Ο Ζαραλίκος κάνει ταξίδι στον χώρο, παρακολουθώντας την Ελλάδα του ’50 με τις καρότσες, της χούντας που ξεπουλούσε κομμάτια της πατρίδας, και του ’80 που πουλούσε ''αντρίλα'', όπως ο Μπέος. Εξηγεί τον χρυσό κανόνα του ΠΑΣΟΚ, που λέει ότι τα ολυμπιακά έργα ήταν κατάκτηση του Πασόκου νεοέλληνα, εκτός από το χαλασμένο στέγαστρο, που ήταν μαλακία του Καλατράβα. Και αναρωτιέται πόσα καζίνα μπορείς να κρύψεις πίσω από ένα στέγαστρο και γιατί ανακάλυψαν ξαφνικά οι δημοσιογράφοι αυτά που ήταν γνωστά εδώ και χρόνια;
Θαυμάζει πόσο γρήγορα οι υπεύθυνοι περνάνε από το καθησυχαστικό ''μην πανικοβάλλεστε από τους επιτήδειους'' στο πανικόβλητο ''τρέχτε να σωθείτε από την πανδημία''. Και πώς οι ''πολύ άντρες'' θυμούνται τόσο εύκολα τα καλσόν και δίνουν οδηγίες για… ''λουλούδες''. Και επαινεί τη γρήγορη συμμόρφωση των υπαλλήλων στα αφεντικά τους, όπως της Αγαπιδάκη με τον Ντιπιτζί για τα εμβόλια, και των δημοσιογράφων που ξέρουν τα πάντα για το στέγαστρο αλλά δηλώνουν άγνοια για τα ολυμπιακά έργα συνολικά, που κάνει τζιζ ως θέμα για τους εφοπλιστές. Τελικά καταλήγει ότι....''όλη η χώρα είναι χτισμένη με άδεια πέργκολας''…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου