«Κάθαρση» και λοιπά ανέκδοτα

 
ΚΥΠατζήδες, «κέντρα και παράκεντρα» που παρακολουθούν ό,τι κινείται, επιχειρηματικοί κύκλοι που έχουν «ράμματα για τη γούνα» όλων, χτεσινοί «φίλοι» - που έκαναν δουλίτσες μαζί - και σημερινοί «ορκισμένοι εχθροί», εκβιαστές που «δεν εκβιάζονται», «χειριστές» και πράκτορες εντός και εκτός συνόρων που ορκίζονται στη «διαφάνεια» και στην «κάθαρση», ξεκαθαρίσματα πολιτικών, οικονομικών και γεωπολιτικών λογαριασμών, λογισμικά χαφιεδισμού που πάνε κι έρχονται, και κυβερνήσεις που δεν ξέρουν αν ανάμεσα στις 100 χιλιάδες «νόμιμες» παρακολουθήσεις μόνο την τελευταία δεκαετία τύχαινε να βρίσκονται πολιτικοί, ενίοτε και εσωκομματικοί τους αντίπαλοι.

Το καπάκι του βόθρου έχει πεταχτεί προ πολλού και ο λαός κρατάει τη μύτη του βλέποντας στον βούρκο του σάπιου συστήματος τις μαχαιριές και τις λασπομαχίες να δίνουν και να παίρνουν ανάμεσα σε αστικές πολιτικές δυνάμεις, επιχειρηματικά συμφέροντα, ιμπεριαλιστικά κέντρα. Οσο αποκρουστικό είναι το θέαμα, όμως, άλλο τόσο προσφέρεται και για συμπεράσματα, γι' αυτό και ο λαός δεν πρέπει να αποστρέψει το βλέμμα.

Καταρχάς γιατί η «Λερναία Υδρα», το πολυπλόκαμο νομοθετικό - θεσμικό πλαίσιο των μηχανισμών χαφιεδισμού και παρακολούθησης, που διαμόρφωσαν από κοινού ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ με τις Οδηγίες της ΕΕ, το οποίο διασφαλίζει στην πράξη το κρατικό δόγμα «ουδείς εξαιρείται των παρακολουθήσεων» και επιτρέπει - ανάμεσα σε πολλά άλλα - την ελεύθερη διακίνηση κάθε είδους λογισμικών παρακολούθησης και την ανεμπόδιστη δράση κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών, έχει ως στόχο πρώτα απ' όλα τον ίδιο τον λαό.

Είναι «κλειδωμένο» το στόχαστρο στις λαϊκές ελευθερίες, στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στην καταστολή όσων αμφισβητούν το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα ή ακόμα και πολύ λιγότερα, επιμέρους πλευρές του. Αυτό κρύβεται πίσω από τις σκόπιμα θολές διατυπώσεις περί «κινδύνων εθνικής ασφάλειας» και «κινδύνων ριζοσπαστικοποίησης» που βρίσκονται πάνω πάνω στην «αιτιολογία» όλων των «νόμιμων» παρακολουθήσεων και συνακροάσεων, στην «προμετωπίδα» όλων των νομοθετικών και άλλων παρεμβάσεων.

Μπορεί όμως να το δει και στην εκκωφαντική σιωπή όλων των αστικών κομμάτων για τα όσα καταγγέλλει από το 2016 το ΚΚΕ για τις παρακολουθήσεις στο τηλεφωνικό κέντρο της ΚΕ. Η «ομερτά» από ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και η προσπάθεια συγκάλυψης, από κοινού με τις δήθεν «ανεξάρτητες» αρχές και τις κρατικές υπηρεσίες, «βγάζουν μάτι» και δείχνουν ποιος είναι ο μόνιμος φόβος για τη δικτατορία του κεφαλαίου και όσους την υπηρετούν.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται όμως και ότι τα φαινόμενα αυτά δεν αποτελούν κάποια εξαίρεση, κάποιο «ζιζάνιο» που τάχα πρέπει να ξεριζωθεί γιατί «δηλητηριάζει» όπως λένε το αστικό πολιτικό σύστημα και τη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά αντίθετα αποτελούν την κανονικότητα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, την «τοξικότητα» που βγαίνει από όλους τους πόρους ενός ιστορικά ξεπερασμένου κοινωνικού συστήματος που έχει προ πολλού σαπίσει. Γι' αυτό και οι αιώνιοι αναζητητές ενός «ενάρετου» και «απαλλαγμένου» τάχα από τέτοια φαινόμενα καπιταλισμού δεν μπορούν ποτέ και πουθενά να βρουν ούτε ένα τέτοιο παράδειγμα.

