Κοινών Αλυχτίσματα (Ανάθεμα το Στάλιν)

Θα ’ταν δέκα το βράδυ στα μέσα τ’ Αυγούστου, μια καθημερινή,
που από κάπου ψηλά

– από μια ταράτσα ίσως κάποιας παλιάς πολυκατοικίας
που της έλειπε σοβάς
και που τη γέμιζαν άνθρωποι με χίλια προβλήματα
ο καθένας στην καμπούρα του – ακούστηκε η κραυγή: “Ανάθεμα
το Στάλιν!”