Σκοτώνεται ο Στέφανος Γκιουζέλης

Σκοτώνεται, 31/8/1949, σε ενέδρα στην Καστανιά Λακωνίας το αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και διοικητής της ΙΙΙ Μεραρχίας του ΔΣΕ Στέφανος Γκιουζέλης.

 Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1912. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922) εγκαταστάθηκε στην Κηφισιά δουλεύοντας ως οικοδόμος. Σε νεαρή ηλικία έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας (ΟΚΝΕ) και το 1935 έγινε μέλος του ΚΚΕ.

Σύντομα εξελίχθηκε σε στέλεχος του ΚΚΕ - Γραμματέας Αχτιδικής Επιτροπής Βορείων Προαστίων της Αθήνας.

Στη δικτατορία του Μεταξά πιάστηκε και εξορίστηκε στη Φολέγανδρο. 

Τον Ιούνη του 1941 δραπέτευσε και πρωτοστάτησε στη δημιουργία των Οργανώσεων του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, καθώς και του εφεδρικού ΕΛΑΣ Αθηνών. 

Αναδείχτηκε σε Καπετάνιο του Α' Σώματος Στρατού του Εφεδρικού ΕΛΑΣ Αθηνών και με την ιδιότητα αυτή πήρε μέρος στη μάχη της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944.

Την περίοδο Μάρτης 1945 - Ιούνης 1946 δούλεψε στην παρανομία ως καθοδηγητής των Οργανώσεων του ΚΚΕ σε δυο Αχτίδες της περιοχής Αθηνών και ως καθοδηγητής των Οργανώσεων του ΚΚΕ στη Μεσσηνία μετά το «Κίνημα Μαγγανά» (Φλεβάρης 1946). 

Το Φλεβάρη του 1947, με εντολή του Κόμματος κατατάχτηκε στο Δημοκρατικό Στρατό Στερεάς Ελλάδας. Με διαταγή του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ ονομάστηκε συνταγματάρχης Πολιτικός Επίτροπος. 

Το Γενάρη του 1948, επικεφαλής μιας 14μελούς ομάδας πολιτικοστρατιωτικών στελεχών, έφτασε στην Πελοπόννησο έπειτα από Διαταγή του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ και ανέλαβε στρατιωτικός διοικητής της 3ης Μεραρχίας (Πελοποννήσου) του ΔΣΕ, με το βαθμό του συνταγματάρχη και στη συνέχει προήχθη σε υποστράτηγος.

Με την ανασυγκρότηση του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ εκλέχτηκε Γραμματέας του ΓΠ.

Στις 22/8/1948, το Αρχηγείο του ΔΣΠ είχε συγκεκριμένες πληροφορίες για την επικείμενη διενέργεια εκκαθαριστικής επιχείρησης-μαμούθ από τον κυβερνητικό στρατό στην Πελοπόννησο.

Στο χωριό Βελιμάχι Αρκαδίας, τα στελέχη του Αρχηγείου Πελοποννήσου συσκέφθηκαν για να εξετάσουν το πως θα διαχειριζόντουσαν την εξέλιξη αυτή.

 Οι Ρογκάκος και Γκιουζέλης τοποθετήθηκαν ως εξής:

Ρογκάκος:

Βαγγέλης Ρογκάκος

"Εμείς εδώ στην Πελοπόννησο πρέπει να προετοιμαστούμε τόσο για την περίπτωση που θα αντιμετωπίσουμε τον εχθρό στην τελική σύγκρουση, μέσα στο 1948, με λυμένο το πρόβλημα του ανεφοδιασμού μας με πυρομαχικά- οπότε θα είναι δυνατόν να αυξήσουμε την παρατακτή μας δύναμη στο 1/10 της συνολικής δύναμης του κυβερνητικού στρατού, που θα χρησιμοποιηθεί στην Πελοπόννησο στην τελική σύγκρουση, όσο και αν δεν εφοδιαστούμε για λόγους που έχουν να κάνουν με την μη αναγνώριση της ΠΔΚ και της πρόθεσης των ΗΠΑ να επέμβουν ενεργά στον Εμφύλιο. Οπότε πρέπει να έχουμε προετοιμαστεί ώστε την κατάλληλη στιγμή να ελαττώσουμε την αριθμητική μας δύναμη πε΄ριπου κατά τα 2/3 απολύοντας όλους τους επιστρατευμένους αντάρτες μας και μεταφέροντας, αν αυτό είναι εφικτό, ένα μεγάλο μας τμήμα των ανταρτών στη Στερεά Ελλάδα."

Γκιουζέλης:

 Στέφανος Γκιουζέλης

    "Είναι απόλυτα βέβαιο ότι αν τα τμήματά μας εφοδιαστούν με το πολεμικό υλικό, κυρίως πυρομαχικά που έχουμε ανάγκη, ο ΔΣΠ θα τα βάλει παλικαρίσια πέρα κατά την τελική σύγκρουση με τον εχθρό, τουλάχιστον επί ένα χρόνο από σήμερα και μέχρι τα τέλη του 1949, όσες κυβερνητικές δυνάμεις και αν χρησιμοποιήσει η στρατιωτική ηγεσία της μοναρχοφασιστικής κυβέρνησης της Αθήνας κατά την τελική σύγκρουση στην Πελοπόννησο, ακόμα και αν, όπως φημολογείται, θα αποβιβαστούν αιφνιδιαστικά στις νότιες ακτές της Πελοποννήσου και αμερικανικά στρατεύματα. Θα τα βγάλουμε πέρα στην τελική σύγκρουση με τον εχθρό ως τα τέλη του 1949 τουλάχιστον, ακόμα και αν δεν έχουμε εφοδιαστεί με πολεμικό υλικό, με την προϋπόθεση, όμως, ότι έγκαιρα θα έχουμε μειώσει την αριθμητική μας δύναμη σε 800 το πολύ αντάρτες, σ' όλη την Πελοπόννησο"

Η 5η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (30-31 Γενάρη 1949) αποφάσισε την πρόσληψή του ως αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και τη συμμετοχή του στο Πολεμικό Συμβούλιο που δημιουργήθηκε για τη διεύθυνση του ΔΣΕ και των πολεμικών επιχειρήσεων.

Στις 31 Αυγούστου 1949 σκοτώθηκε σε ενέδρα κυβερνητικού στρατιωτικού τμήματος και θάφτηκε έξω από το νεκροταφείο του χωριού Καστανιά (Καστόρι) Λακωνίας.