Οργανώνουμε τον δικό μας δίκαιο ταξικό πόλεμο

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή το πρωί, στο Περιστέρι, η εκδήλωση της Κομματικής Επιτροπής Ενέργειας της Τομεακής Οργάνωσης Βιομηχανίας Αττικής του ΚΚΕ με θέμα «Ο "πράσινος" ενεργειακός πόλεμος και η έκρηξη της ενεργειακής φτώχειας. Οργανώνουμε τη λαϊκή αντεπίθεση, φωτίζουμε τη σοσιαλιστική διέξοδο».

Ομιλητής ήταν ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος αρχικά σημείωσε ότι «όποιος στοιχειωδώς παρακολουθεί τις εξελίξεις, καταλαβαίνει ότι τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Με το ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, σηκώθηκε πλέον η αυλαία της παρατεταμένης σκληρής ανοιχτής αντιπαράθεσης για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα».

Οπως εξήγησε, «οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Βρετανία, το ΝΑΤΟ, οι δυνάμεις του ευρωατλαντισμού, συγκρούονται ανοιχτά για το ξαναμοίρασμα των αγορών με την Κίνα, τη Ρωσία και τους συμμάχους τους που σχηματίζουν σιγά - σιγά τον αντίπαλο ευρασιατικό άξονα. Και όλοι αυτοί μαζί σημαδεύουν τους λαούς, το εισόδημά μας, τα δικαιώματά μας και την ίδια τη ζωή μας. Ολοι αυτοί μας βομβαρδίζουν και με ανατιμήσεις και με πραγματικές βόμβες. Και αυτό συμβαίνει τώρα, δεν θα συμβεί στο μέλλον. Είναι επομένως επείγουσα ανάγκη να απαντήσουμε, να διεξάγουμε απέναντί τους το δικό μας δίκαιο ταξικό πόλεμο.

Εχουμε στα χέρια μας ένα σημαντικό όπλο. Οι εξελίξεις μας βοηθούν να αποκαλύψουμε πλέον πιο εύκολα τον πραγματικό εχθρό των εργαζομένων. Να φωτίσουμε ότι τα ψέματα τέλειωσαν, οι συνεχείς υποσχέσεις της άρχουσας τάξης για επιστροφή στην κανονικότητα ακούγονται πλέον αστείες.

Το γνωστό παραμύθι που μας καλούσε να κάνουμε λίγο υπομονή γιατί θα έρθει όπου να ναι η ανάπτυξη για όλους, κατάντησε κακόγουστο ανέκδοτο. Το ακούσαμε στη μεγάλη κρίση του 2008 και στη νέα κρίση του 2020. Μας παρουσίασαν πολλούς ενόχους, τους κερδοσκόπους του χρηματιστηρίου, την πανδημία, την ενεργειακή κρίση, την τρέλα του Πούτιν, για να αθωώσουν τον πραγματικό ένοχο, το καπιταλιστικό σύστημα. Οπως, η προπαγάνδα τους όσο καλή και αν είναι, δεν μπορει να κρύψει τη σαπίλα και τα αδιέξοδα του σημερινού συστήματος».

Προσχήματα και πραγματικοί στόχοι

Οπως τόνισε ο ομιλητής, «πρέπει και μπορούμε να αποκαλύψουμε τι κρύβεται πίσω απ΄την άθλια προπαγάνδα τους και να καλέσουμε σε αγωνιστικό συναγερμό (...) Πίσω απ΄τα προσχήματα που επικαλούνται, κρύβεται ο ανελέητος ανταγωνισμός για τις σφαίρες επιρροής, για τα μερίδια αγοράς στην ΕΕ του αμερικανικού LNG και του ρωσικού φυσικού αερίου, για το αν μια χώρα θα αγοράσει αμερικανικά F-35 ή ρωσικούς S-400, για το ποιος θα ελέγξει την Αζοφική και τη Μαύρη Θάλασσα, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Πριν λίγους μήνες, όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει την επιλογή εγκατάλειψης του λιγνίτη και του πετρελαίου στην ενεργειακή πολιτική, τον χαρακτήριζαν εχθρό της προστασίας του περιβάλλοντος τα παπαγαλάκια της ΕΕ. Οποιον τόνιζε ότι εκτός απ΄το διοξείδιο του άνθρακα, την υγεία των εργαζομένων υποσκάπτει η φτώχεια, η ανεργία, η ρυπογόνα καύση των αποβλήτων, τον χαρακτήριζαν ανίκανο να αντιληφθεί την απειλή της κλιματικής κρίσης.

Σήμερα η Κομισιόν μας εξηγεί ότι ο λιγνίτης και το πετρέλαιο είναι ξανά χρήσιμα, για να μειωθεί η εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο. Σήμερα δύσκολα μπορούν πλέον να κρύψουν τους πραγματικούς στόχους της πράσινης καπιταλιστικής ανάπτυξης και τις ολέθριες συνέπειες της για το λαό.

Συνολικά το ευρωατλαντικό στρατόπεδο, οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η Βρετανία, τα κράτη του ΝΑΤΟ αντιμετωπίζουν ένα μεγάλο πρόβλημα και διαμόρφωσαν μια κοινή στρατηγική για να το διαχειριστούν. Ποιο είναι αυτό το μεγάλο πρόβλημα; Η μεγάλη υπερσυσσώρευση κεφαλαίου που δε βρίσκει διεξόδους επένδυσης με ικανοποιητική κερδοφορία. Και ποια στρατηγική επέλεξαν για να το αντιμετωπίσουν; Την Πράσινη Μετάβαση, το περιβόητο Πράσινο New Deal, την Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία».

Η ΕΕ στο επίκεντρο των αντιθέσεων

Ο Μ. Παπαδόπουλος στάθηκε στη κυριότερη παράμετρο που μπορεί, παρά τις διακηρύξεις, να οξύνει τις αντιθέσεις στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο και μέσα στην ΕΕ, που «είναι η πρόταση για γρήγορη απεξάρτηση απ' το ρωσικό φυσικό αέριο».

«Στο βαθμό που γίνονται βήματα σ' αυτή την κατεύθυνση» τόνισε, «κερδισμένες βγαίνουν προφανώς οι ΗΠΑ, που θα εξάγουν σε υψηλές τιμές στην ΕΕ περισσότερο αμερικανικό LNG, μειώνοντας ταυτόχρονα τους ρωσικούς μοχλούς πίεσης στην ΕΕ. Στους νικητές θα βρεθούν και οι Ελληνες εφοπλιστές, το βαρύ πυροβολικό της ελληνικής άρχουσας τάξης, που ελέγχουν ήδη το 22% της παγκόσμιας χωρητικότητας των πλοίων μεταφοράς LNG.

Για τη Γερμανία όμως και άλλα κράτη της ΕΕ που εξαρτώνται σήμερα σημαντικά απ' το ρωσικό φυσικό αέριο, οι συνέπειες είναι ήδη αρνητικές και μπορούν να γίνουν καταστρεπτικές στην περίπτωση μιας απότομης διακοπής της ροής του ρωσικού φυσικού αερίου.

Στην πραγματικότητα, μια άμεση αντικατάσταση των ρωσικών εξαγωγών φυσικού αερίου προς την ΕΕ είναι αδύνατη την επόμενη τριετία. Οι δυνατότητες άμεσης αύξησης των εισαγωγών LNG απ' τις ΗΠΑ και το Κατάρ, καθώς και μέσω αγωγών από Αζερμπαϊτζάν και Αλγερία, είναι πολύ περιορισμένες. Αυτό δεν αφορά μόνο τις διαθέσιμες ποσότητες αλλά και τις υπάρχουσες περιορισμένες υποδομές μεταφοράς και αποθήκευσης στην ΕΕ.

Ηδη οι περισσότερες πηγές αερίου σ' όλο τον πλανήτη δουλεύουν στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους και "δεν υπάρχει τίποτ' άλλο σημαντικό να γίνει άμεσα". Η Gazprom παράγει σήμερα περισσότερο απ' όσο παράγουν μαζί η BP, η Shell, η ExxonMobil, η Chevron και η σαουδαραβική Aramco. Για να αντισταθμιστεί το ρωσικό φυσικό αέριο στην ΕΕ θα χρειαστούν ετησίως 112 εκ. τόνοι LNG, ενώ οι ΗΠΑ παράγουν σήμερα μόνο 70 εκ. τόνους. Αλλά και για να μην κατευθυνθεί το αμερικανικό LNG προς τις αγορές της Ασίας και να προτιμήσει την ΕΕ, πρέπει οι τιμές στην Ευρώπη να διατηρηθούν πολύ ψηλά.

