Ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος είναι αυτός του συλλογικού ταξικού αγώνα για τη ζωή που μας αξίζει!

Με μαζική συμμετοχή των εργαζομένων πραγματοποιήθηκε το 10ο Εργατικό Φεστιβάλ των Κλαδικών Οργανώσεων ΚΚΕ - ΚΝΕ στη Θεσσαλονίκη, με σύνθημα: «Με το ΚΚΕ στη σωστή πλευρά της Ιστορίας! Για τον σοσιαλισμό!».

Την Παρασκευή και το Σάββατο, το πάρκο της Νέας Ελβετίας έγινε το σημείο συνάντησης για εκατοντάδες εργαζόμενους που αναζητούν τη διέξοδο στα αδιέξοδα που ορθώνονται μπροστά τους. Που βαρέθηκαν την καταστολή και την ατελείωτη ακρίβεια, που στέκονται ενάντια στον πόλεμο και την αδικία, που το προηγούμενο διάστημα συναντήθηκαν με τους κομμουνιστές στις απεργιακές μάχες που οργανώθηκαν από τις ταξικές δυνάμεις και τώρα δίνουν το «παρών» στο κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης που απευθύνει.

Βιβλιοπαρουσίαση, συζήτηση και μουσικό πρόγραμμα περιλάμβαναν οι εκδηλώσεις της πρώτης μέρας, ενώ τη δεύτερη μέρα, το Σάββατο, οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν με τη συζήτηση με τίτλο: «Ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος είναι αυτός του συλλογικού ταξικού αγώνα για τη ζωή που μας αξίζει». Μίλησε ο Θανάσης Χρηστίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. (Δείτε παρακάτω βίντεο και διαβάστε την ομιλία του)

Επίσης, έγιναν παρεμβάσεις από τον Παύλο Μάρλη, μέλος της ΤΕ Κατασκευών του ΚΚΕ και Αντιπρόεδρο του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, που αναφέρθηκε στη πείρα του πολύχρονου αγώνα των εργαζομένων στις κατασκευές που γέννησε μια ακόμα σπουδαία νίκη, αυτή της υπογραφής της κλαδικής σύμβασης των οικοδόμων (δείτε εδώ βίντεο και διαβάστε εδώ την ομιλία του), την Στεφανία Πέσιτς, εργαζόμενη στον Επισιτισμό, που αναφέρθηκε στην πείρα των αγώνων των εργαζομένων στον κλάδο της και ειδικότερα των εργαζομένων στην «E-FOOD», των εργαζομένων στο «THE MET», την Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη, αλλά και στον προσανατολισμό της δράσης του κλαδικού Συνδικάτου στις γυναίκες (δείτε εδώ βίντεο με την ομιλία της) και την Χαρά Λαμπαδά, παιδίατρο λοιμωξιολόγο, εκλεγμένη στην ΕΔΟΘ, που αναφέρθηκε στις δύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίες δόθηκε και συνεχίζει να δίνεται από τους υγειονομικούς η μάχη για την προστασία του λαού από την πανδημία (δείτε εδώ βίντεο και διαβάστε εδώ την ομιλία της).

Ακολούθησε συναυλία με τους «Υπεραστικούς» και ρεμπέτικο γλέντι με τα «Καναρίνια».

Στο χώρο, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρέθηκε η έκθεση για τον εργάσιμο χρόνο, ενώ και τις δύο μέρες λειτούργησαν βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής», παιδότοπος, γωνιά για τη γυναικεία ανισοτιμία και τη χειραφέτηση και Στέκι Σπουδαστών της ΤΟ Μαθητείας - Κατάρτισης της ΚΝΕ.

Ο παιδότοπος φιλοξένησε εργαστήρι κεραμοποιίας στο πλαίσιο της δράσης «Εργαζόμενος άνθρωπος - Σ' αυτόν ανήκει ο κόσμος». Τα παιδιά επίσης ζωγράφισαν ενάντια στον πόλεμο και οι ζωγραφιές τους εκτέθηκαν στην παιδική χαρά και έστησαν σκηνές στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη συμμετοχή τους στην 31η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ.Μαζί με το ΚΚΕ, να γράψουμε τη δίκη μας ιστορία

Ο Θανάσης Χρηστίδης ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας:

«"Μην με χτυπάτε άλλο".

...Πριν λίγους μήνες, λίγα μέτρα από εδώ, αυτές ήταν οι τελευταίες λέξεις του Άλκη πριν την άνανδρη και αποτρόπαια δολοφονία του.

Το Κόμμα μας και η ΚΝΕ από την πρώτη στιγμή μπήκαμε μπροστά, με παρεμβάσεις, κινητοποιήσεις, αναδεικνύοντας την πραγματική αιτία που οδήγησε σε αυτό το έγκλημα.

Και από αυτό εδώ το βήμα καλούμε κάθε νέο, νέα, κάθε εργάτη και εργάτρια να μην ξεχάσει και κυρίως να μην αδυνατίσει λόγω χρονικής απόστασης ένα συναίσθημα που το νιώσαμε όλοι εκείνες της μέρες. Και αυτό δεν είναι άλλο από την οργή.

Οργή για το σάπιο σύστημα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, μέσα στο οποίο θρέφονται συμμορίες με εγκληματική, ακόμα και δολοφονική δράση.

Οργή για τα επιχειρηματικά συμφέροντα που δρουν στον αθλητισμό και συνδέονται με την οπαδική βία. Είναι αυτοί που έχουν ανάγκη από φανατικούς υποστηρικτές και οργανωμένους "στρατούς" χουλιγκάνων. Δεν είναι λίγες οι φορές που η δράση αυτών των συμμοριών συναντιέται με τη δράση φασιστικών - ναζιστικών ομάδων με ιστορικό επιθέσεων στο οργανωμένο κίνημα, σε όποιον δεν σκύβει το κεφάλι.

Οργή για το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που έχει ανάγκη από τέτοιες ομάδες, οι οποίες αξιοποιούνται ποικιλοτρόπως ανάλογα τις περιστάσεις.

Το "δεν μπορώ να ανασάνω" του Φλόιντ στις ΗΠΑ τον Ιούλη του 2020, το "μην με χτυπάτε άλλο" του Άλκη το Φλεβάρη του 2022, το δεν "μπορώ να πληρώσω" που έχει βαρύ φόρο αίματος με δεκάδες αυτοκτονίες απλού κόσμου λόγο κατασχέσεων, το "δεν θέλουμε να γίνουμε κρέας για τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς τους" αρκετών Ελλήνων στρατιωτών αυτό το διάστημα, με αφορμή και τον πόλεμο στην Ουκρανία, είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος.

Όπως άλλωστε και οι συγκλονιστικές εικόνες στη Μελίγια στο Βόρειο Μαρόκο, με μετανάστες να σκοτώνονται και να ψυχορραγούν από δυνάμεις καταστολής, κάνουν κουρελόχαρτο τα περί προοδευτικής διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, το ότι η ΕΕ είναι η απάντηση στη βαρβαρότητα. Ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, ξεριζωμός λαϊκού κόσμου, προσφυγιά, τραγωδίες με πνιγμένα παιδιά, Μόριες, κυκλώματα ΜΚΟ, φασιστικές συμμορίες, δουλέμποροι. Και όσοι πρόσφυγες γλυτώσουν από όλα αυτά, τους περιμένει ο παράδεισος των μισθών πείνας, των 10ωρων γιατί δεν φτάνουν τα εργατικά χέρια.

Με λίγες λέξεις. Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Και όπως λέει και ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος τέτοια συγκλονιστικά γεγονότα να θρέψουν περισσότερο "αυτό το μουλάρι από θυμό μέσα στην καρδία μας, που δεν σηκώνει το άδικο".

Ένα σύστημα το οποίο με αφορμή και πρόσφατα γεγονότα σε κάποια μουσικά βραβεία... θέλει τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης να προσκυνά την εικόνα με τις σαμπάνιες, τα χρυσοκάδενα, τα ναρκωτικά, την οπλοκατοχή, την απόκτηση χρημάτων πάση θυσία, την εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος, την υποτίμηση της γνώσης. Θέλουν δηλαδή να μας ρίξουν στο βάλτο των αξιών τους, γιατί αυτά πρεσβεύει ο καπιταλισμός, ένα σύστημα σάπιο ως το μεδούλι, ένα σύστημα που δεν διορθώνεται - μόνο ανατρέπεται.

Για αυτό η σημερινή πρωτοβουλία της ΚΝΕ και του ΚΚΕ εδώ, τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ πανελλαδικά, η 31η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ στη Μαγνησία είναι πρωτοβουλίες που δίνουν ανάσα και διέξοδο, καλούν τη νεολαία να σηκωθεί, να δει πολύ ψηλά, να κατακτήσει τη ζωή που της αξίζει».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε δύο μαύρες επετείους για τους λαούς, χρυσές για το κεφάλαιο: «30 χρόνια πέρασαν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Οι "λεωφόροι της ειρήνης και της ευημερίας", τις οποίες είχαν υποσχεθεί στους λαούς οι κάθε λογής πολέμιοι του σοσιαλισμού μετά από την ανατροπή του, έγιναν αυτοκινητόδρομοι πολέμων και φτώχειας.

