Ούτε σαν τίτλος

Μια γνωστή «αλεπού» από τα παλιά, ο Τζέφρι Πάιατ, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα και νυν βοηθός υπουργός Εξωτερικών για θέματα Ενεργειακών Πόρων, ακούγεται ως ο πιθανότερος να αναλάβει μια «πολύ σοβαρή προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία μετά τις εκλογές». Η τελευταία αυτή φράση ανήκει στον σημερινό πρέσβη των ΗΠΑ, Τζ. Τσούνις, και την είπε στο Φόρουμ των Δελφών.

Δεν είναι βέβαια ο μόνος που μιλάει για το «παράθυρο ευκαιρίας» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά τους σεισμούς, που πρέπει οι δύο κυβερνήσεις να το εκμεταλλευτούν για να «τρέξουν» οι διευθετήσεις σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο. Το ίδιο μήνυμα έστειλε και ο σύμβουλος του Γερμανού καγκελάριου Ολ. Σολτς, επισημαίνοντας με νόημα ότι οι εκλογές στις δύο χώρες «προσφέρουν μια καλή ευκαιρία για μια θετική ώθηση με στόχο τη σταθερότητα».

Ο ρόλος των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στους ενεργειακούς σχεδιασμούς που εξυφαίνονται στην περιοχή και οι επισημάνσεις περί «σταθερότητας» περιγράφουν το ευρωατλαντικό πλαίσιο των επικίνδυνων διευθετήσεων που προωθούνται στα Ελληνοτουρκικά, με την εμπλοκή όλων των ελληνικών κυβερνήσεων και των αστικών κομμάτων, και για τις οποίες - όπως όλα δείχνουν - θα ενταθούν τα παζάρια αμέσως μετά τις εκλογές, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι κυβέρνηση σε Ελλάδα και Τουρκία.

«Σταθερότητα» για τους ΝΑΤΟικούς σημαίνει να δυναμώσει η ισχύς του ΝΑΤΟ στη νοτιοανατολική του πτέρυγα, απέναντι στους ανταγωνιστές ΗΠΑ και Κίνα. Αυτό προϋποθέτει μια Τουρκία σφιχτά δεμένη στο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, με ανταλλάγματα που διεκδικεί η τουρκική αστική τάξη σε όλο το «τόξο» από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τη Βόρεια Αφρική, κλιμακώνοντας την αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και της Ελλάδας.

Αντίστοιχα, με τον πόλεμο ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία, ο οποίος διαμορφώνει νέα δεδομένα στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής, επιταχύνονται σχέδια που προϋπήρχαν για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατ. Μεσογείου και την απεξάρτηση της ΕΕ από το ρωσικό αέριο και πετρέλαιο. Και σ' αυτήν την περίπτωση, τα άλυτα ζητήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αντιμετωπίζονται ως «εμπόδιο» από τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς, ρίχνοντας νερό στο μύλο των τουρκικών διεκδικήσεων.

Ο στόχος της ΝΑΤΟικής συνοχής και της αναβάθμισης της χώρας στους ενεργειακούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και όχι του λαού, είναι αδιαπραγμάτευτος κοινός τόπος στα προγράμματα όλων των κομμάτων του ευρωατλαντικού «τόξου» στην Ελλάδα. Αυτός είναι ο λόγος που στην προεκλογική αντιπαράθεση απουσιάζουν ακόμα και ως ...τίτλος τα Ελληνοτουρκικά, ενώ οι εξελίξεις «τρέχουν» στο παρασκήνιο και θα «τρέξουν» ακόμα πιο γρήγορα μετά τις εκλογές.

Η σιγουριά που εκφράζουν οι Αμερικανοί ότι η «εκπληκτική συνεργασία» τους με την Ελλάδα «δεν θα αλλάξει, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών», επιβεβαιώνει τη βαθιά σύμπλευση που υπάρχει ανάμεσα στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ, και σε αυτό το θέμα.

Οι λαοί όμως στις δύο χώρες δεν πρέπει να τρέφουν καμία ελπίδα ότι μπορεί μέσα σ' αυτό το πλαίσιο να υπάρξουν λύσεις αμοιβαία επωφελείς για τα συμφέροντά τους, που να ικανοποιούν τον κοινό πόθο να ζουν ειρηνικά και μονιασμένα αφού δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Αντίθετα, οι επώδυνοι συμβιβασμοί που προωθούνται, με τις απειλές για σύγκρουση να συνυπάρχουν με τις «πλατφόρμες διαλόγου» των ΝΑΤΟ και ΕΕ, έχουν ως κριτήριο τα ισχυρά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή και γι' αυτό περιέχουν το σπέρμα μελλοντικών, ακόμα πιο οξυμένων εντάσεων και ανταγωνισμών.