Αντίθετα, ο λαός βλέπει χρόνια τώρα το ένα «φυντάνι» να ξεφυτρώνει πίσω από το άλλο, πάνω στην «κοπριά» του σάπιου συστήματος: Βλέπει στις «λίστες Λαγκάρντ» να συνωστίζονται οι μέτοχοι των επιχειρηματικών ομίλων που τσακίζουν καθημερινά τους εργαζόμενους, βλέπει στα «Panama papers» να βρίσκονται οι ίδιοι με τη «βούλα» της «νόμιμης φοροασυλίας» που διασφαλίζουν στο κεφάλαιο το αστικό κράτος και η ΕΕ. Βλέπει τα «σκάνδαλα Novartis» να φυτρώνουν πάνω στην εμπορευματοποίηση της Υγείας που προώθησαν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, τα «σκάνδαλα Siemens» να ξεφυτρώνουν πάνω στα χίλια νήματα που ενώνουν το αστικό κράτος με τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα «σκάνδαλα των εξοπλιστικών» να είναι το «απαραίτητο συνοδευτικό» της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τα «τρίγωνα των παρακολουθήσεων» πέριξ της πλατείας Μαβίλη να «κυκλώνουν» τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για τη μοιρασιά των ενεργειακών και άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους. Οποια πέτρα λοιπόν κι αν σηκώσει κανείς από το σάπιο αυτό σύστημα, μπορεί να δει να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια τα σκάνδαλα, δίπλα στο γιγάντιο σκάνδαλο, που δεν είναι άλλο από το ίδιο το καπιταλιστικό κέρδος και την πολιτική που το υπηρετεί.

Ακόμα και οι «αποκαλύψεις» των σκανδάλων αυτών, άλλωστε, διαχρονικά είναι φανερό ότι αξιοποιούνται στον πόλεμο επιχειρηματικών συμφερόντων και ιμπεριαλιστικών κέντρων. Πάντα αυτό συνέβαινε και πάντα αυτό θα συμβαίνει. Αξιοποιούνται όμως και προς μια άλλη κατεύθυνση, ώστε κάθε φορά στον λαό να στήνεται η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε δυνάμεις που συμπλέουν στα βασικά και στα στρατηγικά, ως αντιπαράθεση ανάμεσα σε «διεφθαρμένους» και «αδιάφθορους». Παιχνίδι όμως χιλιοδοκιμασμένο και γνωστό ότι οι «αδιάφθοροι» του χθες θα είναι οι «διεφθαρμένοι» του αύριο. Αλλωστε πάντα τα λεφτά είναι πολλά και τα συμφέροντα μεγάλα...

Η πρόσφατη αποστροφή του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μ. Σχοινά, για «διαγκωνισμό επιχειρηματικών κατά βάση ομίλων και οργανωμένων συμφερόντων» που αντιμάχονται «μεταξύ τους για κέρδη και επιρροή, με μέσα που μπορεί να εκτρέψουν την ευρωπαϊκή τροχιά της χώρας», είναι χαρακτηριστική.

Εξάλλου, από τα σκάνδαλα της «Siemens» μέχρι αυτά της «Novartis», τα «αλληλοκαρφώματα» και η ενεργοποίηση όλων των θεσμικών και άλλων μηχανισμών αστικών κρατών και ιμπεριαλιστικών ενώσεων απέναντι σε αντίπαλους επιχειρηματικούς ομίλους αποτελούν συνήθη ...εμπορική πολιτική για την επαναδιαπραγμάτευση συμφωνιών, το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα της «πίτας».

