«Τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια μου τα έζησα στις γραμμές του ΚΚΕ», είχε πει ο Μίκης Θεοδωράκης στη μεγάλη συναυλία που είχε διοργανώσει το Κόμμα τον Ιούνη του 2015, με αφορμή τα 90 χρόνια του.
Την Παρασκευή 2 Σεπτέμβρη, ανήμερα της επετείου του θανάτου του μεγάλου μουσικοσυνθέτη, η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ θα πραγματοποιήσει στις φυλακές Ωρωπού συναυλία - αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη, στις 8 μ.μ. με τίτλο «Κοντά σας όλη μου η ζωή...».
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τη μέρα που ο Μίκης Θεοδωράκης «έφυγε» από κοντά μας και πέρασε στην αθανασία. Όμως, το σπουδαίο έργο που άφησε, μας συνοδεύει καθημερινά στους αγώνες μας, ώσπου «να σημάνουν οι καμπάνες» της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Ενόψει της συναυλίας της Παρασκευής δημοσιεύουμε από το αρχείο του 902.gr τον συγκινητικό χαιρετισμό που είχε απευθύνει ο ίδιος ο συνθέτης στην εκδήλωση που είχε διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ στο Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη (δείτε πάνω το video).
Η ΚΟ Αττικής επέλεξε να διοργανώσει τη συναυλία - αφιέρωμα στον χώρο των φυλακών Ωρωπού, εκεί όπου ο ίδιος ο μουσικοσυνθέτης φυλακίστηκε από τον Οκτώβρη του 1969 μέχρι τον Απρίλη του 1970 από τη δικτατορία. Στον Ωρωπό, που έγινε σύμβολο και με τη δική του συμβολή, χάρη σε τραγούδια όπως το «Κι εσύ λαέ βασανισμένε μην ξεχνάς τον Ωρωπό» και «Διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις».
Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Στη συναυλία - αφιέρωμα συμμετέχουν με αλφαβητική σειρά: Ρίτα Αντωνοπούλου, Βιολέτα Ικαρη, Δημήτρης Κανέλλος, Πολυξένη Καράκογλου, Μαριλίζα Λούντζη, Κώστας Τριανταφυλλίδης. Η καλλιτεχνική επιμέλεια είναι του Μανόλη Ανδρουλιδάκη.
Στην κινηματογραφική αυτοβιογραφία του Μίκη Θεοδωράκη, που σκηνοθέτησαν και επιμελήθηκαν ο Γιώργος και η Ηρώ Σγουράκη, ο ίδιος ο συνθέτης διηγείται δύο στιγμιότυπα από την περίοδο που πέρασε κρατούμενος στις φυλακές του Ωρωπού. Το ένα απ' αυτά αφορά την έμπνευση του τραγουδιού με τον παραπάνω τίτλο και έχει ως εξής:
«Σαν εκπρόσωπος των κρατουμένων είχα πάει στον διοικητή και του είχα δώσει τις αιτήσεις όλων των κρατουμένων για τον Ερυθρό Σταυρό. Η γραμμή της διοίκησης ήταν ότι ο καθένας έπρεπε να πάει μόνος του να κάνει την αίτηση, μήπως εκεί ο διοικητής μιλώντας του τον καταφέρει να κάνει δήλωση. Εμείς θέλαμε να 'μαστε όλοι μαζί. Και έτσι ο ανθυπασπιστής μπήκε μέσα και μου 'φερε όλο τον πάκο τις αιτήσεις, και πάνω έγραφε "Επιστρέφονται, διότι δεν συνεμορφώθη προς τις απαιτήσεις". Λοιπόν, είμαστε έτοιμοι να βγούμε έξω, αλλά τα μεγάφωνα είπαν ότι σήμερα απαγορεύεται η έξοδος. Είχα λοιπόν μπροστά μου τους στίχους αυτούς, τον πρώτο στίχο γραμμένο από τον διοικητή, έγραψα το τραγουδάκι, "διότι δεν συμμορφώθην προς τις απαιτήσεις, μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει μες στο σύρμα περπατώ". Και το μεσημέρι, το βράδυ κατεβαίνουμε στο εστιατόριο, τους τραγούδησα το καινούργιο τραγούδι και μάλιστα εμήνυσα στον διοικητή ότι έχει και πνευματικά δικαιώματα, γιατί ο πρώτος στίχος είναι δικός του»...
«Θέλω να αφήσω τον κόσμο αυτόν σαν κομμουνιστής»
Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο μέγιστος αυτός δημιουργός, κατόρθωσε να χωρέσει στο μεγαλειώδες έργο του όλο το έπος της λαϊκής πάλης του 20ού αιώνα στη χώρα μας, έπος στο οποίο εξάλλου και ο ίδιος πήρε μέρος.
Αυτά τα «πιο δυνατά και όμορφα χρόνια» που έζησε στο ΚΚΕ, τα αποτύπωσε στην πολιτική του διαθήκη, όπου σημείωσε: «Τώρα στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών, σβήνουν απ' το μυαλό μου οι λεπτομέρειες και μένουν τα "μεγάλα μεγέθη". Ετσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά και τα ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομμουνιστής».
Η τελευταία επιθυμία του Μίκη Θεοδωράκη έγινε πράξη. Ρίγη συγκίνησης σκόρπισε ο επικήδειος του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, πάνω από το φέρετρο του μεγάλου μουσικοσυνθέτη στην τελετή αποχαιρετισμού του στη Μητρόπολη, εκφράζοντας όλους τους Ελληνες που αποχαιρέτησαν τον δικό τους, τον σπουδαίο Μίκη Θεοδωράκη.
«Δίχως άλλο, χωρίς εσένα οδηγητή και πρωτεργάτη αυτής της νέας τέχνης, η μουσική θα ήταν αλλιώς», είχε πει μεταξύ άλλων ο Δ. Κουτσούμπας, μιλώντας για τον βαθύ και ανεξερεύνητο ακόμα ποταμό του έργου του και δίνοντας υπόσχεση «να φροντίσουμε να ανοιχτούν διάπλατα στον κόσμο όλοι οι θησαυροί της μουσικής σου. Σου το χρωστάμε να συνεχίσουμε να διεκδικούμε το μεγάλο όνειρό σου να φτάσουν στον λαό οι θησαυροί σε όλη την ιστορία της μουσικής, μέχρι αυτό ατόφιο να εκπληρωθεί σε μια ανώτερη μορφή κοινωνίας, όπου όλα τα μέλη της θα μπορούν να κατανοούν και να απολαμβάνουν την τέχνη».
Ετσι το ΚΚΕ συνεχίζει και θα συνεχίζει πάντα να τιμά και να αναδεικνύει το απέραντο έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Εργο που συναντιέται με τη συνείδηση του λαού μας, όπως τη διαμορφώνουν τα ιστορικά γεγονότα, οι κοινωνικές συνθήκες και οι πολιτικές εξελίξεις. Συναντιέται με τα βάσανα του λαού και τους καημούς του, αλλά κυρίως με τα όνειρα και τους αγώνες του, γιατί μέσα από την Τέχνη του ο Μίκης τον λαό και τους αγώνες του θέλησε να υπηρετήσει, ξεδιπλώνοντας τον πλούτο του ταλέντου του, καινοτομώντας δημιουργικά στα μουσικά πράγματα της χώρας μας, αλλά και κατακτώντας τη διεθνή αναγνώριση και καταξίωση, τραγουδώντας τελικά για τους λαούς όλου του κόσμου και γενόμενος και γι' αυτούς σύμβολο Τέχνης και Αγώνα. «Είναι οι αγώνες και η μουσική τόσο δεμένα πια μέσα μου, ώστε δεν μπορώ να φανταστώ ούτε αγώνες χωρίς τραγούδι ούτε τραγούδι χωρίς αγώνα», όπως έλεγε χαρακτηριστικά.
Η μεγάλη του τομή έγινε το 1958 - 1960, που μελοποίησε και κυκλοφόρησε τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου. Από τότε και στο εξής έβαλε στο στόμα του λαού τη μεγάλη ποίηση, κάνοντάς την τραγούδι, παντρεύοντας παράλληλα τη συμφωνική με τη λαϊκή μουσική. Ακολούθησαν δεκάδες κύκλοι τραγουδιών τη δεκαετία του '60, αλλά και η μελοποίηση του «Αξιον Εστί», της «Ρωμιοσύνης» κ.ά. Ο Θεοδωράκης ήταν ο πρώτος που ξεκίνησε τις συναυλίες σε γήπεδα και στάδια, εκεί όπου συνέρρεαν οι μάζες του κόσμου και ο λαός ερχόταν πλατιά σε επαφή με την Τέχνη.
Από τότε μέχρι σήμερα, στα τραγούδια του συντονίζονται όλα τα στόματα, περνάνε σαν σκυτάλη από γενιά σε γενιά, γίνονται άλλοτε φάρος ελπίδας, άλλοτε μοιρολόι μνήμης, άλλοτε απάγκιο ανακούφισης ή ενδοσκοπικού προβληματισμού και άλλοτε εγερτικοί ύμνοι εφόδου στον ουρανό... Γίνονται μάθημα Ιστορίας και ντοκουμέντα μνήμης των πιο μεγάλων στιγμών του λαού μας. Συνεχίζουν να συγκινούν σήμερα τους πάντες, ακόμα και πολύ νέα παιδιά, και θα συμβαίνει αυτό και στο μέλλον, για τις επόμενες γενιές, γιατί θα μείνουν αθάνατα. Οπως και ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του στον «Ριζοσπάστη»: «Από όλα τα είδη ζωής, ποιο είναι αυτό που αντέχει περισσότερο στον χρόνο; Η πνευματική, το πνευματικό δημιούργημα. Αυτό αντέχει. Και η αντοχή του, η διάρκειά του, δεν είναι παρά μια μορφή αθανασίας. Μια νίκη στον θάνατο, τον τελικό μας νικητή»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου