Το μαρτύριο της επόμενης μέρας για τους εργάτες του Μουντιάλ

Λίγους μήνες μετά τη διεξαγωγή του Μουντιάλ 2022 (το δίμηνο Νοέμβρη – Δεκέμβρη), το Κατάρ επανέρχεται στο προσκήνιο όσον αφορά τα αθλητικά τεκταινόμενα και όχι μόνο. Αφορμή στάθηκαν οι βλέψεις του περιβόητου Οργανισμού Κρατικών Επενδύσεων (άμεσα συνδεμένου και με τη διοργάνωση του Μουντιάλ) για εξαγορά της αγγλικής Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στην οποία έχουν βάλει πωλητήριο οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες της. Ωστόσο η εμπλοκή στα παιχνίδια αγοραπωλησίας των «κόκκινων διαβόλων» δεν ήταν η μοναδική αιτία που έφερε το Κατάρ ξανά στην επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα: Η αμαρτωλή, βαμμένη με το αίμα χιλιάδων εργατών υπόθεση Μουντιάλ 2022, απ’ ό,τι φαίνεται δεν έκλεισε στα μέσα Δεκέμβρη, όταν έσβησαν τα φώτα της διοργάνωσης. Εργάτες που επιβίωσαν από το μακελειό όλα τα προηγούμενα χρόνια μέχρι να φτιαχτούν τα έργα υποδομής, και που έφτασαν να εργάζονται μέχρι το φινάλε της διοργάνωσης, μετά τη λήξη της άρχισαν να ζουν νέο μαρτύριο. Ενα μαρτύριο που ξεκινούσε από τη μη καταβολή των δεδουλευμένων τους και την ακύρωση των συμβάσεών τους, και έφτανε μέχρι τις απειλές και πρόωρες απελάσεις προκειμένου να μη διεκδικήσουν τα όσα δικαιούνται.

Υπολογίζεται από στοιχεία διεθνών οργανισμών ότι 6.500 εργάτες έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας (έλλειψη μέτρων ασφάλειας, εντατικοποίηση της δουλειάς, πίεση για να τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα). Σε αντίστοιχα επίπεδα υπολογίζεται και ο αριθμός όσων πέθαναν εξαιτίας των εξίσου απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης, που θύμιζαν σκλαβιά. Από την πλευρά τους οι διοργανωτές του Μουντιάλ αμφισβήτησαν τα στοιχεία, ενώ για τα όσα συνέβησαν όλα τα χρόνια της προετοιμασίας της διοργάνωσης όχι μόνο δεν «ίδρωσε το αυτί» της αρμόδιας FIFA, αλλά αντίθετα οι ιθύνοντες της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας προσπάθησαν να εξωραΐσουν τα γεγονότα, απονέμοντας μάλιστα και εύσημα στους διοργανωτές για την «άψογη διοργάνωση»…

Και, φυσικά, ούτε μπροστά στις νέες αποκαλύψεις για το τι έχει συμβεί το διάστημα που έχει μεσολαβήσει από τη λήξη της διοργάνωσης ασχολήθηκαν μέχρι σήμερα με το θέμα οι υπεύθυνοι της FIFA, προφανώς …απασχολημένοι με το να μετράνε τον πακτωλό των κερδών που αποκόμισαν (και) από τη διοργάνωση του Μουντιάλ του 2022.

Το μαρτύριο της επόμενης μέρας

Σύμφωνα με στοιχεία από διεθνείς οργανώσεις, αλλά και αναφορές των διεθνών ΜΜΕ που δημοσιεύτηκαν το προηγούμενο διάστημα, για εκατοντάδες μετανάστες εργάτες η αυλαία στη διοργάνωση δεν ήταν παρά η απαρχή για νέα προβλήματα.

Εκατοντάδες μετανάστες είχαν προσληφθεί με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, για να εργαστούν ως φύλακες στα γήπεδα του Μουντιάλ, κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης. Ωστόσο, μόλις αυτή ολοκληρώθηκε απολύθηκαν αμέσως, αν και η σύμβαση εργασίας δεν είχε λήξει ακόμα, ενώ δεν γίνεται καν κουβέντα για την καταβολή των νόμιμων αποζημιώσεων που δικαιούνταν, με τους αρμόδιους να μη συζητάνε καν το ζήτημα. Σύμφωνα μάλιστα με τα ρεπορτάζ («Guardian»), τρεις εξ αυτών που …τόλμησαν να διεκδικήσουν τα οφειλόμενα κατέληξαν με διάφορες δικαιολογίες στη φυλακή, όπου φέρεται να βρίσκονται μέχρι και σήμερα, ενώ τους επιβλήθηκε και τσουχτερό χρηματικό πρόστιμο, έως και 10.000 ριάλ (περίπου 2.500 ευρώ).

