Λίγες μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές, επιβεβαιώνεται με κάθε τρόπο ότι ζούμε σε μια περίοδο που το ψεύδος έχει την τιμητική του. Τα αστικά κόμματα επιδίδονται σε κούρσα χονδροειδών ψεμάτων, απίθανων διαστρεβλώσεων και συστηματικής παραπλάνησης. Σε αυτή τη συνθήκη, είναι σίγουρο πως το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική. Έως επικίνδυνη. Μη γελιόμαστε.
Όλοι αυτοί, αντιλαμβάνονται τις εκλογές σαν μια εποχή ψαρέματος. Αντιμετωπίζοντας ως αφελείς και εύπιστους τους ανθρώπους, με κοντή μνήμη. Σαν ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν καταλάβει ακόμη πως η τυφλή εμπιστοσύνη είναι το πιο χρήσιμο εργαλείο του ψεύτη. Εδώ λοιπόν, στη χώρα που οι αστικές κυβερνήσεις αχρήστευσαν την Πρωταπριλιά, "τιμώντας" την κάθε μέρα, δεν αντέχονται πια άλλα ψέματα. Πολλά τα παραμύθια, η υποκρισία και η παραπλάνηση.
Από εκείνες τις "καλύτερες μέρες", την "έξοδο από το τούνελ", τα "χρυσά κουτάλια από την ΕΕ", τα "λεφτά που υπάρχουν", την "ευημερία για όλους", μέχρι τον "εκσυγχρονισμό της Εκπαίδευσης, της Υγείας, της Δικαιοσύνης, των εργασιακών σχέσεων, των Μεταφορών, τα καλάθια του νοικοκυριού, τις "δήθεν αυξήσεις των μισθών" και πολλά ακόμη… Οι περισσότερες, αν όχι όλες οι τερατολογίες τους είναι πραγματικά προσβλητικές για τη νοημοσύνη μας.
Κάθε εργαζόμενος, κάθε νέος με όνειρα για τη ζωή του, κάθε αυτοαπασχολούμενος, βιώνει τη μέγγενη της πραγματικότητας που σφίγγει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ, και η χώρα (για την οποία ο πρωθυπουργός κομπάζει ότι ηγείται της 4ης βιομηχανικής επανάστασης) είναι διαλυμένη και βρίσκεται σε μηχανική υποστήριξη.
Μόνο αυτοί, δεν εννοούν να καταλάβουν ακόμη πως χρειάζεται να είναι κάποιος τουλάχιστον ευφυής για να χειριστεί ένα ψέμα. Αν είναι βλάκας, είναι καλύτερα να παραμένει ειλικρινής.
Το ζήτημα είναι πως, κάθε φορά, αυτοί που έχουν να μετρήσουν απώλειες είναι μόνο οι εργαζόμενοι. Μάλιστα, πολύ πριν εκδηλωθεί η σημερινή καπιταλιστική κρίση, οι στόχοι του κεφαλαίου έγιναν κοινοτικά ντοκουμέντα που υπογράφτηκαν απ' όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις. Δεν ξεπερνιέται αυτή η κρίση, χωρίς να ενταθεί η αντιλαϊκή επίθεση και η εκμετάλλευση. Νόμος! Και αυτό ακριβώς γίνεται.
Ο στόχος ήταν και είναι πάντα ο ίδιος, να ανακάμψουν και να αυξηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.
Όμως, κάτι άλλαξε, κάτι αλλάζει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Δεκάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι βρέθηκαν στους δρόμους, απαίτησαν δικαίωση για τους νεκρούς των Τεμπών, και αποφάσισαν την τιμωρία όλων εκείνων που ευθύνονται και υπηρέτησαν και υπηρετούν μια πολιτική που υποθηκεύει τη ζωή τους.
