Μεγάλη συζήτηση γίνεται αυτήν την προεκλογική περίοδο για το ποιος είναι «αντισυστημικός» και ποιος όχι. Δεν υπάρχει κόμμα που να μη διεκδικεί κάποιο είδος «αντισυστημικότητας», ή αντίστροφα να μην τη χρησιμοποιεί ως φόβητρο για να μαζέψει ψήφους.
Φτάσαμε στο τραγελαφικό σημείο μέχρι και το ΠΑΣΟΚ, που έχει ταυτιστεί με το σύστημα και την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής τα τελευταία 40 χρόνια, να αυτοαποκαλείται «κόμμα του αντισυστημικού ρεαλισμού». Που σημαίνει με λίγα λόγια, όπως και η «ρεαλιστική ανυπακοή» του ΜέΡΑ25, «ανυπακοή» μέχρι εκεί που επιτρέπει το σύστημα!
Δεν είναι παράξενη βέβαια αυτή η προπαγανδιστική επίκληση της λέξης «αντισυστημικός», όταν το 30% του λαού εκφράζει αποστροφή για τα κόμματα που κυβέρνησαν. Πέρα όμως από τον προφανή ψηφοθηρικό στόχο ενόψει εκλογών, επιχειρείται κάτι βαθύτερο από τα κόμματα του συστήματος που επικαλούνται ποικιλοτρόπως την «αντισυστημική ψήφο».
Επιχειρείται ο εγκλωβισμός του λαού και των εργαζομένων σε ένα ψεύτικο δίπολο, που όποια πλευρά κι αν επιλέξει κανείς θα οδηγείται από διαφορετικά κανάλια στη μη αμφισβήτηση του συστήματος της εκμετάλλευσης.
Ενα δίπολο που ενισχύεται τόσο με τις κάλπικες «αντισυστημικές» διακηρύξεις όπως των πρώην υπουργών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Βαρουφάκη και Δ. Στρατούλη (τώρα ΜέΡΑ25), όσο και από την προπαγάνδα της ΝΔ, που ξιφουλκεί με αυτόν τον βολικό και κάλπικο «αντισυστημισμό», διακηρύσσει τη σωφροσύνη και την υπευθυνότητα για να συνεχιστεί η «καλή πορεία της χώρας». Πρόσφατο παράδειγμα η προσπάθεια να προβληθούν με το φωτοστέφανο του «αντισυστημικού» τα μαντρόσκυλα του συστήματος, η εγκληματική οργάνωση του Κασιδιάρη.
Και οι δύο φυσικά είναι πλευρές του ίδιου νομίσματος, γιατί βρίσκονται στην υπηρεσία του καπιταλιστικού συστήματος, των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου, των προαπαιτούμενων του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ και της «επενδυτικής βαθμίδας», που συνοδεύονται από διαρκές τσάκισμα δικαιωμάτων, και των επικινδύνων για τους λαούς ΝΑΤΟικών σχεδιασμών.
Γι' αυτό και έχει ιδιαίτερη σημασία να προσδιορίσουμε για ποιο σύστημα μιλάμε, ώστε να καθορίσουμε ποιοι είναι οι φίλοι του, τα στηρίγματά του και πώς μπορούν ο λαός και οι εργαζόμενοι να το αντιμετωπίσουν πραγματικά. Γιατί ο πραγματικός αντίπαλος είναι το καπιταλιστικό σύστημα, που γεννά συνέχεια ακρίβεια, φτώχεια, ανεργία, πολέμους, που στη λογική του κόστους - οφέλους βάζει σε κίνδυνο τη ζωή των εργαζομένων και του λαού, οδηγεί σε προμελετημένα εγκλήματα όπως εκείνο στα Τέμπη. Ενάντια σε αυτό το σύστημα το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η αντεπίθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
«Η πιο ισχυρή αντισυστημική ψήφος είναι αυτή που θα πλήξει το καθεστώς Μητσοτάκη», είχε δηλώσει ο Αλ. Τσίπρας, εκφράζοντας με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο τον πυρήνα της αποπροσανατολιστικής προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ: Για την αντιλαϊκή πολιτική φταίει αποκλειστικά η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τα πάντα ώστε η δικαιολογημένη οργή του λαού να μη στραφεί στον πραγματικό αντίπαλο που υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις, και η σημερινή, και στα αντιλαϊκά μέτρα του επόμενου διαστήματος που επιβάλλουν η καπιταλιστική οικονομία, οι δεσμεύσεις στην ΕΕ και η διεθνής όξυνση του ενεργειακού και εμπορικού πολέμου. Αυτά τα μέτρα, που αποτελούν το κοινό τους πρόγραμμα με τη ΝΔ, όπως έδειξε και η προηγούμενη 4ετία του ως αντιπολίτευση, όπου ψήφισε πάνω από τα μισά νομοσχέδιά της, θα αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ να τα περάσει πιο εύκολα στον λαό, με ψευτο-φιλολαϊκή γαρνιτούρα.
«Αντισυστημική ψήφος» στον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει επομένως αλλαγή της κυβέρνησης που θα προωθήσει τις επιλογές του συστήματος, θα εφαρμόσει την αντιλαϊκή πολιτική και θα τα πετύχει όλα αυτά με τις λιγότερες αντιδράσεις από τους εργαζόμενους.
Αυτή ήταν και η πολύτιμη προσφορά του στο σύστημα ως κυβέρνηση το 2015 - 2019: Δεν ψήφισε και εφάρμοσε απλά το 3ο μνημόνιο, αλλά φρόντισε ο νέος κυκεώνας αντιλαϊκών μέτρων να μη συναντήσει την ίδια αντίσταση από το εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Αυτό είναι εξάλλου και το πραγματικό περιεχόμενο των «αντισυστημικών» θέσεων που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ με το περίφημο «Συμβόλαιο Αλλαγής», ένα συμβόλαιο καλής πίστης στο σύστημα της εκμετάλλευσης ότι θα μείνουν άθικτοι οι εκατοντάδες αντιλαϊκοί νόμοι, ότι στόχοι θα συνεχίσουν να είναι η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και η δημοσιονομική σταθερότητα, ότι θα υπάρξει πλήρης σεβασμός και ενεργητική προώθηση των κατευθύνσεων της ΕΕ και των ματωμένων προαπαιτούμενων του Ταμείου Ανάκαμψης, ότι θα συνεχιστεί απρόσκοπτα η ένταξη και προώθηση των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών.
Στο επίκεντρο της κάλπικης αντιπαράθεσης ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε το ΜέΡΑ25, το οποίο παρουσιάστηκε ούτε λίγο ούτε πολύ σαν μια «ακραιφνής αντισυστημική» δύναμη που με τις προτάσεις της θα θέσει σε κίνδυνο τη σταθερότητα της οικονομίας και του συστήματος γενικότερα.
Στην πραγματικότητα το ΜέΡΑ25 δεν στέκεται απέναντι από το σύστημα, αλλά τρέχει σαν λαγός μπροστά του, στρώνοντας το έδαφος για το επόμενο μείγμα αντιλαϊκών σχεδιασμών.
Οι θέσεις του ως σημαιοφόρου της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ είναι τόσο προωθημένες, που τις ζηλεύουν για την αντιλαϊκή τους τόλμη μέχρι και τα επιτελεία της Κομισιόν. Ζητά το πλήρες «σταμάτημα των εξορύξεων», δηλαδή ταχύτερη προώθηση της απολιγνιτοποίησης και διατήρηση της ενεργειακής ακρίβειας, χιλιάδες απολύσεις, αύξηση των εισαγωγών και της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας.
Οι θέσεις του για τη διάσωση των τραπεζών ζητούν να αναλάβουν πλήρως το κόστος των «κόκκινων» δανείων οι φορολογούμενοι, μέσω μιας κρατικής «κακής τράπεζας».
Σε όλα αυτά το ΜέΡΑ25 θέλει οι εργαζόμενοι όχι απλά να μην αντιδράσουν, αλλά επιπλέον να συναινούν, να αποδέχονται την αντιλαϊκή πολιτική, συναποφασίζοντας και χειροκροτώντας, και γι' αυτό διατύπωσε τον πιο ευφάνταστο μηχανισμό ταξικής συνεργασίας και ενσωμάτωσης, με τα περίφημα «Διαβουλευτικά Συμβούλια» (ΔΙΑΣΚΕΠ), που τάχα μπορούν να μεταβάλλουν σε φιλολαϊκό το κράτος της δικτατορίας του κεφαλαίου.
Επικοινωνιακά έχουν βελτιωθεί απ' όταν ο αρχηγός του ΜέΡΑ25 συμφωνούσε με το 70% των μνημονίων και υπερασπιζόταν τις ιδιωτικοποιήσεις, καθώς σήμερα έχουν αναλάβει να παρουσιάζουν τους αντιλαϊκούς νόμους της ΕΕ ως «αντισυστημικές» προτάσεις.
Τις τελευταίες βδομάδες πήρε επίσης μεγάλη έκταση η παρουσίαση κομμάτων της ακροδεξιάς, ακόμα και ναζιστικών μορφωμάτων, ως δήθεν κομμάτων όπου θα στραφεί η αντισυστημική ψήφος. Πρόκειται για μια προπαγάνδα με πολλαπλή στόχευση.
Από τη μια μεριά κρατιούνται ζωντανές εφεδρείες με μεταλλάξεις και μεταμφιέσεις εγκληματικών ναζιστικών οργανώσεων, όπως η Χρυσή Αυγή, για το χτύπημα του εργατικού κινήματος όποτε και εφόσον χρειαστεί. Δεν είναι τυχαία η μεγάλη προσπάθεια αναμόρφωσης του συγκεκριμένου χώρου, με αλλεπάλληλες διεργασίες, συγκολλήσεις και διασπάσεις εθνικιστικών και ακροδεξιών κομμάτων, τα οποία ήταν και είναι πρόθυμα να δώσουν πολιτική στέγη σε φανερά ή αθέατα μορφώματα που πριν συγκροτούσαν τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Η δε προβολή τους από το σύστημα ως «αντισυστημικών» δυνάμεων τους δίνει μια έμμεση κάθαρση στα μάτια μιας μερίδας κόσμου, για να παίξουν τον ρόλο τους και στον εγκλωβισμό του και στην αντιδραστική του οργάνωση.
Παράλληλα, με αυτόν τον τρόπο ξεπλένονται ως «αντισυστημικές» και οι γνωστές θέσεις άλλων εθνικιστικών και ακροδεξιών κομμάτων, αλλά και των διαφόρων ναζιστικών οργανώσεων, που δίνουν όρκους πίστης στα τμήματα του κεφαλαίου, στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, παρά την όποια φραστική ψευδεπίγραφη καταγγελία τους, την ίδια στιγμή που χύνουν το εθνικιστικό, ρατσιστικό τους δηλητήριο και ωμό - εμετικό αντικομμουνισμό στην εργατική τάξη.
Τέλος, η αναγόρευση του εθνικισμού και του ναζισμού ως δυνάμεων «αντισυστημικών» βολεύει το ίδιο το σύστημα να προβάλλει την αισχρή θεωρία των «δύο άκρων», ταυτίζοντας με τον φασισμό την πραγματική εναντίωση στο σύστημα της εκμετάλλευσης, που είναι η ψήφος και η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ.
Η μόνη πραγματικά αντισυστημική ψήφος είναι η ψήφος στο ΚΚΕ, και αυτό το έχει αποδείξει στην πράξη το ΚΚΕ όλο το προηγούμενο διάστημα.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των αγώνων σε κάθε χώρο δουλειάς, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία. Ηταν και είναι η ψυχή και το στήριγμα της πάλης ενάντια σε κάθε αντιλαϊκό μέτρο, για την απόσπαση κατακτήσεων. Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μόνη αντισυστημική ψήφος, γιατί το ΚΚΕ δεσμεύεται και καταθέτει σταθερά τη δύναμή του στη μεγάλη υπόθεση της οργάνωσης της αντεπίθεσης ενάντια σ' αυτό το γερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, στην οργάνωση της αντεπίθεσης για τη ζωή που πραγματικά έχουμε ανάγκη.
Αυτό το έχει αποδείξει ήδη το ΚΚΕ με τις θέσεις και τη δράση του ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, ενάντια στις κατευθύνσεις της ΕΕ, ενάντια στο ΝΑΤΟ και τους επικίνδυνους για την περιοχή σχεδιασμούς του.
Αντισυστημική είναι η ψήφος στο ΚΚΕ, που είναι το μόνο κόμμα που θα βρει απέναντί της και η επόμενη κυβέρνηση, που ανεξαρτήτως σύνθεσης έχει δεδομένο αντιλαϊκό πρόγραμμα.
Αντισυστημική είναι η ψήφος στο ΚΚΕ γιατί έχει Πρόγραμμα εξουσίας που βάζει στο στόχαστρο το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης, γιατί οργανώνει τον αγώνα ώστε να κάνουν κουμάντο στον πλούτο που παράγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και ο λαός.
Λουκά ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ*
*Ο Λ. Αναστασόπουλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου