Ο Ζελένσκι, το ΚΚΕ και η ΝΑΤΟϊκή «εθνική» ενότητα…

Η παρουσία Ζελένσκι στην ελληνική Βουλή ήταν άκρως αποκαλυπτική, τόσο για τον ίδιο και την πολιτική που ακολούθησε όλα τα προηγούμενα χρόνια όσο και για αυτούς που τον στηρίζουν, συμπεριλαμβανομένων των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων που έσπευσαν να τον υποδεχτούν σε ρόλο “χειροκροτητή”.

Βεβαίως, η ορθότητα της θέσης του ΚΚΕ θα επιβεβαιωνόταν ακόμα κι αν τα μέλη του ναζιστικού τάγματος Αζόφ δεν είχαν μιλήσει στο ελληνικό κοινοβούλιο, πόσο μάλλον τώρα. Η απαράδεκτη αυτή σκηνή μάς κάνει περήφανους, γιατί εκτυλίχθηκε σε άδεια -από κομμουνιστές βουλευτές- έδρανα. Η στάση του ΚΚΕ εξέφρασε ευρύτερα τμήματα του λαού και της νέας γενιάς, που αισθάνθηκαν ντροπή, απορρίπτοντας το show αθώωσης του Ζελένσκι και των φασιστικών ομάδων που δρουν στην Ουκρανία. Ιδιαίτερα για μεγάλα τμήματα νεολαίας, η στάση του ΚΚΕ αποσαφήνισε ακόμα περισσότερο ποια είναι τα «μεγάλα μεγέθη», που καθορίζουν και τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα κόμματα, ανάμεσα στην πραγματική «πρόοδο» και τη «συντήρηση».

Η δικαίωση του ΚΚΕ δεν τονίζεται για να “ευλογάμε” τα γένια μας. Αντιθέτως, είναι βαθιά ουσιαστική και φανερώνει τα επικίνδυνα μονοπάτια που βαδίζει η χώρα υποστηρίζοντας στενά έναν πρόεδρο με ένοχο πολιτικό παρελθόν. Γι’ αυτό και είναι άκρως αντιδραστική και επικίνδυνη η προσπάθεια ταύτισης του Ζελένσκι με τον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό, που επιχειρήθηκε από όλα τα κόμματα, ακόμη κι από αυτά (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜΕΡΑ25) που -κάτω από βάρος της λαϊκής κατακραυγής- προσπάθησαν να βγάλουν την “ουρά τους απ’ έξω”, μιλώντας για “ατόπημα” και “αστοχία” ή επιχειρώντας να πουν “άλλο ο Ζελένσκι, άλλο τα τάγματα Αζόφ”.

Η στάση αυτή είναι πρώτα απ’ όλα προσβολή απέναντι στα χιλιάδες θύματα των θηριωδιών στην Ουκρανία τα τελευταία χρόνια, για τις οποίες οι κυβερνήσεις-“προϊόντα” της παρέμβασης του ευρωατλαντικού στρατοπέδου στην Ουκρανία έχουν τεράστιες ευθύνες. Παράλληλα, όμως, αυτή η προσπάθεια ταύτισης ευνοεί και το ΝΑΤΟ με τις ΗΠΑ, αφού αποκρύπτει τη δική τους εμπλοκή, συσκοτίζει τις αιτίες τις ρωσικής εισβολής και θολώνει τη μεγάλη εικόνα της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Οι θηριωδίες αυτές, εκτός από γνωστές, είναι αναγνωρισμένες ακόμα και από αυτούς που σήμερα εμφανίζονται ως οι στενότεροι σύμμαχοί τους. Χαρακτηριστική είναι η έκθεση του Γραφείου Δημοκρατίας, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Εργασίας του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στις περιοχές της Ουκρανίας, που δημοσιεύτηκε το 2020 και περιγράφει τα εγκλήματα των φασιστών: Βασανιστήρια, δολοφονίες, επαναπροωθήσεις προσφύγων, αντισημιτισμός και πολλά άλλα περιγράφονται στη συγκεκριμένη έκθεση, σε μία ατέλειωτη, φρικιαστική λίστα.

Συνεπώς, η ταύτιση κυβέρνησης και λαού, όχι απλά δεν είναι κανόνας (ειδικά με πολιτικούς αντιπάλους στη φυλακή, το ΚΚ Ουκρανίας κι άλλα 11 κόμματα παράνομα, με συνδικάτα υπό διωγμό, με μειονότητες -ανάμεσά τους και η ελληνική- υπό περιορισμό, με απροκάλυπτη κρατική εύνοια στον φασισμό κ.λπ.), αλλά έχει αποδειχθεί πολλές φορές ότι δεν υφίσταται. Οι λαοί μπορούν να κάνουν πολύ σπουδαιότερα πράγματα, όταν διαχωρίζονται από τις αστικές τάξεις των χωρών τους και τις κυβερνήσεις που τις υπηρετούν. Αλήθεια, ο ελληνικός λαός, με πρώτους τους κομμουνιστές, όταν πολέμησε την ιταλική εισβολή στήριζε τον δικτάτορα Μεταξά; Πού ήταν αλήθεια η ελληνική αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό, όταν αργότερα, στις συνθήκες της Κατοχής, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, ο λαός δημιουργούσε την εποποιία της ΕΑΜικής Αντίστασης;

Αυτό, όμως, που προσπαθούν να αποφύγουν, δεν είναι η αναφορά στους ναζί, αλλά οι αιτίες που τους θέριεψαν και ο ρόλος που θέλησαν κάποιοι να τους δώσουν, για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Ο φασισμός δεν έρχεται ουρανοκατέβατος. Είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού και έχει άρρηκτη σχέση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Έτσι, δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι, μετά το πραξικόπημα του 2014 στην Ουκρανία, χρειάστηκε η δολοφονική δράση των φασιστικών ομάδων, για να πειστούν και οι πλέον δύσπιστοι -κι όσοι γλίτωσαν τη φυλακή και το νεκροταφείο- ότι η πορεία της χώρας έπρεπε να έχει κατεύθυνση προς την αγκαλιά του ΝΑΤΟ.

Το «είναι αυτοί που είναι» του Ζελένσκι, σε πρόσφατη συνέντευξή του, αναφερόμενος στις συγκεκριμένες ομάδες, όπως και η παρέμβασή του στην ελληνική Βουλή, δεν είναι μόνο ξέπλυμα στους ναζί, αλλά και απόδειξη ενοχής. Φανερώνει συνειδητή επιλογή στήριξης και νομιμοποίησης της δράσης τους. Αντίστοιχο ξέπλυμα συνιστά και το επιχείρημα, που ακούσαμε τις επόμενες ώρες από κυβερνητικούς “παπαγάλους”, ότι δήθεν τα τάγματα Αζόφ δεν είναι όπως το 2014, αλλά έχουν ενσωματωθεί στο επίσημο κράτος της Ουκρανίας. Αυτό το επιχείρημα, όχι μόνο δεν αθωώνει τους Αζόφ, αντίθετα επιβεβαιώνει όσα κατήγγειλε από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ για το κράτος και τις κυβερνήσεις στην Ουκρανία. Όταν ενσωματώνονται οι ναζί στο κράτος, όπως τα τάγματα Αζόφ, δεν “καθαγιάζονται” τα τάγματα αυτά, αντίθετα «ναζιστικοποιείται» το κράτος…

Το σίγουρο είναι πως το έδαφος της ομιλίας Ζελένσκι στη Βουλή είχαν φροντίσει να προετοιμάσουν μέσω συναντήσεων που πραγματοποίησαν με την κυβέρνηση, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτόρια Νούλαντ και ο Τζέφρι Πάιατ. Ο τελευταίος, εξάλλου, ξέρει απ’ έξω και ανακατωτά ποιοι είναι οι Αζόφ, μιας και διετέλεσε πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία πριν έρθει στη χώρα μας. Φαίνεται ότι τα διαπιστευτήρια που απαίτησαν στον προστατευόμενό τους, Ζελένσκι, αλλά και στην αμερικανοΝΑΤΟϊκή στρατηγική, δόθηκαν απλόχερα.

Υπό αυτή την έννοια δεν μπορεί να προξενεί εντύπωση ότι η ομιλία Ζελένσκι δεν είχε αναφορά στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή, όταν μάλιστα ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε η ΕΕ αναφέρονται σε αυτή, με την ΕΕ να έχει διαγράψει και τους ίδιους τους όρους «εισβολή» και «κατοχή» -και μάλιστα σε κράτος-μέλος της- και να περιγράφει πλέον το Κυπριακό ως «ανεπίλυτη σύγκρουση»...

Το ΚΚΕ, πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά και από την αρχή του πολέμου, έχει επισημάνει ότι η βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση γεννά πολύ σοβαρούς κινδύνους για τον λαό της χώρας μας. Η ευθυγράμμιση με τα συμφέροντα του ενός ιμπεριαλιστικού πόλου έναντι του άλλου -και μάλιστα σε καιρό πολέμου- ενισχύει αυτούς τους κινδύνους. Για το χατίρι των πιο ισχυρών ομίλων της χώρας η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο ΝΑΤΟϊκό ορμητήριο πολέμου, σε «θύτη», αλλά και στόχο αντιποίνων. Για το χατίρι αυτής της μειοψηφίας κοινωνικών “παρασίτων”, όπως είναι οι Έλληνες εφοπλιστές, που θα θησαυρίσουν από την επαναφορά του αμερικάνικου LNG, προωθούνται σχεδιασμοί που θέτουν σε αμφισβήτηση ακόμα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Για τα οφέλη αυτής της μειοψηφίας η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα «στέκονται προσοχή» στις «συμμαχικές υποχρεώσεις», αδιαφορώντας για τις συνέπειές τους.

Το ΚΚΕ για άλλη μία φορά στην πολύχρονη ιστορία του, σε μία κρίσιμη για τον λαό και τη χώρα στιγμή, σε μια περίοδο ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, απρόβλεπτων εξελίξεων και γεωπολιτικών αλλαγών, στέκεται στην απέναντι μεριά, αρνούμενο να διαλέξει σφαγέα και ληστή. Και αυτό θα συνεχίσει να κάνει. Δε θα πάψει ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεται για την ειρήνη και για το δίκιο…

«Μόνοι τους» και όλοι μας, όπως λέει και το σύνθημα της Πανσπουδαστικής Κ.Σ. για τις φετινές φοιτητικές εκλογές. Γιατί, μια σωστή πλευρά έχει η ιστορία, την πάλη των λαών κόντρα στην αδικία!

• Της Έλενας Μποτζιολή, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το site topontiki.gr