30 χρόνια από την συνθήκη του Μάαστριχτ που καθόρισε τις 4 ελευθερίες του κεφαλαίου, βάζοντας νέα δεσμά στην εργατική τάξη: Διευθέτηση εργάσιμου χρόνου, γενίκευση ελαστικών εργασιακών σχέσεων, διευκόλυνση απολύσεων, τσάκισμα κοινωνικής ασφάλισης, συλλογικών συμβάσεων, κατώτατου μισθού. Όλα αυτά στο όνομα της "ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης". Όσα δηλαδή ακούμε και σήμερα μετά από τόσα χρόνια από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ... Άλλωστε, μη μας κάνει εντύπωση. Όλοι μαζί τα ψήφισαν, όλοι τα εφάρμοσαν».

Έκανε μια αναδρομή σε αγώνες-ορόσημο από τους απεργούς λιμενεργάτες το 1919 στο Σιάτλ και τους ανθρακωρύχους της Αγγλίας το 1842, μέχρι το σήμερα και τους αγώνες των εργατών ενάντια στο μονοπώλιο την COSCO για ΣΣΕ και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, των εργατών της ΛΑΡΚΟ, των εργαζομένων της «E-FOOD», κ.ά., τονίζοντας ότι «όλα αυτά δείχνουν ότι παρά τα μπρος και τα πίσω, κινητήρια δύναμη είναι η ταξική πάλη, πρωτοπορία της είναι η εργατική τάξη, εκεί βρίσκεται η διέξοδος για να ανασάνουμε, να ζήσουμε καλύτερα, να ζήσουμε με βάση τις δικές μας ανάγκες και όχι κάτω από το στενό κορσέ της κερδοφορίας των λίγων».

Σημείωσε ότι «η μόνη διέξοδος είναι να ενισχύσουμε την ήδη πετυχημένη πείρα μας, κάνοντας πράξη το σύνθημα: "«E-food», COSCO, οικοδόμοι ήταν η αρχή, απάντηση τώρα πανεργατική".

Σε αυτή την κατεύθυνση ενισχύουμε και στηρίζουμε τους αγώνες που αναπτύσσονται όπως στον ΟΑΣΘ για υπογραφή σύμβασης, στο ΜΕΤΡΟ για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, στην Πληροφορική και στο Τουρισμό για ΣΣΕ, στην αρχαιολογία στο σταθμό Βενιζέλου ενάντια στην εντατικοποίηση της εργασίας, στα "Praktiker", στη "Μαλαματίνα", στο ΨΝΘ, στην "ΑΡΣΙΣ" και αλλού.

Αντλούμε κουράγιο από το ότι εδώ στην πόλη μας δεν πέρασε, κάτω από τον αγώνα και τη στήριξη πολλών σωματείων, η πρώτη προσπάθεια απόλυσης συνδικαλιστή του σ. Ν. Τζανετή από τα μεταλλεία Χαλκιδικής.

Από την παλικαρίσια στάση εργαζομένων σε μεγάλη αποθήκη σούπερ μάρκετ στην ΒΙΠΕ, όπου έκαναν κουρελόχαρτο εξώδικο της εταιρείας που ζητούσε επιστροφή χρημάτων από εργαζόμενο, την ίδια στιγμή που η γυναίκα του αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας. Αυτή είναι η δύναμη των εργατών, η αλληλεγγύη τους κοντά σε επιδιώξεις μονοπωλίων που έχουν και το θράσος να παρουσιάζονται σαν φιλεργατικές.

Αυτές οι εστίες αντίστασης δείχνουν την δύναμη του αγώνα, της αλληλεγγύης. Μπορούν και πρέπει να γενικευτούν το επόμενο διάστημα. Ή όπως λέει και το τραγούδι "αν δεν φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις".

Με την σπίθα του αγώνα αναμμένη, το ΚΚΕ έχει στον προσανατολισμό του πώς όλες οι σπίθες θα γίνουν φωτιά που θα σαρώσει την αντεργατική, αντιλαϊκή, εγκληματική πολιτική τους.

Αυτό σημάνει πως κάθε εστία αντίστασης, κάθε αγώνας εξελίσσεται σε πανελλαδικά συντονισμένο, ενιαίο -στην πορεία- κίνημα. Δηλαδή κίνημα κοινών θέσεων και στόχων διεκδίκησης, με αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, με πανελλαδικά, ενιαία αιτήματα.

