Επικίνδυνες διευθετήσεις σε ευρωατλαντικό πλαίσιο δρομολογούνται ταχέως στα Ελληνοτουρκικά, καθώς διαμορφώνονται όροι συνδιαχείρισης και συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου με το τουρκικό κράτος, προς όφελος των ενεργειακών και άλλων ομίλων. Εξελίξεις συνυφασμένες με τη μεγάλη εικόνα των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή.
Ηδη, οι δυο πλευρές, στον απόηχο της συνάντησης Μητσοτάκη - Ερντογάν στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, στα μέσα Ιούλη στη Λιθουανία, κατέληξαν σε έναν «οδικό χάρτη», ο οποίος προβλέπει:
-- «Πολιτικό Διάλογο» με ευθύνη των υπουργών Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη και Χ. Φιντάν. Η βασική κατεύθυνση των διαπραγματεύσεων τέθηκε από τον ίδιο τον Ελληνα πρωθυπουργό, ο οποίος σε δηλώσεις του σημείωσε ότι σε αυτό το επίπεδο, «στη διαπραγμάτευση θα τεθούν τα σημαντικά, τα βαριά γεωπολιτικά ζητήματα, με σημαντικότερο το βασικό ζήτημα, το οποίο αναγνωρίζουμε ότι είναι η διαφορά μας με την Τουρκία, δηλαδή η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών».
«Σκοπός μου», πρόσθεσε, «είναι να μπούμε στον πυρήνα της βασικής μας διαφοράς» και «εφόσον καταφέρουμε να συμφωνήσουμε να πάμε στη Χάγη». «Οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί να συνεπάγεται κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις που μπορεί να αποτελούν την αφετηρία της διαπραγμάτευσης», ξεκαθάρισε, σε μια τοποθέτηση που ανοίγει πολύ επικίνδυνους δρόμους καθώς οι υποχωρήσεις στις οποίες αναφέρεται επί της ουσίας αφορούν την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Θεωρείται, δε, βέβαιο ότι στο πλαίσιο του «πολιτικού διαλόγου» και με την πλάτη ζεσταμένη από τους ευρωατλαντικούς εταίρους της, η τουρκική αστική τάξη θα βάλει όλες τις διεκδικήσεις της για κρίσιμα θέματα, όπως αυτά για τις «γκρίζες ζώνες» και την αμφισβήτηση της ελληνικότητας νησιών, νησίδων και βραχονησίδων και το δικαίωμα των νησιών σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, την πλήρη ή μερική αποστρατικοποίηση των νησιών του ΒΑ Αιγαίου, τον περιορισμό των χωρικών υδάτων (κυριαρχίας), κάτω από το όριο των 12 ν.μ. που προβλέπει η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, τη μείωση του ελληνικού εναέριου χώρου που έχει καθοριστεί στα 10 ν.μ. από το 1931, τις αρμοδιότητες του FIR Αθηνών για τον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας, την αλλαγή του πλαισίου που ισχύει για τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στην περιοχή κ.ά.
Αλλωστε, από το 2002 που ξεκίνησαν οι λεγόμενες «διερευνητικές» και κατά τη διάρκεια των 64 γύρων που ακολούθησαν, η τουρκική πλευρά έθεσε το συνολικό πακέτο των δικών της διεκδικήσεων, ενώ παζαρεύτηκε το εύρος των χωρικών υδάτων με διάφορες παραλλαγές. Π.χ. η Αθήνα πρότεινε κλιμακωτή επέκταση 6, 8, 9 και 12 ν.μ. ανάλογα με την περιοχή, ενώ η Αγκυρα προέκρινε αλλού 6 ν.μ. και αλλού 12 ν.μ.
Εξάλλου, στο τραπέζι είναι πάντα η Συμφωνία της Μαδρίτης, του 1997, μεταξύ Σημίτη - Ντεμιρέλ, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, που περιείχε απαράδεκτους όρους περί «νόμιμων ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο», αλλά και η Συμφωνία του Ελσίνκι, του 1999, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, που μιλούσε για «συνοριακές διαφορές» Ελλάδας - Τουρκίας. Οι συμφωνίες αυτές για διάφορους «κοσμοπολίτες» αποτελούν μπούσουλα για τους χειρισμούς στα Ελληνοτουρκικά.
-- «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης» (ΜΟΕ) μεταξύ των υπουργείων Αμυνας των δύο χωρών, που έχουν τη δική τους, διακριτή διαδρομή, με ισχυρή αμερικανοΝΑΤΟική παρέμβαση για το ξεπέρασμα των προβλημάτων που παρουσιάζονται στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ, με επίδικο πάντα, και ειδικά τώρα που κλιμακώνεται η κόντρα με τη Ρωσία, τη συνοχή της, με ό,τι ανταλλάγματα προσφέρονται γι' αυτό στην Τουρκία, ώστε να μείνει αγκιστρωμένη στο δυτικό στρατόπεδο.
Θυμίζουμε, εξάλλου, ότι ήδη από την 1/10/2020 έχει στηθεί στην έδρα του Οργανισμού στις Βρυξέλλες ένας «διμερής στρατιωτικός μηχανισμός αποκλιμάκωσης», με στόχο, επισήμως, τη «μείωση του κινδύνου συμβάντων και ατυχημάτων στην Ανατολική Μεσόγειο», με «τη δημιουργία μιας ανοιχτής γραμμής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, για τη διευκόλυνση της αποκλιμάκωσης στη θάλασσα ή στον αέρα». Στην πλατφόρμα αυτή έρχονται έκτοτε σε επαφή τα αρμόδια στρατιωτικά στελέχη των δύο πλευρών που υπηρετούν στις Βρυξέλλες, με την Αγκυρα να προωθεί εκεί συστηματικά τις επιδιώξεις της υπό ΝΑΤΟική «ομπρέλα».
-- «Θετική Ατζέντα». Αφορά μέτρα τα οποία συζητιούνται κυρίως στο «Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας» μεταξύ των δύο κρατών, με χρόνο έναρξης το 2010 και τελευταία συνεδρίαση το 2016, με την υπογραφή αριθμού συμφωνιών για θέματα οικονομίας, Ενέργειας, τουρισμού κ.ά. στην υπηρεσία επιχειρηματικών ομίλων.
Στόχος των δύο κυβερνήσεων είναι το επόμενο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας να γίνει στη Θεσσαλονίκη, πριν από το τέλος του έτους, με τη συμμετοχή εκτός των Μητσοτάκη - Ερντογάν, των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας των δύο χωρών και υπουργών από τα λεγόμενα «οικονομικά» υπουργεία ώστε να κλείσουν συμφωνίες για παραπέρα επιτάχυνση των διμερών μπίζνες.
Σημειωτέον, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία που αποτύπωσε η ελληνική πρεσβεία στην Αγκυρα για τις διμερείς μπίζνες το 2022, οι ελληνικές εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 21,5%, ο συνολικός όγκος εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών αυξήθηκε κατά 18,4% σε σχέση με το 2021.
Σε κάθε περίπτωση, κοινός παρονομαστής όλων αυτών των κατευθύνσεων είναι η προεργασία για παραπομπή «των ελληνοτουρκικών διαφορών» στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, θέση που υποστηρίζουν η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, και προβάλλεται ως αναγκαιότητα από τα αστικά ΜΜΕ.
Ωστόσο, αποκρύπτουν πως το δικαστήριο αυτό, καθώς και τα άλλα διεθνή δικαστήρια που αποφαίνονται για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών, κινούνται στο περιβάλλον των έντονων γεωπολιτικών ανταγωνισμών, στις αποφάσεις τους επιδρούν καθοριστικά ο συσχετισμός δυνάμεων και οι στοχεύσεις ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Στο μεταξύ, διαμορφώθηκαν ήδη επικίνδυνα προηγούμενα που προετοιμάζουν το έδαφος. Συγκεκριμένα, ο υπουργός Εξωτερικών, Γ. Γεραπετρίτης, στην ομιλία του στη Βουλή στις προγραμματικές δηλώσεις, ανέφερε ότι «η χώρα μας επιδιώκει την επίλυση στη βάση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας της μοναδικής διαφοράς μεταξύ των δύο χωρών μας: Της οριοθέτησης της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας στο πρότυπο των συμφωνιών που ήδη έχουμε πράξει με την Ιταλία, την Αίγυπτο και ελπίζουμε σύντομα και με την Αλβανία».