Αντίστοιχες καταγγελίες έχουν γίνει και αναφορικά με τον κλάδο γενικότερων θεμάτων ασφάλειας στους αγώνες (ταξιθέτες, θυρωροί, έλεγχος εισιτηρίων) και φύλαξης των γηπέδων και εγκαταστάσεων: Εργαζόμενοι απολύθηκαν μαζικά από την ιδιωτική εταιρεία που είχε αναλάβει τους συγκεκριμένους τομείς, παρότι η σύμβασή τους είχε ισχύ για άλλους 6 μήνες (για τους αγώνες του εγχώριου πρωταθλήματος που θα ακολουθούσαν στα ίδια γήπεδα, μετά το Μουντιάλ). Και σ’ αυτήν την περίπτωση, προφανώς, ούτε λόγος δεν έγινε για αποζημιώσεις. Παράλληλα, σύμφωνα με τους εργαζομένους, οι υπεύθυνοι της εταιρείας διέταξαν το κέντρο εργαζομένων να σταματήσει να τους παρέχει φαγητό, ενώ προέβησαν και σε απειλές προκειμένου να εγκαταλείψουν τους χώρους όπου στεγάζονταν. Οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μαζική διαμαρτυρία στα γραφεία της εταιρείας, με τους εργοδότες να καλούν την αστυνομία, η οποία συνέλαβε τους περισσότερους διαδηλωτές με διάφορες δικαιολογίες (κλείσιμο δρόμου, παρεμπόδιση κυκλοφορίας κ.λπ.). Από αυτούς, 200 απελάθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, χάνοντας ταυτόχρονα κάθε ελπίδα να πάρουν τα χρήματα που τους οφείλονταν. Οσοι έμειναν, υποχρεώθηκαν να αποδεχτούν να πάρουν τα χρήματα μόνο για τις μέρες εργασίας τον Δεκέμβρη (περίπου 12 μέρες) και να μην τους καταβληθεί αποζημίωση, πριν τελικά απελαθούν και αυτοί.

Αντίστοιχες αναφορές, για τις συνθήκες που αντιμετώπισαν οι εργάτες αμέσως μετά τη λήξη του Μουντιάλ, υπήρξαν και σε σχέση με άλλους τομείς, π.χ. στις Κατασκευές, ειδικά σε έργα στα οποία οι συμβάσεις προέβλεπαν εργασία για αρκετούς μήνες μετά τη διοργάνωση (π.χ. έμμεσα έργα στις υποδομές των πόλεων).

Οι αδυσώπητες λογικές για τα κέρδη

Φυσικά, οι πρακτικές των εταιρειών και των μεγαλοεργολάβων δεν ήταν άγνωστες στους κυβερνώντες της χώρας, οι οποίοι για μια ακόμα φορά επέλεξαν να τηρήσουν σιγή ιχθύος και στάση τύπου «δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα», συν μερικές σκόρπιες δηλώσεις για «τιμωρίες των υπαίτιων» όταν τα πράγματα έπαιρναν διαστάσεις. Αρκετοί εργάτες κατηγόρησαν τους κυβερνώντες του Κατάρ για ανοχή στα όσα γίνονταν. «Τίποτα δεν συνέβη χωρίς να το ξέρουν», ήταν η χαρακτηριστική δήλωση ενός εξ αυτών.

Τα όσα έγιναν πριν αλλά και μετά το αιματοβαμμένο Μουντιάλ του Κατάρ αποτελούν την ωμή καπιταλιστική πραγματικότητα, που στο πλαίσιο του αδυσώπητου κυνηγιού του κέρδους ξεζουμίζει τους εργάτες μέχρι τέλους, θυσιάζοντας ακόμα και τη ζωή τους στον βωμό της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης κερδοφορίας. Αυτός είναι ο κόσμος τους…

Μπ. Τσ