Πανελλαδική σύσκεψη συνδικάτων και συνδικαλιστών

Η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ είναι ένα μεγάλο γεγονός για την εργατική τάξη της χώρας μας που μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, στην ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος τονίστηκε από τον Γιώργο Πέρρο στην εισήγηση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ. (Διαβάστε εδώ όλη την εισήγηση)

Στη σύσκεψη συμμετέχουν 2 χιλιάδες συνδικαλιστές που από κάθε γωνιά της χώρας. Συνδικαλιστές που εκπροσωπούν πάνω από 500 Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, πρωτοβάθμια σωματεία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, επιτροπές αγώνα σε χώρους δουλειάς. Ακόμη συμμετέχουν αντιπροσωπείες από την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία και από τα σωματεία που εκπροσωπούν χώρες της Ευρώπης, της Μ. Ανατολής και όχι μόνο.

«Τα τελευταία 12 χρόνια η εργατική τάξη πλήρωσε με μεγάλες θυσίες τόσο την προσπάθεια να βγει ο καπιταλισμός από την κρίση του, όσο και στη συνέχεια τη φάση της πρόσκαιρης καπιταλιστικής ανάπτυξης, στην οποία όχι μόνο δεν πήρε πίσω τις απώλειες της προηγούμενης περιόδου, αλλά είδε νέα αντεργατικά μέτρα να μαυρίζουν τη ζωή της» τόνισε ο Γιώργος Πέρρος.

Αναφέρθηκε στην ένταση του αυταρχισμού και της τρομοκρατίας στους χώρους δουλειάς και στα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων από σειρά αντεργατικών νόμων που ψήφισαν όλα τα κόμματα του κεφαλαίου, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, με κορύφωση τον νόμο έκτρωμα του Χατζηδάκη που επιδιώκει να βάλει τα συνδικάτα στον γύψο και τόνισε ότι «το ΠΑΜΕ σήκωσε ψηλά τη σημαία του ταξικού αγώνα για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων. Μπήκε μπροστά στην οργάνωση των αγώνων και στήριξε με συνέπεια τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις συνδικάτων. Άνοιξε κρίσιμα μέτωπα πάλης για την υπεράσπιση της υγείας, των δικαιωμάτων, της ίδιας της ζωής των εργαζομένων. Καλλιέργησε την αγωνιστική απειθαρχία στους αντεργατικούς νόμους, στον αυταρχισμό και στην καταστολή. Δεν τα δίπλωσε κάτω από το βάρος του αρνητικού συσχετισμού».

Ο Γ. Πέρρος υπογράμμισε ότι «μπροστά μας έχουμε να δώσουμε μεγάλες μάχες. Θα επανέλθουν με νέα μορφή τα εκβιαστικά διλήμματα και προσπάθεια χειραγώγησης των εργαζομένων κι εμείς απορρίπτουμε αυτά που λέγονται, ότι είναι σύγχρονο και ρεαλιστικό να συμβιβαζόμαστε με τα ψίχουλα, να μετράμε τη ζωή μας με το σταγονόμετρο. Μπροστά μας είναι κι άλλες αντεργατικές ανατροπές που διαδέχονται η μία την άλλη, με στόχο τη συρρίκνωση των εργατικών δικαιωμάτων, αλλά και η εργοδοτική και κυβερνητική παρέμβαση που επιδιώκει να αποδεχόμαστε την βαρβαρότητα του ιμπεριαλιστικού πολέμου ως “πάλη για τη δημοκρατία”».

Αναφέρθηκε στο γεγονός ότι ο ελληνικός λαός, όπως και οι λαοί άλλων χωρών, «καλείται να πληρώσει πανάκριβα τον λογαριασμό των ιμπεριαλιστικών πολέμων», σημείωσε ότι κρύβουν την πραγματική αίτια του ιμπεριαλιστικού πολέμου που ξεδιπλώνεται στο έδαφος της Ουκρανίας «και που δεν είναι άλλη από τον ανταγωνισμό για το μερίδιο στην αγορά του ορυκτού πλούτου, της ενέργειας, των αγωγών και των δικτύων μεταφοράς εμπορευμάτων, για τα γεωπολιτικά στηρίγματα και τις σφαίρες επιρροής. Αυτά είναι στο μάτι των δύο στρατοπέδων ληστών εδώ και χρόνια, και των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ από τη μια και της Ρωσίας από την άλλη που αξιοποιεί ”αντιφασιστικά” συνθήματα και τη γραμμή της “προστασίας των λαών του Ντονμπάς” για να δικαιολογήσει την απαράδεκτη στρατιωτική εισβολή».

Ο Γ. Πέρρος υπογράμμισε ότι «οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα δεν πρέπει να στοιχίζονται και να στηρίζουν τις επιλογές της κυβέρνησης και άλλων αστικών κομμάτων» και απαιτείται «να δυναμώσει αποφασιστικά η πάλη των συνδικάτων και των εργαζομένων ενάντια στον πόλεμο και η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Να απεμπλακεί η χώρα μας από τον πόλεμο με όποια μορφή και αν συμμετέχει, είτε με την αποστολή στρατιωτικού υλικού, είτε με την αξιοποίηση της Ελλάδας ως ορμητήριο πολέμου. Κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα. Να ακυρωθεί η ελληνοαμερικάνικη συμφωνία και να κλείσουν όλες οι βάσεις του θανάτου».

Αναφερόμενος στη διαπάλη στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ τόνισε την ανάγκη «να κλείσουμε την πληγή που δημιουργεί στο σώμα των εργαζομένων ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, οι δυνάμεις που βρίσκονται στις ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Είναι ηγεσίες που θέλουν το κίνημα δεμένο με χειροπέδες, αιχμάλωτο στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων».

Ο Γ. Πέρρος τόνισε πως «είναι ανάγκη σήμερα να δυναμώσει ο αγώνας στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, να δυναμώσει η αντεπίθεση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, να ριζώσει η οργανωμένη εργατική απάντηση παντού!

Για το εργατικό κίνημα είναι επιζήμιο όχι μόνο να μετατρέπεται σε χειροκροτητή των κυβερνητικών επιλογών, αλλά και να γίνεται μοχλός πίεσης για την κυβερνητική εναλλαγή. Δεν υπήρξε διαχρονικά κυβέρνηση που δεν κλιμάκωσε την αντιλαϊκή επίθεση, που δε συνέχισε από εκεί που έμεινε η προηγούμενη. Η εμπειρία της κυβερνητικής εναλλαγής, της αποκαλούμενης “πρώτη φορά αριστερά” αποδείχθηκε οδυνηρή για τους εργαζόμενους.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, παραγωγικές, επιστημονικές και τεχνολογικές, για να υπάρχει φιλολαϊκή ανάπτυξη, για να υπάρχει αξιοπρεπής ζωή, δουλειά με δικαιώματα. Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουμε όλο τον πλούτο! Τον ιδρώτα μας, τον κόπο μας τον καρπώνονται μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Αυτό μπορεί να αλλάξει.

Επομένως, ο αγώνας για την κάλυψη των απωλειών, για μια αξιοπρεπή ζωή πρέπει να συνδυάζεται με την πάλη για την ανάπτυξη που έχει στόχο την ικανοποίηση των δικών μας ζωτικών, σύγχρονων αναγκών στη δουλειά και τη ζωή και όχι τα κέρδη μιας χούφτας ομίλων. Τέτοια ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει όσο η αστική τάξη κρατάει στα χέρια της το τιμόνι της εξουσίας και έχει στην ιδιοκτησία της τα μέσα παραγωγής. Δεν μπορεί να υπάρξει μέσα σε ενώσεις ιμπεριαλιστών, όπως η ΕΕ, το ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό και αγωνιζόμαστε για την αποδέσμευση της χώρας μας από αυτούς τους ληστρικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς».

Υπογράμμισε ότι σήμερα χρειάζεται ένα εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα αγωνίζεται ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Κίνημα ζωντανό που θα αλλάζει τον αρνητικό συσχετισμό, με συνδικαλιστικές οργανώσεις που θα ενώνουν τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης, θα υπερασπίζονται τις ζωντανές, συλλογικές διαδικασίες με την ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων. Κίνημα αντεπίθεσης και όχι ηττοπάθειας και συμβιβασμού. Συνδικαλιστικές οργανώσεις ανεξάρτητες από τις δαγκάνες της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων της, με ανοιχτό μέτωπο απέναντι τους.

Κίνημα που θα πηγαίνει τον αγώνα ένα βήμα παραπέρα, προτάσσοντας συνολικά αιτήματα που να καλύπτουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες που αναδύονται με βάση την επιστήμη και την τεχνολογία. Που θα βρίσκεται πλάι στους όπου γης κατατρεγμένους, με γνήσια διεθνιστική αλληλεγγύη, κόντρα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που φέρνουν αιματοκυλίσματα αμάχων, δημιουργούν φτώχεια, δυστυχία και προσφυγιά.

«Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει» τόνισε ο Γ. Πέρρος. «Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια, τη μίζερη ζωή, με τη λογική του εφικτού με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων» επεσήμανε προσθέτοντας ότι «κριτήριο για τις διεκδικήσεις μας είναι οι σύγχρονες εργατικές λαϊκές ανάγκες και η δυνατότητα της εποχής μας να τις υλοποιήσει και όχι τα κέρδη των αφεντικών. Αναδεικνύουμε τις αιτίες που εμποδίζουν την κοινωνική πρόοδο, αποτελούν βαρίδι στην κοινωνική εξέλιξη, που είναι η κυριαρχία της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, το κυνήγι του κέρδους, οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους και τα κόμματά τους. Η ίδια η ζωή, η πλούσια πείρα, κυρίως των τελευταίων ετών, αποδεικνύει περίτρανα ότι στο πλαίσιο της ΕΕ, της εξουσίας των μονοπωλίων, δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή κυβερνητική λύση».

Τέλος επεσήμανε ότι «τα σημαντικά κοινωνικά προβλήµατα είναι η βάση για να αναπτυχθεί πιο σταθερά η κοινή πάλη από εργατικά σωµατεία, αγροτικούς συλλόγους, φορείς αυτοαπασχολούµενων, συλλόγους και οµάδες Γυναικών της ΟΓΕ, φορείς επιστημόνων – αυτοαπασχολούµενων, καλλιτεχνών, να συσπειρωθούν μαθητές, φοιτητές - σπουδαστές, να προωθηθεί η κοινωνική συμμαχία στην πράξη.

Αυτός είναι ο δρόμος για να δυναμώσει η πάλη ενάντια σε όσους καταπιέζουν το λαό μας, τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους και το αστικό κράτος που τους υπηρετεί. Είναι ο δρόμος για τις μεγάλες κοινωνικές ανατροπές που βάζουν προτεραιότητα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες όλου του λαού».

 «Στην οργάνωση η δύναμη, στον αγώνα η ελπίδα, όπλο μας η αλληλεγγύη!»