Οι «αριστεροί» χειροκροτητές του ΝΑΤΟ και των Αζόφ

...που βλέπουν τα τρένα της εμπλοκής να περνούν!

Η εικόνα μιλάει από μόνη της: Το μεσημέρι της Πέμπτης, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ακούει, αμήχανη μεν «ζυγισμένη - στοιχισμένη» δε, τον χαιρετισμό στη Βουλή εκπροσώπων των ναζιστικών ταγμάτων Αζόφ, που σύστησε ο Ζελένσκι, τον οποίο οι ίδιοι χειροκροτούσαν. Η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ είναι κατήφορος χωρίς πάτο.

Ο λεκές δεν βγαίνει με τίποτα, όσα μυξοκλάματα κι αν επιστράτευσαν αμέσως μετά πάνω στην μπουγάδα όπου ξέπλεναν προηγουμένως μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το ΜέΡΑ25 την αντιδραστική κυβέρνηση Ζελένσκι, που είναι συνυπεύθυνη με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τη Ρωσία για το δράμα που ζει ο λαός της Ουκρανίας. Για άλλη μια φορά «έπεσαν από τα σύννεφα» οι ΣΥΡΙΖΑίοι, που έτρεξαν άρον άρον να διαχωρίσουν τον Ζελένσκι από τα ναζιστικά πρωτοπαλίκαρά του, που είναι ακριβώς ενταγμένα στον ουκρανικό στρατό και εκπαιδευμένα από τους Ευρωατλαντικούς, όπως ξέρουν μέχρι και τα μικρά παιδιά.

Το αφήγημα της δήθεν «ολίγον εμπλοκής» και της φιλειρηνικής στάσης με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί από την αρχή του ιμπεριαλιστικού πολέμου να πατήσει πάνω στα φιλειρηνικά αισθήματα του λαού ξεθωριάζει. Αποδεικνύεται ότι επιλογή εμπλοκής στο πλευρό του ευρωατλαντικού στρατοπέδου στον πόλεμο είναι ένα ενιαίο πακέτο που έχει τα πάντα: Τη στρατιωτική εμπλοκή με όλες τις μορφές και εκδοχές, το να βρεθούν δικές σου δυνάμεις αύριο πλάι πλάι μαζί με τους Αζόφ, τον «Δεξιό Τομέα» και άλλους εγκληματίες, ότι τα όπλα που στέλνεις πάνε στα χέρια αυτών των τύπων που θα χρησιμοποιηθούν σε βάρος του λαού της Ουκρανίας, περιλαμβάνει τις κυρώσεις και το κόστος που πληρώνει ο λαός σε αυτές, είναι συμβολή στο μύλο της όξυνσης και της κλιμάκωσης, της γενίκευσης της αντιπαράθεσης.

Βεβαίως δεν χρειαζόταν να δούμε αυτή την εικόνα της Πέμπτης στη Βουλή, για να διαπιστώσουμε τον βρώμικο ρόλο που παίζει ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη διαδικασία, συμβάλλοντας από τη δική του πλευρά στο να ευθυγραμμιστεί ο λαός στο «ευρωΝΑΤΟικό» αφήγημα που υπηρετεί την επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης για εμπλοκή ...αλλά με πλάγιο ως συνήθως τρόπο, χαϊδεύοντας αυτιά, φιλειρηνικά αισθήματα και όσους (που είναι πολλοί) χρεώνουν ευθύνες σε ΝΑΤΟ και ΕΕ για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Οσα στελέχη του αρθρογραφούν ή τοποθετούνται για το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία τις προηγούμενες μέρες, κινούνται στους εξής άξονες:

- Πρώτον, εμφανίζουν ως λύση τη ...διπλωματία! Λες και η διπλωματία είναι αυθύπαρκτη, λες και δεν είναι πολιτική, λες και δεν κινείται παράλληλα με την πολεμική σύγκρουση προκειμένου να κατοχυρώσει τελικά τα αποτελέσματά της, όπως συμβαίνει και συνέβαινε πάντα. Οι διπλωματικές κινήσεις, οι συζητήσεις και οι διαπραγματεύσεις πάνε χέρι χέρι με τις πολεμικές συγκρούσεις και δεν πρόκειται ποτέ να πάψουν να υπάρχουν, αλλά δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν με τίποτα την όξυνση των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά μπλοκ που παλεύουν σήμερα με νύχια και δόντια και ανοιχτά για την πρωτοκαθεδρία στον κόσμο. Αυτό το μεγάλο ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ και της σοσιαλδημοκρατίας γενικά προσπαθεί να καλλιεργήσει τον εφησυχασμό και την αναμονή από τα παζάρια των διαπραγματεύσεων, που το μόνο που θα καταφέρουν είναι να προετοιμάσουν το επόμενο στάδιο, την επόμενη πίστα όξυνσης της αντιπαράθεσης.

- Δεύτερον, κατηγορούν την κυβέρνηση για την αποστολή «θανατηφόρων όπλων» (προσοχή, όχι γενικά πολεμικού εξοπλισμού!) και επίσης λένε ότι «δεν θα πρέπει να έχουμε καμία συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις». Αυτά την ίδια ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ «βλέπει τα τρένα να περνούν» από την Αλεξανδρούπολη, τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα, φορτωμένα ΑμερικανοΝΑΤΟικούς για την πρώτη γραμμή του μετώπου, με βάση και την κατάπτυστη Συμφωνία για τις Βάσεις, που εκείνος εγκαινίασε με τις ΗΠΑ και επέκτεινε η ΝΔ, βλέπει τις ΝΑΤΟικές αρμάδες να έχουν κάνει σουρωτήρι το Αιγαίο, με τον ενεργό ρόλο του ελληνικού Ναυτικού, βλέπει - «και μιλιά δεν έχει» - τα τμήματα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να ετοιμάζονται για τη Βουλγαρία, για να ενισχύσουν τους νέους ΝΑΤΟικούς «σχηματισμούς μάχης», στο πλαίσιο των «συμβατικών συμμαχικών υποχρεώσεων», τις οποίες κι εκείνος «τίμησε και τιμά».

Κατά τ' άλλα έχουν και το θράσος να μιλάνε για «ειρήνη», πάνω από τα γεμάτα ΝΑΤΟικά κανόνια που σημαδεύουν τους λαούς, στον ανταγωνισμό τους με τη Ρωσία, την Κίνα για τον έλεγχο και το μοίρασμα αγορών, σφαιρών επιρροής, πλουτοπαραγωγικών πηγών και δρόμων μεταφοράς Ενέργειας.

Τρίτον, απογείωση της εξαπάτησης όμως είναι η στάση του και για τον υπόλοιπο «βαρύ λογαριασμό» που στέλνουν από κοινού με τα άλλα αστικά κόμματα στον λαό, ως «το τίμημα της εμπλοκής». «Ορθώς» λέει ξανά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι «πάρθηκαν κυρώσεις απέναντι στη Ρωσία», οι οποίες είναι μέρος της εμπλοκής! Αποτελούν στοιχείο της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης. Κατά τ' άλλα «διαμαρτύρεται» για τη διαχείριση των επιπτώσεών τους από την ΕΕ! Λες και μπορεί να υπάρχουν κυρώσεις χωρίς συνέπειες, οι οποίες παρεμπιπτόντως έρχονται να προστεθούν στην πολιτική της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας και του «πράσινου Green Deal», της «επεκτατικής» πολιτικής στήριξης των ομίλων στο πλαίσιο της ΕΕ, στα σχέδια του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ, που αποτελούν άλλωστε και δικό του «πρόγραμμα» παρά τους όψιμους αστερίσκους για τον τρόπο εφαρμογής τους... γιατί όταν κυβερνούσε τα «έτρεχε» όλα με χίλια...

Τέταρτον, το κερασάκι στην τούρτα είναι η άποψη ότι οι ηγεσίες της ΕΕ είναι «χωρισμένες» σε γεράκια που δήθεν συγκροτούν οι ακραίοι της Ανατολικής Ευρώπης Πολωνοί και Βαλτικοί, που παίζουν το «χαρτί» της όξυνσης, και οι μετριοπαθείς με επικεφαλής τον Μακρόν!!! Ομως εδώ πιάνονται στα πράσα, γιατί πάνω απ' όλους, στις πολεμικές σημαίες και ιαχές, στα καλέσματα για εξοπλισμούς αλλά και στην αποστολή πολεμικού υλικού και στρατού στην Ανατολική Ευρώπη έχουν πρωτοστατήσει οι ομογάλακτες «προοδευτικές» κυβερνήσεις τους των σοσιαλδημοκρατών, για τις οποίες έλεγαν ότι «αλλάζουν τον αέρα» στην Ευρώπη, όπως της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, πρώτα απ' όλα βέβαια της Γερμανίας, αλλά και οι σοσιαλδημοκράτες και «προοδευτικοί» της Σκανδιναβίας, της Δανίας, αλλά και της Σουηδίας, της Φινλανδίας που ζητάνε να μπουν στο ΝΑΤΟ... Πού είναι λοιπόν τα περιστέρια και πού τα γεράκια. Είναι άλλο ζήτημα αν οικονομικές σχέσεις τμημάτων της αστικής τάξης ορισμένων κρατών με Ρωσία, όπως π.χ. Γερμανία, Γαλλία δημιουργούν τριβές, αντιπαραθέσεις, ταλαντεύσεις για την αντιμετώπιση του ζητήματος. Οι δηλώσεις όμως τύπου Ντράγκι, «προτιμούμε την ειρήνη ή να έχουμε αναμμένο κλιματιστικό; Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει να θέσουμε στον εαυτό μας», είναι χαρακτηριστικές των διλημμάτων που μπαίνουν...

Η βδομάδα όμως είχε και άλλες εικόνες, όπως τον διπλωματικό σύμβουλο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Β. Καλπαδάκη, να αναλαμβάνει να καταθέσει τα διαπιστευτήρια της Κουμουνδούρου στην υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτόρια Νούλαντ, το «γεράκι» αυτό των ΗΠΑ, που ήρθε με τον «οδικό χάρτη» της παραπέρα εμπλοκής, των ευρωατλαντικών ενεργειακών σχεδιασμών και των επικίνδυνων «διευθετήσεων» που ρίχνουν κι άλλο «λάδι στη φωτιά», ανά χείρας. Με τον Καλπαδάκη να αναλαμβάνει να μεταφέρει τα διαπιστευτήρια του ΣΥΡΙΖΑ στο στόχο της «ενίσχυσης της ελληνοαμερικανικής στρατηγικής σχέσης», που εγκαινιάστηκε και «απογειώθηκε επί ημερών τους» και να δηλώνει «παρών» στο ιμπεριαλιστικό παζάρι με την Τουρκία για τη διασφάλιση της ΝΑΤΟικής «συνοχής», αφού «η παγκόσμια αποσταθεροποίηση καθιστά αυτόν τον διάλογο ακόμα πιο σημαντικό».

Και μπορεί να μην έγιναν πολλά γνωστά για το τι συζητήθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες, αλλά μιλάει από μόνη της η εκκωφαντική σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ (ούτε... μονόστηλο δεν χώρεσε στην «Αυγή») για το όργιο καταστολής που επιστράτευσε την επόμενη μέρα η κυβέρνηση της ΝΔ απέναντι σε απεργούς στη Θεσσαλονίκη που διαμαρτύρονταν για τη ΝΑΤΟική παρουσία στο λιμάνι της πόλης, για τις δυνάμεις που στέλνονται για να ενισχύσουν παραπέρα την «κάννη» που σημαδεύει τον λαό και της Ουκρανίας και όλους τους λαούς της περιοχής.

Ολα τα παραπάνω θα έκαναν να ακούγονται απλώς σαν «κρύο αστείο» τα περί «νέου κινήματος ειρήνης», αν επί της ουσίας δεν ήταν επικίνδυνα και αποπροσανατολιστικά. Αλλωστε, αυτά τα «χαρακτηριστικά» που περιγράψαμε αποτυπώνονται και στα υλικά και στα κείμενα της λεγόμενης «Πρωτοβουλίας για την Ειρήνη», που πραγματοποιήθηκε βασικά με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ και στελεχών του. Ενα «κίνημα ειρήνης» δηλαδή που δεν θα βάζει στο στόχαστρο την εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, την εμπλοκή που είναι ήδη πραγματικότητα και εξελίσσεται με διάφορους τρόπους και μορφές από το στρατιωτικό μέχρι το οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, αλλά ένα κίνημα ειρήνης που θα «κρεμάσει» τις ελπίδες όσων έχουν φιλειρηνικά αισθήματα στις ελπίδες και ψεύτικες προσδοκίες της διπλωματίας, των πρωτοβουλιών της ΕΕ που πρέπει να αναβαθμίσει τον ρόλο της με μια «χαλαρή» κριτική σε «ευθύνες του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ» για την Ουκρανία, λες και δεν είναι μέρος μιας παγκόσμιας σύγκρουσης για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

«Αντιπολεμικό» κίνημα που το πρωί θα «σηκώνει τους ώμους» για τις «συμβατικές» ΝΑΤΟικές υποχρεώσεις και το απόγευμα... θα ανάβει κεριά τάχα για την ειρήνη. Θα ρίχνει το «ανάθεμα» στην «υπερέκθεση» στους ανταγωνισμούς και θα χειροκροτεί κυβερνήσεις που τάχα θα προωθούν την «ολίγον εμπλοκή» στα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από τη βρώμικη σοσιαλδημοκρατία, τους «προοδευτικούς» χειροκροτητές του ΝΑΤΟ και των Αζόφ: Γνήσια αλληλεγγύη στον λαό της Ουκρανίας, όπως και στον ρωσικό λαό, πάλη για την ειρήνη σημαίνει σύγκρουση με την πολιτική της εμπλοκής στα βρώμικα ευρωατλαντικά σχέδια.

Τ