Υπάρχουν στιγμές που το θράσος μετατρέπεται σε γελοιότητα. Τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο γνωστός σε όλους πολιτικός γυρολόγος, και όχι μόνο, Αλέξανδρος Χρυσανθακόπουλος, ο οποίος φόρεσε τη μουτσούνα του υπερασπιστή των εργατικών δικαιωμάτων φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να μιλάει για ταξική προδοσία του Δημάρχου Κώστα Πελετίδη. Ντράπηκε και η ντροπή…
Μια μικρή αναδρομή φτάνει για να αποκαλύψουμε τα έργα και τις ημέρες του. Όχι, δεν θα αναφερθούμε αναλυτικά στην δράση του, γιατί την ξέρει ο λαός μας και γελάει. Ως πολιτικό θα τον κρίνουμε.
Υπήρξε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ για δύο τετραετίες, εποχής Σημίτη, και για μία τετραετία βουλευτής του ΛΑΟΣ, μόνο και μόνο αυτό το άλμα φτάνει για να αποκαλύψει τον τυχοδιωκτισμό του. Αλλά και ως βουλευτής επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ήταν που άρχισε το ξήλωμα των εργατικών, ασφαλιστικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των αφεντικών. Ενώ, ως βουλευτής του ΛΑΟΣ, μαζί με την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ψήφισε το 2010 το πρώτο μνημόνιο με τα γνωστά αντεργατικά του μέτρα και τα οποία συνεχίστηκαν και στα δύο επόμενα μνημόνια, άρχισε δηλαδή και με τη δική του συμβολή η κατεδάφιση σε ό,τι είχε απομείνει.
Ούτε τώρα όμως δεν βγάζει άχνα μπροστά στο αντεργατικό τερατούργημα, το οποίο νομιμοποιεί την εργασιακή ομηρία και που πρόκειται να ψηφιστεί τις επόμενες μέρες. Όχι μόνο γιατί συνεργάζεται εκλογικά με τον νεοδημοκράτη υποψήφιο κ. Σβόλη, αλλά γιατί είναι ταγμένος στην υπηρεσία των μεγαλοεπιχειρηματιών και των συμφερόντων τους. Αυτό προκύπτει άλλωστε και από το πρόσφατο (14.9.2023) άρθρο του στην εφημερίδα «Γνώμη» για να μετατραπεί η Πάτρα σε παράδεισο για τα επιχειρηματικά συμφέροντα και σε κόλαση για τις ανάγκες του λαού και των εργαζομένων.
Αυτός λοιπόν ο «Μαυρογιαλούρος» έχει το θράσος να κατηγορεί τον Κώστα Πελετίδη για ταξική προδοσία, ενώ είναι πανελλαδικά γνωστό ότι ο Δήμαρχος, με συνέπεια και σταθερότητα, παλεύει ενάντια σε όλες τις μορφές εργασιακής ομηρίας και ανακύκλωσης εργαζομένων, παλεύει για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους, για κάλυψη όλων των κενών στο Δήμο με μόνιμο προσωπικό, όταν αυτή η Δημοτική Αρχή στήριξε 154 εργαζόμενους με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου, ώστε να γίνουν αορίστου, σε δομές του Δήμου, όταν βρέθηκε σε όλες τις δραστηριότητες του ταξικού εργατικού κινήματος.
Αλήθεια πού ήταν ο κυρ-Αλέκος; Ήταν πάντοτε απών.
Αυτός που σήμερα έχει το θράσος να εμφανίζεται ως προστάτης των δικαιωμάτων των εργαζομένων, εμπορεύεται την εργασιακή ομηρία τους, στην οποία τους έχουν καταδικάσει τα κόμματα που υπηρέτησε και υπηρετεί. Αλήθεια, πού ήταν ο συγκεκριμένος όταν το 2019, στην αναθεώρηση του Συντάγματος, το ΚΚΕ πρότεινε την κατάργηση του άρθρου με το οποίο απαγορεύεται ρητά η μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, κάτω από όλες τις προϋποθέσεις; Αυτή την πρόταση την καταψήφισαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
Πολύ γρήγορα όμως, έπεσε και αυτή η μουτσούνα και αποκαλύφθηκε, όταν προχώρησε μέσω αναρτήσεων στο facebook σε απειλητικά και εκβιαστικά μηνύματα. Η μόνη απάντηση: «Σιγά μη κλάψω, σιγά μη φοβηθώ».
Υ.Γ. Να τον χαίρονται αυτόν τον γυρολόγο εκβιαστή, αυτοί που τον συμπεριλαμβάνουν στον συνδυασμό τους. Αλλά τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από έναν υποψήφιο Δήμαρχο, τον κ. Σβόλη, που θέλει την «Πάτρα βασίλισσα» ξανά για τους λίγους αυλοκόλακες.
*Ο Διονύσης Κλάδης είναι μέλος του ΓΠ Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ, αντιπρόεδρος της ΔΕΥΑΠ και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στο Δήμο Πατρέων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου