Σχετικά με το λεγόμενο «Κάλεσμα για την Ειρήνη»
Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, στις 29 - 30 Ιούνη, θα αποτελέσει νέο σταθμό στην κλιμάκωση της ΝΑΤΟικής επιθετικότητας, στο πλαίσιο της Στρατηγικής «ΝΑΤΟ 2030 και 2040».
Το ΝΑΤΟ επιδιώκει γενικότερη αναπροσαρμογή των στόχων του, με κατάλληλη ενίσχυση των υποδομών του και αναδιάταξη των στρατιωτικών δυνάμεων. Σχεδιάζει τη διεύρυνσή του τόσο με την ένταξη νέων χωρών (Φινλανδία, Σουηδία) όσο και με την επέκταση της δράσης του σε νέες περιοχές του πλανήτη μας.Ποιο το νέο στοιχείο στους σχεδιασμούς του; Χωρίς άλλο είναι η ανάγκη να ανταποκριθεί στις ανάγκες του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού με άλλες ισχυρές δυνάμεις του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου, πρώτα απ' όλα την Κίνα, αλλά και με τη Ρωσία. Τα κινεζικά μονοπώλια σε πολλές περιοχές του πλανήτη συγκρούονται με τα αμερικανικά, τα ευρωπαϊκά, τα γιαπωνέζικα και κορεατικά κ.ά., απειλώντας την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Κι αυτά την ώρα που στην Ευρώπη εξελίσσεται ήδη ένας πόλεμος στα εδάφη της Ουκρανίας, ως αποτέλεσμα της σφοδρής αντιπαράθεσης των δυνάμεων του ευρωατλαντισμού με τη Ρωσία.
Οι εργαζόμενοι σε πολλές χώρες ανησυχούν για τις εξελίξεις και ένα τμήμα τους, το πιο συνειδητοποιημένο, κινητοποιείται ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στις ξένες βάσεις, πρώτα απ' όλα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ενάντια στα πυρηνικά όπλα και στους εξοπλισμούς.
Βεβαίως, αυτή η θετική κινητοποίηση δυνάμεων δεν είναι απαλλαγμένη από αυταπάτες, από συγχύσεις, όπως έδειξε το «Κάλεσμα της Συνόδου Κορυφής για την Ειρήνη», που εξέδωσαν διάφορες «συλλογικότητες», μεταξύ αυτών το ευρωκομμουνιστικό ΚΚ Ισπανίας, που συμμετέχει στην «αριστερή» κυβέρνηση της Ισπανίας, στην κυβέρνηση που είναι και ο «οικοδεσπότης» της Συνάντησης Κορυφής του ΝΑΤΟ και η οποία ταυτόχρονα έχει δώσει εντολή ενίσχυσης της καταστολής σε βάρος των αντιΝΑΤΟικών διαδηλωτών.
Η σωστή αντιΝΑΤΟική τοποθέτηση και στάση δεν πρέπει να κρύβει τις αιτίες των πολέμων στην εποχή του ιμπεριαλισμού, όπως συμβαίνει στο συγκεκριμένο «Κάλεσμα», όπου οι ευθύνες για τους πολέμους ρίχνονται αποκλειστικά στην ύπαρξη του ΝΑΤΟ. Η αλήθεια είναι πως πριν από την ύπαρξη του ΝΑΤΟ υπήρξαν δύο Παγκόσμιοι ιμπεριαλιστικοί Πόλεμοι, δεκάδες άλλοι τοπικοί και περιφερειακοί. Τόσο αυτοί οι πόλεμοι όσο και οι πόλεμοι που διεξάγονται ως τα σήμερα με ευθύνη και συμμετοχή του ΝΑΤΟ, είναι πόλεμοι που προκύπτουν από τη σφοδρή σύγκρουση των μονοπωλίων, των αστικών τάξεων και των συμμαχιών τους, για τις πρώτες ύλες, τους δρόμους μεταφοράς, τα μερίδια των αγορών. Η αιτία, λοιπόν, των πολέμων είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, ενώ το ΝΑΤΟ αποτελεί «μοχλό» για τη διεξαγωγή αυτών των πολέμων, τον οποίο αξιοποιούν οι αστικές τάξεις, που υπό την ηγεσία των ΗΠΑ έχουν συγκροτήσει αυτό το πολεμικό «εργαλείο».
Επίσης παραπλανητικός είναι ο ισχυρισμός του «Καλέσματος» πως «το ΝΑΤΟ δημιουργεί φτώχεια και ανισότητα». Τη φτώχεια, την κοινωνική αδικία τις προκαλεί ο καπιταλισμός! Αλλωστε, αυτό μπορεί κάποιος να το διακρίνει και στις καπιταλιστικές χώρες που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ, όπως είναι η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία και η Ρωσία, που διαγκωνίζονται με τις άλλες σε αριθμούς δισεκατομμυριούχων και εκατομμυρίων εξαθλιωμένων. Η καπιταλιστική εκμετάλλευση βασανίζει την εργατική τάξη σε όλο το «μήκος και πλάτος» των καπιταλιστικών κρατών, ΝΑΤΟικών και μη.
Στο συγκεκριμένο «Κάλεσμα» προτάσσεται το «ομιχλώδες» αίτημα περί «διάλυσης του ΝΑΤΟ», που πρακτικά δεν έχει πολιτικό αντίκρισμα. Κι αυτό γιατί αυτή η «διάλυση του ΝΑΤΟ» δεν μπορεί να γίνει πράξη εάν σε κάθε χώρα - μέλος δεν τεθεί το αίτημα για την έξοδό της από το ΝΑΤΟ και από κάθε άλλη ιμπεριαλιστική συμμαχία, όπως είναι η ΕΕ.
Μόνο η ενδυνάμωση της πάλης σε μια τέτοια κατεύθυνση μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, ενώ η πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να εγγυηθεί πως η έξοδος από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις μπορεί να εξασφαλίσει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και να μην είναι πρόσκαιρη ή σε αντιλαϊκή κατεύθυνση, όπως έχει αποδειχτεί από άλλες περιπτώσεις.
Στο «Κάλεσμα» υποστηρίζεται πως πρέπει οι λαοί να παλέψουν για «ένα μη στρατιωτικό σύστημα ασφάλειας» και ακόμη για «μια κοινή και ανθρώπινη ασφάλεια που ικανοποιεί τις ανθρώπινες ανάγκες και καταπολεμά την κλιματική αλλαγή, την ανισότητα, τη φτώχεια και τη βία και βασίζεται στην αλληλεγγύη, στη συνεργασία και τον αμοιβαίο σεβασμό».
Τα όμορφα αυτά λόγια επιδιώκουν να καλλιεργήσουν στους λαούς την εντύπωση πως μπορεί να υπάρξει ένας «ειρηνικός» ιμπεριαλισμός, ένας «ανθρώπινος» καπιταλισμός.
Αυτές οι αυταπάτες δεν είναι νέες. Υπήρχαν πολλές δεκαετίες τον περασμένο αιώνα και διάφορες σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις τις ανασύρουν, όπως ο ταχυδακτυλουργός βγάζει από το καπέλο τους λαγούς, για να «βγάλουν λάδι» το σύστημα. Ετσι ανακυκλώνουν θεωρίες περί «νέων συστημάτων ασφαλείας», περί «εγγυήσεων», «νέας αρχιτεκτονικής των διεθνών σχέσεων», πολυπολικότητας κ.ο.κ., που μπορούν δήθεν να εξασφαλίσουν στους λαούς την ειρήνη, την ευημερία και την ασφάλεια.
Η αλήθεια, όμως, είναι άλλη. Ετσι, χαρακτηριστικά να θυμίσουμε πως στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) όλες οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, μαζί με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ, είχαν δεσμευτεί στον «Χάρτη του Παρισιού για μια Νέα Ευρώπη» (1990) και ο οποίος αναφέρει ότι «η ασφάλεια είναι αδιαίρετη και η ασφάλεια κάθε συμμετέχοντος κράτους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτή όλων των άλλων». Είχαν ακόμη συμφωνήσει και στη «Χάρτα Ευρωπαϊκής Ασφάλειας του ΟΑΣΕ», που εγκρίθηκε στην Κωνσταντινούπολη (1999), όπου σημειώνεται πως τα κράτη «δεν θα ενισχύουν τη δική τους ασφάλεια σε βάρος της ασφάλειας των άλλων κρατών».
Γιατί όλες αυτές και άλλες διεθνείς συμφωνίες, «οργανισμοί ασφαλείας», «δεσμεύσεις» και πάει λέγοντας δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν τον πόλεμο στην Ουκρανία;
Γιατί, παρ' όλες τις συμφωνίες και δεσμεύσεις, είδαμε την εξάπλωση του ΝΑΤΟ; Την κατασκευή νέων καταστροφικών οπλικών συστημάτων; Την ανατροπή όλων των πυρηνικών δογμάτων και την απόσυρση των δύο μεγάλων πυρηνικών δυνάμεων από τη ρητή δέσμευση ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν πρώτες πυρηνικά όπλα; Γιατί έχουν εκτιναχθεί σε πρωτοφανή επίπεδα οι παγκόσμιες πολεμικές δαπάνες; Τι πληρώνουν με το αίμα τους ο λαός της Ουκρανίας και οι άλλοι λαοί προς το παρόν με τη συρρίκνωση του εισοδήματός τους;
Η αλήθεια για το γιατί όλα αυτά τα συστήματα ασφαλείας δεν έχουν δουλέψει και δεν έχουν φέρει την πολυπόθητη ειρήνη βρίσκεται στο ότι δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να σβήσουν τις αιτίες για τις οποίες διεξάγονται οι πόλεμοι στην εποχή μας. Σήμερα, σε όλο τον πλανήτη, έχει επικρατήσει το σύστημα εκείνο που ως «κινητήρα» του έχει τα κέρδη όσων έχουν στα χέρια τους τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, δηλαδή μιλάμε για μεγάλες εταιρείες, μονοπώλια, που μάχονται για τα μερίδια των αγορών.
Αποδεικνύεται πως όλες οι «δεσμεύσεις» και οι «αρχές ασφαλείας» δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν τον πόλεμο, όπως λέμε «πήγαν περίπατο», γιατί το σύστημα του καπιταλισμού «έχει στο αίμα του» την αιματοχυσία, τη σύγκρουση, τις αγεφύρωτες αντιθέσεις ανάμεσα σε μεγάλα συμφέροντα, συμφέροντα που είναι μακριά από αυτά των λαών.
Είναι, λοιπόν, «στάχτη στα μάτια» των λαών οι διάφορες εικασίες πως τη μακρόχρονη ή και μόνιμη ειρήνη μπορούν να φέρουν νέες συμφωνίες, ή νέες «αρχιτεκτονικές ασφαλείας», που κάποιοι εξακολουθούν να διαφημίζουν, για δήθεν ένα «ΝΑΤΟ χωρίς επιθετικούς σχεδιασμούς» και μια «Ευρώπη απογαλακτισμένη από τις ΗΠΑ», που όλοι τους θα λαμβάνουν υπόψη τις ρωσικές «ανησυχίες ασφάλειας».
Η αλήθεια, που δεν πρέπει να μας διαφεύγει, είναι ότι όπως ο λύκος δεν μπορεί να γίνει χορτοφάγος, έτσι και ο καπιταλισμός δεν μπορεί να γίνει «ανθρώπινος» και «ειρηνικός», όσο κι αν ασπρίζει η τρίχα του.
Το πλέον εντυπωσιακό, ωστόσο, στο συγκεκριμένο «Κάλεσμα για την Ειρήνη», είναι πως δεν υπάρχει καμία αναφορά στον πόλεμο που εκτυλίσσεται εδώ και 120 μέρες στην Ουκρανία και όπου η απαράδεκτη ρωσική εισβολή, για την οποία επίσης δεν υπάρχει καμία αναφορά, έδωσε μόνο την τυπική ημερομηνία έναρξης της σύγκρουσης ανάμεσα στις δυνάμεις του ευρωατλαντισμού και στη Ρωσία, μετατρέποντας τον λαό της Ουκρανίας σε «σάκο του μποξ».
Δεν υπάρχει επίσης καμία αναφορά στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, στους σχεδιασμούς της, όπως είναι ο ευρωστρατός, αλλά και στις ευθύνες των αστικών τάξεων των χωρών - μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ακόμη, δεν υπάρχει καμία αναφορά στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, όπως είναι η Ρωσία (2η στρατιωτική δύναμη του πλανήτη), ή η Κίνα (3η παγκόσμια στρατιωτική δύναμη).
Μπορούν, όμως, να κατανοηθούν οι διεθνείς εξελίξεις και να τεθούν οι στόχοι πάλης χωρίς να λαμβάνονται υπόψη όλο το «τοπίο» του σύγχρονου κόσμου και οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί που διεξάγονται σε αυτόν;
Πώς γίνεται να συμμετέχεις με δύο υπουργούς στην κυβέρνηση της σοσιαλδημοκρατίας με την «αριστερά» στην Ισπανία, η οποία ανελλιπώς υποστηρίζει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, με πρόσφατα παραδείγματα την αποστολή 200 τόνων εξοπλισμού, αντιαεροπορικών πυραύλων και τεθωρακισμένων «Leopard» στην αντιδραστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και ταυτόχρονα να υπογράφεις ένα κείμενο δήθεν «υπέρ της ειρήνης»;
Δεν είναι υποκριτική αυτή η στάση του ευρωκομμουνιστικού ΚΚ Ισπανίας;
Σήμερα, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι στη χώρα μας συνειδητοποιούν τους κινδύνους από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και μαζί με τους κομμουνιστές μπαίνουν στην πάλη ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και επεμβάσεις, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ενάντια στους πολεμικούς εξοπλισμούς για τις ανάγκες των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Ενάντια στις ξένες βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, για την επιστροφή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων. Ενάντια στην αποθήκευση στη χώρα μας πυρηνικών όπλων, όπως και ενάντια σε όλα τα όπλα μαζικής καταστροφής.
Μέσα σε αυτό το αυξανόμενο αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα επιβάλλεται να ξεπερνιούνται αυταπάτες, να αποκρούεται η κούφια πασιφιστική φλυαρία, που καλλιεργούν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις και να ωριμάζουν η αντικαπιταλιστική κατεύθυνση της πάλης, η συνειδητοποίηση πως ο πόλεμος είναι «νύχι - κρέας» με τον καπιταλισμό, αποτέλεσμα της διαπάλης των μονοπωλίων και πως για την πραγματική ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία των λαών είναι αναγκαία η ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος και η οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.
* Ο Ελισαίος Βαγενάς είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου