Το ... χαστούκι

Το θέμα δεν είναι προσωπικό, παρά μόνο για τον εχθρό. Ηταν, είναι και θα είναι βαθιά πολιτικό, όπως το δήλωσα από την πρώτη στιγμή. Αναφέρομαι στο χαστούκι του Κασιδιάρη, το καθόλου μακρινό 2012. Εντεκα χρόνια μετά, στη Βουλή έρχεται νομοθετική ρύθμιση τόσο έντεχνα προσωποποιημένη, ώστε το Κασιδιάρης να περιβάλλεται την «αίγλη» του κόμματος, του επικίνδυνου ψηφοσυλλέκτη, του δωρεάν διαφημιζόμενου, του ψευδόμαγκα, ψευδοήρωα των ανά την επικράτεια ρεταλιών του φασισμού.

Λες και αυτές οι εκλογές είναι χρυσή ευκαιρία για το σύστημα να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που διαθέτει για να περάσει η ακροδεξιά από χρήσιμο απινιδωτή. Και να φορέσει φερετζέ ο αντικομμουνισμός. Πρόκειται για μια ακόμα ελληνική πρωτότυπη ενίσχυση της ευρωΝΑΤΟικής σάπιας γραμμής. Που θέλει κατά καιρούς να μην υπάρχουν πρόσωπα - ναζί, αλλά να παραμένει και να ξαμολιέται ως χρήσιμο δηλητήριο η ιδεολογία των ναζί στις μάζες.

Εκείνη τη μέρα στο στούντιο του ANT1, το αγαπημένο παιδί των χρυσαυγιτών, έως τότε στο σκοτεινό παρασκήνιο των ταγμάτων εφόδου κρυπτόμενο, ήρθε στο προσκήνιο επειδή ακολουθώντας τη διεθνή επικοινωνιακή τακτική των ομοίων του, προσχεδιασμένα, πέταξε ένα ποτήρι νερό στα μούτρα της Δούρου. Δεν υπολόγισε τη δική μου αντίδραση, όπως άλλωστε και κανένας από τους συνδαιτυμόνες της παράστασης. Η συνέχεια γνωστή. Και οι εξελίξεις ραγδαίες. Ο ...έμεινες Παυλόπουλος έγινε Πρόεδρος Δημοκρατίας. Η Δούρου περιφερειάρχης. Οι χρυσαυγίτες τρίτο σε δύναμη κόμμα, δέρνοντας όπως στο Πέραμα και δολοφονώντας όπως στο Κερατσίνι τον Παύλο Φύσσα. Ο Λιάκος εκπρόσωπος Τύπου της ΧΑ, το κράτος αόρατος αυτεπάγγελτος μηνυτής. Ο Τσίπρας έφτιαξε ντοκιμαντέρ μαμούθ με τίτλο «στο νήμα», όπου φαίνεται να χασκογελάει με τα κατορθώματα του «ψυχάκια», όπως λέει, Κασιδιάρη. Και στο πρώτο βιβλίο του Δ. Ψαρά για τη ΧΑ, που κυκλοφόρησε αμέσως μετά, αυτή η τότε τηλεοπτική πρεμιέρα των χρυσαυγιτών περιγράφει επώνυμα το νερό και ανώνυμα το χαστούκι. Ετσι, στη δίκη «μου» τον Μάρτη του 2015 έγινε διακοπή για να φέρουν μια τηλεόραση χωρίς ήχο, για να δουν οι δικαστές αν εγώ βάρεσα τον Κασιδιάρη με τον «Ριζοσπάστη», οπότε αυτός απλώς αμύνθηκε! Η δίκη στην ουσία ματαιώθηκε, επειδή δεν εμφανίστηκε το κράτος - μηνυτής, εγώ στη δίκη δεν μίλησα, παρούσα μεν, δικονομικώς όμως μουγκή. Και η ματαίωση πουλήθηκε ως ...αθώωση. Και ο εχθρός άφησε τόσα κεφάλια του μαύρου φιδιού άκοπα, ώστε η μεγάλη δίκη της εγκληματικής οργάνωσης ΧΑ να σέρνεται επί χρόνια, με πρόσχημα την αίθουσα. Ο λαός που πανηγύριζε την πρωτόδικη καταδίκη να κατηγορείται για διασπορά κορονοϊού. Ο αριστεροδέξιος Ποινικός Κώδικας να έχει αποφυλακίσει τα περισσότερα φασισταριά. Στο Εφετείο τα φασισταριά να ασχημονούν κάθε τρεις και μία σε βάρος της Μάγδας Φύσσα, και να μη σηκώνονται ούτε οι θεσμικές ούτε οι επικοινωνιακές πέτρες. Ο Κασιδιάρης έστησε καριέρα τηλεπαρουσιαστή και διαδικτυακού παραγωγού πίσω από τα κάγκελα, και με τη βοήθεια του συστήματος ύψωσε μες στο δικαστήριο και την πρώτη του ...προεκλογική αφίσα, βαφτίζοντας τους φασίστες «Ελληνες για την πατρίδα» (;). Κομψή φωτό σε ενδοφασιστική αντιπαράθεση με την άλλη, του Μιχαλολιάκου, με το υψωμένο σε άμυνα τσαντάκι που έκρυβε τις χειροπέδες.

Αγνωστο στους πολλούς παραμένει το γεγονός ότι τον Δεκέμβριο του 2015, από το βήμα της Βουλής, σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση ο τότε χρυσαυγίτης βουλευτής Σαχινίδης με κατηγόρησε για ηθική αυτουργό της δολοφονίας των δύο χρυσαυγιτών στο Ν. Ηράκλειο. Τον μήνυσα επί προσωπικού πολιτικού, με μάρτυρα τον αείμνηστο Κρητικό βουλευτή Α. Μπαλωμενάκη, πρόθυμο αυτήκοο μάρτυρα, που ήρθε άρρωστος στη δίκη. Ο χρυσαυγίτης καταδικάστηκε αμετάκλητα σε δώδεκα μήνες φυλακή.

Το χαστούκι ως θέμα, και δη θέαμα τηλεοπτικό, δεν είναι προσωπικό, παρά μόνο για τους εχθρούς. Ηταν, είναι και θα είναι πολιτικό. Τυπικά ήρθε σαν μια κουρτίνα που τραβήχτηκε για να φανεί πώς δρα, σκέφτεται και ζει το τέρας ανάμεσά μας έως εκείνη τη στιγμή, φτιασιδωμένο και καλά προστατευμένο ως εκφραστής της λαϊκής αγανάκτησης της αρχής των μνημονίων. Υστερα ήρθε το αίμα, και τέλειωσαν τα κοινοβουλευτικά μακιγιάζ και οι διαχειριστικοί των φασιστοειδών διαγκωνισμοί. Το όποιο προσωπικό τίμημα κατέβαλα σ' αυτή την ιστορία άξιζε τον κόπο, γιατί και ως άνθρωπος και ως βουλευτίνα του ΚΚΕ στάθηκα όρθια και απέναντι στον φασίστα και όχι δίπλα του, όπως τόσοι και τόσες χτες, σήμερα και αύριο.

Εντεκα χρόνια μετά, η νομοθετική ρύθμιση που έρχεται έτσι όπως έρχεται, σαν μια τροπολογία σε ένα νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης, είναι μια ύπουλη στάχτη στα μάτια των θεατών της προεκλογικής καφρίλας. Οχι απλώς δεν χτυπάει τον φασισμό στη ρίζα του, με πρόσχημα τους έγκλειστους κασιδιαραίους, αλλά ανοίγει με την αρειοπαγίτικη θεσμική επίφαση, κρυφά την πόρτα για τον αποκλεισμό κάθε πολιτικού κόμματος ή κινήματος, δηλαδή κυρίως των κομμουνιστών, στο άμεσο ή προσεχές μέλλον. Στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί το θέαμα Κασιδιάρης για να τσουβαλιάσει στον εξομοιωτή των συμφερόντων της φασίστες και κομμουνιστές, σφυροδρέπανα και σβάστικες. Και μάλιστα ξεδιάντροπα οι εμπνευστές της «τροπολογίας» καυχώνται ότι τέτοια νομοθετήματα υπάρχουν και αλλού στην Ευρώπη τους. Και είναι αλήθεια για τουλάχιστον έντεκα από τις είκοσι επτά χώρες, όπου τα ΚΚ και οι Νεολαίες τους απαγορεύονται διά νόμου. Και είναι αλήθεια ότι αυτοί που θέλουν τάχα μου δήθεν να χαστουκίσουν εδώ και τώρα τους φασίστες είναι οι ίδιοι, ο καθείς με την τροπολογία του, που χειροκροτούσαν όρθιοι τον φασίστα του αζοφικού τάγματος, που τσουβαλιάζει στην Ουκρανία και ΝΑΤΟικά και σοβιετικά αποθέματα οπλισμού, όπως κάθε αδίστακτος υπηρέτης του ιμπεριαλισμού. Φτηνή παγίδα ο νομοθετικός ευκαιριακός αντιφασισμός. Ορθιος και απέναντι, τη βλέπεις και δεν πέφτεις μέσα... Και αυτό δεν είναι προσωπικό, είναι πολιτικό ζήτημα.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