Τώρα όλο το πράγμα πηγαίνει αλλιώς. Όλα δείχνουν πως η νέα γενιά είναι αποφασισμένη να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Με τις πολιτικές της επιλογές και με τον αγώνα της να εκδικηθεί πολιτικά αυτούς που της στερούν το μέλλον, τα όνειρα και την ίδια τη ζωή.
Λαός και νεολαία, έδειξαν ότι δεν συμβιβάζονται με τις αναμονές και τους δήθεν "ρεαλισμούς" αυτού του απάνθρωπου συστήματος. Μέσα σε αυτό, η νεολαία μετράει τα δικαιώματά της στην Παιδεία, την Υγεία, τον ελεύθερο χρόνο, και τα βρίσκει όλα λειψά, γι' αυτό και δεν χρειάζεται αυτό το σύστημα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και έχει στο επίκεντρο το κέρδος.
Στις διαδηλώσεις οι νέοι άνθρωποι δεν κατέβηκαν απλώς θυμωμένοι ή με θολά συνθήματα. Αντιθέτως, ήξεραν πολύ καλά τι και ποιος φταίει. Κι όταν οργισμένοι φώναξαν: "Εσείς μετράτε κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές!", ήξεραν πως τώρα, φέτος, είναι η μεγάλη τους ευκαιρία. Να υπάρξει δηλαδή ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ, το οποίο μαζί με τον λαό, να αντιμετωπίσει μια αδύναμη αντιλαϊκή κυβέρνηση. Για να μη μπορούν να περάσουν εύκολα τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα που σχεδιάζουν. Για να δοθούν όλα όσα μας αξίζουν στον 21ο αιώνα.
Τα είδαμε τα "επιτεύγματα" του καπιταλισμού, που είναι πια σε αποσύνθεση, που γεννά φτώχεια, εκμετάλλευση και πολέμους και που οι συνέπειες των επιλογών του είναι άμεσες, έμμεσες, οριζόντιες, κάθετες, βίαιες και ματωμένες. Κι αφού μιλάμε για αίμα, να πούμε πως οι κομμουνιστές ήταν οι πρώτοι και οι μόνοι που μίλησαν καθαρά και απέδειξαν ότι τα Τέμπη δεν ήταν απλώς ένα δυστύχημα, αλλά ένα έγκλημα και μάλιστα προδιαγεγραμμένο. Κι όταν το επιτελικό κράτος τους έγινε σμπαράλια στα Τέμπη, αυτοί μίλησαν πρώτοι για τους πραγματικούς ενόχους. Όπως είχαν μιλήσει και για τη Μάντρα στις πλημμύρες και για το Μάτι στις φωτιές. Αυτοί ήταν που αποκάλυψαν την απαράδεκτη κυβερνητική προπαγάνδα περί "ατομικής ευθύνης", που ανέδειξαν τα τεράστια κενά στο σύστημα Υγείας, την περίοδο της πανδημίας.
Αυτοί κατάφεραν με τις δυνάμεις τους να αναπτυχθούν σημαντικοί εργατικοί αγώνες, που σήμερα εμπνέουν τους εργάτες όλων των κλάδων, στη ΛΑΡΚΟ, στις προβλήτες της COSCO, στην "efood". Αυτοί μπήκαν μπροστά, όταν η κυβέρνηση, το κράτος και τα "κοράκια" σαν τους Πάτσηδες της ΝΔ, ετοιμάζονταν να λεηλατήσουν τα σπίτια των πολιτών, οι βουλευτές του ΚΚΕ μαζί με τον κόσμο που έσπευσε να βοηθήσει, σταματούσαν τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις. Αυτή είναι η αλήθεια.
Κι όπως έχει πει ο Μαρξ, "Το κεφάλαιο με 300% κέρδος δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνέψει να το πράξει…".
Η Σεμίνα Διγενή είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και υποψήφια βουλευτής Νοτίου Τομέα Αθήνας του ΚΚΕ (το άρθρο αναδημοσιεύεται από την ιστοσελίδα «nou-pou.gr»).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου