Από το χρονικό ενός μετανάστη

Όταν σε ένα λιμάνι ξεφορτώθηκαν το βάρος μας 

αλλιώς νομίσαμε, άλλη γέννηση 

πως φέρναμε στη χώρα. Μια

ψυχή, όχι ένα χέρι.

Αλλά κανείς τη σκέψη μας δεν άκουσε,

κανείς την όψη μας δεν είδε.

Κι ήταν το μάτι που μας δέχονταν σκληρό,

σα να μας έγδερνε μαχαίρι.

.................................................................

Όχι τεχνάσματα και πόνους περιττούς,

όχι θεούς εδώ κι άλλες πατρίδες.

Αν έχεις χέρι είσαι καλός. Τη χώρα

τούτη θα ποικίλλεις

με τον απλό σου θάνατο που φέρνεις·

θα κτίσεις την ερημιά τούτη και συ.

Αν χέρι όμως δεν έχεις 

δεν χρειάζεσαι στην διακόσμηση·

δεν είσαι τέλος 

κι η Αμερική αρχή δε θέλει.

 

Δε θέλει την ανάσταση

ύστερα από το θάνατό σου.

{Του πρωτοπόρου μα και λησμονημένου Ευρυτάνα ποιητή Θόδωρου Σκουρλή (1904-1969), από τη συλλογή "Χαρταετοί"}

*****

Αφιερώνεται στη μνήμη των Ευρυτάνων μεταναστών που χάθηκαν από τις κακουχίες στο στίβο της σκληρής βιοπάλης σε ξένη, κρύα γη. Ανάμεσά τους και δύο αδέρφια του δικού μου παππού, κάπου στην Αμερική πριν από πολλά-πολλά χρόνια...

"Ευρυτάνας ιχνηλάτης"