Θυμίζουμε, όμως, ότι η συμφωνία Ελλάδας - Ιταλίας προβλέπει μειωμένη επήρεια στα Διαπόντια Νησιά (η οποία επιδρά αρνητικά στην οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αλβανία) και τις Στροφάδες που επιδρά στην οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Λιβύη. Στην αντίστοιχη συμφωνία Ελλάδας - Αιγύπτου η μερική οριοθέτηση με άξονες τον 26ο και τον 28ο Μεσημβρινό εξαιρεί το Καστελόριζο και τη μισή Ρόδο, δίνοντας αέρα στις τουρκικές διεκδικήσεις στην περιοχή. Επίσης, η οριοθέτηση δεν καθορίστηκε με βάση τη «μέση γραμμή» αλλά τα όρια μετακινήθηκαν βορειότερα ικανοποιώντας την απαίτηση της αιγυπτιακής κυβέρνησης, οδηγώντας σε μειωμένη επήρεια ακόμα και του μεγαλύτερου ελληνικού νησιού, της Κρήτης.
Χαρακτηριστικά όσα έλεγε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Σ. Φάμελλος, την Παρασκευή, μετά την ενημέρωση που είχε στο ΥΠΕΞ από τον υπουργό Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη (ο υπουργός ενημέρωσε τους εκπροσώπους των κομμάτων, μεταξύ άλλων, για τα Ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό, τις εξελίξεις στην Ουκρανία και την κατάσταση στα Δυτικά Βαλκάνια).
Χαρακτηριστικά, ο Φάμελλος διαβεβαίωνε ότι και στον ΣΥΡΙΖΑ είναι «υπέρ του διαλόγου με την Τουρκία, της δόμησης σταθερών δίαυλων επικοινωνίας και υποστηρίζουμε την επανεκκίνηση των διερευνητικών και των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης», όπως διαμορφώνονται και «τρέχουν» βέβαια εντός ευρωατλαντικού πλαισίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Μάλιστα, για να είναι ο διάλογος «εποικοδομητικός» και «να συμβάλλει στην ειρήνη», ο Φάμελλος επέμεινε ότι «προϋπόθεση είναι να αξιοποιηθεί η ΕΕ και οι ΗΠΑ, ώστε να δεσμεύσουν την Τουρκία σε διάλογο βασισμένο στο διεθνές δίκαιο και στον τερματισμό των προκλήσεων».
Με την ίδια πρεμούρα τόνισε στον Γεραπετρίτη ότι «δεν μπορεί να αφήνεται το θέμα των δεσμεύσεων και των προϋποθέσεων για την πώληση των F16 από τις ΗΠΑ στην Τουρκία, αποκλειστικά στις σημαντικές προσπάθειες του κ. Μενέντεζ, του Κογκρέσου και της ελληνικής ομογένειας», αποσιωπώντας ότι εμπλέκουν ακόμα βαθύτερα Ελλάδα και Κύπρο στα σχέδια του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο.
Εβαλε, δε, θέμα ...«τάιμινγκ» για την αποδοχή υποχωρήσεων στα δικαιώματα της χώρας, λέγοντας ότι «αποτελεί μεγάλο λάθος ο κ. Μητσοτάκης, πριν καν αρχίσουν οι συνομιλίες, να προαναγγέλλει μονομερώς υποχωρήσεις. Η πρόοδος του διαλόγου απαιτεί προσεκτικά και ουσιαστικά βήματα για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης», πρόσθεσε διαβεβαιώνοντας ότι - μετά τον «πατριωτισμό της ευθύνης» που ευαγγελίζεται ο Μητσοτάκης - ο ΣΥΡΙΖΑ «θα ακολουθεί πάντα την στάση της πατριωτικής ευθύνης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου