Γιάννης Νεγρεπόντης

Ο Γιάν­νης Νεγρε­πό­ντης, από τους πρω­το­πό­ρους της «πολι­τι­στι­κής επα­νά­στα­σης» της δεκα­ε­τί­ας του ‘60, έγι­νε ευρύ­τε­ρα γνω­στός και αγα­πη­τός με τα τρα­γού­δια του «Το ακορ­ντε­όν» (που τελειώ­νει με το σύν­θη­μα «δεν θα περά­σει ο φασι­σμός») και «Τρί­τος παγκό­σμιος» που μελο­ποί­η­σε ο Μάνος Λοΐ­ζος. Ο ίδιος μελο­ποί­η­σε τα αντι­ρα­τσι­στι­κά Νέγρι­κα, που τρα­γού­δη­σε η Μαρία Φαρα­ντού­ρη. Ήταν τα τρα­γού­δια που έγι­ναν αρχι­κά γνω­στά από τις μπουάτ και πέρα­σαν και τρα­γου­δή­θη­καν ‑απα­γο­ρευ­μέ­να πια- από στό­μα σε στό­μα, στα χρό­νια της δικτατορίας.

Η ικα­νό­τη­τα του Νεγρε­πό­ντη να περ­νά­ει μηνύ­μα­τα, χωρίς να είναι κραυ­γα­λέ­ος και ευκαι­ρια­κός, κατα­φά­νη­κε και στα κατο­πι­νά χρό­νια με τα Μικρο­α­στι­κά και τα Μαθή­μα­τα Πολι­τι­κής Οικο­νο­μί­ας» ‑πολυ­τρα­γου­δι­σμέ­να επί­σης- που έντυ­σε μου­σι­κά ο Λου­κια­νός Κηλαη­δό­νης. Τα Μικρο­α­στι­κά γνώ­ρι­σαν επι­τυ­χία και ως σατι­ρι­κό θεα­τρι­κό έργο.

Ένα ακό­μη ποι­η­τι­κό του έργο, το Φυλάτ­τειν Θερ­μο­πύ­λας, που έγρα­ψε όντας εξό­ρι­στος στην απρι­λια­νή δικτα­το­ρία, με σαφές αντι­δι­κτα­το­ρι­κό περιε­χό­με­νο, μελο­ποί­η­σε, υπό μορ­φή ορα­το­ρί­ου ο Χρή­στος Λεοντής.
Δημή­τρης Γκιώνης.

(Από τον πρό­λο­γο του βιβλί­ου «Το τρα­γού­δι της σιωπής»)

***

Ο Γιάν­νης Νεγρε­πό­ντης (λογο­τε­χνι­κό ψευ­δώ­νυ­μο του ποι­η­τή, πεζο­γρά­φου και στι­χουρ­γού Γιάν­νη Ξυνο­τρού­λια) γεν­νή­θη­κε στη Λάρι­σα, το 1930. Σπού­δα­σε Ιστο­ρία-αρχαιο­λο­γία στη Φιλο­σο­φι­κή Σχο­λή του Πανε­πι­στη­μί­ου Αθη­νών και θέα­τρο στη Δρα­μα­τι­κή Σχο­λή του Ωδεί­ου Αθηνών.

Την 21η Απρι­λί­ου 1967, συλ­λαμ­βά­νε­ται και εξο­ρί­ζε­ται για τρία χρό­νια, στη Γυά­ρο και τη Λέρο.

Κατα­πιά­στη­κε και δια­κρί­θη­κε σε όλα τα είδη του γρα­πτού λόγου: ποί­η­ση, πεζο­γρα­φία, θέα­τρο, τρα­γού­δι, κρι­τι­κή, δοκί­μιο, χρο­νο­γρά­φη­μα, σάτι­ρα, ευθυ­μο­γρά­φη­μα, παι­δι­κά, ραδιο­φω­νι­κό σχόλιο.

Στη λογο­τε­χνία πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε το 1949 δημο­σιεύ­ο­ντας διή­γη­μά του στο περιο­δι­κό Ελλη­νι­κή Δημιουρ­γία, που εξέ­δι­δε ο Σπύ­ρος Μελάς, με το ψευ­δώ­νυ­μο Γ. Νικολάου.

Τρα­γού­δια του έχουν μελο­ποι­ή­σει οι Μίκης Θεο­δω­ρά­κης, Χρή­στος Λεο­ντής, Λίνος Κόκ­κο­τος και άλλοι.

Στο βιβλίο «Το τρα­γού­δι της σιω­πής» συγκε­ντρώ­νο­νται, για πρώ­τη φορά, οι μελο­ποι­η­μέ­νοι στί­χοι του

Πέθα­νε στις 22 Σεπτεμ­βρί­ου του 1991.

 Ηρακλής Κακαβάνης