Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει την επίθεση των Κυβερνήσεων Ουκρανίας-Ρωσίας εναντίον των δικαιωμάτων των εργαζομένων

 Ο πόλεμος τους τσακίζει ότι άφησε όρθιο η ειρήνη τους

Μπ. Μπρεχτ

Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει την επίθεση των Κυβερνήσεων Ουκρανίας-Ρωσίας εναντίον των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Εν καιρώ πολέμου η Κυβέρνηση Ζελένσκι, προωθεί βάρβαρα αντεργατικά νομοσχέδια υπέρ των βιομηχάνων. Συγκεκριμένα η Κυβέρνηση Ζελένσκι με δυο νομοσχέδια που ψηφίστηκαν στο Ουκρανικό Κοινοβούλιο (στο οποίο έχουν απαγορευτεί σχεδόν όλα τα αντιπολιτευτικά κόμματα) καταργεί το δικαίωμα των συνδικάτων σε Συλλογικές Διαπραγματεύσεις και μια σειρά μέτρων προστασίας των εργατών ενώ μεταξύ άλλων δίνει το δικαίωμα στους εργοδότες να βάζουν σε αναστολή το 10% των εργαζομένων (συμβόλαιο μηδενικών ωρών). Επίσης με νέα νομοσχέδια που προωθούνται η Κυβέρνηση ουσιαστικά θα κατάσχει τα περιουσιακά στοιχεία των συνδικάτων, παρά το ότι ήταν φιλοκυβερνητικά. Εξελίξεις που σημαίνουν ότι ακόμη και συνδικάτα και οργανώσεις που δρούσαν με τις ευλογίες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, όπως τα συνδικάτα που μέχρι σήμερα δεν είχαν απαγορευτεί, ουσιαστικά καταργούνται. Η Κυβέρνηση Ζελένσκι μάλιστα είχε επιχειρήσει να περάσει αυτά τα νομοσχέδια πριν τον πόλεμο, αλλά δεν το κατάφερε λόγω των σφοδρών αντιδράσεων.

Οι εξελίξεις αυτές αποδεικνύουν και την υποκρισία οργανώσεων όπως η ΣΕΣ και ITUC που τόσο καιρό ηρωποιούσαν την αντεργατική Κυβέρνηση Ζελένσκι. Ενώ από την άλλη ο καημός τους είναι η είσοδος της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η πρόσδεση του λαού και των εργαζομένων της Ουκρανίας με το συγκεκριμένο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, που τσακίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων της Ευρώπης.

Αντίστοιχα στη Ρωσία η Κυβέρνηση Πούτιν, εκμεταλλευόμενη τις συνθήκες της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και στο εσωτερικό της, δίνει το δικαίωμα να αλλάζουν μονομερώς οι συμβάσεις των εργαζομένων σε μια σειρά κλάδους. Ενώ ταυτόχρονα προωθεί ρύθμιση που θα επιτρέψει στις αρχές να «καθιερώσουν τους νομικούς όρους των εργασιακών σχέσεων σε μεμονωμένους οργανισμούς», συμπεριλαμβανομένου του καθορισμού «των προϋποθέσεων ενασχόλησης με εργασία πέραν των καθορισμένων ωρών εργασίας, τη νύχτα, τα Σαββατοκύριακα και τις μη εργάσιμες αργίες και την παροχή ετήσιων αδειών με αποδοχές.»

Οι εξελίξεις στις χώρες της ιμπεριαλιστικής σύγκρουση έρχονται να υπενθυμίσουν ότι οι πόλεμοι των ιμπεριαλιστών, εκτός από τον τεράστιο φόρο αίματος των λαών, απαιτούν και το τσάκισμα στα δικαιώματα των εργαζομένων. Εργαζόμενοι που όταν επιστρέψουν σπίτια τους, ανεξαρτήτως αποτελέσματος του πολέμου, θα βρεθούν σε καθεστώς ανεργίας, εργασιακής ομηρίας και ανασφάλειας, φτώχειας και εξαθλίωσης.

Όπως έλεγε ο Μπρεχτ:

Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος (πόλεμος)

Υπήρχαν νικητές και νικημένοι

Στους νικημένους ο φτωχός λαός

Πέθαινε απ’ την πείνα

στους νικητές ο φτωχός λαός

Πέθαινε το ίδιο