απώλειες στους μισθούς και στα δικαιώματά τους.

"Προοδευτικοί" παρουσιάζονται και οι αντεργατικοί νόμοι που η ΝΔ λέει πως "βάζουν τέρμα στις αγκυλώσεις του παρελθόντος", λύνουν τα χέρια της εργοδοσίας, εντείνουν την εκμετάλλευση.

Νόμοι που ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα υπόσχεται ότι θα καταργήσει -όχι όλους, μόνο τον νόμο Χατζηδάκη, αφού πρώτα θα έχει νομιμοποιηθεί με την εφαρμογή του.

Παλιά μου τέχνη κόσκινο...

Οι μόνοι που μπορούν να καταργήσουν αυτόν τον νόμο-έκτρωμα είναι οι ίδιοι οι εργάτες, όπως και έκαναν δίνοντας τη μάχη για την πανελλαδική απεργία της 6ης Απρίλη.

Που τον κουρέλιασαν, τον πέταξαν στα σκουπίδια. Και τα κατάφεραν.

"Προοδευτικές" θεωρούν και τις συμβάσεις του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ, που από κοινού ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ ψήφισαν. Αυτό το νέο εργαλείο που θα υπηρετεί τις στρατηγικές απαιτήσεις του κεφαλαίου συνολικά.

Όλος ο καυγάς γίνεται για το πώς και σε ποιους θα μοιραστούν τα εκατομμύρια του Ταμείου.

"Προοδευτικό" παρουσιάζουν και το όραμα της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης που πάει πακέτο με την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, όπως είναι ο λιγνίτης, που και οι δύο τον ενοχοποίησαν για την καταστροφή του περιβάλλοντος και τώρα τον ξαναθυμήθηκαν.

Το δήθεν "πράσινο" όραμά τους πάει πακέτο με τη δημιουργία νέου, "ευέλικτου" εργατικού δυναμικού, και με τα λαϊκά νοικοκυριά να πληρώνουν πανάκριβα το ρεύμα, την Ενέργεια συνολικά.

Κι αφού η πρόοδος ξεχειλίζει από τα κυβερνητικά τους προγράμματα...

Αλήθεια, πώς συμβιβάζεται το 2022 να απειλείται η ανθρώπινη ζωή με την πρώτη βροχή; Με την πρώτη πυρκαγιά; Με έναν σεισμό, όπως έγινε και εδώ στη Θεσσαλία, όχι μια και δυο φορές;

Μεγάλες κουβέντες είπαν για αποζημιώσεις μετά τον "Ιανό" και τον σεισμό του περσινού Μάρτη. Όμως ακόμα στα κοντέινερ μένουν οι σεισμόπληκτοι του Μεσοχωρίου, του Δαμασίου και των άλλων χωριών.

Χρήματα για τις αποζημιώσεις και για να ξαναφτιαχτούν τα σπίτια του κόσμου δεν βρέθηκαν. Ούτε για ολοκληρωμένα μέτρα αντισεισμικής και αντιπλημμυρικής θωράκισης βρέθηκαν. Βρέθηκαν όμως χρήματα για να δώσουν με τη σέσουλα στους μεγάλους επιχειρηματίες, με τους "αναπτυξιακούς", το ΕΣΠΑ και με πολλούς άλλους τρόπους.

Η πραγματική διαχωριστική γραμμή

Φίλες και φίλοι,

Όταν τα κόμματα του κεφαλαίου χαράζουν τις διαχωριστικές γραμμές με τη μεζούρα του κεφαλαίου, το ΚΚΕ αναδεικνύει τη μοναδική διαχωριστική γραμμή που υπάρχει μέσα στην κοινωνία.

Και αυτή είναι ταξική!

Από τη μια είναι οι εργάτες, οι βιοπαλαιστές αγρότες και επαγγελματίες, οι γυναίκες και τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, που παράγουν με τα χέρια και το μυαλό τους όλο τον πλούτο αυτής της χώρας, και από την άλλη είναι αυτοί που τον κλέβουν: Μια χούφτα παράσιτα-εκμεταλλευτές.

Ναι, από τη μια είναι το ΚΚΕ που σήμερα έχει επεξεργασμένο επιστημονικό σχέδιο, που πατάει στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας, αξιοποιεί το εργατικό επιστημονικό δυναμικό της και δίνει απάντηση στο κρίσιμο ζήτημα:

Ο λαός αυτού του τόπου μπορεί να ζήσει όπως του αξίζει, όπως ορίζει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Μπορεί να ζήσει με ικανοποιημένες τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες του.

Μπορεί να απαλλαγεί από τις αλυσίδες της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλειας και του πολέμου.

Και από την άλλη είναι τα κόμματα του κεφαλαίου, που παρά τις διαφορές τους το σχέδιό τους είναι σχέδιο ανάπτυξης των κερδών του κεφαλαίου, βαθιά αντεργατικό, αντιλαϊκό, εχθρικό απέναντι στις λαϊκές ανάγκες.

Σήμερα όμως δεν είμαστε στο 2015, πολύ περισσότερο στο 2012.

Υπάρχει πλούσια αρνητική πείρα από όλες τις κυβερνήσεις, και από τις μονοκομματικές και από τις κυβερνήσεις συνεργασίας, τεχνοκρατών και άλλων.

Πείρα που σε όλες τις περιπτώσεις λέει πως ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από μια νέα κυβέρνηση, όπως κι αν αυτή ονομαστεί.

Αντίθετα, έχει να περιμένει πολλά από την οργάνωση της λαϊκής πάλης σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Ο καθένας και η καθεμιά μπορεί σήμερα να δει πιο καθαρά την πραγματική διαχωριστική γραμμή που υπάρχει στην κοινωνία και να πάρει τη θέση του δίπλα στο ΚΚΕ, που είναι με την εργατική τάξη, τον λαό, σταθερά απέναντι από το κεφάλαιο και τα κόμματά του, ακόμα κι αν δεν συμφωνεί σε όλα μαζί του.

Μπορεί όμως να δει πως υπάρχει τελικά φως στο τούνελ για τον λαό κι αυτό βρίσκεται στον δρόμο της ανατροπής, για την πραγματική πρόοδο της κοινωνίας.

Κι αυτή είναι μόνο η νέα, σοσιαλιστική κοινωνία και γι' αυτήν αξίζει να παλεύει κανείς.

 

Αμέσως μετά την ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα ακολούθησαν σύντομες παρεμβάσεις που ανέδειξαν μια σειρά λόγους που έχει κάθε βιοπαλαιστής, εργαζόμενος και νέος να πάρει τη θέση του στον αγώνα δίπλα στο ΚΚΕ. Συγκεκριμένα, μίλησαν οι:

- Θανάσης Νασιάρας, εργαζόμενος στην κατασκευαστική εταιρεία «Αρμός», μέλος του ΔΣ του Συνδικάτου Οικοδόμων Λάρισας.

- Μαρία Κωστή, συνταξιούχος τραπεζικός υπάλληλος, δημοτική σύμβουλος Τεμπών.

- Γεωργία Παπαδάμου, διευθύντρια του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας (ΠΓΝΛ), πρόεδρος του Συλλόγου Ιατρών ΕΣΥ και Ειδικευόμενων Ιατρών του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου.

- Αντρέας Φώσκολος, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Επιστήμης Ζωικής Παραγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

- Βασίλης Καρμίρης, ηθοποιός.