Κάνουμε τη νύχτα μέρα, ψήφο δεν χαρίζουμε!

Οι μέρες είναι λίγες, μόλις 7, αλλά μπορούν να χωρέσουν πολλή, πάρα πολλή δουλειά από κάθε μέλος και φίλο του KKE, από κάθε υποψήφιο, από κάθε άνθρωπο που δηλώνει «παρών» στη μεγάλη μάχη που δίνει το Κόμμα για να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται.

Τώρα κάθε μέρα, κάθε ώρα μετράει διπλά και τριπλά!

Τώρα ο καλός σχεδιασμός, το «τίποτα στην τύχη του», το «όλοι στη μάχη», πρέπει να υπηρετεί τον έναν και μοναδικό στόχο: Να φτάσει η συζήτηση με χιλιάδες εργατοϋπαλλήλους, νεολαίους, ανέργους, συνταξιούχους στο «διά ταύτα», στο «ναι, την Κυριακή ψηφίζω ΚΚΕ». Δεν θα ξεκινήσουμε τώρα με τον εργατόκοσμο μια συζήτηση από την αρχή, αλλά θα πιάσουμε το νήμα από όσα έχουμε ήδη συζητήσει, από όσα ο ίδιος έχει ζήσει τον τελευταίο καιρό, έχοντας πια μεγαλύτερη πείρα, που μπορεί να οδηγήσει στο συμπέρασμα της ανάγκης για πιο ισχυρό ΚΚΕ.

Αυτές οι μέρες είναι που το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ πρέπει να φτάσει σχεδιασμένα σε κάθε λαϊκό σπίτι, σε κάθε χώρο δουλειάς. Με τον «Ριζοσπάστη» στο χέρι, με τα κεντρικά προεκλογικά υλικά, με το κάλεσμα για μαζική συμμετοχή στις προεκλογικές συγκεντρώσεις, όπως της Αθήνας την ερχόμενη Τετάρτη, για να μετατραπεί σε μια μεγάλη λαϊκή διαδήλωση στήριξης του ΚΚΕ, δεν θα «ξεχάσουμε» κανέναν.

Η νίκη στις φοιτητικές εκλογές φανερώνει νέα περιθώρια

Θα φτάσουμε σε όλους εκείνους που ακόμα δεν έχουν κατασταλάξει, που εξακολουθούν να προβληματίζονται, που μας άκουσαν τις τελευταίες βδομάδες με ενδιαφέρον. Και η αλήθεια είναι ότι είναι πολλές χιλιάδες ακόμα όσοι αναγνωρίζουν τον πρωτοπόρο ρόλο του Κόμματος, όσοι συνειδητοποιούν ότι με ένα πιο δυνατό ΚΚΕ μπορούν να φουντώσουν ακόμα περισσότερο οι αγώνες της «επόμενης μέρας».

Φάνηκε αυτή η δυνατότητα στο αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών, με χιλιάδες περισσότερους φοιτητές από πέρυσι να ψηφίζουν την «Πανσπουδαστική», να κατοχυρώνουν μια μεγάλη νίκη που «ταράζει τα νερά», που δείχνει στην πράξη ότι τα πράγματα αλλάζουν, ότι ο συσχετισμός μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά προς όφελος των «από κάτω».

Θα φτάσουμε λοιπόν σχεδιασμένα, χωρίς να λυπηθούμε χρόνο και κόπο, κατανικώντας εμπόδια και δυσκολίες, στους χιλιάδες που είναι έτοιμοι να κάνουν το βήμα, που αν βρεθούμε δίπλα τους, συζητήσουμε με εμπιστοσύνη και ουσιαστικά, μπορούμε να συμβάλουμε να ξεδιαλύνουν και τα τελευταία ερωτήματα, κάτι που θα τους «προστατέψει» από ένα πισωγύρισμα της τελευταίας στιγμής, θα τους «θωρακίσει» απέναντι στην πίεση της κυβερνητικής εναλλαγής.

Ταυτόχρονα, στις λίγες μέρες που απομένουν παίρνουμε και όλα τα πρακτικά μέτρα για να μη χαθεί ούτε μία ψήφος προς το ΚΚΕ. Ετεροδημότες που πρέπει να εξασφαλίσουν τη μετακίνησή τους, εργαζόμενοι που πρέπει να πάρουν άδεια για να φτάσουν στην κάλπη, άνθρωποι που πιθανώς χρειάζονται ειδική βοήθεια. Ολοι «σαν ένας άνθρωπος» θα δράσουμε έτσι ώστε τη μέρα των εκλογών να μην υπάρχουν «απρόβλεπτα».

Αντίστοιχα, παίρνουμε και τα μέτρα προπαγάνδας: Η αφίσα, το τρικ, το φυλλάδιο, η ντουντούκα στο αυτοκίνητο, η καθημερινή παρουσία στα προεκλογικά περίπτερα, η οργάνωση της μαζικής εξόρμησης. Ολα εκείνα που δίνουν απάντηση στην προσπάθεια φίμωσης, στις ωμές κρατικές και εργοδοτικές παρεμβάσεις προς τους εργαζόμενους, που τους δίνουν «γραμμή» να ψηφίσουν τα κόμματα του κεφαλαίου.

Στο επίκεντρο το βασικό δίλημμα

Χωρίς να χανόμαστε λοιπόν στα «πολλά», τώρα στο επίκεντρο πρέπει να βρεθεί το τι θα είναι αυτό που πραγματικά θα μετρήσει από τις 22 Μάη, για να αποκτήσει μεγαλύτερο μπόι ο ίδιος ο λαός απέναντι σε όσους του φέρνουν την ακρίβεια, του λεηλατούν το εισόδημα, τον ξεσπιτώνουν, τον βάζουν σε διαρκείς κινδύνους, τον εμπλέκουν στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Και εδώ το δίλημμα είναι σαφές: Είναι ή δεν είναι προϋπόθεση να «κοντύνουν» η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, που ευθύνονται για τα παραπάνω, και ταυτόχρονα να «ψηλώσει» το ΚΚΕ, που τα αντιπαλεύει στην πράξη;

Ποιος θα αντιπαλέψει την επόμενη μέρα τα πάνω από 350 προαπαιτούμενα που περιμένουν τον λαό από το Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο ενώνει όλα τα κόμματα του κεφαλαίου; Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που το ψήφισαν και με τα δυο χέρια, ή ο ίδιος ο λαός, με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, το μόνο κόμμα που χωρίς δεύτερη σκέψη ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι πρόκειται για το «μνημόνιο των μνημονίων»;

Τι έχει ανάγκη ο λαός; Να είναι ισχυρά εκείνα τα κόμματα που θα σχηματίσουν την επόμενη κυβέρνηση, που θα «τρέξει» δίχως δεύτερη σκέψη αυτά τα προαπαιτούμενα, την παραπέρα εμπορευματοποίηση βασικών αγαθών, την ένταση της αντεργατικής επίθεσης, μαζί και με το «σφαγείο» του Συμφώνου Σταθερότητας; 'Η ένα ισχυρό ΚΚΕ, για να είναι δυνατός ο αντίπαλος της όποιας αντιλαϊκής κυβέρνησης;

Ποιο θα είναι εκείνο το αποτέλεσμα που θα κρατήσει ζωντανή την ελπίδα του λαού για ένα καλύτερο μέλλον, που θα δίνει απάντηση στο σύνθημα «'Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» από τη σκοπιά των αναγκών των εργαζομένων; Με ένα ΚΚΕ όσο πιο ισχυρό γίνεται, με δυνατό το Κόμμα που δείχνει το μέλλον που μπορεί να κατακτήσει ο εργαζόμενος λαός, χωρίς φτώχεια, ανεργία, ανασφάλεια, χωρίς τον «στενό κορσέ» των αντοχών της καπιταλιστικής οικονομίας και της κερδοφορίας; 'Η με εκείνα τα κόμματα που δεσμεύονται για τη «δημοσιονομική σταθερότητα», που «κοστολογούν» ακόμα και τα ψίχουλα που μοιράζουν για να μένει ανέπαφο το «καρβέλι» των επιχειρηματικών ομίλων;

Πώς θα αισθανθούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πιο δυνατοί απέναντι στην εργοδοσία, οι αυτοαπασχολούμενοι απέναντι σε κράτος - ομίλους - τραπεζίτες; Εχοντας δώσει «λευκή επιταγή» στα κόμματα που θα κυβερνήσουν και που ακόμα και τώρα, προεκλογικά, ομολογούν ότι «σημασία δεν έχει τι λέμε πριν τις κάλπες»; 'Η με ψήφο στο ΚΚΕ, τη μόνη για την οποία ο λαός είναι σίγουρος ότι δεν θα τη βρει να περιφέρεται σε υπουργεία, να παζαρεύει καρέκλες και «ψήφους εμπιστοσύνης» σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις;

Τέτοιες μέρες λοιπόν, που ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ μαζί με τα συμπληρώματά τους πονοκεφαλιάζουν για την κυβερνητική σύνθεση που θα κληθεί να υλοποιήσει το κοινό τους πρόγραμμα, οι εργαζόμενοι μπορούν να «υλοποιήσουν» ό,τι πραγματικά θα δυσκολέψει αυτό το πρόγραμμα. Να πάνε στην κάλπη με κριτήριο το πώς θα έχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση φοβισμένη, που θα νιώθει στο ...σβέρκο της την ανάσα του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ!