Ο ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα του άρθρου 16 του Συντάγματος προτείνει την κατάργησή του

Από τις τελευταίες τοποθετήσεις του για το ΠΔ 85 και την καλλιτεχνική εκπαίδευση όπως και από την πρόσφατη ερώτηση της Σίας Αναγνωστοπούλου στη βουλή προκύπτει πως ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά «την άμεση αναγνώριση των Σχολών Δραματικής Τέχνης, Χορού και Ωδείων ως Ανώτερων Σχολών (απόφοιτοι ΤΕ) με βάση την παρ. 7 του άρθρου 16 του Συντάγματος».

Για όσους γνωρίζουν γράμματα η συγκεκριμένη παράγραφος του άρθρου 16 προβλέπει την ύπαρξη επαγγελματικής και κάθε άλλης ειδικής εκπαίδευσης από σχολές ανώτερης βαθμίδας για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο από τρία χρόνια, μόνο στην περίπτωση που αυτή παρέχεται από το κράτος. Με την τοποθέτησή του αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει οι ιδιωτικές καλλιτεχνικές σχολές να ενταχθούν, ως έχουν, δηλαδή ως ιδιωτικές….στην ανώτερη βαθμίδα της εκπαίδευσης, όπως τα πρώην ΤΕΙ. Η πρόταση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, πατώντας στο δίκαιο αίτημα των σπουδαστών και καλλιτεχνών να μην υποβαθμιστούν οι σπουδές και τα πτυχία τους, που μέχρι τώρα αναγνωρίζονταν στους δημόσιους φορείς μισθολογικά ως ΤΕ (Τεχνολογικής Εκπαίδευσης) είναι εκ του πονηρού. Είναι άλλο πράγμα η διαβάθμιση ενός πτυχίου από ιδιωτική σχολή και άλλο η άμεση αναγνώριση των Σχολών αυτών - ακόμη και αν είναι αναγνωρισμένες από το ΥΠΠΟΑ- μέσω της ένταξής τους στο άρθρο 16 του Συντάγματος, που προβλέπει αποκλειστικά κρατική εκπαίδευση. Φανερώνει ξεκάθαρα την πρόθεσή τους για κατάργηση του άρθρου 16 για την Δημόσια Παιδεία,που αποτελεί και κεντρική θέση και πρόταση της ΝΔ διατυπωμένη από τον σημερινό πρωθυπουργό το 2019 ενόψει της τότε αναθεώρησης του Συντάγματος, ανοίγοντας επιπλέον τον ασκό του Αιόλου για την ακαδημαϊκή αναγνώριση των κολεγίων. Για να μην ξεχνιόμαστε άλλωστε, ήταν επί θητείας Γαβρόγλου και κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που δόθηκε η δυνατότητα σε απόφοιτους κολεγίων να δίνουν εξετάσεις ΑΣΕΠ για διορισμό στο δημόσιο. Η συγκεκριμένη πρόταση ανοίγει ταυτόχρονα τον δρόμο για την καθιέρωση τρίχρονων προγραμμάτων σπουδών (μπάτσελορ) στα Πανεπιστήμια, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Μπολόνια της ΕΕ και την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης, στόχους που τόσα χρόνια αντιπαλεύει με πείσμα το φοιτητικό κίνημα και που ο ΣΥΡΙΖΑ έσκιζε – τουλάχιστον μέχρι χτες - τα ρούχα του ότι τους υπερασπίζεται. Άλλωστε, στην ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει κουβέντα για την άμεση συγκρότηση Ανώτατης Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης, αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν.

Η κίνηση δεν είναι τυχαία. Τις τελευταίες μέρες πυκνώνουν τα δείγματα ότι η εκμετάλλευση της αγωνίας των σπουδαστών καλλιτεχνικών σχολών για το μέλλον τους με σκοπό να αναθεωρηθεί το άρθρο 16, αποτελεί γενικότερο σχέδιο. Αναφέρουμε ενδεικτικά ότι μόλις προχθές είδε το φως της δημοσιότητας άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών με τον ομιλητικό τίτλο «Μήπως να ξανασκεφτούμε την Μπολόνια, σύντροφοι;» υπογραμμένο από καθηγητή του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, ενώ στη χθεσινή συνάντηση στο Εθνικό Θέατρο των καθηγητών δραματικών σχολών με τους σπουδαστές διατυπώθηκε από καθηγητή η πρόταση για ένταξη των σημερινών κρατικών και ιδιωτικών σχολών θεάτρου, χορού, Ωδείων σε μια νέα ακαδημαϊκή βαθμίδα 6α στο επίπεδο 6, στο οποίο κατατάσσονται σήμερα τα Πανεπιστήμια από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει διακαώς δηλαδή να διαχωρίσει την καλλιτεχνική εκπαίδευση από τη μόνη ρεαλιστική και αναγκαία σήμερα πρόταση για Ανώτατη Καλλιτεχνική Εκπαίδευση, χωρίς επιπλέον βαθμίδες και κατηγορίες.

Και αυτά δεν είναι τα μοναδικά παραδείγματα.

Αναρωτιόμαστε ο ΣΥΡΙΖΑ με ποιους είναι; Με τους σπουδαστές των καλλιτεχνικών σχολών και τους καλλιτέχνες που ένα μήνα τώρα διαδηλώνουν, απεργούν, πραγματοποιούν καταλήψεις διεκδικώντας την καθιέρωση συστήματος Ανώτατης Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης ή με τους σχολάρχες και τους κολεγιάρχες;

Στις σημερινές συνθήκες η πρόταση που μπορεί να δικαιώσει τον αγώνα σπουδαστών και καλλιτεχνών, να συμβάλλει στην ανάπτυξη των δημιουργικών τους δυνάμεων και να ωφελήσει ουσιαστικά την Τέχνη, πρέπει να προϋποθέτει τα παρακάτω:

• Άμεση απόσυρση του κατάπτυστου ΠΔ 85/22 και της τροπολογίας 1565/23 που καταργεί τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στους καλλιτέχνες.

• Καμιά υποβάθμιση των σπουδών και πτυχίων των καλλιτεχνών, των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων (ΤΕ), είτε παρέχουν καλλιτεχνικό είτε εκπαιδευτικό και κάθε άλλου είδους έργο, ενιαία για όλους, χωρίς διακρίσεις σε απόφοιτους προ και μετά το 2003.

• Συγκρότηση συστήματος δημόσιας, δωρεάν και ενιαίας πανεπιστημιακής καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, χωρίς πιστοποιήσεις και κατηγοριοποιήσεις αποφοίτων, πτυχίων και δικαιωμάτων. Το πτυχίο μοναδική προϋπόθεση για την πρόσβαση στο επάγγελμα.

• Δυνατότητα αντιστοίχισης των σημερινών πτυχίων των καλλιτεχνικών σχολών με αυτά των πανεπιστημιακών καλλιτεχνικών σχολών με διαδικασίες εξομοίωσης που θα θεσπίσουν το Υπουργείο Παιδείας και τα Πανεπιστήμια.

• Καθιέρωση Δημόσιου και Δωρεάν Συστήματος Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης παράλληλης με το σχολείο.

• Εφαρμογή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας σε όλους τους χώρους και κλάδους των καλλιτεχνών, με αυξήσεις στους μισθούς και πλήρη εργασιακά κι ασφαλιστικά δικαιώματα.