Ολοι στα συνδικάτα, όλοι στον αγώνα για τις Συλλογικές Συμβάσεις

Για την υπογραφή μιας «νέας ΕΓΣΣΕ από τους κοινωνικούς εταίρους, με παράταση χρόνου της ισχύουσας σύμβασης μέχρι 30/6/2023», ενημέρωσε χτες η ηγεσία της ΓΣΕΕ τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους εργαζόμενους της χώρας, βαφτίζοντας για μια ακόμα φορά την εφαρμογή των αντεργατικών νόμων από μέρους της «υπογραφή ΕΓΣΣΕ».

Στην πράξη η ΓΣΕΕ, για μια ακόμα φορά, υπογράφει την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, της ίδιας της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών συμβάσεων, αφού νομιμοποιεί το απαράδεκτο μνημονιακό καθεστώς του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου για τον καθορισμό από το κράτος του κατώτατου μισθού. Σημειώνεται ότι σήμερα αυτός ο «κατώτατος μισθός» έχει συνδιαμορφωθεί από εργοδοσία και κυβέρνηση στα 713 ευρώ μεικτά και ακόμα παραμένει, 13 χρόνια μετά, κάτω από τα επίπεδα του 2009, τη στιγμή, μάλιστα, που η ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης για τη ζωή των εργαζομένων και των οικογενειών τους, στα καύσιμα και σε όλες τις μορφές Ενέργειας τσακίζει κόκαλα και οδηγεί την εργατική τάξη σε σχετική, κάποιες φορές και σε απόλυτη εξαθλίωση. Τα παραπάνω αναδεικνύει το ΠΑΜΕ, σημειώνοντας ακόμη ότι η ΓΣΕΕ «"πέτυχε" επίσης να μείνουν ανέγγιχτοι όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που αφορούν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τις απλήρωτες υπηρεσίες, την κατάργηση της Κυριακής αργίας, τις παγωμένες τριετίες, την κατάργηση των περισσότερων επιδομάτων.

Για άλλη μια φορά, η ηγεσία της ΓΣΕΕ υπονομεύει τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων. Δηλώνει ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παλεύουν για να ικανοποιήσουν τις επιτακτικές τους ανάγκες για αυξήσεις στους μισθούς, καλύτερους όρους και συνθήκες δουλειάς, διεύρυνση στα εργασιακά δικαιώματα. Δηλαδή όλα όσα μπορεί να κατοχυρώσουν συλλογικά και ενιαία η ΕΓΣΣΕ και οι κλαδικές συμβάσεις, αυτά που όλο και περισσότερο χτυπιούνται και συρρικνώνονται από την εργοδοσία και το κράτος της.

Βέβαια, δεν μας ξαφνιάζει το γεγονός ότι η πλειοψηφία στη διοίκηση της ΓΣΕΕ κρατά εδώ και χρόνια τη στάση του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης με τα εργοδοτικά - κυβερνητικά συμφέροντα και σχέδια. Από την πρώτη και μοναδική "διαπραγματευτική" συνάντηση με τον ΣΕΒ και τους υπόλοιπους εργοδοτικούς φορείς, διαβεβαίωσαν ότι έχουν απεμπολήσει το δικαίωμα των εργαζομένων στην αγωνιστική, συλλογική διεκδίκηση συμβάσεων με καλύτερους μισθούς και περισσότερα δικαιώματα.

Με τη στάση αυτή, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός στη ΓΣΕΕ επιδιώκει να υπονομεύσει ανοιχτά τους αγώνες που οργανώνουν αυτό το διάστημα μια σειρά συνδικάτα σε κλάδους και επιχειρήσεις για τη διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς, βελτίωση των όρων εργασίας και κατοχύρωση εργασιακών δικαιωμάτων.

Οι εργαζόμενοι στην Οικοδομή, στο Φάρμακο, στα Τρόφιμα, στον Επισιτισμό και στα Ξενοδοχεία, στην COSCO, στη ΜΙΝΕΡΒΑ, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, στις αστικές συγκοινωνίες και αλλού, έχουν δώσει και συνεχίζουν να δίνουν σκληρή μάχη, με απεργίες και άλλες μορφές, απέναντι σε εργοδοσία - κυβέρνηση, για την υπογραφή κλαδικών και επιχειρησιακών συμβάσεων. Ολοι αυτοί και όσοι άλλοι σχεδιάζουν να βγουν στον αγώνα για Συμβάσεις και αυξήσεις στους μισθούς, δεν μπορούν παρά να χρεώσουν στις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, που συγκροτούν την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, τη χρεοκοπημένη γραμμή που υπηρετούν στο κίνημα.

Ολοι στα συνδικάτα, όλοι στον αγώνα για συλλογικές συμβάσεις και αυξήσεις στους μισθούς, ενάντια στην ακρίβεια και στην εκμετάλλευση. Τα ελπιδοφόρα μηνύματα σε μια σειρά κλάδους και χώρους δουλειάς δείχνουν τον δρόμο της προοπτικής για τους εργαζόμενους. Τώρα αυτές οι εστίες αντίστασης και διεκδίκησης μπορούν να γίνουν πολύ περισσότερες, να σαρώσουν την αντεργατική πολιτική.

Αυτό το κάλεσμα απευθύνει το ΠΑΜΕ στους εργαζόμενους και στα σωματεία τους, με τη βεβαιότητα ότι οι αγώνες των εργατών θα νικήσουν τον συμβιβασμό, με την αισιοδοξία που μας δίνουν οι μάχες των εργαζομένων που έχουν δοθεί μέχρι τώρα, αυτές που είναι σε εξέλιξη και αυτές που θα ακολουθήσουν, με το μαχητικό μήνυμα που έδωσε η Πανελλαδική Σύσκεψη με τη συμμετοχή 510 σωματείων και 2.000 συνδικαλιστών του ζωντανού και μαχόμενου συνδικαλιστικού κινήματος.