Για αυτό καλούμε τους νέους και νέες εργαζόμενους, συνολικά της εργατική τάξη και καθένα που υποφέρει από αυτό που ζει σήμερα να τολμήσει... να τολμήσει στον αγώνα με το ΚΚΕ».

Ακόμα αναφέρθηκε στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία, στις αποφάσεις της Συνόδου του ΝΑΤΟ, αλλά και στις διεκδικήσεις του τουρκικού κράτους που τροφοδοτούνται ακόμα περισσότερο με τις πλάτες του ΝΑΤΟ στο πλαίσιο ενός σύνθετου «παζαριού» με την Τουρκία για τη διασφάλιση της νοτιοανατολικής πτέρυγας της συμμαχίας και την προσπάθεια αποδυνάμωσης των σχέσεων Ρωσίας - Τουρκίας.

Και κατέληξε: «Σήμερα που οι αγιάτρευτες αντιθέσεις του συστήματος οδηγούν από τη μια καπιταλιστική κρίση στην άλλη, που οι νέες γενιές αυτό που έχουν ζήσει είναι κρίση - πανδημία - πόλεμοι και τώρα πάλι τα ίδια.

Σήμερα λοιπόν, στην εποχή μας, γράφεται ιστορία. Το θέμα είναι ποια τάξη θα την γράψει και ποια θέση θα πάρει ο καθένας.

Και η σωστή πλευρά της Ιστορίας δεν είναι η επιλογή να στρατευτεί κάποιος στο πλευρό του ενός στρατοπέδου απέναντι στο άλλο. Σε αυτό καλούν η ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και άλλα κόμματα.

Η σωστή πλευρά της Ιστορίας είναι ο αγώνας σε κάθε χώρα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η πάλη ενάντια στην εμπλοκή της κάθε χώρας σε αυτόν.

Η σωστή πλευρά της ιστορίας είναι αυτή των συναδέλφων στον ΟΣΕ εδώ στη Θεσσαλονίκη που αρνήθηκαν κόντρα στην εργοδοσία και στο κράτος να βάλουν το χέρι τους για τη μεταφορά πολεμικού υλικού στην Ουκρανία. Αυτή η στάση αποτελεί παράδειγμα για όλη την εργατική τάξη.

Ποτέ η σωστή πλευρά της ιστορίας δεν ήταν οι σχεδιασμοί των καπιταλιστών. Αυτά τα πλήρωσαν με βαρύ τίμημα οι λαοί, με το ίδιο τους το αίμα. Η σωστή πλευρά της ιστορίας είναι αυτή που βαδίζει με το δίκιο των πολλών, με το δίκιο των λαών.

Για αυτό μαζί με το ΚΚΕ, να γράψουμε την δίκη μας ιστορία, των δικών μας αναγκών και συμφερόντων. Ιστορία έγραψαν οι εργάτες στα σούπερ μάρκετ, στην Υγεία, στις Μεταφορές, στην πανδημία φάνηκε καθαρά ποιοι είναι οι κοινωνικά χρήσιμοι και ποιοι είναι τα παράσιτα.

Σήμερα μπορούμε να ζήσουμε με βάση τις δικές μας ανάγκες.

Στην εποχή που έχει αναπτυχθεί τόσο η παραγωγικότητα της εργασίας και η επιστήμη είναι απαράδεκτο να θεωρείται πρόοδος η ημιαπασχόληση, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η ανεργία.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ζήσουμε αξιοποιώντας τα επιτεύγματα της ανθρώπινης δουλειάς και σκέψης, να μειωθεί ο μόχθος στη δουλειά, με σταθερή και μόνιμη εργασία, το νέο ζευγάρι να μπορεί να δημιουργήσει οικογένεια όποτε το αποφασίσει (αυτό είναι ελευθερία).

Συμπορευόμενοι με το ΚΚΕ, μέσα στους αγώνες όπου ο καθένας μπορεί να δει ότι έχει μια επιλογή: Αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, καμιά αναμονή από δήθεν σωτήρες ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Με εμπιστοσύνη στη δύναμη του οργανωμένου αγώνα και με προοπτική στον αγώνα ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Μόνο η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να διασφαλίσει ότι οι τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας θα εξυπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες του λαού για δουλειά, ζωή, υγεία, ειρήνη.

Συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Γιατί το ΚΚΕ έχει σχέδιο για το τώρα και για το αύριο.

Γιατί το ΚΚΕ πιστεύει στη δύναμη και στην ικανότητα της εργατικής τάξης, γιατί είναι η τάξη που φέρνει το νέο, το καινοτόμο.

Γιατί μόνο το ΚΚΕ έχει σύνθημα, χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την ομιλία του.