Εφοπλιστές και μονοπώλια της Ενέργειας «τρίβουν τα χέρια» τους για το «νέο τοπίο» που διαμορφώνεται, στο έδαφος της αντιπαράθεσης που οξύνεται ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και Ρωσία. Μεγάλοι ενεργειακοί όμιλοι, που έχουν ήδη συσσωρεύσει αμύθητα κέρδη από την «απελευθέρωση» της αγοράς, το εμπόριο ρύπων και το Χρηματιστήριο της Ενέργειας, βλέπουν με ακόμα μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον...
Την ίδια ώρα, ο λαός πληρώνει τον πόλεμο και τους ανταγωνισμούς όχι μόνο με το κόστος της ελληνικής εμπλοκής και τον κίνδυνο μιας πιο γενικευμένης ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, αλλά και στην τσέπη του: Με τις απανωτές ανατιμήσεις σε καύσιμα και ρεύμα, με αυξήσεις στα τρόφιμα και με το ενδεχόμενο να υπάρξουν ελλείψεις στα ράφια, λόγω των κυρώσεων στη Ρωσία και των δικών της αντικυρώσεων, αλλά και εξαιτίας της μειωμένης παραγωγής πρώτων υλών, που εισάγονται από την Ουκρανία.
Η «πράσινη μετάβαση» οδηγεί στη γρήγορη μετάβαση στην ενεργειακή φτώχεια, σε εκτίναξη των τιμών, σε απαξίωση παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, όπως ο λιγνίτης. Τάση που δεν ανατρέπεται με τα έκτακτα μέτρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, παρατείνοντας για μερικά μόνο χρόνια τη λειτουργία των λιγνιτικών σταθμών, για να αντιμετωπιστούν ελλείψεις από τη μείωση της ηλεκτροπαραγωγής με φυσικό αέριο. Το ρεύμα που θα παράγεται όμως θα συνεχίσει να είναι πανάκριβο για τον λαό, εξαιτίας των περιβαλλοντικών καπέλων που παραμένουν απείραχτα.
Οι πρόσφατες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ επιβεβαιώνουν επιτάχυνση στον δρόμο εκτίναξης της ενεργειακής φτώχειας για τους λαούς. Οι ανταγωνισμοί μέσα στην ΕΕ δεν έχουν ως «μήλον της Εριδος» τη φτηνή Ενέργεια για τους λαούς, αλλά τη διασφάλιση των συμφερόντων και των κερδών των μεγάλων ομίλων της Ενέργειας, ποιοι θα έχουν το πάνω χέρι στην κούρσα και ποιοι θα χάσουν θέσεις στις μεταξύ τους κόντρες.
Ουσιαστικά η «απεξάρτηση» από το ρωσικό φυσικό αέριο μετατρέπεται σε εξάρτηση από το αμερικανικό LNG που θα πληρώσουν ξανά οι λαοί της Ευρώπης.
Την ίδια ώρα, όπως δείχνουν τα μέτρα της κυβέρνησης, αλλά και οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων για την ακρίβεια:
- Η οικονομία «αντέχει» τη μείωση της φορολογίας στα κέρδη των λίγων, αλλά όχι την κατάργηση του ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης.
- Η οικονομία «αντέχει» τις δεκάδες φοροαπαλλαγές για τους εφοπλιστές, αλλά όχι μέτρα ενίσχυσης των συστημάτων Υγείας, αυξήσεις στις συντάξεις, επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης.
- Η οικονομία «αντέχει» πολεμικούς εξοπλισμούς - μαμούθ, αλλά όχι την κατάργηση των «πράσινων» φόρων στην Ενέργεια, τη γενναία μείωση και το πλαφόν στις τιμές σε βασικά είδη διατροφής, την επιδότηση ενοικίου για λαϊκά νοικοκυριά.
- Η οικονομία «αντέχει» ο λαός να πληρώνει κάθε χρόνο πάνω από 4 δισεκατομμύρια ευρώ για τις πολεμικές ανάγκες του ΝΑΤΟ και τώρα να πληρώνει την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά «δεν αντέχει» την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τις εργατικές - λαϊκές κατοικίες, την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για τους επαγγελματίες κ.ά.
Για να πάρει ανάσα ο λαός από την ασφυξία της ακρίβειας, απαιτείται οργάνωση και αγώνας σε σύγκρουση με τις ευρωενωσιακές δεσμεύσεις στη διεκδίκηση άμεσων και πραγματικών μέτρων ανακούφισης, στη σχεδιασμένη αξιοποίηση του συνόλου των ενεργειακών πηγών της χώρας, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί επάρκεια και φτηνή Ενέργεια για τον λαό. Απαιτείται σύγκρουση και με τη στρατηγική της πολεμικής εμπλοκής, που επιτείνει τις συνέπειες της ακρίβειας και κάνει τον λαό θύμα των κυρώσεων και αντικυρώσεων σε καύσιμα, πρώτες ύλες και τρόφιμα.
Καμιά εμπιστοσύνη λοιπόν στην κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ και στα άλλα αστικά κόμματα, που μοιράζονται τις ίδιες προτεραιότητες: Στηρίζουν την εμπλοκή της χώρας στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς και τον πόλεμο, προωθούν τη στρατηγική της «πράσινης» ανάπτυξης, υπερασπίζονται τη «δημοσιονομική σταθερότητα» και τις «αντοχές της οικονομίας» και με τη συνεχόμενη εκλογολογία καλλιεργούν τη μοιρολατρία και νέες αυταπάτες, επιδιώκουν να πείσουν τον λαό να μην αγωνίζεται, να μη διεκδικεί μέτρα ουσιαστικής αντιμετώπισης της ακρίβειας τώρα που η ζωή του έχει γίνει δυσβάσταχτη.
https://www.kordatos.org/pioni-sta-sxedia-twn-hpa/.....Από την ομιλία είναι φανερή η διαπάλη που γινόταν και μέσα στην ΚΔ, όπου εκφράζονταν αντιτιθέμενες απόψεις. Συγκρουόμενες τοποθετήσεις είχαν εκφραστεί και πριν το 1934, όπως συνάγεται από έγγραφα (πρακτικά συνεδριάσεων) της ΚΔ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια παράδειγμα, είχαν εκφραστεί αντίθετες απόψεις σχετικά με το χαρακτήρα της αστικής τάξης στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες ίδιου επιπέδου καπιταλιστικής ανάπτυξης, αν αυτή ήταν υποτελής και υποχείριο του ξένου κεφαλαίου ή όχι.
Στο «Στενογράφημα της Συνόδου της Βαλκανικής Γραμματείας από κοινού με αντιπροσώπους Βαλκανικών χωρών - 12 Ιούνη 1929» διαβάζουμε από την ομιλία του Ανδρόνικου Χαϊτά (με το ψευδώνυμο Σιφναίος), Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ: «Υπάρχει η αντίληψη σε μερικούς συντρόφους ότι η ελληνική αστική τάξη είναι γονατιστή, είναι υποταγμένη στο γαλλικό και αγγλικό κεφάλαιο, ότι το γαλλικό και αγγλικό κεφάλαιο τη σπρώχνουν στον πόλεμο, κι αυτή η φτωχή με τη θέλησή της ή χωρίς θα πάει (φωνή: θέλει, δεν θέλει…) (φωνή: φτωχή ελληνική αστική τάξη, σε τι κατάσταση βρίσκεσαι. Εάν θα μπορούσαμε να τη βοηθήσουμε θα το κάναμε)»30. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Η 3η Ολομέλεια του 1930 υιοθέτησε προγραμματικά το παραπάνω τελευταίο σημείο της απόφασης του 6ου Συνεδρίου της ΚΔ, ότι δηλαδή η επανάσταση στην Ελλάδα θα ήταν προλεταριακή.
ΔιαγραφήΠερίπου δύο μήνες μετά από την Εκκληση της ΚΔ και την εκλογή του Νίκου Ζαχαριάδη ως Γραμματέα της ΚΕ, συνήλθε στη Χαλκίδα η 4η Ολομέλεια (δεύτερο δεκαπενθήμερο του Δεκέμβρη του 1931)16, που τοποθετήθηκε με το ίδιο περιεχόμενο σχετικά με τη στρατηγική του ΚΚΕ: «Με την εργατική τάξη και τα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα της πόλης και του κάμπου, με όλα τα τμήματα της ΚΔ που βαδίζουν επικεφαλής της πάλης κατά του καπιταλισμού [...] εμπρός στην πάλη για την επαναστατική διέξοδο από την κρίση, για τον κόκκινο Οχτώβρη στην Ελλάδα, για το σοσιαλισμό»17.
Εχει σημασία ν’ αναφερθεί ότι η 4η Ολομέλεια έκανε λόγο για «ελληνικό ιμπεριαλισμό που συμμετέχει στις πολεμικές προετοιμασίες για το μοίρασμα της λείας» και για «επαναστατική διέξοδο απ’ την κρίση»18. Με βάση την παραπάνω γενική γραμμή κινήθηκε το ΚΚΕ και το επόμενο διάστημα.
Το Δεκέμβρη του 1932 συνήλθε στη Χαλκίδα η 5η Ολομέλεια της ΚΕ, μερικούς μήνες μετά από τη 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ (Αύγουστος-Σεπτέμβρης 1932). Η τελευταία είχε καθορίσει ως εξής τα καθήκοντα της πάλης των ΚΚ: «…1) ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου 2) ενάντια στο φασισμό και την αντίδραση 3) ενάντια στον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ενάντια στην επέμβαση κατά της Σοβιετικής Ενωσης»19.
Η 12η Ολομέλεια της ΕΕΚΔ σωστά εκτίμησε ότι η άνοδος του φασισμού αποτελούσε συγκέντρωση δυνάμεων της αστικής τάξης στον αγώνα της κατά των επαναστατικών δυνάμεων και υπέδειξε στο ΚΚ Γερμανίας να προβάλει το σύνθημα της πάλης για τη σοβιετική σοσιαλιστική Γερμανία σε αντιπαράθεση με την επιδίωξη του κεφαλαίου να εγκαθιδρύσει φασιστική δικτατορία.
Σε σχέση με τα παραπάνω καθήκοντα, η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ κατέληξε στα εξής: «…η εξουσία της κυρίαρχης τάξης δεν θα πέσει αυτόματα. Μόνο η επαναστατική πάλη του προλεταριάτου και των άλλων εργαζόμενων μαζών με επικεφαλής το ΚΚΕ θα ανακόψει την επίθεση του κεφαλαίου, θα θέσει φραγμό στην πείνα και στη φασιστική άνοδο, θα ματαιώσει τους πολεμικούς σκοπούς και τις αντισοβιετικές προπαρασκευές και θα γκρεμίσει τη διχτατορία των εκμεταλλευτών και διά μέσου του ελληνικού Κόκκινου Οχτώβρη θα στήσει ψηλά τη σημαία της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Ελλάδας»20.
Στα ίδια χρόνια (1931-1933) διαμορφώθηκε ανάλογα και η θέση του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Η πάλη εναντίον του συνδεόταν με την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Στις 18 Ιούλη 1933 το ΠΓ υπογράμμιζε την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και καλούσε το προλεταριάτο και τους εργαζόμενους χωρικούς να παλέψουν: «…κατά των εξοπλισμών [...] για τη μη πληρωμή πεντάρας στους ντόπιους και ξένους ληστές, για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ενωσης, για τη μετατροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου σ’ εμφύλιο, κατά της ελληνικής πλουτοκρατίας»21.Εχει καταγραφεί, για παράδειγμα, η μαρτυρία του Φρανς Ζούπκα, μέλους της ΚΕ του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, συγκρατούμενου του Ζαχαριάδη στο Νταχάου, ο οποίος έγραψε αργότερα σε έκθεσή του προς το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Θυμάμαι, με πολλή περηφάνια μιλούσε πάντα για τους αγώνες των Ελλήνων ανταρτών και τους έθετε πάνω από όλους. Ηταν πεπεισμένος ότι στην Ελλάδα η εργατική τάξη είναι ικανή μόνη της να νικήσει και ότι στην Ελλάδα μετά την ήττα του φασισμού μπορεί να γίνει μόνο δικτατορία του προλεταριάτου. Δεν θεωρούσε αναγκαίο και ούτε πίστευε στη δυνατότητα δημιουργίας πλατειού αντιφασιστικού μετώπου όλων των προοδευτικών δυνάμεων»26. https://www.komep.gr/m-article/I-STRATIGIKI-TOY-KKE-ME-GG-TIS-KE-TON-NIKO-ZAXARIADI-1931-1956/ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