Αγώνας επιβίωσης σε άθλιες συνθήκες

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΓΗΣ ΣΤΑ ΜΕΓΑΡΑ

Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε κοντά σε αυτούς τους εργαζόμενους που διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους

Ηταν 7 του Φλεβάρη όταν μια τραγωδία σημειώθηκε στα Μέγαρα, σε ένα εγκαταλειμμένο πτηνοτροφείο, στην περιοχή Αρμακάδες, που είχε γίνει το σπίτι για δεκάδες μετανάστες εργάτες γης. Οπως όλα δείχνουν, ξέσπασε φωτιά όταν προσπάθησαν να ζεσταθούν. Ενας μετανάστης από το Πακιστάν, 22 χρόνων, δεν κατάφερε να βγει ζωντανός από το φλεγόμενο δωμάτιο. Εργάτες γης μιλώντας στον «Ριζοσπάστη» κατήγγειλαν τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζουν, τα μικρά μεροκάματα, αλλά και τη σύλληψη ομοεθνούς τους που γλίτωσε μεν τη ζωή του, αφού κατάφερε να βγει από το δωμάτιο όπου συγκατοικούσαν με το θύμα, αλλά συνελήφθη από τις αρχές γιατί έτυχε να μη διαθέτει τα έγγραφα παραμονής στη χώρα μας. Τώρα κρατείται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, όπως κατήγγειλαν.

Ο Ηλίας, ο Αρσιάτ, ο Ιστιάκ ζουν χρόνια στη χώρα μας δίνοντας μάχη για να κερδίσουν το ψωμί τους. Οπως μας λένε, ο μεγαλύτερος αριθμός των περίπου 1.000 Πακιστανών που ζουν στην περιοχή απασχολούνται σε γεωργικές εργασίες. Το μεροκάματο για τους «τυχερούς» είναι 25 ευρώ με το εργόσημο. Ομως, αρκετοί είναι αυτοί που αμείβονται με λιγότερα χρήματα, ανάλογα με τα χρόνια που βρίσκονται στη χώρα. Πολλοί δε είναι αυτοί που δεν έχουν άδεια παραμονής ή δεν μπορούν να την ανανεώσουν αφού δεν έχουν τη δυνατότητα να μπουν σε τέτοια έξοδα. Ετσι, ζουν με τον φόβο της σύλληψης σε κάποια από τις επιχειρήσεις - «σκούπα» της ΕΛ.ΑΣ.

Ο Ηλίας μάς δείχνει το σημείο της καταστροφής. Εκτός από το δωμάτιο του θύματος, κάηκε και το διπλανό όπου κατοικούσαν ο ίδιος με τον ανιψιό του. «Ο,τι είχαμε μέσα καταστράφηκε», μας λέει. Κοντά τους βρέθηκε ο Αντώνης Χοροζάνης, επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης», δημοτικός σύμβουλος Μεγάρων και στέλεχος του ΚΚΕ. Το γεγονός της πυρκαγιάς με τον άνθρωπο που χάθηκε, τις άθλιες συνθήκες ζωής των εργατών γης και τη σύλληψη του μετανάστη έχει θέσει η «Λαϊκή Συσπείρωση» σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Μεγάρων.

Εξαντλητικά ωράρια, μικρά μεροκάματα

Ο συνομιλητής μας λέει: «Αυτός που κάηκε ήταν στην Ελλάδα 3,5 χρόνια και δούλευε στο Αλεποχώρι. Είδαμε πολύ καπνό. Ακούσαμε να καλεί σε βοήθεια. Φωνάξαμε αλλά το παιδί είχε λιποθυμήσει. Δεν μπόρεσα να μπω μέσα να τον βοηθήσω. Εκαψα τα μαλλιά μου. Δεν άντεξα τη φωτιά. Ηταν χωρίς χαρτιά. Δεν είχε καμιά ασφάλεια, όπως και αρκετοί που δουλεύουν στις καλλιέργειες. Εργάζονται από τις 7 - 8 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα. Αμα χτυπήσει κάποιος τι θα γίνει; Δεν έχει κανένα δικαίωμα», αναρωτιέται. «Επιασαν και τον φίλο του που ήταν μαζί. Δεν είχε χαρτιά. Είναι στο τμήμα». Εκτός από αυτά, οι μετανάστες είχαν να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις των φασιστών. Αναφέρθηκαν, επίσης, στην τραμπούκικη επίθεση χρυσαυγιτών πριν από λίγα χρόνια, όπου λίγο πιο κάτω από το σημείο που κατοικούν, ξυλοκόπησαν δύο ομοεθνείς τους. Ο ένας χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο.

Ο Ηλίας προσθέτει: «Εδώ ζούμε σε... κοτέτσια. Βλέπετε τις συνθήκες. Πενήντα άνθρωποι σε 20 δωμάτια. Για σκεπή έχουμε τσίγκο. Εχω άδεια παραμονής. Εργάζομαι. Εψαχνα σπίτι. Κανένας δεν δίνει σπίτι... Τα παιδιά εδώ δεν θέλουν να ζουν σε αυτές τις συνθήκες. Το κράτος δεν μπορεί να βοηθήσει; Θα πληρώνουμε νοίκι». Οσον αφορά τη φωτιά οι αρχές εκτιμούν ότι προήλθε από ηλεκτρική σόμπα και μπουκάλα υγραερίου. «Πήρε φωτιά το αέριο και έγινε η ζημιά», είπε ο Ηλίας.

Αναγκαία η κοινή πάλη

Οπως υπογραμμίζουν οι εργάτες με τους οποίους μιλήσαμε, χρειάζεται να δυναμώσει η προσπάθεια της επαφής με τα αγωνιστικά ταξικά σωματεία, για να οργανωθούν συνδικαλιστικά, αφού τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι σοβαρά και δύσκολα. Αυτό είχε συμβεί πριν από 2 - 3 χρόνια και πρέπει να συνεχιστεί πιο συστηματικά. Επισημαίνουν δε την ανάγκη και οι ίδιοι να δραστηριοποιηθούν μαζί με τους άλλους εργάτες, Ελληνες και ξένους, αφού τα προβλήματα είναι κοινά. «Εδώ χάθηκε ένα παλικάρι και κανένας από την πολιτεία ή τον δήμο δεν εμφανίστηκε. Δεν είδαμε κάποια βοήθεια. Ούτε στην πανδημία του κορονοϊού. Αν είχαμε κάνει εμβόλια. Τίποτα», τονίζουν.

Σημειώνεται ότι τεράστιες είναι οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, αφού χιλιάδες εξακολουθούν να είναι οι μετανάστες χωρίς χαρτιά οι οποίοι ζουν και εργάζονται στη χώρα εδώ και χρόνια, όπως εργάτες γης, οικιακές βοηθοί, στα φασονατζίδικα, στον τουρισμό - επισιτισμό κ.λπ., θύματα της πιο άγριας εκμετάλλευσης. Ολοι αυτοί οι «αόρατοι» άνθρωποι έμειναν εντελώς απροστάτευτοι στις συνθήκες της πανδημίας. Η απανθρωπιά της Μανωλάδας και αλλού εξακολουθεί να είναι μια αδυσώπητη πραγματικότητα.

Πρόσφατα δε, με την κοινή ψήφο ΝΔ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και το «παρών» του ΣΥΡΙΖΑ και του ΜέΡΑ25, κυρώθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου «για την απασχόληση εποχικών εργαζομένων στον γεωργικό τομέα», δηλαδή την εισαγωγή πάμφθηνου εργατικού δυναμικού χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα.

Προβλέπονται, μάλιστα, τέτοιες ασφαλιστικές δικλίδες για την απαγόρευση κάθε δυνατότητας άλλων δικαιωμάτων στους μετανάστες - εργάτες, που φτάνουν ακόμα και στο σημείο να μην υπολογίζουν την περίοδο εργασίας ως χρόνο διαμονής για τη χορήγηση άδειας παραμονής για σοβαρούς λόγους, ακόμα και για την υγεία. Το κατά πόσο μπορεί να γίνεται λόγος για ίση αμοιβή για ίση εργασία που αναφέρονται στη συμφωνία, είναι το λιγότερο πρόκληση, αφού λείπει κάθε έλεγχος, όπως αποδεικνύεται στη Μανωλάδα και τον Μαραθώνα με τους στοιβαγμένους μετανάστες εργάτες γης σε σκηνές και τρώγλες, χωρίς θέρμανση, συχνά χωρίς καθαρό νερό, χωρίς πραγματική πρόσβαση στην Υγεία και την περίθαλψη.

Ομηροι στα τρίμηνα και τα εννιάμηνα, στο πηγαινέλα για τη διατήρηση της δήθεν νομιμότητας, μακριά από το σπίτι και την οικογένειά τους, σε μια χαμοζωή, γίνονται έρμαια των διαφόρων μεσαζόντων και δουλεμπορικών κυκλωμάτων, νόμιμων και παράνομων.

Γ. Α.