Αλλες εναλλακτικές λύσεις, όπως του βιοαερίου και του υδρογόνου, θέλουν χρόνια για να υπάρξει σοβαρό αποτέλεσμα. Γι' αυτό και οι γερμανικοί σύνδεσμοι της χημικής βιομηχανίας και της αυτοκινητοβιομηχανίας πιέζουν τη γερμανική κυβέρνηση να βρει μια συμβιβαστική λύση. Γι' αυτό επίσης οι κυβερνήσεις της Σλοβενίας, της Ουγγαρίας και πιο διστακτικά της Αυστρίας δεν αποκλείουν την αποδοχή κάποιων ρωσικών απαιτήσεων.

Γι' αυτό επίσης οι ενεργειακές πωλήσεις της Ρωσίας αυξάνονται και το ρούβλι έχει ήδη καλύψει τις απώλειες στην ισοτιμία του που σημείωσε μετά την εισβολή.

Αυτός είναι και ο λόγος που η ΕΕ εγκατέλειψε αμέσως τους λεονταρισμούς του προσχεδίου Τίμερμανς, που μιλούσε για άμεση απεξάρτηση απ' το ρωσικό αέριο γα επόμενα δύο χρόνια.

Ταυτόχρονα, η προσπάθεια κοινής αντιμετώπισης της Ρωσίας απ' την ΕΕ σκοντάφτει στην αντικειμενική απόκλιση συμφερόντων μεταξύ των κρατών - μελών της.

Απόκλιση που γεννιέται στο έδαφος της ανισόμετρης ανάπτυξης στο εσωτερικό της και στην αξεπέραστες αντιφάσεις που γεννά η λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας.

Τα κράτη - μέλη της ΕΕ δεν έχουν όλα τον ίδιο βαθμό εξάρτησης απ' το φυσικό αέριο. Η Γαλλία στηρίζεται στην πυρηνική ενέργεια, ενώ η Γερμανία είχε αναπτύξει προνομιακές σχέσεις συνεργασίας με τη Ρωσία, με τους αγωγούς Nord Stream και Nord Stream II.

Η προσπάθεια προσέλκυσης του LNG στην ευρωπαϊκή αγορά προϋποθέτει απ΄τη μια διατήρηση των υψηλών τιμών και του πληθωρισμού, η οποία ροκανίζει απ΄τη άλλη την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας».

Η κάλπικη κριτική του ΣΥΡΙΖΑ

 

«Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί κριτική στη ΝΔ για την επιλογή της βίαιης απολιγνιτοποίησης, την ανοχή στο σχηματισμό καρτέλ και στην κερδοσκοπία και την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Προσπαθεί ξανά να συσκοτίσει τις εγκληματικές ευθύνες του και να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια» επισήμανε ο ομιλητής και συνεχίζοντας ανέφερε:

«Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και ο Βαρουφάκης είναι συνένοχοι στο έγκλημα της Πράσινης Μετάβασης, που φέρνει σήμερα σε απόγνωση τη λαϊκή οικογένεια, τους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους.

Η πολιτική της απολιγνιτοποίησης, με το σταδιακό κλείσιμο των λιγνιτικών σταθμών, η αποδοχή των κοινοτικών δεσμεύσεων για το εμπόριο ρύπων και η ανάδειξη του εισαγόμενου φυσικού αερίου σε βασικό καύσιμο μετάβασης, υλοποιήθηκε απ' όλες τις αστικές κυβερνήσεις την τελευταία εικοσαετία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για την προώθηση αυτών των αντιλαϊκών κατευθύνσεις διαμόρφωσε ως κυβέρνηση το 2018 το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), το οποίο με δευτερεύουσες αλλαγές υλοποιεί η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ. Την τετραετία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η παραγωγή ρεύματος από εγχώριο λιγνίτη μειώθηκε κατά 50%, έκλεισαν οι λιγνιτικές μονάδες του ΑΗΣ Καρδιάς και δεν προχώρησε η κατασκευή νέων μονάδων.

Η σημερινή κυβέρνηση έδωσε τη χαριστική βολή. Η λιγνιτική παραγωγή καλύπτει πλέον μόνο το 10% του συνολικού ενεργειακού μίγματος. Τα εξορυκτικά πεδία της ΔΕΗ στη Δυτική Μακεδονία εγκαταλείφθηκαν χωρίς εξοπλισμό και προσωπικό. Τα σχέδια για εκσυγχρονισμό μονάδων, όπως του Αγίου Δημητρίου και της Μελίτης εγκαταλείφθηκαν. Με το σχέδιο εθελούσιας εξόδου αποχώρησαν 1.800 μόνιμοι και 700 εποχιακοί εργαζόμενοι.

Σ' αυτές τις συνθήκες η προσωρινή αναγκαστική επαναφορά των εγκαταλελειμμένων λιγνιτικών μονάδων και των ορυχείων θα έχει πρόσθετα κόστη που θα φορτώσουν νέα βάρη στις δικές μας πλάτες.

Ομως η συνενοχή των αστικών κομμάτων δεν αφορά μόνο την απολιγνιτοποίηση. Ολοι μαζί στήριξαν την εγκατάλειψη της αξιοποίησης των εγχώριων υδρογονανθράκων, μέχρι να καταλήξουν τα παζάρια της συνεκμετάλλευσης και της συγκυριαρχίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Το ΜέΡα25 του Βαρουφάκη πρωταγωνίστησε στην εγκατάλειψη των εξορύξεων.

Ολοι στηρίζουν τις νέες επιλογές της κυβέρνησης που θα αυξήσουν αντί να μειώσουν την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, με αύξηση των εισαγωγών ηλεκτρικού ρεύματος απ' το Ισραήλ και την Αίγυπτο με βάση τα σχέδια EuroAsia και EuroAfrica, καθώς και απ' τα πυρηνικά εργοστάσια της Βουλγαρίας. Αυτές οι επιλογές που στηρίζονται σε σύγχρονα δίκτυα μεταφοράς αυξάνουν και τον κίνδυνο διακοπής της μεταφοράς ενέργειας, καθώς ο τεχνολογικός έλεγχός τους απ' το ελληνικό κράτος δεν είναι πρακτικά διασφαλισμένος.

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ είναι επίσης συνένοχοι για τη βαριά έμμεση φορολογία στα καύσιμα. Η εκτίναξη των κρατικών εσόδων από έμμεσους ειδικούς φόρους στην ενέργεια ως ποσοστό του ΑΕΠ υλοποιήθηκε με ευθύνη όλων των αστικών κυβερνήσεων. Ετσι φτάσαμε το 50% της τιμής που πληρώνουμε για το πετρέλαιο, για τα καύσιμα, να είναι κρατικοί φόροι που καταλήγουν σε μεγάλο βαθμό και πάλι στην ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων. Με άλλα λόγια, αν δεν υπήρχαν οι κρατικοί φόροι και δεν έπρεπε να διασφαλιστεί το κέρδος των εισαγωγών, των ομίλων διύλισης και της χονδρικής εμπορίας, οι τιμές θα μπορούσαν να είναι μικρότερες απ' το 1/5 των σημερινών».

Οι συνένοχοι για τα καρτέλ και την κερδοσκοπία

«Εξίσου αστεία και κάλπικη» πρόσθεσε, «είναι η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση της ΝΔ για τη δημιουργία καρτέλ και την ανοχή στην κερδοσκοπία του Χρηματιστηρίου Ενέργειας.

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι συνένοχοι για την "απελευθέρωση του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας", σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Αυτό το πλαίσιο επιτρέπει τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, που είναι μια μορφή λειτουργίας της απελευθερωμένης αγοράς. Το Χρηματιστήριο Ενέργειας, που απ' τη φύση του είναι το βασίλειο της κερδοσκοπίας, ενσωματώθηκε στην εθνική νομοθεσία με νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τότε ο Τσίπρας και ο υπουργός Σταθάκης μάς εξηγούσαν για τα οφέλη απ' την αύξηση των επιχειρηματικών ευκαιριών και του διασυνοριακού εμπορίου. Τώρα τονίζουν ότι η τιμή στην χονδρεμπορική αγορά στην Ελλάδα είναι συνεχώς η υψηλότερη στην ΕΕ, το οποίο δεν αληθεύει.

Πιστεύουν ότι μπορούν να μας κοροϊδέψουν!

Η αλήθεια είναι ότι οι ίδιοι στήριξαν στην πράξη ενεργά τη δημιουργία του καρτέλ των ΑΠΕ.

Ολοι μαζί διασφάλισαν το σύστημα εγγυημένων τιμών από το κράτος, με τις οποίες πληρώνονται σταθερά οι παραγωγοί ΑΠΕ διασφαλίζοντας καταρχήν σίγουρα κέρδη.

Ολοι μαζί επέβαλαν τα χαράτσια, τα "πράσινα" ειδικά τέλη, τους "πράσινους" φόρους που γεμίζουν τα κρατικά ταμεία του Ειδικού Λογαριασμού για τις επιχειρήσεις ΑΠΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση έσπευσε να καλύψει ένα έλλειμμα 800 εκ. ευρώ στον Ειδικό Λογαριασμό Ενίσχυσης των μεγάλων ομίλων. Η κριτική που άσκησε στην κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ότι αύξησε ξανά το έλλειμμα του Ειδικού Λογαριασμού και έθεσε σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα των «πράσινων» επενδύσεων. Αυτά έλεγε ο Τσίπρας στο Σύνδεσμο Επιχειρήσεων των ΑΠΕ και ασκούσε κριτική στην επιλογή της ΝΔ να μειώσει τα "πράσινα" χαράτσια, του ΕΤΜΕΑΡ.

Χάρη σ' αυτό το καθεστώς των εγγυημένων τιμών βγάζουν οι όμιλοι των ΑΠΕ και τα υπερκέρδη για τα οποία μιλά τώρα αποσπασματικά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ολα τα αστικά κόμματα στήριξαν επίσης όχι μόνο γενικά τη στρατηγική της ΕΕ για την ενέργεια, αλλά και ειδικά το 3ο Μνημόνιο, που προέβλεπε τη μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στο 50% του συνόλου της αγοράς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παραχώρησε το 17% των μετοχών και εφάρμοσε το σύστημα ΝΟΜΕ, με το οποίο η ΔΕΗ υποχρεώθηκε να πουλά το παραγόμενο ρεύμα κάτω απ' το κόστος στους ανταγωνιστές της.

Στο πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς, ο όμιλος της ΔΕΗ λειτουργούσε με γνώμονα το κέρδος του και με αυξήσεις που επιβάρυναν τα λαϊκά νοικοκυριά και πριν τη μείωση του ποσοστού του κράτους κάτω απ' το 51%, στο οποίο προχώρησε η κυβέρνηση της ΝΔ. Εξάλλου τις ζημιές της ΔΕΗ απ' το σύστημα ΝΟΜΕ επί ΣΥΡΙΖΑ επικαλέστηκε η ΝΔ για να προχωρήσει σε νέες αυξήσεις του ρεύματος, πολύ πριν έρθει στο προσκήνιο το θέμα της εκρηκτικής αύξηση των τιμών διεθνώς.

Γι' αυτό και η διαμάχη ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ για το ποιος θα είναι ο επόμενος μηχανοδηγός του τρένου της 'πράσινης μετάβασης" δεν αφορά το λαό. Οποιο κυβερνητικό σχήμα κι αν προκύψει την επόμενη μέρα, θα έχουμε τα ίδια και χειρότερα.»

Οργάνωση της αντεπίθεσης

 

Στη συνέχεια ο Μ.Παπαδόπουλος στάθηκε αναλυτικά στην πρόταση του ΚΚΕ, αναδεικνύοντας την υπεροχή του ενεργειακού σχεδιασμού στο σοσιαλισμό, ο όποιος μπορεί να υπηρετήσει την λαϊκή ευημερία απαλλαγμένος απ' τους νόμους της αγοράς, τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους. Πολιτικό πρόβλημα που προϋποθέτει γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με το καθεστώς ιδιοκτησίας των μονοπωλίων στον τομέα της Ενέργειας και συνολικά στην οικονομία, με ανατροπή στο χαρακτήρα της εξουσίας.

Ταυτόχρονα υπογράμμισε πως «δεν περιμένουμε παθητικά να ξημερώσει κάποια μεγάλη μέρα του σοσιαλισμού για να αξιοποιηθούν επιτέλους οι μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας και να λυθούν τα προβλήματα που μας βασανίζουν. Δεν πετάμε στα σύννεφα. Ξέρουμε ότι ο πόλεμος του κεφαλαίου ενάντια στα δικαιώματά μας, στην τσέπη μας, στο εισόδημά μας, στη ζωή μας, δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας.

Βλέπουμε ότι μέσα στο βάλτο του σημερινού συστήματος της εκμετάλλευσης δεν υπάρχουν μαγικές φιλολαϊκές λύσεις. Μέσα στη ζούγκλα της απελευθερωμένης αγοράς δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη για όλους. Καμιά "πράσινη μετάβαση" και κανένας ψηφιακός μετασχηματισμός δεν μπορεί να μεταμορφώσει προς όφελος του λαού τη δικτατορία του κεφαλαίου.

Η ελπίδα βρίσκεται στη δική μας δύναμη, στην οργάνωση του δικού μας αγώνα. Και αυτή η δύναμη, η δύναμη του λαού όταν αποφασίζει να πάρει την τύχη του στα χέρια του είναι πολύ μεγάλη. Δεν μπορεί να τη νικήσει κανένα ιμπεριαλιστικό κέντρο.

Αυτή η δύναμη του απλού εργαζόμενου όταν αποφασίσει να δράσει συλλογικά, να σημαδέψει και να αναμετρηθεί με τον πραγματικό αντίπαλό του, φάνηκε σ' όλες τις μεγάλες στιγμές της Ιστορίας.

Ας θυμηθούμε πώς ακυρώθηκε στη χώρα μας η επιστράτευση μέσα στη γερμανική κατοχή το '43. Ας θυμηθούμε τον ένοπλο αγώνα του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, την ηρωική δράση στις εξορίες και στις φυλακές, τη δράση ενάντια στη χούντα του '67, τους αγώνες μετά την πτώση της δικτατορίας.

Μέσα σ' αυτό το καμίνι του καθημερινού αποφασιστικού αγώνα, του δίκαιου ταξικού πολέμου της εργατικής τάξης, του λαού, διαμορφώθηκαν και οι ηρωικές μορφές που έφτασαν ύψος του Μπελογιάννη.

Συνεχίζουμε σήμερα στον ίδιο δρόμο. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ μπαίνουμε μπροστά για να ξεδιπλωθεί μια πλατιά αγωνιστική πρωτοβουλία για να μην πληρώσει ξανά ο λαός τους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων και τα αδιέξοδα του συστήματος της εκμετάλλευσης.»

Να γράψουμε τις δικές μας σελίδες στην ιστορία της κοινωνικής απελευθέρωσης

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Μ. Παπαδόπουλος υπογράμμισε:

«Σας καλούμε να μην εναποθέσετε τις ελπίδες σας στη μάταιη αναζήτηση απ' τα πάνω μιας καλύτερης κυβέρνησης, ενός δήθεν μικρότερου κακού απ' την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Σας καλούμε να συμπορευτείτε με το ΚΚΕ, να παλέψουμε όλοι μαζί για να νικήσει πραγματικά ο λαός, για να ζήσουμε τη ζωή που μας αξίζει.

Να βαδίσουμε όλοι μαζί αγωνιστικά για να ακυρώσουμε τα σχέδια της άρχουσας τάξης που οδηγούν μέχρι και στην άμεση εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Να διαμορφώσουμε και να διευρύνουμε τις μαχητικές πρωτοπόρες δυνάμεις που θα βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, όπως κι αν έρθουν τα πράγματα. Ωστε ακόμα κι αν θελήσουν να μας οδηγήσουν στο σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, να μην επιστρέψουμε μετά στο βάλτο του συστήματος της εκμετάλλευσης που γεννά τον πόλεμο και τη φτώχεια.

Κατανοούμε τις απαιτήσεις των ιστορικών στιγμών που διανύουμε. Κατανοούμε την ευθύνη μας. Στηριζόμαστε στη μεγάλη πείρα απ΄την ηρωική ιστορία ενός αιώνα. Στηριζόμαστε στο σύγχρονο επαναστατικό μας Πρόγραμμα. Εχουμε σχέδιο για το σήμερα και το αύριο. Προχωράμε με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης. Βαδίζουμε αποφασιστικά στο δρόμο της ανατροπής, για να γράψουμε τις δικές μας σελίδες στην ιστορία της κοινωνικής απελευθέρωσης».