Ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα βρίσκεται στην αστική διακυβέρνηση, ο λαός καλείται να πληρώσει όλο και περισσότερα φορολογικά βάρη. Ενα ατέλειωτο εναλλασσόμενο κυνηγητό από διαδοχικές κυβερνήσεις που υλοποιούν ένα κοινό πρόγραμμα και υπηρετούν μία κοινή στρατηγική. Την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των σύγχρονων αναγκών του λαού.
Το 2014 και 2015, με τα πρώτα μνημόνια αλλά και τις «αντιμνημονιακές» κορόνες ο λαός στο τέλος του δεύτερου χρόνου είχε φορτωθεί συνολικά 43,5 δισ. ευρώ σε φόρους.
Το 2018, με το 3ο μνημόνιο έφτασε να πληρώνει 48,85 δισ. ευρώ.
Το 2022, με την ...«υπευθυνότητα» της ΝΔ και με λεζάντα το ...«δεν φέραμε νέους φόρους», έφτασε να πληρώνει 55,31 δισ. ευρώ.
Κυβερνήσεις; Πολλές και διαφορετικές. Από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ σε ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και από εκεί στη ΝΔ.
Και τα λαϊκά νοικοκυριά κάθε φορά τα ίδια και χειρότερα. Να κόβουν από τις ανάγκες τους, από τα απαραίτητα για τα παιδιά τους, τη διατροφή τους, την εκπαίδευση, την περίθαλψη, την αναψυχή...
Από το 2015 μέχρι και σήμερα η ίδια στρατηγική εκφράζεται με διαφορετικά εργαλεία.
Από τα μνημόνια και τα Μεσοπρόθεσμα Προγράμματα Δημοσιονομικής Στρατηγικής, στο πρόγραμμα Μεταμνημονιακής Εποπτείας και το Σύμφωνο Σταθερότητας και από εκεί στη Μεταπρογραμματική Εποπτεία και τα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης.
Μία στρατηγική που έχει ως αιχμή τα πρωτογενή πλεονάσματα, τη «δημοσιονομική πειθαρχία» και τον «δημοσιονομικό χώρο», ώστε να θωρακίζεται κάτω απ' όλες τις συνθήκες, σε κρίση και σε ανάπτυξη, η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Πλεονάσματα, πειθαρχία και ...χώρος που έχουν δεσμευτεί και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να τηρούν απαρέγκλιτα, ώστε έτσι να εξασφαλίζουν νέα προνόμια, «ζεστό» χρήμα, δύναμη και κέρδη στο κεφάλαιο.
Αυτά είναι το κοινό τους πρόγραμμα, που για να υλοποιηθεί έχει μερικές προϋποθέσεις: Να τσακίζονται εργασιακά δικαιώματα, να μεγαλώνει η εκμετάλλευση, να φορτώνεται το 95% των φόρων στον φτωχόκοσμο, όπως δηλαδή γίνεται μέχρι σήμερα.
Κι όμως: Ολα αυτά τα χρόνια ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ανακοινώνουν... φορολογικές ελαφρύνσεις και «ανάσες» στον λαό, «στα όρια των δημοσιονομικών αντοχών». Δεν πρόκειται για αντίφαση, αφού τα «όρια των δημοσιονομικών αντοχών» σημαίνει ότι την ίδια ώρα νομοθετούν πολλαπλάσια «ισοδύναμα» μέτρα για να τα παίρνουν... από την άλλη τσέπη του λαού.
Αλλη μια επιβεβαίωση δηλαδή ότι μέσα στο «μαγκανοπήγαδο» του καπιταλιστικού συστήματος δεν υπάρχει ούτε «ανάπτυξη για όλους» που λέει η ΝΔ, ούτε «ανάπτυξη με δικαιοσύνη παντού» που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οτι δεν γίνεται και «η πίτα» των κερδών να είναι ολόκληρη και ο λαός να είναι κερδισμένος. Αλλά πως αντίθετα για να πάρει και την παραμικρή ανάσα ο λαός, χρειάζεται να χάσει το κεφάλαιο.
Γι' αυτό άλλωστε σε όλη τη διάρκεια του 2022, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και από κοντά τα άλλα αστικά κόμματα απέρριπταν κάθε τροπολογία του ΚΚΕ για να πάρει ο κόσμος μια ανάσα από την ακρίβεια και τους φόρους. Τροπολογίες για την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης, την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, συνολικά στην Ενέργεια κ.ά.
Αλλος ένας λόγος για ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ και στις επερχόμενες εκλογές: Για να δυναμώσει ο αγώνας για μέτρα ανακούφισης του λαού, για να πολλαπλασιαστούν τα εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική της όποιας επόμενης κυβέρνησης και στην κοινή τους στρατηγική, που με «σκυταλοδρομία» φορτώνει στο διηνεκές νέα φορολογικά και άλλα βάρη στον λαό για τα κέρδη του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου