Γιατί «Λαϊκή Συσπείρωση»;

 
Λέγεται ότι η κοντή μνήμη είναι αυτή που κάτω από τον οδοστρωτήρα της εννοεί να ξεχαστούν πρόσωπα και πράγματα, αυτή που πολτοποιεί τα σοβαρά με τα καταγέλαστα και στο τέλος μας στέλνει στην κάλπη ανάλαφρους και χαλαρούς. Όσο όμως και αν κάποιοι ποντάρουν σε αυτή, όσο και αν θεωρούν την κοινωνία αδιάφορη και ναρκωμένη, όσο και αν στοιχηματίζουν στην παραποίηση της Ιστορίας, όσο και αν ποδηγετούν τα ΜΜΕ, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια.

Δεν αλλοιώνεται η Ιστορία, όσο και αν νομίζουν ότι η κοινωνία είναι παθητική και αδιάφορη και το επιτρέπει. Πάντα υπάρχει κάποιο όριο. Στην Καισαριανή εμείς το νοιώθουμε. Και να θέλουμε να την παραγράψουμε την Ιστορία της δεν μπορούμε. Το δείχνουν οι αναθηματικές πλάκες των αγωνιστών, των εκτελεσμένων, των αλύγιστων που είναι σε κάθε γωνιά της Καισαριανής. Καθημερινά τις συναντάμε. Το γνωρίζουμε και το θυμόμαστε. Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει.

Δεν αλλοιώνεται η Ιστορία. Δεν το επιτρέπουν όλοι εκείνοι που άφησαν πίσω τους μια παρακαταθήκη. Μια Καινή Διαθήκη αξιοπρέπειας, σεβασμού και ηθικού πλεονεκτήματος. Εκείνοι που φύλαξαν μέχρι τέλους τις δικές τους Θερμοπύλες, καταβάλλοντας ένα κόστος που ξεπερνά τις ανθρώπινες αντοχές. Ήταν ΑΛΎΓΙΣΤΟΙ. Αυτοί που κράτησαν τη ζωή τους.

Αυτοί μας καλούν. Και θυμίζουν τα λόγια του ποιητή. «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις.» Μας καλούν να αντλήσουμε δυνάμεις, να σηκωθούμε, να ξεσκονίσουμε τα ρούχα μας και να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.

Δεν το επιτρέπει η ηρωική αυτοδιοίκηση της κυβέρνησης του βουνού, η δρακογενιά των κομμουνιστών και αγωνιστών Δημάρχων των δύσκολων χρόνων για την πατρίδα μας αλλά και οι μετέπειτα κομμουνιστές και αγωνιστές που έχουν αφήσει το αποτύπωμα τους στην αυτοδιοίκηση της πατρίδας μας, αλλά και της πόλης μας, της Καισαριανής, οι οποίοι δεν δικαιώνονται σήμερα ούτε από το ήθος των αιρετών, ούτε από τα χαλαρά μηχανιστικά σχήματα επίδοξων ηγετών.

Τα χαλαρά μηχανιστικά αυτά σχήματα έρχονται ως απότοκος συνεχόμενων «μεταρρυθμίσεων» (Καποδίστριας, Καλλικράτης, Κλεισθένης) οι οποίες στηρίχθηκαν και υλοποιήθηκαν από την πλειονότητα των αιρετών αλλά και από τα κεντρικά όργανα ΚΕΔΕ και ΕΝΠΕ.

Χαρακτηριστικά αποτελέσματα των μεταρρυθμίσεων αυτών είναι:

• Η Τοπική Διοίκηση λειτουργεί ως ιμάντας της αντιλαϊκής πολιτικής, που στηρίζει την ανάπτυξη για το κεφάλαιο, σε βάρος των λαϊκών αναγκών.

• Η πρωτόγνωρη χρηματοδοτική ασφυξία του συνόλου της Αυτοδιοίκησης συνδυάζεται με μια λαίλαπα άμεσων και έμμεσων, υλοποιούμενων και επαπειλούμενων, ιδιωτικοποιήσεων που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην μετατροπή των ΟΤΑ σε τοπικά παραρτήματα του ΤΑΙΠΕΔ και των συμφερόντων που αυτό φιλοξενεί και δεξιώνεται….. ή διαφορετικά μετατροπή των ΟΤΑ σε ευρύτερα ΚΕΠ.

•  Η χρηματοδότηση των δήμων τείνει να γίνεται με ίδια έσοδα, δηλαδή με επιπλέον φορολεηλασία του δημότη και με ταυτόχρονη συρρίκνωση των ΚΑΠ.

• Η κρατική χρηματοδότηση συνεχώς μειώνεται - συρρικνώνεται και τα κενά καλύπτονται από την ένταση των ιδίων εσόδων, των ιδίων πόρων, δηλαδή τη βαριά φορολόγηση των δημοτών.

• Ενθαρρύνεται και ενισχύεται η ανταποδοτικότητα στις παρεχόμενες υπηρεσίες, κυρίως πολιτισμού, αθλητισμού, παιδείας και άλλες.

• Η στήριξη των επιχειρηματικών σχεδίων όπως αυτά διαμορφώνονται σε κάθε περιοχή μέσα από τα ευρωπαϊκά προγράμματα.

• Η ιδιωτικοποίηση λειτουργιών, υπηρεσιών, τομέων που είναι στην ευθύνη των δήμων, μέσα από τη συρρίκνωση του προσωπικού, μέσα από την άλωση των εργασιακών σχέσεων, μέσα από στρατιές εργαζομένων ορισμένου χρόνου.

Το προφανές, συνεπώς, είναι ο αγώνας για την ανατροπή αυτών των κατευθύνσεων υπέρ των εργαζομένων. Και εδώ δεν υπάρχουν αυταπάτες, ούτε μεσοβέζικες πολιτικές….. δεν παλεύουμε για τον εξωραϊσμό της βάρβαρης αυτής πολιτικής, αλλά για την πλήρη ανατροπή της.

Στη σημαντική πολιτική μάχη των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών που είναι μπροστά μας, έχουμε τη δυνατότητα να εκφραστεί μια ενισχυμένη συσπείρωση εργατικών, νεανικών, λαϊκών δυνάμεων στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» πανελλαδικά, σε Περιφέρειες και δήμους. Να ενισχυθεί το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής.

Με την ενίσχυση της Λαϊκής Συσπείρωσης θα πολλαπλασιαστούν οι εστίες αντίστασης που θα χρειαστούμε μετά τις εκλογές, καθώς ετοιμάζονται νέα δεινά για τον εργαζόμενο λαό, όπως μαζική έφοδος των funds και των τραπεζών στα σπίτια του λαού, νέος κύκλος φοροληστείας, νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση και δεν πρέπει να την πληρώσουν ξανά η εργατική τάξη και οι φτωχοί επαγγελματίες.

Η ενίσχυση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σηματοδοτεί την “Οργανωμένη απειθαρχία” για να δυναμώσει ο ενωμένος, άφοβος αγώνας των εργαζομένων στις λαϊκές γειτονιές και να απλωθεί πανελλαδικά σε ένα ενιαίο κίνημα κοινωνικών δυνάμεων και των φορέων τους που έχουν κοινά συμφέροντα και προσδοκίες.

Είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να μπει εμπόδιο σε αντιδραστικές αλλαγές, όπως η υποχρηματοδότηση και η  περαιτέρω ιδιωτικοποίηση και  εμπορευματοποίηση της Δημόσιας Υγείας.   Να μπει  εμπόδιο στην ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων.  Να αντισταθεί στην ιδιωτικοποίηση παραλιών και εκτάσεων.  Να εξασφαλιστούν ανθρώπινες συνθήκες στα σχολεία, έτσι που να μην πέφτουν ταβάνια στα κεφάλια μαθητών και εκπαιδευτικών, να μη φορτώνουν σε γονείς και εκπαιδευτικούς πλευρές της λειτουργίας των σχολικών μονάδων πχ (θέρμανση – καθαριότητα)

Συμπόρευση και κοινή δράση λοιπόν με τους ανθρώπους που καθημερινά αγωνίζονται να βγάλουν τον τροχό από το βάλτο της Ιστορίας, συμπόρευση με την πολιτική που αποτελεί ασπίδα στις αντιλαϊκές πολιτικές, με την πολιτική που είναι απέναντι στην απογοήτευση, στη μοιρολατρία και τον συμβιβασμό, με την πολιτική της εντιμότητας και της αξιοπρέπειας.

*Ο Σπύρος Τζόκας είναι πανεπιστημιακός, συγγραφέας, πρ. Δήμαρχος και Αντιπεριφερειάρχης