Το ΚΚΕ αποφασίζει για την ένοπλη πάλη

 12 Φεβρουαρίου 1946: Το ΚΚΕ αποφασίζει για την ένοπλη πάλη

Σε συνθήκες έντασης του μονόπλευρου πολέμου των Αγγλων ιμπεριαλιστών και της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας ενάντια στον ελληνικό λαό, στις 12 Φλεβάρη του 1946, ένα χρόνο ακριβώς μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, συνήλθε στην Αθήνα η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ,
για να εξετάσει την κατάσταση στην Ελλάδα, τα προβλήματα του δημοκρατικού αγώνα και να καθορίσει τα καθήκοντα του Κόμματος.

Την ίδια μέρα δημοσιεύτηκε ο απολογισμός της μοναρχοφασιστικής τρομοκρατίας στον ένα χρόνο μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας: Νεκροί 1.289. Τραυματίες 6.671. Βασανισθέντες 31.632. Συλληφθέντες 84.931. Βιασμένες γυναίκες 165. Ληστείες 6.567. Επιδρομές σε τυπογραφεία 572. Καταδιωκόμενοι δημοκρατικοί πολίτες πάνω από 100.000. Στη χώρα δρούσαν 206 μοναρχοφασιστικές συμμορίες.

Στις εργασίες της 2ης Ολομέλειας πήραν μέρος όλα τα τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ, καθώς και της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής, που είχαν εκλεγεί στο 7ο Συνέδριο του Κόμματος. Συνολικά πήραν μέρος 28 από τα 30 τακτικά μέλη της ΚΕ και τα 15 αναπληρωματικά.

Η Ολομέλεια καλούνταν να πάρει σαφείς αποφάσεις στο μεγάλο θέμα των επικείμενων εκλογών και να καθορίσει τις μορφές πάλης, για την αντιμετώπιση της ωμής βίας και τρομοκρατίας, που μαίνονταν σ' ολόκληρη τη χώρα.

Εξετάζοντας το συσχετισμό των ταξικών δυνάμεων, όπως είχε διαμορφωθεί στη χώρα, διαπίστωσε ότι σε συνθήκες αχαλίνωτης τρομοκρατίας, πραγματοποιούνταν μια γοργή συγκέντρωση των λαϊκών μαζών, όλου του εργαζόμενου λαού γύρω από το Πρόγραμμα της Λαϊκής Δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας. Ξεκινώντας από τη διαπίστωση αυτή, η Ολομέλεια τόνισε την ανάγκη της έντασης του αγώνα για την εξασφάλιση ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης και ταυτόχρονα, κάλεσε το λαό να αποκρούσει τη δολοφονική τρομοκρατία της αντίδρασης με την ανάπτυξη της μαζικής λαϊκής αυτοάμυνας. Η Ολομέλεια, παίρνοντας υπόψη την παρουσία αγγλικών στρατευμάτων κατοχής στην Ελλάδα, αποφάσισε την προοδευτική έναρξη του ένοπλου αγώνα, σε συνδυασμό πάντα με την πολιτική δουλιά και τη μαζική πάλη για τη συμφιλίωση και για την ειρηνική εσωτερική δημοκρατική εξέλιξη. Αποφασίστηκε ακόμη η αποχή από τις εκλογές.