Την παραίτησή του από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ο Αλέξης Τσίπρας, με δήλωσή του από το Ζάππειο, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου.
Ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι το «εκλογικό σώμα έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ μια διπλή εντολή, να ανταποκριθεί στον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να αλλάξει δραστικά αν θέλει να διεκδικήσει ξανά τη διακυβέρνηση».
«Το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα να γίνει η αρχή» για μια «διαδικασία βαθιάς ανανέωσης και επανίδρυσης», είπε, επισημαίνοντας πως «ο νέος ΣΥΡΙΖΑ είναι η άμεση προτεραιότητα», σε μια συνήθη πρακτική των αστικών κομμάτων να επιχειρούν να «αναβαπτιστούν» και να «ξεπλυθούν» από τις αντιλαϊκές πολιτικές που έχουν εφαρμόσει.
Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε «περήφανος» για την πολιτική που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ως κυβέρνηση όσο και ως αντιπολίτευση, θυμίζοντας βασικά σημεία αυτής της πορείας όπως η λεγόμενη «έξοδος από τα μνημόνια», η «ρύθμιση του χρέους», η «διεθνής εικόνα της χώρας που αποκαταστήσαμε» και ιδιαίτερα η υπογραφή της ΝΑΤΟϊκής συμφωνίας των Πρεσπών, δίνοντας έτσι και το πολιτικό στίγμα των επόμενων κινήσεων στον ΣΥΡΙΖΑ και ευρύτερα τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.
Αγωνιώντας για την πρωτοκαθεδρία στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα, ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε ότι χρειάζεται «να εφεύρουμε έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ», που «να διαβάσει τις νέες αντιθέσεις και τα νέα ρεύματα της κοινωνίας, να ανταποκριθεί στις προσδοκίες αυτών που εκπροσωπεί». Με αυτό το στόχο, σημείωσε ότι «οφείλουμε να ανταποκριθούμε άμεσα, να αναδιοργανωθούμε άμεσα, να μη χαθεί ούτε μία μέρα», μιλώντας για «εκλογή νέας ηγεσίας από τα μέλη του κόμματος» και «άμεση προσφυγή σε σχετικές διαδικασίες», στις οποίες δήλωσε ότι παρότι δεν θα είναι υποψήφιος, «θα είμαι παρών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά» ισχυριζόμενος ότι θέλει να αποδείξει ότι «μπορείς να είσαι μάχιμος και δημιουργικός και χωρίς αξιώματα».
Η πρόσφατη εκλογική συντριβή της Σοσιαλδημοκρατίας δεν έχει να κάνει με το ότι ο κόσμος έγινε (πιο) δεξιός. Αλλά με το ότι η Σοσιαλδημοκρατία ταυτίζεται με την δεξιά σε όλα τα στρατηγικά ζητήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι, αγωνιστές και προοδευτικοί στήριξαν ΚΚΕ, άλλοι κατέληξαν στην αποχή, άλλοι επέλεξαν δεξιά πολιτική και προτίμησαν την γνήσια, την ΝΔ. Αυτή η απλή αλήθεια, γνωστή σε όλο τον κόσμο, φαίνεται πως παραμένει άγνωστη για διάφορες αναλύσεις του χώρου αυτού που (παριστάνουν πως) δεν την βλέπουν.
Δεν γίνεται και αλλιώς,αυτός είναι ο ρόλος της Σοσιαλδημοκρατίας.
Praxis Review
Το καπιταλιστικό σύστημα χρειάζεται δύο χέρια για να κάνει τις δουλειές του υπέρ των λίγων και για να ξεγελάει τον λαό που τον φοβάται. Ένα δεξί κι ένα αριστερό. Όταν ο λαός παραιτείται από διεκδικήσεις χρησιμοποιεί το δεξί του χέρι το σύστημα. Όταν ο λαός σηκώνεται και διεκδικεί χρησιμοποιεί το αριστερό του χέρι για να τον υποτάξει και να τον επαναφέρει στην παραίτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εκεί που ο λαός νομίζει πως έχει αριστερή κυβέρνηση βλέπει και ζει την ίδια δεξιά πολιτική.
Ποιος κερδίζει; Ποιος ενισχύεται; Ποιος χάνει τον προσανατολισμό του;
Κερδίζει κι ενισχύεται ο καπιταλισμός, χάνει ο λαός κι ο σοσιαλισμός!
Η σοσιαλδημοκρατία έχει ηττηθεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σ’ όλες τις δυτικές αστικές δημοκρατίες, γιατί υιοθέτησε όλη την δεξιά πολιτική που επιβάλλουν οι καπιταλιστές, αφού είναι κυρίαρχοι στην οικονομία. Όσο υπήρχε ο σοσιαλισμός στην Σοβιετική Ένωση έλκονταν από τον σοσιαλισμό για να λειτουργεί ως αποσβεστήρας κραδασμών στις καπιταλιστικές χώρες!
Σήμερα το καπιταλιστικό σύστημα χρειάζεται τον φασισμό, για να συνεχίσει το κεφάλαιο την κερδοφορία του. Πώς θα την επιβάλλει όλη την αντιλαϊκή πολιτική του; Μόνο με την σιδερένια του γροθιά, τον φασισμό.
Οπότε και στην Ελλάδα επιβεβαιώθηκε ο ιστορικός ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας που αυτοαποκαλείται αριστερά : η σωτηρία του καπιταλιστικού συστήματος σε κρίσιμες στιγμές και η άνοδος του φασισμού.
Γι’ αυτό ισχύει πως Ελπίδα είναι μόνο η πάλη των λαών, οι κομμουνιστές κι ο σοσιαλισμός!
Μαρία Παπαγιάννη
Με τον Αλ6 προσωπικά δεν έχουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώην ΚΝίτες που έδρεψαν δαφνες σε αναθεωρητικα σχήματα, είναι κάτι ούτε πρωτοφανές, ούτε αξιοπερίεργο.
Εδώ έχουν σταδιοδρομήσει ως χαφιεδες της Ασφαλειας, ή σε κλασσικά αστικά και δεξιά κόμματα από καίριες κυβερνητικές θέσεις.
Ένα τσιγάρο δρόμος η διαφορά.
Ο Αλ6ς, αυτή τη στιγμή καιροφυλακτει.
Θα περιμένει μπας και ξανακάτσει η μπίλια στη πλευρά του, αναμένοντας τις αποτυχίες των διαδόχων του, γιατί αυτή τη στιγμή, εκλογικο μερίδιο στον οπορτουνιστικό χώρο δεν υπάρχει και το ξέρει.
Σίγουρα θα τον ξαναβρούμε μπροστά μας κάποια στιγμή με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αλλά το κύριο είναι να έχουμε κατά νου, πως η σοσιαλδημοκρατια δεν θα απουσιάζει από τη δρώσα πολιτική ζωή παρά μόνο τη στιγμή που θα παραδώσει στο φασισμό τον εγγενή αναχωματισμο της μετατρέποντάς τον σε γνήσια αντικομμουνιστική και αντιδραστική εν γένει υστερία, ως γνήσια σκουπίδια και ρεταλια του επαναστατικου μετασχηματισμου της κοινωνίας στην όξυνση των ταξικων αντιθέσεων που-αναπόφευκτα-θα προκύψουν.
Αυτός άλλωστε ήταν και ο ρόλος της διαχρονικά, πέρα από τη διαχείριση του αστικού τρόπου εξάσκησης της πολιτικής σε ηπιότερους ταξικους καιρούς.
Jack Ross