Στεφάνια προς τιμήν του ηρωικού ξεσηκωμού των εργατών τον Μάη του 1936

Κατάθεση στεφάνων προς τιμήν του ηρωικού ξεσηκωμού των εργατών της Θεσσαλονίκης τον Μάη του 1936 πραγματοποίησαν το πρωί η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, εργατικά σωματεία και άλλοι μαζικοί φορείς της πόλης, στη συμβολή των οδών Εγνατίας και Βενιζέλου.

Οι εκπρόσωποι των φορέων συγκεντρώθηκαν στο Άγαλμα Βενιζέλου και με πορεία κατευθύνθηκαν στο σημείο του μνημείου του Καπνεργάτη, όπου σήμερα βρίσκεται το εργοτάξιο του Μετρό.

Στεφάνια κατέθεσαν μεταξύ άλλων το Σωματείο Καπνεργατών - Καπνεργατριών το «Παγκαπνεργατικό», το ΚΚΕ, η ΚΝΕ, το ΠΑΜΕ, η ΠΟΕΕΠ, εργατικά σωματεία, Φοιτητικοί Σύλλογοι, η ΕΔΥΕΘ, η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ κ.ά.

 

Τίμησαν τη μνήμη του δολοφονημένου κομμουνιστή Γιώργη Τσαρουχά 

Στη μνήμη του Γιώργου Τσαρουχά, στελέχους του ΚΚΕ, βουλευτή της ΕΔΑ και μαχητή του αντιδικτατορικού αγώνα που δολοφονήθηκε από τη χούντα στις 9 Μάη του 1968, στον τόπο ταφής του, στα κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας στη Θεσσαλονίκη, έγινε και φέτος η κατάθεση στεφάνων από την ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Όπως σημείωσε ο Ηλίας Γκουτζιγιάννης εκ μέρους της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας, «τιμούμε τη μνήμη του Γιώργη Τσαρουχά και στο πρόσωπό του τιμούμε και όλους όσοι αγωνίστηκαν εναντίον της φασιστικής δικτατορίας για τα δίκια του λαού, για τα λαϊκά συμφέροντα, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό».

Εκ μέρους του ΚΚΕ στεφάνι κατέθεσε ο υποψήφιος βουλευτής Β' Θεσσαλονίκης Λεωνίδας Στολτίδης, ενώ στον τάφο του Γιώργη Τσαρουχά στεφάνια κατέθεσε η ΚΝΕ καθώς και εκπρόσωποι της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και της ΕΔΥΕΘ. 

Το ιστορικό του Γιώργη Τσαρουχά

Ο Γιώργης Τσαρουχάς συνδέθηκε με το κομμουνιστικό κίνημα σε νεαρή ηλικία. Ήθελε να δώσει και τις δικές του δυνάμεις στον αγώνα κατά της αδικίας και της εκμετάλλευσης, για μια άλλη κοινωνία, που θα έχτιζαν οι εργάτες, οι αγρότες, οι τίμιοι βιοπαλαιστές. Αυτήν την τόλμη του την πλήρωσε με διώξεις από τη βασιλομεταξική δικτατορία. Η άρχουσα τάξη και τα πολιτικά όργανά της δεν ανέχονταν αμφισβήτηση και μάλιστα έμπρακτη της κυριαρχίας της. Πήρε μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, όπου διατέλεσε γραμματέας του ΕΑΜ Ανατολικής Μακεδονίας και με την απελευθέρωση τοποθετήθηκε νομάρχης Καβάλας. Ο σύντροφος Τσαρουχάς ανέλαβε και υπεύθυνες κομματικές χρεώσεις, στον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ, στήριξε, σε συνθήκες βαθιάς παρανομίας του ΚΚΕ, τη λειτουργία των παράνομων Οργανώσεων του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη.

Το μισαλλόδοξο μεταπελευθερωτικό καθεστώς τον αντάμειψε για την αντιστασιακή και για την κοινωνική - φιλολαϊκή προσφορά του με νέες διώξεις, πολύχρονη εξορία, στερήσεις, πιέσεις, απειλές. Όταν το παρακράτος, με την προκλητική κάλυψη και συνενοχή του κράτους, δολοφονούσε τον Γρηγόρη Λαμπράκη, ο Γ. Τσαρουχάς, βαριά τραυματισμένος, μεταφερόταν στο νοσοκομείο.

Ως βουλευτής της ΕΔΑ υπερασπίστηκε στη Βουλή τα λαϊκά συμφέροντα, πρόβαλλε και υποστήριζε τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, αγωνίστηκε με πάθος για την ειρήνη, για τις δημοκρατικές ελευθερίες, για τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ , για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων, για την εθνική ανεξαρτησία, το διώξιμο των ξένων βάσεων από την Ελλάδα. Η χούντα των συνταγματαρχών δεν τον βρήκε στις 21 Απριλίου του 1967 για να τον συλλάβει. Μένοντας ελεύθερος ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση.

Στην κρίσιμη περίοδο της διάσπασης του ΚΚΕ συνέβαλε στον σωστό προσανατολισμό των ΕΔΑιτών, των αριστερών της Θεσσαλονίκης. Υπερασπίστηκε αποφασιστικά τις αποφάσεις της ιστορικής 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ, συμβάλλοντας με όλες του τις δυνάμεις στην υλοποίησή τους. Η καίρια θέση στην οποία βρέθηκε την άνοιξη του 1968 και ο υπεύθυνος ρόλος του ως επικεφαλής των μεμονωμένων και ανοργάνωτων ακόμα κομμουνιστών της Θεσσαλονίκης και η επιτακτική ανάγκη οργάνωσης και συντονισμού της δράσης τους με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, τον οδήγησαν στην απόφαση να πάει ο ίδιος στην Αθήνα. Ήταν το τελευταίο του ταξίδι που δεν ολοκληρώθηκε. Χαφιέδες της χούντας τον συνέλαβαν στα διόδια της Λεπτοκαρυάς Πιερίας. Στα άντρα της Ασφάλειας, που είχαν πολύχρονη πείρα σε βασανιστήρια και δολοφονίες, και στα ανακριτικά γραφεία της στρατιωτικής ΚΥΠ, που συναγωνιζόταν σε βαρβαρότητα την Ειδική Ασφάλεια, μαρτύρησε ο Γιώργης Τσαρουχάς. Αδιάψευστη απόδειξη το παραμορφωμένο από τα σύνεργα του βασανισμού πρόσωπο και το σώμα του αλύγιστου αγωνιστή.

Ο Γιώργης Τσαρουχάς στάθηκε πιστός στις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού, υπήρξε ικανό στέλεχος του ΚΚΕ, άξιος καθοδηγητής, αγαπητός σύντροφος και φίλος των κομμουνιστών και, ευρύτερα, των δημοκρατών της Θεσσαλονίκης, όπου έδρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ο λαός και το προοδευτικό κίνημα τον τίμησε με την εκλογή σε δημόσιες θέσεις. Δεν τον επηρέασαν αρνητικά. Αντίθετα, παρέμεινε απλός και σεμνός όπως ήταν πάντα. Ενίσχυσαν τη συναίσθηση του χρέους και της ευθύνης, δυνάμωσαν την πίστη και την αφοσίωσή του στον λαό και έδωσε και τη ζωή του παλεύοντας για την ανατροπή της λαομίσητης χούντας.