Δικαίωμα στις διακοπές και την αναψυχή

*

 

 Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού η λαϊκή οικογένεια έρχεται αντιμέτωπη με νέες στερήσεις. Πλέον, ακόμα και οι ολιγοήμερες διακοπές, η αναψυχή και μερικές ανάσες δροσιάς κοστίζουν στους εργαζόμενους ολόκληρους μισθούς.

Η ικανοποίηση αυτής της ανάγκης γίνεται ακόμα πιο δύσκολη στο φόντο της τεράστιας ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας που μαστίζει τις λαϊκές οικογένειες.

Πώς γίνεται ο τουρισμός να πηγαίνει για ρεκόρ... και 1 στους 2  να μην πηγαίνει διακοπές;

Τα πρώτα στοιχεία για τη φετινή τουριστική κίνηση δείχνουν ότι το 2022 οι εισπράξεις θα φτάσουν τα 20 δισ. ξεπερνώντας τις αντίστοιχες του 2019, που ήταν «χρονιά - ορόσημο» για τον ελληνικό τουρισμό.

Οι έρευνες ωστόσο δείχνουν ότι 1 στους 2 Έλληνες δεν θα πάει διακοπές, ενώ και ένα μεγάλο τµήµα όσων πάνε διακοπές θα πάνε λιγότερες ημέρες.

Στην Ελλάδα των ρεκόρ αφίξεων και κερδοφορίας για τους μεγάλους ξενοδοχειακούς ομίλους και τους tour operators, των νησιών-διεθνών προορισμών, οι εργαζόμενοι πρέπει να «κόβουν» από παντού για να πάνε μια κοντινή εκδρομή, ενώ οι εργαζόμενοι του κλάδου «στύβονται» κάθε μέρα για μισθούς πείνας και έχοντας κάθε χρόνο ραντεβού µε την ανεργία.

Είναι ελάχιστες οι εργατικές και λαϊκές οικογένειες που μπορούν να κάνουν πολυήμερες διακοπές σε ποιοτικά καταλύματα, που έχουν πρόσβαση σε υποδομές πολιτισμού, σε μουσεία, σε προορισμούς φυσικού κάλλους, ψυχαγωγίας, αλλά και σε ελεύθερες παραλίες.

Τα διόδια και τα εισιτήρια σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς κάνουν απλησίαστη τη μετακίνηση των εργαζομένων.

Αντίστοιχα, οι αυξήσεις στις τιμές των δωματίων, οι αυξήσεις στις χρεώσεις στις παραλίες, στα τρόφιμα και στις τιμές στα εστιατόρια έχουν εκτοξεύσει στα ύψη το κόστος των διακοπών.

Από τον περασμένο Αύγουστο μέχρι και τώρα οι εφοπλιστές για την αύξηση της κερδοφορίας τους έχουν επιβάλει 4 διαδοχικές αυξήσεις στα εισιτήρια, με αποτέλεσμα οι αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων να ξεπερνούν ακόμα και το 45%!

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση, ως... επιβράβευση και με την προτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων, μπουκώνει τους εφοπλιστές της ακτοπλοΐας με «ζεστό» χρήμα, εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, που αφορούν επιδοτήσεις για τις «άγονες γραμμές», οικονομικές ενισχύσεις λόγω πανδημίας κ.ο.κ.

 Τουριστική ανάπτυξη για ποιον;

Για ποιον λοιπόν είναι φτιαγμένα τα τεράστια τουριστικά θέρετρα;

Ποιος απολαμβάνει την πολυδιαφημισμένη «Αθηναϊκή Ριβιέρα», τα ξενοδοχεία - μεγαθήρια που σπέρνονται στους τουριστικούς προορισμούς;

Για ποιον φτιάχνονται οι προβλήτες της κρουαζιέρας και οι μαρίνες;

Για ποιον «χτίζουν» οι εφοπλιστές τα βαπόρια;

Ποιον αφορούν τα πανηγύρια για την «εξωστρέφεια» του τουριστικού προϊόντος, για τα ρεκόρ κερδοφορίας από τον τουρισμό;

Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι για τον λαό, καμιά σχέση δεν έχουν µε τις ανάγκες του για απρόσκοπτη πρόσβαση σε ποιοτικό τουρισμό, για το δικαίωμά του στην αναψυχή. Είναι κομµένα και ραμµένα στα μέτρα της κερδοφορίας των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό.

▶ Γι’ αυτό στα ίδια νησιά που «φυτρώνουν» τα 5άστερα σαν τα μανιτάρια, δεν «φυτρώνουν» υποδομές Υγείας, Πολιτικής Προστασίας, Άθλησης, Πολιτισμού για τον λαό και τη νεολαία της περιοχής.

▶ Γι’ αυτό στα ίδια νησιά που τα ρεκόρ αφίξεων από το εξωτερικό σπάνε το ένα μετά το άλλο, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό ζουν και δουλεύουν σε όλο και χειρότερες συνθήκες.

▶ Το ίδιο κράτος που ταΐζει µε εκατομμύρια ευρώ τους εφοπλιστές, πετσοκόβει τα ήδη πολύ ανεπαρκή προγράμματα κοινωνικού τουρισμού.

Τα κέρδη των ομίλων του τουρισμού και των μεταφορών, που όλες οι κυβερνήσεις διαφημίζουν τη «βαριά βιομηχανία», υψώνουν τείχη στον εργαζόμενο λαό, του στερούν τη δυνατότητα να απολαύσει τις ομορφιές του τόπου του. Αυτοί και τα κέρδη τους καταφέρνουν το... ακατόρθωτο: Ο λαός να μην μπορεί να χαρεί το πιο πολυδιαφημισμένο καλοκαίρι του κόσμου. Οι εργαζόμενοι που όλο τον χρόνο ξεπατώνονται, που κυνηγούν το μεροκάματο, που αναμετρώνται µε την ανασφάλεια, να φτάνει η μέρα των ολιγοήμερων διακοπών για να «γεμίσουν τις μπαταρίες τους» και να μην έχουν τη δυνατότητα ούτε γι’ αυτό.

Τι έχει να λαµβάνει λοιπόν ο λαός από αυτό το καπιταλιστικό τουριστικό «υπερθαύμα»;

● Αποκλεισμούς από την αναψυχή

● Υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος

● Πανάκριβες ολιγοήμερες διακοπές

 Φτάνει πια!

Διακοπές στην ΕΣΣΔ το 1931

Αυτό το ζωτικό δικαίωμα, που αφορά την ίδια την αναπλήρωση της εργατικής δύναμης υπερασπίζεται το ΚΚΕ.

Για το ΚΚΕ ο τουρισµός είναι ανθρώπινη ανάγκη, θα έπρεπε να είναι καθολικό λαϊκό δικαίωµα και όχι πανάκριβο εµπόρευµα. Το ΚΚΕ αντιµετωπίζει τον τουρισµό και την αναψυχή ως κατοχυρωµένο δικαίωµα για όλους τους εργαζόµενους, θεµελιωµένο πάνω σε έναν άλλο δρόµο ανάπτυξης, της σοσιαλιστικής οικονοµίας, στην οποία τα µέσα παραγωγής, ο πλούτος που παράγεται θα είναι κοινωνική-λαϊκή περιουσία.

Τέτοιου είδους δικαιώµατα κατέκτησαν οι εργαζόµενοι στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόµησης τον 20ό αιώνα. Οι εργάτες και οι εργάτριες, οι οικογένειές τους, τα παιδιά και οι έφηβοι είχαν διασφαλισµένο το δικαίωµα στην ξεκούραση και την αναψυχή, σε οργανωµένες υποδοµές του εργατικού κράτους.

ΕΣΣΔ: Νηπιαγωγείο στις διακοπές την δεκαετία του '80

Είναι χαρακτηριστικά τα εξής στοιχεία από τις κατακτήσεις που κατάφερε η εργατική τάξη εκεί που πήρε την εξουσία, όπως στη Σοβιετική Ένωση:

▶ Οι εργάτες είχαν καταφέρει στα µέσα του περασµένου αιώνα να έχουν ελεύθερες µέρες µέσα στην εβδοµάδα για ανάπαυση, καθώς και ελεύθερο χρόνο κάθε µέρα.

▶ Υπήρχε δίκτυο πολιτιστικών ιδρυµάτων, κατασκηνώσεις νέων, τουριστικά κέντρα, εξοχικά. Απόδειξη ότι µπορεί να υπάρξει ικανοποίηση του λαϊκού δικαιώµατος των διακοπών, της αναψυχής όταν φύγει από τη µέση η εµπορευµατοποίηση των εργατικών-λαϊκών αναγκών από το εκµεταλλευτικό σύστηµα.

▶ Υπήρχαν 13.141 κέντρα διακοπών στην ΕΣΣΔ όπου µπορούσε κάποιος να µείνει 24-26 µέρες τον χρόνο. Η ανάπαυση συνδυαζόταν µε ιατρική περίθαλψη όταν χρειαζόταν.

▶ Υπήρχαν σπίτια ανάπαυσης, τουριστικοί ξενώνες και άλλες υποδοµές, για τις οποίες το ποσό που πλήρωναν οι εργαζόµενοι ήταν ελάχιστο, ενώ ένα µεγάλο µέρος καλυπτόταν από το εργατικό σωµατείο, τα ιδρύµατα Κοινωνικής Ασφάλισης ή τους δηµόσιους οργανισµούς.

Με αυτόν τον τρόπο το εργατικό κράτος εξασφάλιζε αναψυχή, περίθαλψη, άσκηση, ψυχαγωγία και ξεκούραση για δεκάδες εκατοµµύρια εργαζοµένων, παιδιών, εφήβων, φοιτητών. Αν όλα αυτά τα κατοχύρωσε ο σοσιαλισµός πριν 5 δεκαετίες, η εργατική εξουσία σήµερα µπορεί να κατοχυρώσει πολλά περισσότερα!

 ΚΚΕ: Ελεύθερη πρόσβαση του λαού στις παραλίες, κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας

 Το ΚΚΕ χαιρετίζει και στηρίζει τις κινητοποιήσεις κατοίκων και επισκεπτών νησιών και άλλων περιοχών της χώρας που διεκδικούν το αυτονόητο δικαίωμά τους στην ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις έχουν κυριολεκτικά καταληφθεί από επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η σημερινή άθλια κατάσταση είναι αποτέλεσμα της εμπορευματοποίησης αιγιαλού και παραλιών, δηλαδή της ανάγκης του λαού και της νεολαίας για αναψυχή, ακόμα και για ένα μπάνιο στη θάλασσα. Αυτή την εμπορευματοποίηση έχουν προωθήσει βήμα το βήμα και διαχρονικά, με νόμους και αποφάσεις τους, κυβερνήσεις, Περιφέρειες και δήμοι, στο όνομα της περιβόητης "ανάπτυξης" και των "επενδύσεων".

Επομένως, είναι προκλητικά τα κροκοδείλια δάκρυα όλων των παραπάνω, πολύ περισσότερο που, με αφορμή εξοργιστικές περιπτώσεις αυθαιρεσίας, περιορίζουν το πρόβλημα μόνο στη μη τήρηση της νομιμότητας, όταν αυτή ακριβώς η "νομιμότητα", που έχουν διαμορφώσει, είναι που "στρώνει το έδαφος" και για τις αυθαιρεσίες.

Απαιτούμε εδώ και τώρα:

- Να εξασφαλιστεί η ελεύθερη πρόσβαση του λαού σε όλες τις παραλίες, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας.

- Να επιβληθούν άμεσα οι κυρώσεις (πρόστιμα, αφαιρέσεις αδειών, διαδικασία απόσυρσης ομπρελοκαθισμάτων κλπ.) στους καταπατητές επιχειρηματίες.

- Καθαριότητα και περιποίηση όλων των παραλιών και θαλασσών και παροχή δωρεάν υποδομών, εξοπλισμού -ομπρέλες και σκίαση, ξαπλώστρες, ντους, αποδυτήρια- και υπηρεσιών στις παραλίες με ευθύνη της κυβέρνησης και της Τοπικής Διοίκησης.

- Να εγκατασταθούν κατάλληλες υποδομές και μέσα για την πρόσβαση των ΑμεΑ.

  Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ

* Σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη  

 Το όργιο επιχειρηματικής εκμετάλλευσης και η ... «νομιμότητα»

 Διακοπές στην ΕΣΣΔ το 1931 

 Νηπιαγωγείο στις διακοπές