Σκηνοθετώντας την ευρωατλαντική μονοφωνία...

Με αφορμή τη συζήτηση για τη στάση του ΚΚΕ, που δεν θα παραστεί στην ομιλία Ζελένσκι, την ερχόμενη Πέμπτη στη Βουλή

 

Τον Δεκέμβρη του 2015, η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε τον Πρόεδρο της Παλαιστίνης, Μ. Αμπάς, να μιλήσει στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Την ίδια μέρα, η Βουλή ψήφισε ομόφωνα να αναγνωριστεί το κράτος της Παλαιστίνης από το ελληνικό. Οι ομιλίες έγιναν, φιλοφρονήσεις ανταλλάχτηκαν, τα φλας άστραψαν, τα χαμόγελα και οι χειραψίες περίσσεψαν, το ίδιο και τα λόγια αγάπης και αλληλεγγύης για τον Παλαιστινιακό λαό.

Από τότε μέχρι σήμερα, όμως, καμιά κυβέρνηση δεν έχει αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης. Και ο λόγος είναι προφανής, αν δει κανείς τα άλματα που έχουν κάνει οι σχέσεις Ελλάδας - Ισραήλ από τότε μέχρι σήμερα, είτε με ΣΥΡΙΖΑ είτε με ΝΔ.

Η υποκρισία τους τρέχει από τα μπατζάκια! Η αλληλεγγύη τους αποδεικνύεται για άλλη μια φορά «αλά καρτ», «κουμπωμένη» στα γεωπολιτικά συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, που δεν θα έβαζε ποτέ σε κίνδυνο τις σχέσεις της με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ για να εκπληρώσει έστω και στο ελάχιστο τον πόθο ενός πολύπαθου λαού να τερματίσει την κατοχή και να πάρει πίσω την πατρίδα του.

Το ΚΚΕ συμμετείχε σ' εκείνη τη συνεδρίαση. Και είναι το μόνο κόμμα που υπενθυμίζει σήμερα την αθλιότητα κυβερνήσεων και αστικών κομμάτων να μην υλοποιήσουν την ομόφωνη απόφαση της Βουλής.

Δεν συμμετείχε όμως σε μιαν άλλη φαντασμαγορική εκδήλωση που οργάνωσε πριν από έναν χρόνο ο δήμος Αθηναίων για να τιμήσει αυτοπροσώπως τον πρωθυπουργό της Ρωσίας, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα με αφορμή τα 200χρονα της Επανάστασης του 1821. Τότε βέβαια, για το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, η Ρωσία ήταν «δημοκρατική», το ίδιο και οι πολιτικοί της. Μετά τους πήρε η κάτω βόλτα και μέσα σε έναν χρόνο κατάντησαν «αυταρχικοί δικτάτορες», «ολιγάρχες» και «εγκληματίες».

* * *

Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά με αφορμή την ομιλία Ζελένσκι στη Βουλή, που προγραμματίζεται για την ερχόμενη Πέμπτη και τη συζήτηση που γίνεται για τη στάση του ΚΚΕ. Κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα έχουν συντονίσει τους δέκτες τους για να υποδεχτούν μέσω τηλεδιάσκεψης τον Πρόεδρο της Ουκρανίας, σε έναν ακόμα σταθμό της ευρωατλαντικής περιοδείας του στα δυτικά Κοινοβούλια.

Εχουν προηγηθεί το αμερικανικό Κογκρέσο, η βρετανική Βουλή, το ισραηλινό Κοινοβούλιο, η Ευρωβουλή και τα Κοινοβούλια ορισμένων ακόμα ευρωπαϊκών κρατών. Οι ομιλίες Ζελένσκι κόβουν εισιτήρια στο box office της ευρωατλαντικής μονοφωνίας και γίνονται το χαλί για να περνάει η προπαγάνδα των Δυτικών σχετικά με τον πόλεμο.

Το σενάριο είναι απλό: Ποιος θα μπορούσε να πάει κόντρα σε όσα λέει ο Πρόεδρος ενός κράτους που βρίσκεται σε πόλεμο, με τις εικόνες των βομβαρδισμένων πόλεων να προβάλλονται στο μπαγκράουντ και τον ίδιο, ντυμένο με militaire κοντομάνικο, να προτρέπει σε μεγαλύτερη στρατιωτική βοήθεια;

Ποιος θα τολμήσει να αντιτείνει ότι στρατιώτες του πολεμάνε με τη σβάστικα ζωγραφισμένη πάνω στην ουκρανική σημαία; Οτι η μεγάλη αγκαλιά της κυβέρνησης Ζελένσκι και της Δύσης χωράει και τους εγκληματίες ναζιστές τύπου «Αζόφ», ως καρφίτσα στο πέτο της αστικής τους δικτατορίας;

Ποιος θα μιλήσει για τις ευθύνες της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων της Ουκρανίας, που ήταν πρώτες σε υπόγειες συνεννοήσεις με τους Δυτικούς και ραδιουργίες στις πλάτες του λαού, με τους δημοκράτες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για να επιβάλουν τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό της χώρας, ακόμα και με λεπίδι, όπως έδειξαν τα γεγονότα του 2004 και ειδικά του 2014;

* * *

Υπήρξαν βέβαια και παρατράγουδα. Στο Ισραήλ, για παράδειγμα, η ομιλία του ξεσήκωσε μεγάλες αντιδράσεις ακόμα και από την κυβέρνηση, που θεώρησε προσβλητικά τα όσα είπε πάνω στον πολεμικό του οίστρο ο Ζελένσκι. `Η στην Αυστρία, όπου η παράσταση στο Κοινοβούλιο δεν ανέβηκε τελικά, επειδή υπήρξαν κόμματα που αντέδρασαν. Οχι τίποτα κομμουνιστές, αλλά αστικά κόμματα, που θεώρησαν ότι μια τέτοια κίνηση υπονομεύει την ουδετερότητα της χώρας τους και δίνει βήμα σε μια μονόπλευρη εξιστόρηση των γεγονότων.

Σε κάθε περίπτωση, η περιοδεία του Ζελένσκι στα Κοινοβούλια ανά τον κόσμο, κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα δεν έχει. Μιλάει κατά κανόνα σε φανατικά πεισμένους για το «δίκιο» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, εξάπτει την αντιρωσική προπαγάνδα, πωρώνει το ευρωατλαντικό ακροατήριο.

Το ίδιο και η παρουσία του στην ελληνική Βουλή: Εχει μόνο συμβολικό χαρακτήρα και καμιά ουσία. Είναι μέρος μιας παγκόσμιας σκηνοθεσίας για να σπρώχνονται οι λαοί να ταυτίζονται με τη μια μεριά της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, την ευρωατλαντική, απέναντι στη ρωσική, που έχει βέβαια τους δικούς της μηχανισμούς προπαγάνδας και χειραγώγησης. Το έδειξε ο Πούτιν, με την πολεμική φιέστα που οργάνωσε πριν από λίγες μέρες σε ζωντανή μετάδοση από στάδιο της Μόσχας.

* * *

Η στάση του ΚΚΕ, από την άλλη, που δεν δέχεται να νομιμοποιήσει με την παρουσία του στη Βουλή τη σαπουνόπερα της ευρωατλαντικής προπαγάνδας και την αντιδραστική κυβέρνηση Ζελένσκι, έχει και συμβολισμούς και ουσία.

Είναι απάντηση στην προσπάθεια «ξεπλύματος» και ηρωοποίησης από τη Δύση μιας κυβέρνησης «με την ίδια μούρη», που νταντεύει, εκπαιδεύει και χρησιμοποιεί απέναντι στον λαό τους ναζιστές - κατάλοιπα του Μπαντέρα.

Που απαγορεύει σε Ελληνες κομμουνιστές βουλευτές και στελέχη του ΚΚΕ να επισκεφτούν τη χώρα, επειδή στάθηκαν στο πλευρό του ΚΚ Ουκρανίας, όταν το αστικό καθεστώς της ...πλέριας ουκρανικής δημοκρατίας το έθεσε εκτός νόμου.

Που απαγορεύει στη χώρα τη δράση ακόμα και αστικών κομμάτων, επειδή έχουν άλλη άποψη από την κυρίαρχη ευρωατλαντική.

Είναι στάση έμπρακτης αλληλεγγύης στον λαό της Ουκρανίας, που γίνεται σάκος του μποξ στους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών για το ποιος θα βάλει την πλούσια χώρα του κάτω από τη σκέπη της δικής του σφαίρας επιρροής.

Αλλά και στο ρωσικό λαό, που ζει τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου και χύνει το αίμα του στην Ουκρανία για τα συμφέροντα της ρωσικής αστικής τάξης και όχι τα δικά του.

Είναι μήνυμα στον λαό και στη νεολαία της χώρας μας ότι δεν έχουν κανένα συμφέρον να διαλέξουν ιμπεριαλιστή, να γίνουν το ντεκόρ στη σκηνοθετημένη προπαγάνδα που στήνουν οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τους εδώ συμμάχους τους, που έχουν γεμίσει τη χώρα με βάσεις - ορμητήρια πολέμου, μαγνήτες κινδύνων για τον λαό.

* * *

Η στάση και η δράση του ΚΚΕ είναι αποκούμπι για όποιον δεν αποδέχεται την αμερικανοΝΑΤΟική μονοφωνία για τον πόλεμο στα δελτία των 7 και στα πεντάστηλα των αστικών εφημερίδων.

Για τους νέους που διαδηλώνουν «όχι στον πόλεμο - όχι στην ελληνική εμπλοκή».

Για τους καλλιτέχνες που λοιδορούνται από δηλητηριώδεις πένες επειδή δεν φωνάζουν ανάμεσα στα τραγούδια τους «Δόξα τω ΝΑΤΟ». Επειδή αρνούνται να είναι η Τέχνη εργαλείο διαχωρισμού των λαών, αντί για γέφυρα φιλίας.

Η στάση του ΚΚΕ είναι πυξίδα για τη σωστή πλευρά της Ιστορίας όποιου προβληματίζεται και ανησυχεί για το πού πάνε τα πράγματα. Που βλέπει πίσω από το δέντρο των πολεμοκάπηλων ανταποκρίσεων το δάσος των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και τη φωτιά του πολέμου που δεν είναι καθόλου δύσκολο να εξαπλωθεί.

Είναι φάρος και σηματοδότης για τον μόνο δρόμο που συμφέρει τον λαό: Καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και στα αστικά κόμματα, πάλη ενάντια στον πόλεμο και τη συμμετοχή της χώρας, για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικής συμμαχίες και ενώσεις του κεφαλαίου, οργάνωση της αντεπίθεσης ενάντια στο σάπιο σύστημα που κοιλοπονά τους επόμενους πολέμους, μέχρι να ανατραπεί!