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από τις κάλπικες υποσχέσεις περί «κάθαρσης» του σάπιου συστήματος: Ολα αυτά τα φαινόμενα βρίσκονται στο DNA του, τα γεννά και τα αναπαράγει. Γίνονται και θα γίνονται όλο και συχνότερα όσο περισσότερο μπλέκεται το κουβάρι των ανταγωνισμών, όσο ανεβαίνουν σε νέα ύψη οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις που βρίσκονται στο DNA του σάπιου συστήματος, όσο μεγαλώνουν τα αδιέξοδα και μαζί οι ανταγωνισμοί επιχειρηματικών ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Ανέκδοτο έχουν γίνει οι διακηρύξεις για τα «όλα στο φως» που θα έφερνε η κάθε επόμενη κυβέρνηση και τα οποία κάθε φορά εξελίσσονται σε ένα μεγαλοπρεπές κουκούλωμα... διά Εξεταστικής Επιτροπής, αφού όλοι μαζί οι επίδοξοι κυβερνητικοί σωτήρες φυλάνε ως «κόρη οφθαλμού» το σκάνδαλο πίσω από τα σκάνδαλα, την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.

Στο όνομα μάλιστα της «κάθαρσης» και της «διόρθωσης των παθογενειών», η μία πίσω από την άλλη οι κυβερνήσεις αξιοποιούν την κάθε τέτοια κρίση ως ευκαιρία για να προσθέσουν και νέα κομμάτια στο «παζλ»: Είτε αυτό είναι η παραπέρα θωράκιση του αντιδραστικού νομοθετικού πλαισίου, είτε η προώθηση κι άλλων αντιλαϊκών «μεταρρυθμίσεων», είτε η ακόμα στενότερη πρόσδεση στα ευρωατλαντικά σχέδια, το φαρμάκι παρουσιάζεται κάθε φορά ως «φάρμακο».

Αυτό φαίνεται άλλωστε και σήμερα, με τον νέο νόμο για τις παρακολουθήσεις τον οποίο έφερε η κυβέρνηση. Με πρόσχημα τις πρόσφατες αποκαλύψεις, με το νομοθέτημα αυτό ανοίγουν νέοι αντιδραστικοί δρόμοι για τη θωράκιση και ενίσχυση του κράτους, των υπηρεσιών παρακολούθησης και καταστολής, αναβαθμίζεται η δράση της ΕΥΠ, νομιμοποιούνται τα λογισμικά παρακολούθησης και η χρησιμοποίησή τους από κρατικές υπηρεσίες. Προστίθενται δηλαδή και νέες στρώσεις στο σκοτεινό πλαίσιο που συνδιαμόρφωσαν όλα αυτά τα χρόνια ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Επιβεβαιώνεται λοιπόν ότι την «Κόπρο του Αυγείου» δεν μπορούν να την καθαρίσουν εκείνοι που τη δημιούργησαν, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που υπηρετούν τη δικτατορία του κεφαλαίου και το κράτος της, που ζέχνουν απ' όλες τις μεριές.

Μόνο ο λαός έχει τη δύναμη για την πραγματική κάθαρση: Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, οργανωμένος και συσπειρωμένος, μπορεί να προασπίσει τις ελευθερίες και τα συμφέροντά του. Μπορεί να ακυρώσει - και θα ακυρώσει - με την πάλη του όλα τα αντιδραστικά μέτρα καταστολής των δίκαιων διεκδικήσεών του, για να καταργηθεί το σάπιο πλαίσιο των παρακολουθήσεων, μαζί με τη «μήτρα» του, την εκμετάλλευση. Βάζοντας στο στόχαστρο το σκάνδαλο των σκανδάλων, το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα και τους κάθε λογής υπερασπιστές του. Για να πάρει ο λαός στα δικά του χέρια, τελικά, την υπόθεση του δικού του κράτους, της δικής του εξουσίας και έτσι να ρίξει πραγματικά άπλετο φως στα σκοτάδια των λίγων προνομιούχων, να λάμψει και να βγει στο προσκήνιο η αλήθεια για όλα τα «σκάνδαλα» σε βάρος των εργαζομένων.