Εκτός από τα ρεκόρ αφίξεων και εισπράξεων, σπάνε και εκείνα της εκμετάλλευσης και της κοροϊδίας των εργαζομένων από κυβέρνηση και εργοδοσία
Την ίδια ώρα, όμως, οι εργαζόμενοι στις ξενοδοχειακές μονάδες, στα εστιατόρια και άλλα επισιτιστικά καταστήματα, στις τουριστικές επιχειρήσεις, βλέπουν τους όρους δουλειάς να χειροτερεύουν, τους μισθούς να μένουν καθηλωμένοι και να εξανεμίζονται από το κύμα ακρίβειας.
Κουβαλώντας στην πλάτη τους τις επιπτώσεις από μια σειρά μέτρων που τα προηγούμενα χρόνια συρρίκνωσαν το εισόδημά τους και τους άφησαν ξεκρέμαστους στο μεταίχμιο δουλειάς και ανεργίας, συνεχίζουν σήμερα να βρίσκονται αντιμέτωποι με την επίθεση κυβέρνησης και εργοδοσίας στα δικαιώματά τους.
Εχοντας πληρώσει τα σπασμένα της κάμψης της τουριστικής κίνησης στην πανδημία, καταβάλλουν τώρα βαρύ τίμημα για τα νέα ρεκόρ κερδοφορίας.
Το εργασιακό τοπίο που έχει διαμορφωθεί στον κλάδο μεταφέρει στον «Ριζοσπάστη» ο Νίκος Παπαγεωργίου, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και της διοίκησης της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού (ΠΟΕΕΤ).
«Στον Τουρισμό, ενώ η ανάκαμψη μόνο αναιμική δεν ήταν την 7ετία 2013 - 2019, οι αυξήσεις που δόθηκαν μέσα από Συλλογικές Συμβάσεις περιορίστηκαν σε ψίχουλα της τάξης του 1% και 1,5%», υπενθυμίζει ο Ν. Παπαγεωργίου.
Ετσι, στα ξενοδοχεία, οι μισθοί που προβλέπονται από την ισχύουσα Σύμβαση κινούνται μεταξύ των 792 και των 863 ευρώ και είναι χαμηλότεροι από τον κατώτατο μισθό των 886 ευρώ που υπήρχε στον κλάδο πριν από 10 χρόνια, παρά το γεγονός ότι ο εισερχόμενος τουρισμός έχει πολλαπλασιαστεί και το κόστος ζωής των εργαζομένων εκτιναχθεί.
Αντίστοιχα, οι μισθοί της Συλλογικής Σύμβασης για τους εργαζόμενους στην Εστίαση, που πρόσφατα κηρύχθηκε υποχρεωτική, είχαν μείνει για ορισμένες κατηγορίες προσωπικού πιο πίσω κι από τον κατώτατο μισθό των 713 ευρώ. «Δεν είναι τυχαίο ότι η κατρακύλα του εισοδήματος των εργαζομένων στους κλάδους εστίασης και καταλυμάτων κατέληξε το 2019, πριν από την πανδημία, μόλις λίγο πάνω από τα 9.000 ευρώ τον χρόνο», διαπιστώνει.
Και ενώ οι μισθοί των εργαζομένων έχουν μπει στον «πάγο», η κοροϊδία από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, την εργοδοσία αλλά και συνδικαλιστικές δυνάμεις κρατιέται πάντα «ζεστή». «Οι ξενοδόχοι και η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας παρουσίαζαν ως επιτυχία τις "αυξήσεις" - ψίχουλα, και την ίδια στιγμή ενσωμάτωναν στη Σύμβαση μια σειρά από αρνητικές ρυθμίσεις», τονίζει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η δυνατότητα που δίνει η Σύμβαση στους εργοδότες να μη χορηγούν τα εβδομαδιαία ρεπό και να επιβάλλουν ασταμάτητη δουλειά χωρίς μέρα ξεκούρασης κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου (από 1/6 έως 30/9 και από 15/12 έως 15/2), στο όνομα της αυξημένης πληρότητας και του φόρτου εργασίας.
Το προηγούμενο διάστημα, το «ξήλωμα» της πενθήμερης εργασίας με τη «βούλα» της Συλλογικής Σύμβασης επεκτάθηκε και στους εργαζόμενους στην Εστίαση.
Στη Σύμβαση που κηρύχθηκε υποχρεωτική, κυβέρνηση και εργοδότες, με τις πλάτες της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας, πρόσθεσαν την πρόβλεψη πως οι εργαζόμενοι μπορούν να εργαστούν σε μέρες ανάπαυσης «λόγω εποχικότητας και αυξημένου φόρτου εργασίας των καταστημάτων», λαμβάνοντας «αποζημίωση ίση με ένα ημερομίσθιο για κάθε ημέρα ανάπαυσης που εργάστηκαν», δηλαδή παίρνοντας το συνηθισμένο μεροκάματό τους...
Πάνω στα συντρίμμια της πενθήμερης εργασίας, οι δύο Συμβάσεις, ενώ έχουν καθηλώσει τους μισθούς, επιχαίρουν πως η απασχόληση σε μέρες ανάπαυσης «αυξάνει τις μηνιαίες αποδοχές και το οφειλόμενο ασφαλιστικό ημερομίσθιο» και «λειτουργεί υπέρ» των εργαζομένων.
Η εφαρμογή των σχετικών προβλέψεων στα ξενοδοχεία έχει αποδείξει πως το αποτέλεσμα ήταν «όχι μόνο να μειωθεί ακόμη παραπέρα το εισόδημα, αλλά να σακατευτούν στην κυριολεξία η υγεία, η ζωή και η ασφάλεια των εργαζομένων, να αποδομηθεί ακόμη περισσότερο η προσωπική και οικογενειακή τους ζωή», εξηγεί ο Ν. Παπαγεωργίου.
Σήμερα, με τον τουρισμό να βαδίζει προς νέα ρεκόρ σε αφίξεις και έσοδα, κι ενώ είναι επείγουσα ανάγκη η αύξηση των μισθών, «εργοδότες και συνδικαλιστές έχουν πάει την εξαπάτηση σε άλλο επίπεδο». Νέα επεισόδια στο σίριαλ της σφαγής μισθών και δικαιωμάτων και της προκλητικής κοροϊδίας των εργαζομένων προσθέτει η τοπική κλαδική Σύμβαση που υπογράφηκε τις προηγούμενες μέρες για το προσωπικό στα ξενοδοχεία της Ρόδου.
Σύμφωνα με το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου, η Σύμβαση προβλέπει αυξήσεις της τάξης του 9% από την 1η Σεπτέμβρη. Ωστόσο, μια αναλυτική ματιά στη Σύμβαση - «πρότυπο» για όλη την Ελλάδα, όπως την παρουσιάζουν οι συνδικαλιστές που την υπέγραψαν, αποδεικνύει ότι οι «αυξήσεις» που δίνει το ένα άρθρο μετατρέπονται σε μειώσεις από τις προβλέψεις που ακολουθούν.
Η περιβόητη αύξηση όχι απλά εξανεμίζεται αλλά μετατρέπεται σε μείωση, καθώς η Σύμβαση υπερδιπλασιάζει το «χαράτσι» που επιβάλλουν οι εργοδότες για την παροχή στέγης και σίτισης στο προσωπικό τους.
Ετσι, εργαζόμενοι στους οποίους παρέχεται διαμονή σε χώρο με «λουτρό και κλιματισμό» θα δουν να παρακρατείται από τον μισθό τους ποσοστό της τάξης του 15%, αντί για 7% που ίσχυε μέχρι πρότινος, ή 10% στην περίπτωση που διαμένουν με πάνω από έναν συγκάτοικο. Αντίστοιχα, για τη διατροφή τριών καθημερινών γευμάτων θα παρακρατείται 5% από τον μισθό (από 2% που ισχύει μέχρι τώρα).
Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα για τη Δ' κατηγορία των εργαζομένων (ειδικότητες όπως πλύντρια, σιδερώτρια, καθαρίστρια κοινόχρηστων χώρων, λαντζιέρης, γενικών καθηκόντων ανειδίκευτοι κουζίνας, ναυαγοσώστες και διασώστες κ.ά.) που εργάζονται για πρώτη φορά στον κλάδο. Στη δική τους περίπτωση ο μισθός που προβλέπει η Σύμβαση δεν ισχύει μέχρι να συμπληρώσουν 15 μήνες προϋπηρεσίας στην ίδια επιχείρηση.
Οι εργαζόμενοι αυτοί, που δουλεύουν κατά κανόνα σε βαριές δουλειές ενώ συχνά έχουν στραφεί στον κλάδο του Τουρισμού μετά από διαστήματα ανεργίας, θα πληρώνονται με ...υποκατώτατο μισθό ίσο με τις αποδοχές που ορίζει η ΕΓΣΣΕ προσαυξημένο κατά 11%.
Οι πραγματικοί μισθοί και οι όροι δουλειάς επιδεινώνονται ακόμα παραπέρα από την καθιέρωση της απλήρωτης καθημερινής υπερωρίας δύο ωρών, η οποία θα ...αντισταθμίζεται με ρεπό και μειωμένο ωράριο τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη.
Μετατρέποντας τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη σε άρθρο της, η Σύμβαση προβλέπει πως οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις «επιτρέπεται να απασχολούν τους μισθωτούς, πέραν του ανώτατου ορίου της ημερήσιας και εβδομαδιαίας εργασίας και μέχρι (έως) δύο (02) επιπλέον ώρες ημερησίως, σύμφωνα με τις ανάγκες της ξενοδοχειακής επιχείρησης, χωρίς να καταβάλλουν πρόσθετη αμοιβή».
Τα παραπάνω έχουν επιπτώσεις και στις αποδοχές των εργαζομένων. Για παράδειγμα, όπως εξηγεί ο Ν. Παπαγεωργίου, «μια καμαριέρα που δουλεύει δύο ώρες παραπάνω κάθε μέρα θα λάβει, με τη νέα Συλλογική Σύμβαση που εφαρμόζει τη διευθέτηση, 288 ευρώ λιγότερα στον μηνιαίο μισθό της από όσα θα λάμβανε αν αμειβόταν για την υπερεργασία και την υπερωρία».
Παράλληλα, η επιβάρυνση της σωματικής και ψυχικής υγείας από τη συνεχόμενη επιμήκυνση του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου δουλειάς δεν μπορεί να αποκατασταθεί με ρεπό ...εκ των υστέρων, ενώ οι επιπλέον ώρες δουλειάς είναι εξαιρετικά αμφίβολο κατά πόσο θα «επιστραφούν», αφού μόλις πέσει η πληρότητα σε δωμάτια κλείνουν και τα ξενοδοχεία.
Οι πανηγυρισμοί για τις «αυξήσεις» στους μισθούς δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική εικόνα αλλά κρύβουν οδυνηρές μειώσεις στο εισόδημα και νέα πλήγματα στα δικαιώματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων.
Οσο για τα μεγάλα λόγια για τη Σύμβαση - «πρότυπο», κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία όλης της χώρας. «Το συγκεκριμένο σωματείο στη Ρόδο έχει και στο παρελθόν αποτελέσει τον "λαγό" για την επίθεση στους εργαζόμενους. Το 2012 προηγήθηκε η υπογραφή τοπικής Σύμβασης στη Ρόδο με μειώσεις 13% στους μισθούς και ακολούθησε η εθνική κλαδική Σύμβαση με μειώσεις της τάξης του 15%», υπενθυμίζει ο Ν. Παπαγεωργίου.
Ευ. Χ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου