Στις 29 Ιουνίου 1957, στη Μόσχα, σε έκτακτη Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, εγκρίθηκε ψήφισμα «Για την αντικομματική ομάδα των Mάλενκοφ, Μόλοτοφ, Καγκάνοβιτς και Σεπίλοφ που προσχώρησε σε αυτήν».
Τον Ιούνιο του 1957, στο διοικητικό όργανο του ΚΚΣΕ - το Προεδρείο της Κεντρικής Επιτροπής - η διαμάχη μεταξύ του Πρώτου Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής Νικήτα Χρουστσόφ και των συναδέλφων του στην ανώτατη κομματική και πολιτειακή ηγεσία της ΕΣΣΔ, με επικεφαλής τον Γκεόργκι Μαλένκοφ, Βιάτσεσλαβ Μόλοτοφ και Λάζαρ Καγκάνοβιτς, εντάθηκε. Ο τελευταίος αντιτάχθηκε τόσο στην απότομη «αποκάλυψη της λατρείας της προσωπικότητας του Στάλιν και στις τραγικές συνέπειες της για τη χώρα» όσο και στην τυχοδιωκτική οικονομική πολιτική του Χρουστσόφ.
Ο Μολότοφ, ο Μαλένκοφ και ο Καγκάνοβιτς, υποστηριζόμενοι από τους ομοϊδεάτες τους από την «παλιά σταλινική φρουρά», καθώς και από το νεότερο γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής Ντμίτρι Σεπίλοφ (θεωρείτο ... υποψήφιος του Χρουστσόφ!) Αποτελούσαν την πλειοψηφία στο Προεδρείο της Κεντρικής Επιτροπής και εκτέλεσαν απόφαση περί απομάκρυνσης του Χρουστσόφ από τη θέση του.
Ο πρώτος γραμματέας πέτυχε την επείγουσα σύγκληση μιας έκτακτης Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής, η οποία συνήλθε στις 22 Ιουνίου 1957. Στην πρώτη κιόλας συνεδρίαση, ο υπουργός Άμυνας της ΕΣΣΔ, Στρατάρχης Γκεόργκι Ζούκοφ, καταδίκασε δριμύτατα τους αντιπάλους του Χρουστσόφ, συκοφαντώντας τους, κατηγορώντας τους για πολλά «εγκλήματα» που διαπράχθηκαν στα χρόνια της διακυβέρνησης του Στάλιν. Έτσι κατάφερε να κερδίσει την πλειοψηφία των μελών της Κεντρικής Επιτροπής στο πλευρό του Α' Γραμματέα. Ο Σεπίλοφ δεν συμμετείχε στις «σταλινικές καταστολές», αλλά τιμωρήθηκε για «προδοσία κατά του Χρουστσόφ» και δήλωσε ότι «εντάχθηκε» σε μια «αντικομματική ομάδα».
Ως αποτέλεσμα, στην τελική συνεδρίαση της Ολομέλειας στις 29 Ιουνίου 1957, εγκρίθηκε ψήφισμα «Για την αντικομματική ομάδα Mάλενκοφ, Μόλοτοφ, Καγκάνοβιτς και Σεπίλοφ & όσων προσχώρησαν σε αυτήν»». Οι δραστηριότητες αυτών των ηγετών του κόμματος χαρακτηρίστηκαν ως «ασύμβατες» με τις αρχές του λενινιστικού κόμματος και αποφασίστηκε: να διαγραφούν «από τη σύνθεση του Προεδρείου της Κεντρικής Επιτροπής και από τη σύνθεση της Κεντρικής Επιτροπής», στερώντας έτσι τους κάθε επιρροής στο κόμμα και το κράτος.
Η ομάδα περιελάμβανε επίσης τους Βοροσίλοφ, Μπουλγκάνιν ,Περβούχιν και Σαμπούροφ οι οποίοι αρχικά τιμωρήθηκαν με ελαφρύτερες ποινές (ο Βοροσίλοφ μέχρι το 1960 παρέμεινε ως Προεδρεύων του Προεδρείου του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ, ο Μπουλγκάνιν μέχρι το 1958, παρέμεινε πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου της ΕΣΣΔ, ο Περβούχιν υποβιβάστηκε από μέλος σε υποψήφιο μέλος του Προεδρείου της Κεντρικής Επιτροπής (ωστόσο, στην πραγματικότητα σταμάτησε να συμμετέχει στις συνεδριάσεις της), ο Σαμπούροφ υποβιβάστηκε σε απλό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής). Ωστόσο, στο μέλλον, επιβλήθηκαν και κυρώσεις σε αυτούς - συγκεκριμένα, ο Μπουλγκάνιν στερήθηκε τον βαθμό του στρατάρχη το 1958.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου